Βασίλης Αλεξάκης: Ο Συγγραφέας της Βιωματικής Μνήμης!

 Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Σήμερα κατακεραυνώθηκα στ΄αλήθεια απο την είδηση ότι ο μεγάλος Ελληνογάλλος συγγραφέας Βασίλης Αλεξάκης έφυγε για τη γειτονιά του ουρανού.

 Σπουδαίος και βιωματικός εκφραστής της συγγραφικής του αλήθειας δεν δίστασε να εκφράσει ποτέ τα όσα τον απασχολούσαν προσωπικά σε όλα τα επίπεδα(εθνικής ταυτότητας, υπαρξιακό,πολιτικό, ερωτικό)  και ίσως γι αυτό παραμένει στην σκέψη μου και την καρδιά μου ως ένας απο τους κυριότερους εκφραστές της γενιάς του στην ελληνική αλλά και την παγκόσμια λογοτεχνία.

 Με μια ελαφριά ειρωνία στη γραφή του λόγω του ότι ήταν σκιτσογράφος με θητεία μάλιστα σε γαλλικές εφημερίδες, κατόρθωσε να φέρει στο μυθιστορηματικό λόγο όλες τις αντιρρήσεις, τις απορίες και τους συμβιβασμούς που έκανε όλα τα χρόνια ζώντας στην κορυφή των δύο πολιτσμών, εκείνου της Γαλλίας και εκείνου της Ελλάδας.

Το Τάλγκο, Η Καρδιά της Μαργαρίτας, οι Ξένες Λέξεις, Παρίσι-Αθήνα, Η Μητρική Γλώσσα, οι Ξένες Λέξεις ήταν απο τα βιβλία που σημάδεψαν την καριέρα του εγγράφοντας μέσα μου τον Βασίλη Αλεξάκη ως μέγιστο και απροσποίητο συγγραφέα που μπορούσε να στίψει μέσα του τα κρίσιμα ερωτήματα της ζωής του κάνοντάς τα μυθιστορηματική αφήγηση.

 Είχα την τύχη να γνωρίσω τον Βασίλη Αλεξάκη απο την αρχή της συγγραφικής μου καριέρας όταν εκείνος ήταν φτασμένος λογοτέχνης σε δυό κόσμους κι εγώ δειλά έβγαινα με την πρώτη συγγραφική μου απόπειρα τη Βιογραφία του Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνος, Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΕΝΟΣ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΥ που είχα την τύχη να εκδοθεί απο τον ΕΞΑΝΤΑ της υπέροχης, μοναδικής και ανεπανάληπτης εκδότριας Μάγδας Κοτζιά.

 Τότε, λοιπόν, αρχίσαμε τις παρέες, τις πλάκες, τα ουζάκια και τη συνεύρεση των Εξαρχείων. Τότε γνώρισα την όμορφη Μαργαρίτα του για την οποία εγραψε την «Καρδιά της Μαργαρίτας». Και καθώς γελούσαμε τα βράδυα και αναθυμόνταν με τη Μάγδα νύχτες λαμπρές του Παρισιού της Αντίστασης κατά της Χούντας, εγώ την επόμενη μέρα ρούφαγα αχόρταγα τα έργα του και αντιλαμβανόμουν την αμεσότητα του συγγραφικού του λόγου, την κάθετη τομή στην εγγύς πραγματικότητα που χόρευε γύρω μου σηκώνοντας σκόνη.

 Ο Βασίλης Αλεξάκης ήταν εκείνος που όταν διάβασε τη ΜΟΝΑΞΙΑ ΕΝΟΣ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΥ , ως παιδευόμενος άθεος με ρώτησε : «Καλά εσύ τι σχέση έχεις με την Εκκλησία;» Για να συνεχίσει: "'Ιουστίνη, είσαι μάγκας συγγραφέας και σε πάω. Και να γράφεις ξέρεις και να αφηγείσαι και να χτυπάς γροθιά στο μαχαίρι!".

 Πρέπει να πω ότι νιώθω τυχερή που ο Βασίλης Αλεξάκης βρέθηκε με τη Μάγδα Κοτζιά στην αρχή της καριέρας μου και μούδωσε μια ώθηση και ένα κουράγιο να προχωρήσω στη γραφή. Και θα του χρωστάω για πάντα ευγνωμοσύνη όχι μόνο γιατί διάβασε μια πρωτόλεια συγγραφέα, ως μη όφειλε, αλλά διότι μου στάθηκε με δηλώσεις όταν ο απατεώντας εκδότης και βιβλιοπώλης Σάμ Τσέκουας της Αστόριας αντέγραψε και πουλούσε σε κλεψίτυπα στην βιογραφία του Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνος στους ανυποψίαστους οπαδούς του... Παραθέτω τη δήλωσή του που είχε περάσει τότε στο ΑΜΠΕ:

 «Την έντονη ανησυχία του για τη διακίνηση των κλεψίτυπων βιογραφικών βιβλίων του πρώην Αρχιεπισκόπου Αμερικής Σπυρίδωνος στο χώρο της ελληνοαμερικάνικης ομογένειας καταγγέλλει ο διαπρεπής συγγραφέας Βασίλης Αλεξάκης , ο οποίος σημειώνει μεταξύ άλλων: «Αποτελεί απαράδεκτο φαινόμενο η διακίνηση κλεψίτυπων βιβλίων στην αγορά της Αμερικής, όπου θα έπρεπε η ελληνική λογοτεχνία να φθάνει και να προωθείται αλώβητη στη μεγάλη ομογένεια της χώρας, αφού αποτελεί ένα απο τους άξονες στήριξης για την πολιτιστική επιβίωση του Ελληνισμού στη Διασπορά. Ιδιαίτερα αποθαρρυντικό  είναι το γεγονός ότι το βιογραφικό βιβλίο του πρώην Αρχιεπισκόπου Αμερικής « Η μοναξιά ενός Ασυμβίβαστου» , θέμα ιερό για την ιστορία της ομογένειας, έγινε αντικείμενο πνευματικής κλοπής από κάποιους που φαίνεται ότι δεν σέβονται την ιστορία αλλά ούτε και την ίδια την ομογένεια, παρότι εμφανίζονται ως πρέσβεις των ελληνικών γραμμάτων. Ποτέ δεν μού έχει συμβεί παρόμοια συγκυρία στη Γαλλία, όπου πωλούνται τα βιβλία μου και απορώ πώς προέκυψε στην Αμερική, όπου οι νόμοι περί προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας είναι ιδιαίτερα αυστηροί».

 Ήμουν τυχερή που σε γνώρισα Βασίλη Αλεξάκη στην πρώτη φάση της συγγραφικής καριέρας μου γιατί έμαθα απο σένα πως η βιωματική μυθιστορία δεν είναι αμαρτία, αλλά βέλος στη φαρετρα της δημιουργικής γραφής.

Καλό ταξίδι εκεί που πας, να μου φιλήσεις την αλησμόνητη Μάγδα. Θα κάνετε πάρτυ εκεί στη γειτονιά του Ουρανού!