Τότε τα δέντρα΄αποκαλύπτουν το γήρας και την ασχήμια τους, τότε στέκουν έρμαια της προδιαγεγραμμένης ετήσιας μοίρας τους. Τότε νιώθω τη΄μελαγχολία του επερχόμενου τέλους, που θα σημάνει μια νέα αρχή.
Ακόμη τα φύλλα είναι πεσμένα στο έδαφος, ακόμη το γκαζόν είναι καταπράσινο καθώς η φύση περιμένει να περάσουν τα παιδιά απο τα απαλά της στρώματα όταν θα τρέχουν απο πόρτα σε πόρτα στις 31 Οκτωβρίου μασκαρεμένα και ανέμελα ζητώντας καραμελίτσες για τη γιορτή του Χάλοουιν.
Το δικό μας Χάλοουιν έχει τελειώσει αφότου ο Αλεξαδνρίνος μας μεγάλωσε. Ομως κρεμάσαμε και φέτος έξω απο την πόρτα το στεφάνι με τα χρυσοκόκκινα φύλλα και τη μάγισσα μήπως περάσουν τα παιδάκια να τους γεμίσουμε τις κολοκύθες με λιχουδιές.
Η πόλη μου αργοπεθαίνει κι όμως ξεχάστηκε πάλι μέσα στο τρελλό πανηγύρι των αποχρώσεων. Οι καμινάδες άρχισαν να βγάζουν καπνούς, η ατμόσφαιρα μοσχοβολάει καμμένα ξύλα.Το Μόντρεαλ είναι πνιγμένο στα χρώματα του φθινοπώρου και στα αρώματα του χειμώνα.
Ας περπατήσουμε μαζί στις γειτονιές μου για να μην είμαι μόνη με τη σκιά μου.
Σας γλυκοφιλώ με μια δόση αναπόδραστης μελαγχολίας γι αυτά που χάθηκαν και δεν θα γυρίσουνε ξανά. Μόνο τα φύλλα θα γυρνούν κάθε άνοιξη!
Ιουστίνη
22 comments:
μοναδική μας διαφορά η αρχιτεκτονική! κατά τα άλλα η ατμόσφαιρα μου είναι πολύ οικεία Ιουστινάκι. Φθίνουν οι οπώρες, ζεστά χρώμματα, χαμηλές θερμοκρασίες, ζεστά ρούχα...
Φιλάκια
Περπατήσαμε μαζί σου στις γειτονιές σου. Χόρτασαν τα μάτια μας από την πανδαισία των χρωμάτων! Τι όμορφο φθινόπωρο, φίλη μου! Δεν ήσουν μόνη με τη σκιά σου, παραδίπλα είμαστε κι εμείς. Δεν μας βλέπεις;
Αγαπημένο Μελισσάκι,
Τί όμορφα χρώματα αν είναι και στη δική σου πόλη έτσι! Αυτή είναι η κορυφαία στιγμή του Μόντρεαλ, ηα ακμή του σε επίπεδο εποχής. Σε λίγο θα κατρακυλήσει στο χειμώνα του χιονιού κι όλα θα ακινητοποιηθούν για μερικούς μήνες.
Η φύση όμως θα ξαναγεννηθεί, οι στιγμές και οι άνθρωποι όχι.
Φιλιά. Ηρθαν οι γονείς; Να τους καλοδεχτείς μικρή μου.
Στράτο μου,
Γι αυτό σας κάλεσα, να μοιραστούμε τις ομορφιές του τόπου μου, που εγωιστικά κρατούσα κάποτε για μένα πριν γίνω κάτοικος μπλογκόσφαιρας.
Οσο για τη σκιά, αυτή μόνο και πάντα θα μας ακολουθεί, αφού η μοίρα μας είναι μοναχική.
Δεν το λέω με παράπονο, αλλά με μια αίσθηση διαπίστωσης πως ερχόμαστε μόνοι και αναχωρούμε μόνοι. Είναι η ανθρώπινη μοίρα!
Πάντως, το φθινόπωρο εδώ είναι μια πανδαισία χρωμάτων και αρωμάτων.
Φιλιά στην Αθήνας της καλοκαιρίας
Πολυ ομορφα ολα Καναδεζα μου, χρωματιστικε χρυσοκοκκινο το Μοντρεαλ, κι εσυ εισαι μελαγχολικη. Μπορει να ερχομαστε μονοι και να φευγουμε μονοι αλλα στο ενδιαμεσο εχουμε κατι στιγμες με απιθανες παρεες με αγαπες με χαρες και με συγκινησεις. Και με λυπες ποτε ποτε που μας κανουν πιο δυνατους και πιο φιλοσοφημενους. Θα προσπαθησω να βγαλω κι εγω φωτογραφιες καποια στιγμη να σας φερω. Καλα λεει ο Στρατος, κι εγω εκει ημουνα μη κοιτας που δε μιλουσα. Ονειρα γλυκα και αυριο θα ειναι μια καινουργια μερα. Φιλακια!
...Εδώ,
κόψαμε το πρώτο και τελευταίο κατακόκκινο ΜΗΛΟ! από τη πρωτόγεννη μηλίτσα μας, -δώρο στη γιορτή Δημήτρη, είπα...
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, σ' όλους που γιορτάζουν, με υγεία!
Ιουστίνη μου,
εγώ μένω στη τελευταία ...φλογάτη φωτογραφία σου, (συμβολική η δύναμη του δέντρου), μετά από τη σκια σου και τα χρυσόφυλλα στο χώμα.Αισιόδοξη εκ φύσεως, θα αμβλυνθεί ο πόνος, ίσως με το γράψιμο... κι εδώ ετοιμάστηκε το εποχιακό "ντεκορέισον" για το "Χαλογουήν", έτσι, για τα παιδιά! Να είστε όλοι καλά, φίλη μας,
Υιώτα
Ναί, Δεσποινάκι μου σας είδα με το Στράτο, αλλά δεν σας πρόλαβα. Είχατε εξαφανιστεί μέχρι να σας μιλήσω. Σας έχω στο νού μου στους περιπάτους μου.Στην πραγματικότητα, με έχεις κάνει να παίρνω την κάμερα παντού για να μοιράζομαι μαζί σας τις ομορφιές που αντικρύζω.
Αφου πιά στο Μόντρεαλ δεν κατοικούν φίλοι μου σε ποιόν να πώ για τα χρώματα, που απογειώνουν τις αισθήσεις μου κι ας με μελαγχολούνε;
Φιλί γλυκό με τα αρώματα του χειμώνα. Τα χρώματα είναι ίδια με τα δικά σας. Κι αύριο θάναι μια άλλη μέρα, διαφορετική απο τη σημερινή και πάντα με απουσίες.
Γιώτα αγαπημένη,
Γιώτα με τη λυρική σου πέννα,
Χρόνια πολλά για το Δημήτρη σου. Να τον χαίρεσαι και να σε χαίρεται κι εκείνος. Αλήθεια, τί ωραιότερο και τί συμβολικότερο δώρο απο το κόκκινο μήλο!
Αμαρτωλό και χυμώδες ταυτόχρονα, Μεγάλο και Πολλά Υποσχόμενο σα τη Νέα Υόρκη.
Και οι ποτροκαλί κολοκύθς κι αυτές προσθέτουν στην παγανιστική ομορφιά του φθινοπώρου της ανατολικής ακτής.
Φιλί γιορτινό στον άντρα σου
Με αγάπη
Ioustinaki η πόλη σου είναι χάρμα. Το Μοντρεαλ και οι Μοντρεαλίτες έχουν κάτι ιδιαίτερο καθότι βγαίνει κάτι γαλλικό μέσα από την Αμερικανιά. Μου έχει κάνει εντύπωση με πόση ευκολία παίζουν με τις δύο γλώσσες μικροί μεγάλοι. φιλί
ωραιες φωτο, και φαινεται οτι ακομη κρατα ο καλος καιρος! δεν βλεπω χιονακι στο εδαφος! εχω αρχισει να βγαζω κι εγω φωτο απο το νοβι σαντ και θα τις αναρτησω, φρεσκιες και βαλκανικες! καλην ημερα στο μοντρεαλ και την καλη μας ιουστινη!
Πάντα με τη φωτογραφική μηχανή στην τσάντα για να φυλακίζουμε τη στιγμή. Και τι ωραία που είναι να τη μοιράζεσαι με φίλους, έστω κι αν δεν τους έχεις δει ποτέ!
Έχει αλλάξει η ψυχολογία μου από τότε που μοιράζομαι πράγματα στο ίντερνετ.
Φιλάκια Ρεθεμνιώτικα!
υπέροχα χρωματα,θαυμάσιες εικόνες...και είστε τυχεροί που τα χαίρεστε μεσα σε μια μεγαλούπολη....γιατι εδώ...πρεπει να πάρουμε τα βουνα για να τα δούμε :)
Αγαπημένη Πηνελόπη,
Η πόλη μου είναι όντως πολύ όμορφη γιατί συνδυάζει τα στοιχεία της μεγαλούπολης μαζί με μια ιδιάιτερη ανθρωπιά. Ισως αυτό να την ξεχωρίζει όχι μόνο απο άλλες μεγαλουπόλεις της Αμερικής αλλά και της Ευρώπης.
Και ναι, αυτός ο γαλλικός της αέρας την αποστασιοποιεί απο την αμερικανιά. Τα παιδιά μας γεννιούνται και ζούν τρίγλωσσα,γυρίζουν απο τα γαλλικά, στα αγγλικά, στα ελληνικά σαν μητρικές τουςγ λώσσες.
Ευλογημένος τόπος.
Φιλί μακρινό
Αγαπημένε Παναθήναιε,
Είμαι περίεργη να δώ φωτογραφίες απο τη Βαλκανική. Είναι απο τους τόπους , που δεν έχω ποτέ επισκεφθεί. Η χάρη μου έχει φθάσει μόνο μέχρι κεντρική Ευρώπη.
Το χιόνο έρχεται το Νοέμβρη, πολλές φορές και μόλις πριν απ΄τα Χριστούγεννα, αν και είδα πως στο βορρά του Κεμπέκ ήδη έπεσαν οι πρώτες χιονιές.
Χαιρετίσματα στην καλοκαιρινή Αθήνα σας
Φωτεινούλα,
Γενικά επειδή λειτουργώ ως μονόχνωτος λύκος ακόμη και με τη μηχανή στην τσέπη, ποτέ δεν έπαιρνα το χρόνο να βγάλω φωτογραφίες. ΕΒλεπα τον κόσμο μάλλον εγωιστικά.
Τώρα έχω μυηθεί απο τη Δέσποινα στο φωτογραφίζειν και πιστεύω ότι η διάδραση στη μπλογκογειτονιά είναι ευεργετική, λυτρωτική θα το πώ.
Πρωινά βρεγμένα φιλιά στο Ρέθυμνο του ήλιου
Α! Χορευτή Κατσαρολίτσα μου,
Εσύ αφορμές ψαχνεις για να πάρεις τα όρη τ΄άγρια βουνά, αφού είσαι πνεύμα ανήσυχο.
Η αλήθεια είναι πως ζούμε σε μια πόλη-κόσμημα, καθώς προσφέρει τις ευκολίες του 21ου αιώνα και ταυτόχρονα τις ομορφιές μιας εξοχής.
Περιττό να σου πώ ότι οι λόφοι του σκι και τα βουνά βρίσκονται μόνο 50 λεπτά έξω απο το κέντρο της. Αυτό κι αν είναι ευλογία!
Φιλιά μακρινά , αστύφιλα!!!
Αυτό που μου αρέσει είναι που ανάμεσα στα μεγάλα κτίρια -που μου φαίνονται καλαίσθητα- υπάρχουν μεγάλα δένδρα! Που τέτοια εικόνα εδώ! Από το Λυκαβηττό η Αθήνα φαίνεται όμορφη ...μόνο τη νύχτα!!
Καλό βράδυ!!!
Θύμιε λατρεμένε,
Η πόλη διασχίζεται απο δρόμους με αλέες,που κρατούν αιωνόβια φυλλοβόλα δέντρα. Γι αυτό είναι τόσο πλούσια τα φυλλώματά τους.
Οταν το τελευταίο αγιάζι σκορπίσει τα φύλλα τους, τότε μένουν μόνο τα όντως καλαίσθητα κτίρια και τα μοναχικά έλατα μπροστά απο τις αυλές των σπιτιών.
Πιστεύω πως καμιά άλλη πόλη δεν μεταμορφώνεται τόσο έντονα ανάλογα με τις εποχές. Κι αυτή είναι η χάρη της.
Φιλιά βρεγμένα και μοσχομυρωδάτα απο το χώμα.
Αγαπώ το φθινόπωρο και αγαπώ εξίσου το χειμώνα. Και προτιμώ τα χρώματα των εποχών αυτών από των άλλων δύο...
Τι έχεις να μου πεις;
Αντουάν γλυκέ μου,
Πιστεύω πως έχεις μια αίσθηση ρομαντική μέσα σου, γι αυτό προτιμάς φθινόπωρο-χειμώνα. Ασε που το καλοκαίρι με τις διαρκείς και ανάιτιες παρατάσεις του κοντεύει να σας γίνει βραχνάς!
Μη μου πείς όμως πως δε σε τρελλαίνουν τα χρώματα και τα αρώματα της άνοιξης, οι ραχούλες με τις κατακόκκινες παπαρούνες , τις μαργαρίτες, οι ανθισμένες κερασιές με τα φούξια χρωματα!
Τότε θα σου πώ ότι με διαψεύδεις!
Χαχ... είμαι αισθηματίας...
Αν είσαι ρομαντικούλης, σου συγχωρείται το ότι ξέχασες την ωραία της Ελλάδας άνοιξη, ναί;
Post a Comment