Μίλα μου για Μήλο!!!

Της Ιουστίνης Φραγκούλη


Καθώς βλέπω γύρω μου το τοπίο να κλείνει την καλοκαιρινή του ομορφιά και να οδεύει ολοταχώς προς χειμώνα... Καθώς και φέτος-όπως κάθε χρόνο- μαζεύω τα χρυσοκόκκινα φύλλα των δέντρων απο το χώμα... Ο νούς γυρίζει πίσω στο νησί που με μάγεψε το περασμένο καλοκαίρι. Ηταν η Μήλος του Αιγαίου.

Απο κεί κατάγεται η νεαρή μου φίλη Αννέτα Βασιλειάδου, που έγινε κολλητή μου μέσα απο τη σχέση της με τον εκδοτικό μου οίκο Ελληνικά Γράμματα (κι αυτή λήξασα πλέον αφού εκείνη δουλεύει κάπου αλλού). Η Αννέτα, λοιπόν, μου μετέφερε εικόνες απο το αιγαιοπελαγίτικο νησί και την εκ μητρικού αίματος σχέση της μαζί του.

Συνήθως τα καλοκαίρια μου τα ρουφάει το νησί της καταγωγής μου η Λευκάδα. Τρέχω εκεί να δώ την οικογένειά μου, τις παιδικές μου φίλες, τους οικείους τόπους που επαυξάνουν τη συναισθηματική μου ασφάλεια. Ομως, με την προτροπή της Αννέτας είπα να ξαναδώσω αυτό το καλοκαίρι μια ευκαιρία στο Αιγαίο και στις δικές μου περιπέτειες ανα την Ελλάδα.

Φτάσαμε την ώρα του λυκόφωτος στο λιμάνι της Μήλου, όταν τα ιριδίζοντα χρώματα του δύοντος ήλιου έβαφαν στους απαλούς τόνους τους τα λευκά σπίτια του Αδάμαντα. Το κυκλικό λιμάνι με τα δεκάδες σκάφη αραγμένα στην προκυμαία αμέσως συνεπήρε τις αισθήσεις μου. Η πόλη απλωμένη ως την ανηφόρα με τα σκαλοπάτια με μάγεψε κι ας είμαι εξοικειωμένη με τη λαμπρότητα και την αποκοτιά του αιγαιοπελαγίτκου τοπίου. Τούτο το νησί ανέδιδε μια θηλυκότητα σαν αυτή που αποπέμπει η κλασική ομορφιά της Αφοδίτης που κείται μακρινή και μόνη επι χρόνια ολάκερα στο Λούβρο.

Μείναμε στο λιτό σπίτι της Αννέτας, ό,τι ωραιότερο και λειτουργικότερο για καλοκαίρι. Λίγα χιλιόμετρα έξω απο τον Αδάμαντα με θέα την πόλη και τη θάλασσα, με ενα μικρό κηπίσκο γεμάτο απο άνυδρα ζαρζαβατικά, το επίπεδο σπίτι των δύο υπνοδωματίων με ενθουσίασε κυριολεκτικά συγκρίνοντάς το με τις πολυτελείς επαύλεις άλλων τόπων.

Η Αννέτα έτρεξε κι έκοψε απο τον κήπο ψιλά, ολόμικρα ντοματάκια που είχαν μια νοστιμιά απίστευτη καθώς δεν ποτίζονται με γλυκό νερό- ένεκα λειψυδρίας- αλλά αναζητούν μόνα τους μέσα στο έδαφος να βρούν τροφή και δροσιά απο την ελάχιστη υγρασία του χώματος. Τα αγγουράκια , μια επιμειξία αγγουριού και καρπουζιού θα ελεγα- ήταν ό,τι ωραιότερο έφαγα αυτό το καλοκαίρι σε φυτικά προϊόντα εν Ελλάδι.

Το βράδυ ανηφορίσαμε στα μπαράκια του Αδάμαντα (δύο τον αριθμό), τα οποία κρεμόνταν κυριολεκτικά απο τον γκρεμό με θέα το απόλυτο Αιγαίο πέλαγος. Ροκάκια και μουσικές της δικής μου γενιάς έδεσαν τις νύχτες που κύλησαν όλες αψηλά με παρέες ντόπιων αλλά και τακτικών επισκεπτών στο νησί .

Τα επόμενα πρωινά ζήσαμε τα γυρίσματα στι εξαιρετικές παραλίες του νησιού, που θαρρείς πως έχουν προκύψει απο τα πολλαπλά πετρώματα για να κολυμπάς στα καθάρια νερά τους εσύ και η παρέα σου. Η Αγία Κυριακή ήταν η παραλία του πατείς με πατώ σε με τα ντέκερι και τις φραπεδιές σε όλο τους το μεγαλείο και τους τουρίστες απλωμένους σε σέζ λόνγκ και πολύχρωμες πετσέτες.

Την άλλη μέρα καταφύγαμε σε μια μικρή απόμερη παραλία κοντά στον Προβατά όπου κατηφορίσαμε με τα ποδαράκια μας κι αράξαμε στην αμμουδιά με ελάχιστα ζευγάρια ιταλών τουριστών.Ο Φυροπόταμος, η Φυριπλάκα, η Λαγκάδα, το Παλιοχώρι ήταν παραλίες που αγγίξαμε φτάνοντας με το αυτοκίνητο περνώντας μέσα απο χωματόδρομους που ήταν σε πολλή καλή κατάσταση.

Με το καραβάκι κάναμε τον ημίγυρο του νησιού για να κολυμπήσουμε στα διαμαντένια νερά του Γέρακα, ενώ το Κλέφτικο με τους τεράστιους βράχους και τις σπηλιές περέπεμπε σε μέρες πειρατών και νεραϊδότοπους αλλοτινούς.

Βέβαια, μια βραδυνή βόλτα με τα πόδια στο γεωλογικό θαύμα της περιοχής Σαρακίνικο κυριολεκτικά μας αποθέωσε. Εδώ περπατάς πάνω σε επικαλυπτόμενες λευκές πλάκες λές και πατάς σε σεληνιακό τοπίο. Νομίζεις πως ακροβατείς σε μετεωρίτη στη μέση του στερεώματος κι όχι πως βρίσκεσαι στην ακροθαλασσιά ενός μικρού νησιού του Αιγαίου.

Τί να πώ για τις περατζάδες στην Πλάκα, όπου απολαύσαμε ένα απο ωραιότερα ηλιοβασιλέματα της ζωής μας με θέα την Κίμωλο και τα άλλα νησιά; Τί να πώ για την Τρυπητή με το βίαιο αεράκι του Αιγαίου, τους ανεμόμυλους και τις Κατακόμβες;

Δεν θέλω να κάνω αυτή την κατάθεση ψυχής για τη Μήλο ένα τουριστικό οδηγό. Θέλω να πώ ότι αγάπησα τη Μήλο και τους Μηλιώτες θείους της Αννέτας, που θεωρώ πλέον και δική μου οικογένεια. Απο το θείο Αντώνη και τη θεία Ελένη Βελετά μέχρι το θείο Ηλία και τη θεία Κούλα Βελετά έως τα ξαδέλφια και τις ξαδέλφες, όλοι έγιναν με τη ζεστασιά τους μια μεγάλη φιλόξενη αγκαλιά για μένα.

Χίλια γλυκά ευχαριστώ στην Αννέτα Βελετά-Βασιλειάδου και την υπέροχη οικογένειά της. Χίλια ευχαριστώ στη Μήλο, που μου έδωσε την ευκαιρία να την ερωτευτώ για την αβίαστη, σεμνή ομορφιά της.




Θεϊκό Σαρακίνικο


Θέα απο την Κρεμαστή


Ηλιοβασίλεμα απο την Πλάκα


Κόλπος του Γέροντα


Θάλασσα πλατειά σ΄αγαπώ γιατί μου μοιάζεις, θάλασσα βαθειά!




Αννέτα και Ιουστινάκι εν μέσω θείας Ελένης και θέιου Αντώνη Βελετά






Λιμάνι Αδάμαντα στο λυκόφως




Λιτό του Αιγαίου σπίτι πόσο σ΄αγαπώ


Κάτοψη της Πλάκας