ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Saturday, February 23, 2008

Απο το σαλόνι της Αγκυρας στη σελίδα 123

Της Ιουστίνης Φραγκούλη

Βρίσκομαι στην Αθήνα απο χθές και μια άνοιξη έχει απλωθεί στην καρδιά του χειμώνα. Σήμερα κατηφόρησα για το βαθύ κέντρο (Σόλωνος) περνώντας μέσα απο τον Εθνικό Κήπο κάτω απο τις νερατζιές της Ηρώδου του Αττικού.

Επιστράτευσα όλες τις αισθήσεις μου για να δώ , να οσφρησθώ, να αναπνεύσω , να χαρώ τις ομορφιές της πόλης, που είχα αφήσει πίσω μου τρείς μήνες πρίν. Ο τελικός προορισμός του πρωινού ήταν η συνάντηση των λογοτεχνών και άλλων μπλόγκερς στο σαλόνι του εκδοτικού οίκου Αγκυρα, όπου η συνάδελφος Ελένη Γκίκα μασκέ δίνει ραντεβού με όσους πιστούς ή περαστικούς για καφέ, κουλουράκια, γλυκά κάθε Σάββατο βρέξει, καλοκαιρίσει (εξαιρείται το χιονίσει, καθώς όλοι είχαν αποκλεισθεί στα σπίτια τους απορημένοι απο τη λευκή επίθεση).

Ετσι βρέθηκα στην υπέροχη συντροφιά της μασκέ μας Αλεφ, του φιλόλογου Μπάμπη Δερμιτζάκη, του συγγραφέα Δημήτρη Μαμαλούκα, του δημοσιογράφου-συγγραφέα Δημήτρη Καρύδα, του μεταφραστή κ. Θηβαίου, της ψυχολόγου Εύας Στάμου , του καθηγητή φιλοσοφίας στη Φιλοσοφική Αθηνών Αντώνη Χατζημωϋσή και άλλων εκλεκτών παρευρεθέντων στο απογευματινό τσάι. Υστερα στην παρέα προστέθηκαν ο βραβευμένος συγγραφέας-φιλόλογος Ανδρέας Μήτσου, η Ιωάννα και ο εν δυνάμει μεταφραστής εκ Σερρών Ναούμ Θεοδοσιάδης με τη συντροφιά του. Δεν ξέρω γιατί αυτές οι μαζώξεις της Αγκυρας με παραπέμπουν στις συναντήσεις της Δεξαμενής του 20ου αιώνα!

Η συζήτηση περιστράφηκε χαλαρά γύρω απο τα βιβλία και τα δικαιώματα των συγγραφέων με τον Δημήτρη Καρύδα να ορίζει το συγγραφέα ως επαγγελματία όσον είναι αφοσιωμένος στη συγγραφή έστω κι αν τα έργα του δεν εκδίδονται. Εγώ πάλι, μέσα στη βορειομερικανιά μου, πιστεύω πως ο συγγραφέας πρέπει να παίρνει προκαταβολικά μια αμοιβή-αρραβώνα για να αναγκαστεί ο εκδοτικός οίκος να προωθήσει τα βιβλία του και να μην γίνουν έρμαια του ελληνικού επιχειρηματικού ωχαδελφισμού.

Η συζήτηση ξεδιπλώθηκε περί πολλά και ποικίλα θέματα, απο το διδακτορικό της ψυχολόγου Εύας Στάμου, που ειδικεύεται στην ψυχολογία των ώριμων γυναικών μέχρι την περιπέτεια του συγγραφέα του βραβευμένου κ. Επισκοπάκη Ανδρέα Μήτσου, ο οποίος μας διηγήθηκε την πικρή ιστορία της ματαίωσής του απο το σύστημα της ελληνικής εκπαίδευσης. Ο Μπάμπης Δερμιτζάκης πρόσθεσε με τη δική του εμπειρία στο μωσαϊκό της αναλγησίας του ελληνικού δημοσίου, που παίρνει κεφάλια αφού σχεδόν πάντοτε έχει τη δική του κρυφή ατζέντα.

Στο τραπέζι έπεσαν όμορφα κι άσχημα μαζί, ευχαριστήσεις, δυσαρέσκειες, παράπονα, ευτυχισμένες μνήμες απο παλαιά χρόνια. Προσωπικά κατέθεσα την αμαρτία μου , πως τώρα στην ενηλικίωσή μου διαβάζω τους ξένους συγγραφείς μόνο μέσα απο το πρίσμα της συγγραφικής μου διαστροφής και τους Ελληνες απο αγάπη και περιέργεια για την παραγωγή της φυλής μου. Επίσης, δήλωσα ευθαρσώς πως έχω αποφασίσει να αυτομεταφράζομαι στα αγγλικά για να μην περνάνε τα βιβλία μου απο την επιλεκτική πολιτική των καναλιών του ΕΚΕΒΙ και του ΕΚΕΜΕΛ, που προωθούν συγκεκριμένα συγγραφικά και εκδοτικά κατεστημένα.

Αυτά είπαμε και η Ελένη Γκίκα μου χάρισε το καινούριο της μυθιστόρημα «Αύριο , να θυμηθώ, να σε φιλήσω» (Εκδόσεις Αγκυρα), αυτή η συγγραφέας με τις υπέροχες εμμονές της που πάντα κατασταλάζουν στην αναρώτηση περι αγάπης. Κι ο επίσης διπλά συνάδελφος Δημήτρης Καρύδας μου χάρισε το καινούριο δικό του μυθιστόρημα με τίτλο «Παγιδευμένοι στο Δίκτυο»(Εκδόσεις Αγκυρα).

Ανυπομονώ να τα διαβάσω, να τα ρουφήξω τα καινούρια βιβλία μου με τις αγαπητικές αφιερώσεις και να σας μεταφέρω τον απόηχό τους στο ιστολόγιο των ημερών της Αθήνας.

Κι επειδή κρατώ αυτά τα δύο πολύτιμα βιβλία στα χέρια μου, απαντώ πρώτα στο Νίκο Λαγκαδινό που με κάλεσε στο παιχνίδι της σελίδας 123: Ανοίγω εκείνο της Ελένης Γκίκα και αντιγράφω: «Ολο αύριο να θυμηθώ να σου μιλήσω, αύριο να θυμηθώ να σε φιλήσω»

Και πιό κάτω αντιγράφω: «Η μοναξιά της Κυριακής σε παγώνει.Μπορεί να είναι τ΄απογεύματα της Κυριακής που σε κάνουν δίχως καρδιά».

Μια που είμαι προσκεκλημένη του παιχνιδιού κι απο τον Στράτο Δουκάκη διαλέγω να ανοίξω τη σελίδα 123 στο δεύτερο σημερινό μου δώρο:
Ετσι, απο το βιβλίο του Δημήτρη Καρύδα ξεσηκώνω: «Η απήχηση ξεπέρασε κάθε προσδοκία.Σιωπηλά στην αρχή, με τραγούδια και συνθήματα στη συνέχεια , χιλιάδες άνθρωποι μαζεύτηκαν στο κέντρο της Αθήνας. Η πρόταση των φοιτητών αντιπροσώπευε μια διέξοδο, ένα ανοιχτό παράθυρο στη μιζέρια και τη ρουτίνα τους,κάτι διαφορετικό στην καθημερινότητα και τα προβλήματά τους, ευκαιρία εκτόνωσης και διαμαρτυρίας».

ΥΓ. Προσπάθησα να ανεβάσω τις φωτογραφίες της συνάντησης, αλλά η αργή μου σύνδεση με καθήλωσε επι μία ώρα. Αλλωστε, η Δέσποινα εξ Ουασιγκτώνος που τις ζήτησε, απίστησε , ντύνεται τώρα μασκέ για την τρελλή βραδυά του αποκριάτικου πάρτυ.

Χρόνια Πολλά

28 comments:

gerasimos said...

Όμορφο post. Όσον αφορά τους εν Ελλάδι συγγραφείς, η κατάσταση δεν θα λεγόταν ιδανική. Ξέρω αρκετές περιπτώσεις φίλων (συγγραφέων) που για το πρώτο τους - και όχι μόνο το πρώτο - βιβλίο ούτε συμβόλαια υπέγραψαν, ούτε ποσοστά πήραν ποτέ. Και μάλιστα πλήρωσαν κι από πάνω. Ως προς αυτό το τελευταίο μάλιστα διαρκώς περισσότερο διαπιστώνω ότι ουκ ολίγοι Έλληνες συγγραφείς πλήρωσαν και πληρώνουν, και μάλιστα αδρά, εκδότες για να τους εκδόσουν. (Θα μπορούσα εδώ να σου πω 2- 3 ΠΟΛΥ γνωστά ονόματα.) Άφησε που αν είσαι και γυναίκα καμιά φορά πρέπει πρώτα να... εκδοθείς προκειμένου να εκδοθείς. Και οι κερδισμένοι απ' όλη αυτή την ιστορία; Οι εκδότες, βέβαια. Εν ολίγοις, στην Ελλάδα η πνευματική εργασία γίνεται κάποιες φορές προϊόν αδίστακτης εκμετάλλευσης. Εκμετάλλευσης πολυπρόσωπης και όχι στενά οικονομικής.

Eva Stamou said...

Ιουστίνη, χάρηκα πολύ που σε γνώρισα χθες στην Άγκυρα. Η συζήτησή μας είχε μεγάλο ενδιαφέρον και η ανταλλαγή απόψεων ανάμεσα σε σένα και το Δημήτρη Καρύδα έγινε αφορμή για ουσιαστική σκέψη γύρω από τα εκδοτικά-και φυσικά ήταν ιδιαίτερα απολαυστική.

Σου εύχομαι καλή διαμονή στην Ελλάδα και όμορφα ταξίδια!

Penelope said...

Καλέ Ιουστίνη λίγο έλλειψα τσουπ και εσύ Αθήνα! Να σου πω την αλήθεια ένιωσα ένα αλλάφιασμα...Να περνάς καλά... Σε φιλώ

κυκλάμινο said...

Καλώς το κορίτσι μας!!!
Τώρα να σου πω πόσο ζήλεψα και έσκασα απ' το κακό μου, λίγο θα είναι!
Ας γίνω πάλι καλή όμως κι ας πω, αχ! αυτή η Ελένη! Μέλι έχει πάνω της κι όλες οι μέλισσες γύρω της!Κι εγώ, τόσο μακριά!
Κατάλαβες; Ήρθες εσύ απ' το Μόντρεαλ και μας κοκορεύεσαι!Πολύ ζηλεύω!
Να περνάτε καλά παιδιά όλοι σας κι ας σας ζηλεύω! Καλή ζήλεια είναι!
Η Ελένη μας να είναι γερή και πάντα τέτοια να κάνει!
Ιουστινάκι μου, πεταλουδίτσα μου που όλο βόλτες είσαι, καλά να περνάς και μη παραμελείς την Αβάνα!Πώς θα πάω ταξίδι χωρίς οδηγό;
Φιλάκια το κορίτσι μου και θα τα πούμε!

κυκλάμινο said...

Α! ναι! Δεν είπα για την σελίδα 123! Ευτυχώς που δεν έγραψα αυτό το βιβλίο χθες, γιατί θα συμπίμπταμε!
Τον Καρύδα δεν τον ξέρω και μιλάει και για διαδίκτυο, αλλά τώρα, κατά το Πάσχα θ' αγοράσω καμιά ντουζίνα βιβλία και το βάζω κι αυτό στο πρόγραμμα. Και η Ελένη θα βγάλει καινούργιο, νομίζω.
Άντε! Καλή επιτυχία σε όλους!
Φιλιά και πάλι!

Αλεξάνδρα said...

Πολύ όμορφοι οι πολυχώροι εκδοτικών οίκων. Γνώρισα πρόσφατα τον πολυχώρο της Άγκυρας και ενθουσιάστηκα.

Ομορφα τα αποσπάσματα των δυό βιβλίων.

Μέσω του παιχνιδιού μαθαίνουμε ή ξαναθυμόμαστε ένα σωρό βιβλία...

Justine's Blog said...

Αγαπητέ Γεράσιμε,
Είναι γεγονός πως οι εκδότες εν Ελλάδι εκμεταλλεύονται τους συγγραφείς. Λυπηρό το φαινόμενο, καθώς δεν υπάρχει ένας ενιαίος φορέας προστασίας των συγγραφικών δικαιωμάτων. Δυστυχώς, η ελιτίστικη πολιτική των διαφόρων λογοτεχνικών ομάδων τυρβάζει περι φράξιες παραμελώντας τα πνευματικά και οικονομικά δικαιώματα των συγγραφέων.
Εγά ανήκω στην Association des Ecrinaines et Ecrivains du Quebec,ένα συνδικαλιστικό φορέα των συγγραφέων του Κεμπέκ, που περιφρουρεί τα κεκτημένα των συγγραφέων διεκδικώντας τα δικαιώματά τους.
Ας γίνουν παράδειγμα για τους Ελληνες!

Justine's Blog said...

Εύα καλή μου,
Εκανα τις απαραίτητες διορθώσεις . Ζήτησε συγγνώμη απο τον Αντώνη, αλλά έκανα έρευνα στο διαδίκτυο για να βρώ το όνομά του και έπεσα σε άλλα...
Κι εγώ το χάρηκα που γνωριστήκαμε . Ελπίζω η προσαρμογή να είναι έυκολη και να χαρείτε το Κλεινόν Αστυ με επιτυχίες στους τομείς σας.
Φιλιά

Justine's Blog said...

Ζωηρή Πηνελόπη,
Εσύ που έπρεπε να είσαι στον αργαλειό σου, γιατί σόυρτούκιαζες στις Ολλανδίες και αλλαχού;
Είπα να σου κάνω αντίπαρξη και να βρεθώ στα ευλογημένα χώματα.
Ο καιρός εξακολουθεί να είναι ανοιξιάτικος, ο ήλιος ο ηλιάτορας ο βασιλιάς ο ήλιος σιγοκαίει στο γαλανό ουρανό. Απόψε είδα απο τον καθρέφτη του αυτοκινήτου μου το λιόγερμα πέρα μακριά στον Ιερό Βράχο. Ρουφάω σαν διψασμένη την αιώνια ομορφιά.
Χίλια φιλιά

Justine's Blog said...

Αγαπημένο Κατερινάκι,
Πάντως ήσουν θέμα της συζήτησής μας , καθώς μας έχεις κατακτήσει με την αγάπη και τη γενναιοδωρία σου.
Χάρηκα που τα είπαμε απο το τηλέφωνο. Θέλω να σε δώ απο κοντά για να πάμε στης Ελένης να μη ζηλεύεις πιά.
Δηλαδή να νιώθω λιγότερο απόδημη απο σένα;
Οσο για τα βιβλία, μου αρέσει να τιμώ τις δημιουργίες των συναδέλφων και φίλων , προπάντων όταν πρωτοκυκλοφορούν. Δεν ήθελα να ανατρέξω στη σελίδα 123 του Ζαρατούστρα, για να δέιξω την πλούσια βιβλιοθήκη μου. Αυτό φαίνεται στην ύπαρξή μου.
Φιλιά

Justine's Blog said...

Αγαπητή Αλεξάνδρα,
Μέσω του παιχνιδιού να μας γνωρίσετε καινούρια ελληνικά βιβλία για να διαβάσουμε τη δική μας παραγωγή. Λίγο -πολύ, τα κλασικά κάπως τα έχουμε μυριστεί , κάπου τα έχει πάρει το μάτι μας.
Πάντως, συμφωνώ πως οι Πολυχώροι είναι εξαιρετικό εφέυρημα για να αντικατασταθούν οι βεγγέρες του προηγούμενου αιώνα. Εκεί γίνονται οι καλλιτεχνικές ζυμώσεις, οι λογοτεχνικές κουβέντες κι αυτό είναι πολύτιμο!

δεσποιναριον said...

Αχ εκανε και αναρτηση, απαντησε και σε σχολιααααα.. κι εγω που ημουνα? Δε πειραζει Καναδεζα μου, τις φωτογραφιες τις βαζεις αργοτερα οταν επιστρεψεις, οταν θα εχεις γρηγορη συνδεση. Ελπιζω να δεις ολους τους φιλους σου και να γεμισει η ψυχη σου ελλαδα. Μον αμι εκριβεν κεμπεκουαζ σου στελνω χιλια φιλακια με κομφετι!

alef said...

Καλά, δεν σου λέω τίποτα! Εχθες είδα Μπλανς Ντυπουά - Όλια Λαζαρίδου, με το υπέροχο φουλάρι σου (εντελώς Μπλανς!) Χαίρομαι που ήρθες, καταχάρηκα που σε είδα, πολύ θα λυπηθώ όταν θα φύγεις, ναι, έχω την εντύπωση ότι τα Σάββατα ανταμώνω την οικογένεια που ως μοναχοπαίδι ποτέ δεν είχα, έχουμε τόσο δεθεί όλοι με τα παιδιά, γεμίζει η καρδιά μου, η ζωή μου, το κελί μου... Ιουστινάκι μου, να είσαι πάντα καλά, όλοι να είστε καλά ναι? Και να έχεις μια υπέροχη εβδομάδα (είδες λιακάδα που σου κάνει βρε?) χαιρετισμούς στην όμορφη Λευκάδα,
φιλιά πολλά κι ευχαριστώ, ναι?

Φωτεινή S said...

Iουστίνη, γεια σου. Έρχομαι από το Κυκλαμινάκι του βουνού, τη γλυκειά μας Κατερίνα. Καλώς όρισες στην Ελλάδα.
Είμαι φρέσκια blogger (μόλις 4 ημερών). Η Κατερίνα με έπεισε. «Δεν μπορείς να κυκλοφορείς από δω κι από κει και να μην αφήνεις ένα σχόλιο», μου είπε, κι εγώ άνοιξα ένα μικρό χώρο, τουλάχιστον να μην είμαι ανώνυμη. Μ’ αρέσει το blog σου και συμφωνώ και με τις απόψεις σου στα άρθρα που γράφεις. Άσε που τρελαίνομαι με τις φωτογραφίες από τα ταξίδια σου. Τέλος πάντων, ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
ΥΓ.Είσαι μια κούκλα! Φτου να μη σε ματιάζουν.

Justine's Blog said...

Αγαπημένη μου Αλεφ- Μπλάνς,
Πόσο χαίρομαι που φόρεσες το αγαπητικό φουλάρι της Νέας Υόρκης. Πόσο χαίρομαι που έφτιαξες το σαλόνι στην Αγκυρα και σμίγετε- σμίγω κι εγώ απο καιρού εις καιρόν-όλοι εσείς στο όνομα της υπέροχης λογοτεχνίας.
Προχθές ήσουν πανέμορφη, ανοιξιάτικη με το μπλέ μεταξωτό φουλάρι και το ανοιχτό σου τζίν.
Νάσαι πάντα καλά, ν' ανοίγεις την αγκαλιά σου σε όλους μας. Είσαι η μικρή μας αδελφή.
Φιλιά απο τη Λευκάδα, που λάμπει στον ανοιξιάτικο ήλιο σας.
Αυτό είναι το δώρο της πατρίδας σε μάς.

Justine's Blog said...

Αγαπημένη Φωτεινή,
Καλώς ήρθες στη μπλογκογειτονιά και μάλιστα στο μπλογκοδιαμέρισμά μου. Νάσαι καλά να ταξιδεύεις στο διαδίκτυο αφήνοντας ένα λουλούδι στις επισκέψεις σου, όπως κάνει το Κυκλαμινάκι-μέντοράς σου περί το μπλόγκινγκ.
Προσπαθώ να μοιραστώ με τους γείτονες τις εμπειρίες μου, που είναι διαφορετικές, απο γέλια μέχρι κλάμματα χωρίς προσποίηση ή οίηση.
Καλά ταξίδια
Ιουστίνη

Justine's Blog said...

Δεσποινάριον,
Αφησα να σου απαντήσω τελευταία γιατί σε είδα μέσα στα κομφετί, το μοιραίο γυναικείο σου στύλ και γενικά μια λαμπερή του αποκριάτικου πάρτυ.
Είμαι στη μικρή πατρίδα μου, τη Λευκάδα, που λάμπει μέσα στον ήλιο. Βρίσκομαι κοντά στους γονείς μου, τους φίλους μου, την ατέλειωτη ομορφιά του χειμώνα.
Σου στέλνω αλμυρό φιλί της θάλασσάς μου.
Ιουστίνη

δεσποιναριον said...

Η Θαλασσα σου εκει στη Λευκαδα ειναι γαλαζοπρασινη ετσι; Η ηρεμια σου φαινεται απο τα γραφομενα σου. Ετσι ειναι οταν ειμαστε αναμεσα σε αγαπημενους ανθρωπους. Κι εγω σε φιλω ματια μου. Πολυ πολυ.

The 6th player said...

Η παρέα ήταν όντως πολύ καλή και η κουβέντα απόλαυση. Χάρηκα που ξαναβρεθήκαμε μετά από 20 χρόνια. Περιμένω να διαβάσω το επόμενο βιβλίο σου γιατί είμαι σίγουρος (για τους λόγους που σου εξήγησα) ότι θα είναι το καλύτερο από κάθε προηγούμενο. Στον επόμενο καφέ θα σου πω και ιδέες για το...wild book που έχεις στο μυαλό σου. Μάλλον τα σκοτεινά και τα wild με ελκύουν περισσότερο. Η ψυχολόγος της παρέας μπορεί να βγάλει και τα ανάλογα συμπεράσματα.

Unknown said...

Γεια σου Ιουστίνη,
Χαρήκαμε πολύ, η Ευη κι εγώ που σε γνωρίσαμε. Καλά ταξίδια κι από εμάς.
:Ο)

Meropi said...

Ιουστίνη μου,
καλώς ήρθες στην πατρίδα. Πέτυχες και ανοιξιάτικο καιρό, ποιός στη χάρη σου!
Πόσο ζηλεύω τη συντροφιά σας εκεί στην Άγκυρα. Και πόσο ντρέπομαι που κατά τη διάρκεια του χειμώνα δεν βρίσκω καιρό να διαβάσω λογοτεχνικά βιβλία. Με απορροφούν τα νομικά...
Το καλοκαίρι όμως του δίνω και καταλαβαίνει. Τώρα που σε έμαθα θα πάρω και ένα βιβλίο σου να διαβάσω. Ποιό είναι το αγαπημένο σου;;

Justine's Blog said...

Α! Δεσποινάριον μαρκινό, ξενητεμένο,
Πού να σου δέιξω τις φωτογραφίες με τις ανθισμένες αμυγδαλιές στον κήπο του σπιτιού μας. Πού να σου στείλω τις μυρωδιές των μόβ ζουμπουλιών, που ξεφυτρώνουν μπροστά απο το απέραντο γαλάζιο της θάλασσάς μου.
Χίλια φιλιά με μυρωδιές Ελλάδας ανακατεμένες πάντα με την αρμύρα.
και η αγκαλιά της μαμάς μια ανακούφιση και οι τυχαίες συναντήσεις με τις συμμαθήτριες στα καλντερίμια πάντα σε Ψηλά Τακούνια!

Justine's Blog said...

Αγαπημένε αθλητικογράφε,
Που δεν μπορείς να διαβάσεις βιβλία για γυναίκες (ενώ το σπίτι σου σφύζει γυναικών!) κι εγώ το χάρηκα που ξανασμίξαμε μετά απο μια 20ετία. Πόσο γρήγορα τρέχουν τα χρόνια κι όμως δεν το συνειδητοποιούμε εμείς οι αλαζόνες!
Η κουβέντα τρομερά ενδιαφέρουσα, η οπτική γωνία μας επίσης διαφορετική αλλά στοιχειοθετημένη με επιχειρήματα, η αύρα της Ελένης ανακουφίζει όλες τις αντιθέσεις.
Είστε τυχεροί που σμίγετε εκεί τα Σάββατα. Θα σας αναπολώ όταν με το καλο αναχωρήσω για την κόχη μου.
Χαιρετίσματα απο τη Λευκάδα της άνοιξης!

Justine's Blog said...

Αγαπητέ Σάιμον,
Κι εγώ χάρηκα τη συντροφιά σας. Να δείς που θα βρείς να φτιάχνεις μεταφράσεις με τον τόνο. Γράψε στο ιδιαίτερο μέιλ μου για να τα πούμε.
Χαιρετίσματα στην Εύη σου
Ιουστίνη

Justine's Blog said...

Άγαπημένη Μερόπη,
Ωραί είναι τα νομικά σου, ενδιαφέροντα. Και το φιλολογικό σαλόνι δεν αποκλείει τους περι άλλα τυρβάζοντας. Ολοι μπορούν να χωρέσουν στην ανταλλαγή ιδέων, που δεν είναι αποκλειστικό ρπονόμιο των λογοτεχνών σε διαβεβαιώνω.
Θάθελα να σε γνωρίσω απο κοντά , να τα πούμε. Κι όσο για τα βιβλία μου, όλα είναι αγαπημένα, αλλά ίσως θα σου ταίριαζε να ξεκινήσεις απο τα Ψηλά Τακούνια καθώς είναι πολύ κοντά στη γυναικεία ψυχολογία της μεταφεμινιστικής εποχής.
Χαιρετίσματα απο την ανοιξιάτικη πόλη μου
Ιουστίνη

Babis Dermitzakis said...

Αγαπημένη Ιουστίνη, δεν φαντάζεσαι πόσο χάρηκα που μας ξαναήλθες στην Άγκυρα. Τελικά περάσαμε ένα θαυμάσιο απόγευμα, με ενδιαφέρουσες σκέψεις και πολύ γέλιο.
Ιουστίνη μου, είδα ότι άφησες σχόλιο σε ένα post του press.gr με τίτλο: επιστολή-παράπονο. Πιο πριν θα είδες σχόλια με το όνομα babis. Δεν ήμουν εγώ, αλλά κάποιος ύποπτος. Αν θέλεις κάνε τον κόπο να επισκεφτείς το blog μου, όπου εξηγώ διεξοδικά. Αποφάσισα στο εξής να βάζω και το επώνυμο στα σχόλια που κάνω, για να μην υπάρχουν παρανοήσεις.
Φιλιά.

Justine's Blog said...

Αγαπημένε μου Μπάμπη,
Πέρασα υπέροχα μαζί σας.Οταν επιστρέφω στο Μόντρεαλ κουβαλάω αυτές τις πολύτιμες στιγμές στη μνήμη μου και αγαλλιάζω.
Μη στεναχωριέσαι με το μπέρδεμα του Μπάμπης. Καλά έπραξες να βάζεις εφεξής και το επίθετο. Δεν σου χρειάζονται άλλα εξεπίτηδες μπερδέματα. Αρκετά!

κυκλάμινο said...

Ιουστινάκι μου, τα έμαθα τα κουτσομπολιά σας!
Εννοείται ότι μόνο απόδημη δεν είσαι!Άλλη είναι η απόδημη!
Φαίνεται, φαίνεται!
Φιλιά και πάλι!