ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Monday, February 18, 2008

Μια υπέροχη εμπειρία με τους μαθητές του σχολείου Δημοσθένης






Μή με παρεξηγήσετε για εγωκεντρική. Απλά θέλω να μοιραστώ μαζί σας μια μικρή περιπέτεια στο ελληνικό σχολείο Δημοσθένης της Κοινότητας του Λαβάλ, όπου προσκλήθηκα πρόσφατα απο τη δασκάλα της Ε Δημοτικού κα Ευαγγελία Τσαλκίδου να παρουσιάσω τα βιβλία μου στα υπέροχα Ελληνόπουλα, που μυούνται στην ελληνική λογοτεχνία μέσα απο το μάθημα των Ελληνικών.

Ηταν μια μοναδική εμπειρία, την οποία θα μοιραστώ μαζί σας μέσα απο το ρεπορτάζ του Μιχάλη Τελλίδη, όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα του Μόντρεαλ Τα Νέα.

Ηθελα να ευχαριστήσω την κα Τσαλκίδου για την ευγενή της πρόσκληση, τους μαθητές για την προσήλωση κατα το δίωρο της παρουσίασης και τους εκδότες της εφημερίδας Τα Νέα Γιώργο Γκιούσμα και Γιώργο Μπακογιάννη για τη δημοσίευση του άρθρου. Ενα γλυκό ευχαριστώ και στο συνεργάτη μου Μιχάλη Τελλίδη για την προβολή.

Ιουστίνη Φραγκούλη

Οι μαθητές του Ελληνόφωνου Σχολείου Δημοσθένης μυούνται στην ελληνική λογοτεχνία

Εφημερίδα Τα Νέα του Μόντρεαλ


Του Μιχάλη Τελλίδη

Πρόσκληση απο το ημερήσιο σχολείο Δημοσθένης της Ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητας Λαβάλ δέχθηκε η συγγραφέας Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη προκειμένου να παρουσιάσει το συγγραφικό της έργο στην Ε τάξη του Δημοτικού, στο μάθημα των Ελληνικών της κας Ευαγγελίας Τσαλκίδου.

Η συγγραφέας βρέθηκε σε μια τάξη απόλυτα προετοιμασμένη γύρω απο την ελληνική λογοτεχνία. Απο το Διονύσιο Σολωμό μέχρι τον Κωστή Παλαμά , τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, τον Οδυσσέα Ελύτη τα παιδιά της Ε Δημοτικού του ελληνόφωνου σχολείου Δημοσθένης είχαν δεκάδες ερωτήσεις να υποβάλουν στην Ιουστίνη Φραγκούλη.

-Πώς γίνεται κανείς συγγραφέας; Πώς γεννιέται ο ποιητής; Γιατί η ελληνική λογοτεχνία είναι τόσο μεγάλη και τρανή στον κόσμο δρέποντας δύο βραβεία Νόμπελ τον 20ο αιώνα;

Για όλα ρώτησαν τα παιδιά την Ιουστίνη Φραγκούλη, η οποία μέσα απο τα διαφορετικού λογοτεχνικού είδους έργα της , τα μύησε στην βιογραφία, στα διηγήματα, στο μυθιστόρημα, στην ταξιδιωτική γραφή. Η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη εξήγησε στους μαθητές όλες τις φάσεις της γένεσης ενός βιβλίου, απο τη σύλληψη, τη γραφή, τη σελιδοποίηση , τον τίτλο, το εξώφυλλο, τη βιβιλιοδεσία. «Καλοτάξιδο, λέμε για κάθε βιβλίο που ξεκινάει το ταξίδι του στην αγορά και στις καρδιές των αναγνωστών» τους είπε.

Τα παιδιά σε άψογα ελληνικά δεν χόρταιναν να ρωτούν για να μάθουν τις ρίζες της κουλτούρας τους, την οποία με περισσή φροντίδα είχε φροντίσει να μεταγγίσει στο νού και τις ψυχές τους η δασκάλα- απόφοιτος της ελληνικής φιλολογίας κα Ευαγγελία Τσαλκίδου.

Στο τέλος της δίωρης παρουσίασης η συγγραφέας έθεσε τρείς ερωτήσεις για την ελληνική λογοτεχνία στους μαθητές της Ε Δημοτικού με έπαθλο ένα βιβλίο της για κάθε νικητή-νικήτρια.Τα βιβλία κέρισαν με τις απαντήσεις τους η Μαρία Παπαδάκη, ο Χρήστος Αλεξόπουλος και η Χριστίνα Ιωακείμ. Ο σερβικής καταγωγής Βεσέλκο Μπακούλα κέρδισε ένα στυλό για τα υποδειγματικά ελληνικά του και την αφοσίωσή του στην ελληνική κουλτούρα και γλώσσα.

Το ταλέντο της στο γράψιμο έδειξε η Χριστίνα Ιωακείμ, παιδί μεικτού γάμου, που διάβασε μια υπέροχη έκθεση με θέμα «Χιονίζει στο Μόντρεαλ».

Η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη ευχαρίστησε την δασκάλα των ελληνικών κα Τσαλκίδου για την εμπειρία που της πρόσεφερε αλλά και τους μαθητές της Ε Δημοτικού γιατί μοιράστηκαν με εκείνη τον δικό της κόσμο της γραφής: «Μακάρι ένας ή μία απο σάς μετά απο τη σημερινή εμπειρία να ονειρευτεί να γίνει συγγραφέας ή ποιητής αν έχει το ταλέντο. Βλέπετε οι λογοτέχνες είναι αληθινοί άνθρωποι» τους είπε εγκαταλείποντας τη ζωηρή τάξη των Ελληνόπαιδων του σχολείου Δημοσθένης.

16 comments:

Vedran Agovic said...

hello, nice blog, what language is this I would like to translate, thanks

Penelope said...

Ιουστίνη θα σε διαβάσω αύριο με την ησυχία μου! Εσύ είσαι η ξανθιά η ομορφή στην πίσω σειρά?Σε φιλώ

δεσποιναριον said...

Ναι αυτη ειναι με το κοκκινο σακκακι και τις κοκκινες μποτες παιδι μου!!!
Αξεσουαρ ασσορτι τρε ζολι!!!!
Τι ομορφα παιδακια!!!!!
Τι ομορφο να μιλας με τα παιδακια και να μοιραζεσαι μαζι τους οτι ξερεις.
Φιλια Ιουστινακι.

Justine's Blog said...

dear Vedran,
Welcome to my greek blog. Does it sound greek to you?
Best
Justine

Justine's Blog said...

Αγαπημένη Πηνελόπη,
Οταν μεγαλώνει η γυναίκα γίνεται πιό ξανθειά, όπως και να το πείς. Η αφεντιά μου είναι ανάμεσα στα μαυρομάλλικα παιδιάκια του ελληνικού σχολείου. Τόση περηφάνεια δεν φανταζόμουν πως θα την ένιωθα για το γένος μου.
Καληνύχτα μικρή μου Αλβιόνισσα

Justine's Blog said...

Καλά βρε Αμερικάνα, Τί παρατηρητικότης είναι αυτή;Ελεος, να κεντράρεις και στην κόκκινη μπότα!Καλά, το κουσούρι με τα αξεσουάρ το έχεις καταλάβει.
Οσο για τα παιδιά, ναί είναι μοναδική εμπειρία να μοιράζεσαι τα δικά σου με τα παιδιά, που ανοίγουν τα πέταλά τους αθώα κι ανυποψίαστα για τον κόσμο!
Επέστρεψες απο την Πόλη του Ωκεανού;
Εγώ είχα στούντιο όλο το απόγευμα, γιατί πρέπει να αφήσω εκπομπές έτοιμες εν τη απουσία μου.
Φιλιά νυχτερινά

mareld said...

Ιουστίνη μας!
Όταν μπήκα στο μπλόγκ σου, όλο μου το δωμάτιο μοσχοβόλησε πεύκο,αλμύρα, κουλούρα απο τις Καρυές, και το χρώμα σιγά-σιγά από λευκορόζ γαλαζοπράσινο.
Είσαι μια τρυφερή, όμορφη, γλυκιά Ιόνια αύρα.
Φιλάκια!

Justine's Blog said...

Mareld,
Καλώς ήρθατε στο μπλόγκ μου. Να υποθέσω πως η φωτογραφία στο δικό σας μπλόγκ είναι το δικό μου Πορτο Κατσίκι; Αυτή η μαγική εικόνα μούρχεται στο νού. Σωστά;
Σας ευχαριστώ για τους γενναιόδωρους χαρακτηρισμούς και τα ποιητικά σας λόγια.
Καλημέρα απο νεφοσκεπές θλιμμένο Μόντρεαλ

δεσποιναριον said...

Καλημερουδια Καναδεζα μωρο μου. Μα κοιτα .. παντα κοιταω σε βαθος και ποτε επιφανειακα. Δωσ' μου μαγικη εικονα, τον Αλντο μεσα σε χιλια προσωπα, βελονι στα αχυρα.. θα στο βρω.
Ναι γυρισα απο τις παραλιες και προσγειωθηκα ανωμαλα σε μια παλιοπολυθρονα ενος παλιογραφειου και οπως καταλαβαινεις χαρα μου, βαδιζω και παραμιλω σ' αυτη τη συμφορα μου.
Μακια μακια λουκουμακια!!

Meropi said...

Καλησπέρα Ιουστίνη μου,
σε χαιρετώ από τη χιονισμένη Αττική. Αν κάνεις τον κόπο και επισκεφθείς το blog μου θα δεις και τη γειτονιά μου χιονισμένη! Επίσης η τελευταία μου ανάρτηση αφορά ένα λογοτέχνη τον Καζαντζάκη!
Ο Καναδάς, όπου ζεις, έχει πάρει για μένα κάπως μαγικές διαστάσεις. Πιστεύω ότι είναι μια σπάνια δημοκρατική χώρα που αξίζει κανένας να ζει εκεί. Έτσι είναι;;
Τα παιδιά του σχολείου ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ φοιτούν εκεί πλήρες ωράριο ή είναι μόνο για μερικές ώρες;;
Πολύ ενδιαφέρον πάντως βρήκα το ρεπορτάζ του Μ. Τελλίδη

Justine's Blog said...

Δεσποινάριον προσγειωμένο ανωμάλως,
Τί να σου πώ που έγινες επιστημόνισσα, μηχανικός να το πώ, όταν μπορούσες να είχες γίνει σχεδιάστρια του Louboutin? Ατυχή επιλογή να το αποκαλέσω;
Ομολογώ πώς σου βγάζω το καπέλο για την παρατηρητικότητα στο παπουτσικό, που δέιχνει πως τόχεις στο αίμα σου να φέρεσαι ως Ιμέλντα Μάρκος ή κάποια τις στα 1200 ζευγάρια παπούτσια και μπότες, όμως
Μη μου στανεχωριέσαι, σε λίγο θ΄ανθίσουν οι κερασιές στα μέρη σας και θα μοσχοβολήσει ο τόπος!
Φιλιά απο νεφοσκεπές Μόντρεαλ

Justine's Blog said...

Αχ! Μερόπη μου γλυκειά,
Θα πρέπει να διαπίστωσες πως δεν είμαι πορτογύρα. Μόνο την Δεσποινούλα επισκέφτομαι, την Πηνελόπη , την Αλεφ και σ΄ευχαριστώ για τη σημερινή σου πρόσκληση.
Με έστειλες κανονικά με το υπέροχο υπαινικτικό κομμάτι σου για το Νίκο Καζαντζάκη.
Πραγματικά σ΄ευχαριστώ . Οσο για τα παιδιά του ελληνόφωνου ημερήσιου δημοτικού σχολείου "Δημοσθένης" είναι εξαιρετικού επιπέδου. (Εχουν πλήρες σχολικό π΄ροσγραμμα στα γαλλικά, ελληνικά και αγγλικά καθημερινά.)Αξίζει να συναλλάσσεσαι μαζί τους!

Roadartist said...

Πανέμορφη ανάρτηση. Να είσαι πάντα καλά Ιουστίνη. Εύχομαι πολλές ανάλογες κινήσεις..και στο μέλλον. Τη καλημέρα μου.

Justine's Blog said...

Ροδαυγή μου,
Ερχομαι στην Αθήνα της Παρασκευή. Θέκω να συναντηθούμε απο κοντά να δώ το λαμπερό καλλιτεχνικό σου χαμόγελο.
Γράψε μου στο μέιλ τα τηλέφωνά σου.
Φιλιά

mareld said...

Ιουστίνη μας!
Δεν είναι το πανέμορφο και αγαπημένο πόρτο Κατσίκι. Είναι το ναυάγιο της Ζακύνθου.
Να έχεις όμορφες στιγμές
όπου και να βρίσκεσαι!

κυκλάμινο said...

Πολύ την καμαρώνω αυτή την Ιουστίνη Αργύρη-Φραγκούλη! Να είναι καλά και να έχει πάντα τέτοιες χαρές και συγκινήσεις. Η αύρα των παιδιών είναι πολύ θετική! Την έχω νιώσει από μικρότερα παιδιά και ξέρω!
Χάρηκα Ιουστινάκι μου!
Να ζήσει η Ελληνική ξενητιά!