Πούρα Αβάνας για τη γιορτή της Μέλισσας

Αυτό το πόστ είναι αφιερωμένο στη Μελισσούλα που γιόρταζε χθές

Η Μελισσούλα γλύστρησε στην καθημερινότητά μου διακριτικά, μέσα απο τη διάδραση με τη Δέσποινα. Και την ένιωσα απόλυτα κοντά μου έτσι όπως λατρεύει τα ωραία περιττά πράγματα, έτσι όπως παλεύει να νικήσει την όρεξή της. Την ένιωσα πιότερο αυτό το Πάσχα, που δεν ήθελε να το περάσει μακριά απο την οικογένειά της κι όμως το πέρασε με γέλιο και κέφι!

Χθές ήταν η γιορτή της και ώ! της σύμπτωσης. Κατέφθασε με το ταχυδρομείο το «Ημερολόγιο Αβάνας», το δικό μου βιβλίο. Η Μελισσούλα το ρούφηξε κι έγραψε τα ωραιότερα. Ενιωσα σα να ήμουν δίπλα της, σα να γιορτάζαμε μαζί του Αη Γιωργιού.

Τελικά, αυτή η μπλογκογειτονιά μου αποδεικνύει κάθε μέρα πως η ζωή μπορεί να χαμογελάει πέρα μακριά στη Λωζάννη. Πως οι άνθρωποι της μπλογκόσφαιρας είναι πιο αληθινοί απο τους χειροπιαστούς γύρω μας.

Κι επειδή της χρωστάω ένα δώρο της Μελισσούλας μου, της προσφέρω ένα απο τα πούρα των πολύχρωμων κουτιών που έχω φέρει απο την Αβάνα. Να το καπνίσουμε εξ αποστάσεως να δούμε τον αναθρώσκοντα καπνό ν’ ανεβαίνει ως τον ουρανό καλύπτοντας την απόσταση : Μόντρεαλ-Λωζάννη.

Χρόνια Πολλά Μελισσούλα μου, Ολα να σου χαμογελούν στη ζωή σου!

Με αγάπη

Ιουστίνη


Εδώ μπορείτε να διαβάσετε το υπέροχο κομμάτι της Μελισσούλας

http://georgias11.blogspot.com/


Αλλά επειδή δεν κρατιέμαι , το αναδημοσιεύω με την άδειά της.



Η Αβάνα της Ιουστίνης

Της Μέλισσας

http://georgias11.blogspot.com/

την παρήγγειλα την προηγούμενη εβδομάδα από το ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο του Ελευθερουδάκη. Την περίμενα πως και πως και κάθε μέρα όταν επέστρεφα στο σπίτι ξεκλείδωνα με λαχτάρα το γραμματοκιβώτιο και ήλπιζα να βρω εκεί το φάκελο που θα την έκρυβε μέσα του. Σήμερα το πρωί, ξύπνησα 20 λεπτά αργότερα απ' ότι θα έπρεπε για να ετοιμαστώ και να φύγω για το γραφείο. It's just another manic Monday σκέφτηκα και χαμογέλασα γιατί ταιριάζει αυτό το τραγούδι στο χουζούρικο χαρακτήρα μου. Στα τυφλά σχεδόν ντύθηκα, χτένισα πρόχειρα τα μαλλιά μου δεν βαφτηκα καν πήρα την τσάντα μου και βγήκα από το σπίτι. Περπατώντας προς το αυτοκίνητο συνειδητοποίησα πως είχα ξεχάσει την κάρτα εισόδου για το γραφείο. Γύρισα πίσω τρέχοντας και έψαχνα τις τσάντες που είχα κρατήσει τελευταία και τις καπαρντίνες να τη βρω. Πάνω στην ώρα έρχεται και ο Rodolphe ο επιστάτης μας να με ρωτήσει αν με πειράζει να δείξει το σπίτι σε κάποιο υποψήφιο ενοικιαστή ενώ εγώ θα έλειπα. Μια που τον βρήκα του ζήτησα να μου αλλάξει τη λάμπα στην κουζίνα γιατί το σπίτι είναι ψηλοτάβανο και δεν φτάνω ούτε με σκάλα! Τη στιγμή που έφευγε ο Rodolphe χτυπάει το κουδούνι μου ο ταχυδρόμος. Έχω γράμμα σκέφτηκα και μάλιστα συστημένο. Μου δίνει ένα φάκελο κίτρινο με φυσαλίδες. Στη θέση του αποστολέα η σφραγίδα των βιβλιοπωλείων Ελευθερουδάκη. Βάζω γρήγορα γρήγορα μια υπογραφή και μπαίνω στο σπίτι ξανά. Ανοίγω γρήγορα το φάκελο και μέσα κρυβόταν ένα βιβλίο στα χρώματα της Κούβας. Η φωτογραφία του εξώφυλλου υπέροχη. Το ξεφυλλίζω στα γρήγορα και σκέφτομαι ότι αν δεν είχα αργήσει θα πήγαινα με το τρένο στη δουλειά για να μπορέσω να το διαβάσω. Αλλά πάλι αν δεν είχα αργήσει δεν θα ήμουν εκεί για να το παραλάβω και θα περνούσαμε ακόμα ένα βράδυ χώρια... Γύρισα σπίτι το βράδυ κι αφού είχαν ησυχάσει και τα τηλέφωνα κάθισα αναπαυτικά στον καναπέ μου και ξεκίνησα να διαβάζω. Σε κατακλύζουν άπειρα συναισθήματα με την ανάγνωση γιατί απλά η Ιουστίνη μας, καταφέρνει με το δικό της μοναδικό τρόπο να μεταφέρει στον αναγνώστη της, ολοζώντανα τα δικά της συναισθήματα. Απόγνωση, θλίψη, πόνο, λατρεία, θαυμασμό, γοητεία συναισθήματα που όλοι μας λίγο πολύ έχουμε νοιώσει σε διάφορες στιγμές της ζωής μας. Με συνεπαίρνει. Αδύνατον να σταματήσω. Η περιγραφή των δικών της εικόνων είναι όσο πρέπει λεπτομερής έτσι ώστε να μας δώσει την αίσθηση αλλά να αφήσει και τη φαντασία μας να ταξιδέψει ως τη δική της Αβάνα. Ακούω τις κουβανέζικες μουσικές, μυρίζω τα φοινικόδεντρα και τις μπανανιές, περπατώ νοερά δίπλα της χαζεύοντας μαγεμένη τους Κουβανούς. Μαθαίνω για τους Έλληνες της Αβάνας και μπροστά μου ξεδιπλώνονται τα ερειπωμένα αλλά και τα πολυτελή κτίρια της πόλης του Φιντέλ καθώς περπατάει και τα χαζεύει σαν να τα βλέπει για πρώτη φορά. Το διάβασα σχεδόν μονορούφι, έκανα μόνο ένα διάλειμμα για να βάλω ένα ποτηράκι αμαρέττο που ταιριάζει με τόσο με τα πούρα, δεν έχω καπνίσει ποτέ πούρο αλλά νοιώθω ότι τα αρώματά τους ταιριάζουν πολύ. Δεν έχω και πολλές πιθανότητες να βρω ένα δροσερό μοχίτο αυτή την ώρα που μου έχει σπάσει τη μύτη η μυρωδιά της μέντας από το μοχίτο που πίνει στο θρυλικό Νασιονάλ. Έχω διαβάσει όλα της τα βιβλία, και αυτό που μου αρέσει είναι ότι συχνά αναζητώ να ξαναδιαβάσω κομμάτια και να ξαναζωντανέψω τις εικόνες και τα συναισθήματα που τόσο ωραία περιγράφει. Τώρα θέλω ακόμα πιο πολύ να πάω στην Κούβα και να αλητέψω στην Αβάνα της.
Ιουστίνη σ'ευχαριστώ που μου άνοιξες διάπλατα τις πόρτες του μπλογκοσπιτιού σου και σιγά σιγά γνωρίζω τον άνθρωπο που θαυμάζω μέσα από τα βιβλία του.