ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Sunday, October 5, 2008

Μέρα γνωριμιών και συγκινήσεων στην Αστόρια



Με το συνάδελφο και αδελφό Μιχάλη Ιγνατίου



Με την αγαπημένη λογοτέχνιδα Γιώτα Στρατή love at first sight





Με τον Γαβριήλ Παναγιωσούλη συγγραφέα και ποιητή ωραίων κομματιών






Μια οικογενειακή φωτογραφία:Απο αριστερά πίσωο Μιχάλης Ιγνατίου, ο Χρύσανθος Πετσίλας, ο κ. Κάστρο, η Τζάκι Ντονάντο, ο Πόλ Κοτρώτσιος, Μπροστά ο Τέντ Νικόλης, ο Τζόν Κατσιματίδης , ο Μπόμπ Νικολαϊδης, η Κόνι Σικάρ και η υπογράφουσα.



Αγαπημένοι μου,

Στο δρόμο για το σπά της Elizabeth Arden, στην 5η Λεωφόρο (θα σας αποκαλύψω τα μυστικά σε άλλο πόστ) αλλά η συγκίνηση για τη συμμετοχή σ΄αυτή την πολύχρωμη, πολυεθνική έκθεση στην Αστόρια, μου προκάλεσε μεγάλη συγκίνηση.

Μετά απο μια ολάκερη μέρα με διάφορες αναγνώσεις κειμένων απο συγγραφείς της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας , της ινδικής ποίησης και της αμερικάνικης λογοτεχνίας, ήρθε η σειρά μου να παρουσιάσω κάποια απο τα γραπτά μου.

Ετσι γύρω στις 4.30μ.μ ξεκίνησε η παρουσίαση με ανάγνωση κειμένων απο την Παρακαταθήκη- The Legacy, την οποία πραγματοποίησε ο αγαπημένος συνάδελφος Μπόμπ Νικολαϊδης, γνωστός στην ελληνική παροικία για τα πνευματώδη κείμενά του και την απόλυτη γνώση του περι τα ωραιότερα εστιατόρια του Ελληνισμού ανα τις ΗΠΑ.

Ακολούθησε ο αγαπημένος αδελφός και συνάδελφος Μιχάλης Ιγνατίου ο οποίος διάβασε αποσπάσματα απο την Αβάνα μου, αυτά που έφεραν δάκρυα στα μάτια καθώς έφεραν εκεί στην αγαπημένη σκηνή της Νέα Υόρκης της θύμηση της Κωνσταντίνας μου.

Οι ωραιότερες στιγμές αυτού του διήμερου στην πολυεθνική-πολυπολιτιστική έκθεση βιβλίου ήρθαν όταν συνάντησα τους γνώριμους μέσω επικοινωνίας αλλά άγνωστους εξ όψεως Ελληνες λογοτέχνες της Ελληνικής Διασποράς της Νέας Υόρκης.

Τόσο ο αγαπημένος Γαβριήλ Παναγωσούλης (γνωστός μου απο το υπέροχο βιωματικό βιβλίο του ΑΧ! Νάξερα,) όσο και η Γιώτα Στρατή με τις τόσες ποιητικές και πεζές ανησυχίες της μου προκάλεσαν αυτή την αίσθηση της εκλεκτικής συγγένειας. Είμαι ευγνώμων που με τίμησαν με την παρουσία τους.

Παρότι φέτος στην έκθεση οι ντόπιοι Ελληνες λογοτέχνες ήταν απόντες, πιστεύω ότι την επόμενη χρονιά θα είναι τα τιμώμενα πρόσωπα του 4ου Πολυθενικού Φεστιβάλ Βιβλίου της Αστόρια, μια και η Αστόρια ανήκει σ΄αυτούς κι εκείνοι γράφουν με περίγραμμα αυτό το μικρό τόπο της διασποράς.

Παρόντες ηταν εξάλλου ο φίλος Τζόν Κατσιματίδης,ο δικηγόρος Ted Nikolis,ο υποδιευθυντής του ΕΟΤ ΝΥ Χρύσανθος Πετσίλας, ο συνάδελφος Πόλ Κοτρώτσιος, η αγαπημένη φιλενάδα μου Κόνι Σικάρ, το ζεύγος Παραμέσουραν και Δήμητρας Καράμπαλη, η λατρεμένη κυρία Κατίνα μετα συζύγου και άλλοι εκλεκτοί προσκεκλημένοι, που έφτιαξαν το διήμερό μου με τα φωτεινά χαμόγελά τους και την αγάπη τους προς εμένα και το έργο μου.

Ηθελα να ευχαριστήσω την διοργανώτρια του φεστιβάλ Τζάκι Ντονάντο και τον κύριο Κάστρο, που έφτιαξαν αυτή τη φιλόξενη γωνιά στην καρδιά του ημερήσιου σχολείου του Αγίου Δημητρίου στην Αστόρια για τους λογοτέχνες των εθνικών κοινοτήτων. Ευχαριστώ για την τιμητική πρόσκληση και τη φιλοξενία.

Ακολούθησε κραιπάλη στο Christo’s steakhouse και μετά τσιφτετέλια και χοροί στο Ammos , το πιο τρέντι κέντρο με ζωντανή μουσική στο μιντάουν. Αλλά θα τα γράψω εν εκτάσει αυτά για να τα μοιραστούμε.

Σας λατρεύω και τρέχω στο σπά μου!!!!!!!!!!

Dear friends,

I would like to thank, once again, the most kind hosts of this book fair, Mrs Donado and Mr Castro, who invited us all to an affair which brings together cultural diversity in a most festive way. I would also like to thank the staff of St Dimitrios who worked tirelessly on the infrastructure of this event.

Today, I feel great pride in being Greek and extreme joy at being able to take advantage of the superb facilities of this school---a school which has given and will continue to give educated Hellenes to the American multinational community. I applaud all the efforts of the teachers, the parents and the children who do their utmost in honoring that which is most precious to us---our classical, Byzantine and modern civilization.

Amongst you, I see faces that I’ve become close with since the publication of my first book, The Lonely Path of Integrity, the official biography of Archbishop Spyridon. Thank you to John Catsimatidis, to Margo, to Connie Shikar, to Kyria Katina and to all those who have never missed any of my events here in NY. I also recognize people and colleagues who have always supported my work as an author and I am grateful to all of you.

As the years have passed, I have immersed myself into writing with more passion. With two novels and a third coming soon, a book with short stories and shopping as well as an academic text containing the best of Archbishop Spyridon’s speeches, my harvest in the field of letters continues to grow.

Today, I am here to share with you a taste of The Legacy---I Parakatathiki, a passage from which will be read by my dear friend and colleague Bob Nicolaidis---a man whose whit and sharp mind has conquered my heart over the years. Thank you Bob.

Also, my longstanding brother and colleague in journalism and writing, Michalis Ignatiou, well-known to all of you through his correspondence on our national issues as well as through his political books, will present my newly published work Imerologio Avana-Havana Diaries.

I will give just a brief summary of Havana Diary as Michalis is going to speak in Greek so I want you all to know what this book is about.
This is the Havana of Fidel Castro’s waning days in power. The grandiose yet unraveling, the mundane yet infuriating Havana of frenetic music, of incomparable cigars, of sidewalk musicians, of priestesses of the night and lovemaking, of legendary bars, of ethics of a dawning tourist era reeling as a moving picture, gushing frame by frame via my personal view.
I tried to listen to the city sounds, record her architectural beauty, inhale the Caribbean air’s sweetness, discover the Hellenes of the island, summarize the wretchedness of day to day circumstance, trot down little alleyways, chat with non-natives, transcribe the new order of things on the twilight of Fidel Castro’s leadership, just as he hands the reigns of power to his brother, Raoul.
Personal, and yet unveiling this latest book of mime, Havana Diary is a deposition on the chronological happenstance in Cuba, the Cuba of emerald waters kissing eternal palms.
Thank you all for being here today with us.

24 comments:

Anonymous said...

Ιουστίνη μου
vous êtes très élégante aux photographies :))
(κι αυτα ειναι τα μονα μου γαλλικα!)

La Gigi said...

σκίζεις λέμε!!

pylaros said...

Αγαπητή μου Ιουστίνη, Μα τόσο γρήγορα, πότε πρόλαβες;
Ευχαριστώ για όλα άνοιξεs μια καινούργια πόρτα και είδα το φως της παγκοσμιότητας en la literatura.
Χίλια ευχαριστώ.

Γαβριήλ Παναγιωσούλης
Bronx, New York

Meropi said...

Μπράβο Ιουστίνη μου,
πολύ χάρηκα για την επιτυχία σου αυτή!! Και εις ανώτερα.

δεσποιναριον said...

Αμαν μωρε Καναδεζα! Σπα, λογοτεχνια, τσιφτετελια, ζαλιστηκα η γυναικα! Ουφ το ντε πιες ειναι τρε ζολι και κομ ιλ φο! Για Σανελ το κοβω αλλα μπορει να πεφτω και εξω η ασχετη. Και τωρα σοβαρευομαι γιατι θα με εκλαβουν για παλαβη οι σοβαροι αναγνωστες. Χαιρομαι ιδιεταιρα που ειχε επιτυχια η εκδηλωση, που ειχες την ευκαιρια να γνωρισεις και αλλους ελληνες λογοτεχνες της διασπορας. Κι εγω σε λατρευω μωρε αλλα ετσι που τρεχεις δεν προκειται να το ακουσεις!! Φιλια!

Justine's Blog said...

Et vous ma belle cuisiniere,
Vous etes tres gentille, vraiment.
Και προπάντων μια σκέτη γλύκα με γέυση σοσκολάτα!
Φιλιά

Justine's Blog said...

Αγαπημένο Μελισσάκι,
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Ετσι είμαστε εμείς οι διεθνείς, κάτι σαν σίφουνες, παιδί μου!

Justine's Blog said...

Αγαπημένε Γαβριήλ,
Προσπάθησα να αποτυπώσω ημερολογιακά την εμπειρία, γιατί όταν χάνεται το μομέντουμ , οι στιγμές χάνουν τη συγκίνηση και τη ζωντάνια τους.
Χάρηκα τόσο πολύ που σας γνώρισα απο κοντά.
Μια μεγάλη ζεστή αγκαλιά κι απο μένα!
Η λογοτεχνία είναι παντοτινή και προπάντων ελληνογενής!

Justine's Blog said...

Αγαπημένη Μερόπη,
Ημουν ανάμεσα στους πατριώτες σου στην Αστόρια, που ειλικρινά την έχουν κατακτήσει σε όλα τα επίπεδα.
Χθες η Κυπριακή Ομοσπονδία είχε τα καλά της, γιορτή μεγάλη και χορό αλλά δεν κατάφερα να παρευρεθώ.
Νάσαι περήφανη Κυπρία!

Justine's Blog said...

Δεσποινιώ μου,
Δυό μέρες λογοτεχνία και λογοφιλία με διάφορες φυλές του κόσμου. Αλλά μετά κατευθείαν κραιπάλες σε ρεστοράν με απίστευτα φαγητά. Η νύχτα τέλειωσε τις πρωινές ώρες με τρελλούς τσιφτετελιασμούς μέχρις εσχάτων.
Σήμερα μια σύντομη βόλτα στην 5η και τη Μάντισον, ένα πρόχειρο φουστανάκι απο τη DKNY και μετά κατευθείαν Red Door! Διάλεξα την ομορφιά με τα ρόδα!
Το ταγεράκι είναι Σανελιζέ, απροπο για την εκδήπωση.
Στο μεταξύ, με έχεις κάνει και εξηρτημένη των αναρτήσεων. Θα ακολουθήσουν τρελλά σκηνικά απο Νέα Υόρκη με πολλές εκπλήξεις.Φιλάκια με ροδοφιλιά απο το σπά!!!

Κατερίνα Δε.Στα.Πα. said...

Πάντα τέτοιες συγκινήσεις, Ιουστίνη μου! Άντε να καμαρώνω κι εγώ "για την φίλη στην Αμερική!"
Φιλιά πολλά!

Μηθυμναίος said...

Ιουστίνη μου, τι να σε λέω...
Ο Γαβριήλ και η Γιώτα ενθουσιάστηκαν με τη γνωριμία σας. Δεν γράφεις όμως για το φιλί που σου έστειλα και σου το 'δωσε ο Γαβριήλ. Θέλω να πιστεύεις πως ήταν από καρδιάς!
Ενθουσιάστηκα με όλα όσα αναφέρεις από την εκδήλωση κι εύχομαι καλή συνέχεια. Εγώ έκανα το χρέος μου να στείλω την πρόσκληση στους ομογενείς της Ν.Υ.. Κάποιοι σε τίμησαν κι απ' ότι μου έγραψαν ότι άξιζε τον κόπο.
Ελπίζω του χρόνου να είναι παρόντες κι εκείνοι. Το εύχομαι.
Κατά τα άλλα, τι να σου πω: Είσαι κούκλα!!! (να βάλω κι άλλα θαυμαστικά;)

panathinaeos said...

απολαμβανω τας φωτο, και την αφηγηση μιας μεγαλης γιορτης της κοινωνιας των ανθρωπων...
η συμμετοχη των λατινων ακουγεται υπεροχη, μπολιασε τα παντα και τους εδωσε κι ενα τονο κοσμοπολιτικο, ασχετως του οτι οπως καταλαβα οι ομογενεις λογοτεχνες πηραν αλλο λεωφορείο και πηγαν αλλου!

αναμενομε τα ντοκουμεντα απο τας κραιπαλας, καθοσον καλος ο νους αλλα και το δυστυχο το κορμακι θελει και φαγακι και το τσιφτετελακι του για να στανιαρει!

παντα επιτυχιες και χαρες!

Justine's Blog said...

Αγαπημένο Κυκλαμινάκι,
Σε ευχαριστώ για τις ευχές σου και για την καλή σου την κουβέντα.
Είδες απο Καναδέζα έγινα Αμερικάνα! Χα!Χα!
Φιλιά

Justine's Blog said...

Άγαπημένε μου Στράτο,
Σε ευχαριστώ για το φιλί και για την ενημέρωση της Γιώτας και του Γαβριήλ περι την έκθεση. Η παρουσία τους μου έδωσε ειλικρινή χαρά. Είναι αληθινοί άνρθωποι χωρίς δήθεν και περιστροφές.
Πολύ τους απόλαυσα και νομίζω πως την επόμενη χρονιά θα έχουν δικό τους στάντ στην έκθεση, που ολοένα θα μεγαλώνει με περισσότερες ελληνικές φωνές.
Ευχαριστώ και για το φιλί> Κι απο μένα σμάτς!!!!!!!!!!!!

Justine's Blog said...

Αγαπημένε Παναθήναιε
Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Οντως η ελληνική παρουσία ήταν ελάχιστη (μάλλον μόνο η αφεντιά μου ήμουν στην έκθεση προσκεκλημένη) αλλά ανοίξαμε δρόμο για να γίνει πιο μαζική η συμμετοχή των Ελλήνων λογοτεχνών στο όντως κοσμοπολίτικο φεστιβάλ βιβλίου της Αστόρια.
Θα ακολουθήσουν καυτές φωτογραφίες απο τις κραιπάλες, διότι περιμένει και το Δεσποινάκι μας τις ανταπορκίσεις.
Χαιρετίσματα απο ηλιόλουστες μέρες

δεσποιναριον said...

Καλωσορισες και παλι στη βαση σου. Φιλακια και καλη ξεκουραση. Περιμενω αλλα και η αναμονη εχει το γουστο της. Καλο βραδυ Καναδεζα μου.

Αστοριανή said...

"...Love at first sight!!!"
Αυτό κι αν δεν είναι εξομολόγηση!
Προχωρώντας στο διάδρομο της Αίθουσας "-Είσαι η.../ Μη μου πεις! Είσαι η..." και μετά αγκαλιές, λες και είχαμε να συναντηθούμε χρόνια! (... μα τα είχαμε πει απο πριν, βρε παιδιά...)
Αυτή είναι η Ιουστίνη μας. Μια ζωντανή φλόγα που σε περιτυλίγει με την λαμπεράδα της, την ευγένειά της, το ξεχωριστό ενδιαφέρον στον καθένα, λες και είναι ο μοναδικός.
Να είσαι πάντα καλά, κούκλα μου.
Υγ.:
Τις δικές μου φωτογραφίες, πού να σου τις στείλω, κοσμοπολίτισσα φίλη? ΔΕΝ έμαθα, ακόμα, να τις στέλνω μέσω του Ιντερνετ! Περίμενε λιγάκι...
Τα υπόλοιπα? Σίγουρα θα τα συνεχίσουμε.
Ίσως, του χρόνου, να έχουμε τουλάχιστον δύο ακόμη τραπέζια!
Προς το παρόν, ζεστή η παρουσία σου... Εύχομαι η Αστόρια να σε περιποιήθηκε τα μέγιστα!
Ευχές κι από το Δημήτρη για επιτυχίες. "Αυτές είναι γυναίκες!" είπε. Χαιρετισμούς στο Τεντ σου.
Με αγάπη, Υιώτα

Justine's Blog said...

Δεσποινάριο,
Δεν θα σε κάνω να περιμένεις πολύ. Κι απο ξεκούραση, ξέρεις πώς είναι. Μια διαρκής διαδρομή η ζωή μου.
Φιλάκια

Justine's Blog said...

Αγαπημένη Γιώτα,
Οπως σου είπα αναγνωρίζω την εκλεκτική συγγένεια με την π΄ρωτη ματιά. Με συγκίνησε η παρουσία σου, ο αυθορμητισμός σου, η θυσία του Δημήτρη σου να ταξιδέψει στο ανελέητο χάιγουεϊ για να σε φέρει να χαρείς το δικό σου περιβάλλον της λογοτεχνικής σκηνής.
Διαβάζω τα βιβλία σου και σε φαντάζομαι να τα γράφεις με αυτή τη γνησιότητα και τη λεβεντιά που σε διακρίνει.
Νάστε καλά με το Δημήτρη σου, να μοιράζεστε την κοινή διάδραση με τους ανθρώπους.
Και του χρόνου το ξέρω και το υπόσχομαι πως η γιορτή της Αστόρια, θα γίνει και γιορτή των Ελλήνων λογοτεχνών.
Πολλά φιλιά για τη μέρα και στους δυό σας
Ιουστίνη

Αστοριανή said...

...και βέβαια, του χρόνου, πρώτα ο Θεός...
Εν τω μεταξύ, πήγα "θρου" πολλές από τις σελίδες σου.
Έμεινα και στο "ντιμπέϊτ"
βαρέθηκα! Απέφυγαν πολλά ουσιώδη! Δύσκολοι καιροί.
Εμείς, θα τα λέμε, πάντα με αγάπη,
σε φιλώ φρεσκολούλουδό μου...(ζηλεύω τα σπα σου, κ.λ.π.)
Χαιρετισμούς,
Υιώτα

Justine's Blog said...

Γιώτα αγαπημενη,
Σε διαβάζω, ήδη κατάπια και τα τρία θεατρικά σου. Εχεις απόλυτη γνώση της ελληνικής και της ιστορίας ταυτόχρονα. Θα γράψω ολάκερο πόστ για τα γραπτά σου, γιατί είσαι ΑΞΙΑ όχι μόνο στην ομογένεια αλλά στην ελληνική λογοτεχνία.
Φιλιά σου

Κατερίνα Δε.Στα.Πα. said...

Γεια σου Ιουστίνη μου με τα σπα σου!Καλά πρέπει να είναι να σε περιποιούνται! Ε; Εγώ στο κομμωτήριο όταν πάω, κι αυτό σπάνια, χαλαρώνω εκεί στον λουτήρα και λέω, βρε τι χάνω "η" άνθρωπος!
Έτσι λέμε εμείς εδώ στην επαρχία Ιουστίνη μου. ο αδελφός μου που είναι στην Αμερική, η αδελφή μου που είναι στην Αφρική, η ξαδέλφη μου που είναι στην Γερμανία. Ταμπελίζουμε στα χοντρά, για να καταλαβαίνει ο άλλος. Δεν ξέρουν όλοι που είναι ο Καναδάς, ή ο Βόλος. Ελληνίδα δεν σε λένε εκεί; Πως σε λένε; Αθηναία ή Λευκαδιώτισσα;
Καλό είναι το Αμερικάνα! Προαγωγή είναι. Μην το παρεξηγείς! Μακάρι να ήμουνα κι εγώ!
Φιλιά! Καλό βράδυ!

Justine's Blog said...

Κυκλαμινάκι μου,
Δεν παρεξήγησα τον χαρακτηρισμό, αλλά μέρες πούναι με την Αμερική να βυθίζεται στα τάρταρα, προτιμώ να είμαι Καναδέζα κι ας μην είναι γνωστός ο τίτλος.
Πάντως ναί, να ξεκλέβεις χρόνο για τον εαυτό σου. Δεν υπάρχει ωραιότερο συναίσθημα απο το να νικάς την καθημερινότητα και να χαρίζεις σε σένα λίγη περιποίηση.
Στο Μόντρεαλ κι εγώ μόνο μέχρι κομμωτήριο φθάνω.
Φιλάκια