Ο υγρός χρόνος ενός Σαββάτου

Της Ιουστίνης Φραγκούλη

Ξύπνησα αργά το Σάββατο σε μια Αθήνα υγρή απο τη βροχούλα. Είχα συνεννοηθεί να βρεθούμε με τη συνάδελφο Ελένη Γκίκα και την Αγγελική Κώττη στη χριστουγεννιάτικη φωτογράφιση του Εθνους για τα βιβλία, που θα γινόταν σε ένα παιδικό σταθμό στο κέντρο της Αθήνας.

Ημουν βαρειά απο τον καιρό, αλλά και γεμάτη περιέργεια για το πώς θα εξελισσόταν το απόγευμα σε ένα βρεφονηπαικό σταθμό. Ομως η βιάση μου να δώ την Ελένη και την Αγγελικούλα ήταν μεγαλύτερη απο τις ενστάσεις μου.

Ετσι, έφτασα με το αδιάβροχο και την ομπρέλα εν μέση Ιπποκράτους και Λασκάρεως σε ένα νεοκλασσικό κτίριο , που μου έκοψε την ανάσα απο την αρχοντιά του. Μπήκα μέσα και με υποδέχτηκε η Ελένη με το βελούδινο βλέμμα και την απερντοσύνη της καρδιάς της. Ηδη το βλέμμα μου περιπλανιόταν στο ψηλοτάβανο χόλ το στολισμένο με τα παλιά αθηναϊκια πλακάκια, ενώ οι πλουμιστοί πολυέλαιοι καθώς και τα έντονα χρώματα στους τοίχους με είχαν απορροφήσει.

Οι δύο οικοδεσπότες του παιδικού σταθμού, ο Γιάννης και η Ντανιέλα ήρθαν να με καλωσορίσουν μετα τις συστάσεις της Ελένης. Με αληθινά χαμόγελα στα χείλη (απ΄αυτά που σπανίζουν στις μέρες μας) κατέκτησαν αμέσως την καρδιά μου. Η Αγγελική ωραιότερη και κομψότερη απο ποτέ με ένα πλατύ ανοιχτό γέλιο με αγκάλιασε μετα απο πολλά χρόνια. Και πιο δίπλα ο Αύγουστος Κορτώ με το ατημέλητο στυλάκι, έμοιαζε να ανήκει στους μόνιμους θαμώνες αυτού του παιδικού σταθμού.

Στη μεγάλη αίθουσα τη στολισμένη με το Χριστουγεννιάτικο δέντρο είχαν απλωθεί τα βιβλία για τις γιορτές και ο φωτογράφος του Εθνους προσπαθούσε να πείσει τα πιτσιρίκια να χαμογελάσουν για να τους τραβήξει όμορφες φωτογραφίες. Αλλα έτρεχαν απο δώ, άλλα έπαιζαν απο κεί, γινόταν μια γλυκειά ζούγκλα. Η μόνη που υπάκουε σε κάθε κέλευσμα ήταν η Νεφέλη, η κόρη των ιδιοκτητών Γιάννη και Ντανιέλλας, που παρα τα τρία χρόνια της έμοιαζε να νιώθει την ευθύνη της οικοδεσποσύνης της.

Για τη Νεφέλη είχα ακούσει πολλά απο τη νονά της την Ελένη, αλλά η προσωπικότητά της ήταν πάνω απο τις περιγραφές. Εντυπωσιασκή με το αστράς (απο το άστρα) φούξια φουστάνι της, παρα την κούραση , μοίραζε χαμόγελα και υπομονή στο χώρο. Είναι απο αυτά τα παιδιά, που πατούν στα ποδαράκια τους με ολάκερες τις πατουσίτσες τους, που ακούνε και σέβονται την παρέα. Συνεννοήσιμη και γλυκειά, ώριμη και συνεργάσιμη, με κατέκτησε με την ηρεμία της και την αγόγγυστη υπομονή της.

Η πληθωρική Τασία, μόνιμη Νταρντανιάν της Ελένης, ήταν αυτή που με έπεισε να συνεχίσω το απόγευμα με την παρέα (παρόλο που περίμενα επισκέψεις στο σπίτι) στον πολυχώρο της Αγκυρας.Αλλο που δεν ήθελα να ψηθώ για να συναντήσω την Αναστασία Παπαδημητρίου και την οικογένειά της, οικοδεσπότες των πιό ωραίων σαββατιάτικων πρωινών στο κέντρο της Αθήνας.

Η Αναστασία μας περιποιήθηκε με τα χεράκια της μαμάς, προσφέροντας καλούδια που εκείνη είχε μαγειρέψει με τα πιό αγνά υλικά. Κι απάνω στην άιθουσα εκδηλώσεων η ορχήστρα του Ναχμία άρχισε να παίζει τραγούδια του Σουγιούλ, κομμάτια νοσταλγικά που παρέπεμπαν σε μια εποχή νομπιλιτάς αισθημάτων και τρόπων, που πιά δεν υπάρχει στις μέρες μας.

Το υγρό Σαββατιάτικο απογευματάκι γέμισε απο σπιτικές γεύσεις, όμορφες κουβέντες, μελωδικές μουσικές και κοριτσίστικη παρέα. Τις φίλησα μια-μια , την Ελένη, την Αγγελική , την Αναστασία, την Τασία και έφυγα ανώρως για να συναντήσω τους επισκέπτες μου. Τί ωραία να ξανασμίγεις με φίλους, να γνωρίζεις καινούριους ανθρώπους, που ξέρεις πως έκανες κλίκ εκεί στις πολύχρωμες αίθουσες ενός παιδικού σταθμού!









Η Ελένη Γκίκα-Αλεφ και ο Αύγουστος Κορτώ καταδιασκέδασαν τα καθικάκια του υπέροχου παιδικού σταθμού, που έχει υψηλή αισθητική σε όλους του χώρους




Η Αγγελική Κώττη, ο Γιάννης, και η Ντανιέλα με τον Αύγουστο Κορτώ περιβάλλουν τη Νεφέλη σε τρυφερό στιγμιότυπο με τη νονά της Αλεφ.Στην άκρη η Τασία της Ελένης.



Η ιδια οικογενειακή φωτογραφία τραβηγμένη αυτή τη φορά απο την Αγγελική Κώττη, γνωστή και ως Εαρινή Συμφωνία