Το Περίπτερο της Νεότητας!

 

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

 

«Και εγένετο σκότος και νυξ» καθώς ο δήμαρχος Χαράλαμπος Καλός κυκλοφόρησε τη μακέτα της ανακαίνισης του Τουριστικού Περίπτερου, το οποίο την τελευταία εικοσαετία αποτελεί ένα άσχημο και επικίνδυνο φάντασμα , απομεινάρι καλών εποχών για το νησί. Όρμησαν οι πολιτικοί και διάφοροι προστάτες του περιβάλλοντος να τον φάνε, επειδή δεν κατεδάφισε το Περίπτερο, ένα κτίσμα μοναδικής ιστορίας για τους Λευκαδίτες που μεγάλωσαν τις δεκαετίες του 70 και 80 στην πόλη της Λευκάδας.

Θυμάμαι τον πατέρα μου με τον Αποστόλη περίπου το 72- αν δεν με απατά η μνήμη μου- που παραβρέθηκαν στα εγκαίνια του Τουριστικού Περίπτερου, ενός πρωτότυπου και εμβληματικού οικοδομήματος στην είσοδο του νησιού με στόχο την τουριστική αναβάθμιση της πόλης. Ο Αποστόλης είπε ότι τους κέρασαν κοκτέιλ κι εγώ ζήλευα βαθειά μέσα μου γιατί ήθελα να είμαι παρούσα σε εκείνο το κοσμικό γεγονός όπου πρόσφεραν κοκτέιλ, μια και η λέξη και η σημασία της ήταν άγνωστη στην πεπερασμένη επαρχιώτικη ύπαρξή μου.

Θα ήμουν δώδεκα χρονών τότε, αλλά τόβαλα στοίχημα να γνωρίσω αυτό το καινούριο υπεροπλυτελές κτίσμα που θα γινόταν τόπος των χοροεσπερίδων, καλοκαιρινό κατάλυμα με καμπίνες για την αλλαγή των μαγιό και καφετέρια για όσους ήθελαν να ρεμβάσουν. Ένα κοσμικό σημείο συνάντησης των Λευκαδίων μόλις γεννιόταν...

Θυμάμαι πως μαγεύτηκα την πρώτη φορά που είδα αυτό το εντυπωσιακό κτίσμα, ένα πολύγωνο δημιούργημα, που είχε καρέκελες μέσα κι έξω κάτω από το στέγαστρο, υπερπολυτελείς τουαλέτες, καθρέφτες και τη μεγάλη ντισκόμπαλα της εποχής που σκόρπιζε φωτάκια στην πίστα.

Κοίταζα και θαύμαζα και ζήλευα τον αδελφό μου που άρχισε να συχνάζει εκεί στην καλοκαιρινή ντίσκο με τα παράθυρα ανοιχτά, ένα βήμα απο την παραλία για νυχτερινά αγκαλιάσματα.Ήταν τακτικός θαμώνας με τις ευλογίες της οικογένειας καθότι αγόρι.

Δεν άργησε νάρθει και η σειρά μου καθώς εκεί γινόνταν όλες οι χοροεσπερίδες εγκαταλείποντας το Πάνθεον των πρώιμων χρόνων μας. Εκεί ο χορός του Ορφέα, της Νέας Χορωδίας, εκεί ο χορός των μαθητών από τις τελευταίες τάξεις του Λυκείου. Αυτή η πίστα οργώθηκε από όλες τις έφηβες και τους έφηβους της εποχής αφήνοντας μέσα μας μια καταλυτική νοσταλγία για την αθωότητά μας.

Στην γυαλιστερή του πίστα γλιστρήσαμε χορεύοντας ταγκό και βάλς και φόξ τροτ και ταγκό και chic to chic υπό τις μουσικές των διαφόρων ορχηστρών της εποχής με κορυφαία εκείνη του Αντρέα Σγουρόπουλου. Ακόμη ηχούν στα αυτιά μου τα ποπ τραγούδια των Olympians, ακόμη στριφορυρίζουν τα λόγια Una Paloma Bianca του τραγουδιού που αποτελούσε κύριο κομμάτι της ιστορίας μας.

Εκεί με ζήτησε για πρώτη φορά να χορέψω κάποιο άγνωστο αγόρι, εκεί φλερτάραμε με τα αρσενικά, εκεί μάθαμε την αγκαλιά εξ αποστάσεως, εκεί είδαμε τα μάγουλα των αγοριών να κοκκινίζουν απο τη ντροπή της προσβολής όταν απορρίπταμε την πρότασή τους για ένα βάλς, ένα ταγκό.

Κι αφού τελειώναν οι χοροί, παίρναμε τα πόδια μας και τραγουδώντας φτάναμε στα σπίτια μας μια και δεν υπήρχαν τότε πολλά αυτοκίνητα. Κι ίσως αυτή η τελευταία βόλτα προς τη Λευκάδα, αυτή ήταν καταλυτική για το ρομαντισμό που φούντωνε μέσα μας από την αύρα της θάλασσας και την ιδιαίτερη μυρωδιά της λιμνοθάλασσας.

Τα καλοκαίρια η ντισκοτέκ του Περίπτερου ήταν στο καθημερινό μενού μας, ώσπου ξεπεράστηκε από άλλες καινούριες ντισκοτέκ φίλων μας λίγο έξω απο την πόλη. Γιατί βλέπεις όλες οι μόδες γίνονται ντεμοντέ και ο κόσμος γυρνάει σε καινούρια στέκια αχόρταγος για αλλαγή.

Από το τέλος του 80 και ύστερα το Περίπτερο γνώρισε την κατηφόρα της εγκατάλειψης καταλήγοντας να γίνει ένα επικίνδυνο φάντασμα που τα επικίνδυνα κουρέλια του κρέμονται πάνω απο τα κεφάλια όλων εμάς που προτιμούμε την παραλία του Κάστρου.

Τώρα η δημοτική αρχή υπέγραψε με ιδιωτική εταιρεία για την ανάπλαση του Τουριστικού Περίπτερου, που θα περιλαμβάνει 7 με πολυτελείς καμπάνες, ομπρέλες, καθίσματα της θάλασσας  και εξυπηρέτηση υψηλής ποιότητας.

Τώρα οι Λευκαδίτες άρχισαν να παραπονιούνται πως θα τους πάρουν οι ξένοι το Κάστρο στο οποίο κολυμπούν μέχρι σήμερα,  λες και δεν υπάρχει μια τεράστια παραλία χιλιομέτρων που απλώνεται, δυτικά κυρίως του Περίπτερου. Τώρα άλλοι ρίχνουν ανάθεμα στην ανακαίνιση του συγκλονιστικού κτίσματος, άλλοι θέλουν παραλία ερημική κι άλλοι δεν θέλουν ιδιωτικές επενδύσεις.

Ειλικρινά, ο μηδενισμός είναι μόδα της εποχής, το ανάθεμα είναι εύκολη λύση, αλλά ζούμε τις παραλίες της Λευκάδας (Γύρα και άλλες) με τα φρικτά πρόχειρα παραπήγματα που προσφέρουν ομπρελοκαρέκλες και αναψυκτικά παραβιάζοντας κάθε αισθητική στην περιοχή. Αντί οι συμπατριώτες να διαμαρτύρονται γι αυτά τα παράνομα αίσχη, επιτίθενται σε μια επένδυση που θα αναβαθμίσει τον τουρισμό της πόλης της Λευκάδας.

Εμείς θα υπερασπιστούμε την όμορφη ιστορία του Περίπτερου , ελπίζοντας σε νέες λαμπρότερες μέρες του!