ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Saturday, November 8, 2008

Marc Raymond : Ενας μάγος του ξύλου







Της Ιουστίνης Φραγκούλη

Αφιερωμένο εξαιρετικά στον συνεργάτη μου Μιχάλη Τελλίδη για την ονομαστική του εορτή και στην αγαπημένη φιλενάδα της ζωής μου Αγγελική Σπηλιά.
Με αγάπη


Εμαθα να θαυμάζω τη γλυπτική απο τα αγάλματα της κλασσικής Ελληνικής αρχαιότητας. Γνώρισα πρώτα τη νατουραλιστική τελειότητα του Πραξιτέλη, την οποία έσερνα ακόμη και στα όνειρά μου σαν έφηβη και πολύ αργότερα την πρωτόγονη ελλειπτική γλυπτική του κυκλαδικού πολιτισμού.

Ετσι έγινα κοινωνός μιας τέχνης που απλώνεται στις τρείς διαστάσεις απαιτώντας απο τον καλλιτέχνη να φαντάζεται, να μεταφέρει στο χαρτί και μετά να πλάθει τα έργα του στο χώρο. Σήμερα συγκινούμαι με τα έργα του Ροντέν και του Μούρ, θαυμάζω ακόμη τις προτομές των ανδρών στα δασύλλια ή τα νεκροταφεία και χαϊδεύω με το βλέμμα μου τα μεγάλα έργα του Γιώργου Χουλιάρα στους κήπους της εξοχικής κατοικίας.

Ανάμεσα σ΄αυτές τις εμπειρίες έχουν τρυπώσει την τελευταία εισκοσαετία τα ξύλινα τοτέμ των Ινδιάνων εδώ στον τόπο της αποδημίας μου, αλλά και τα αφαιρετικά χειροποίητα ναϊφ ξυλόγλυπτα των Κουβανών. Η συλλογή μου αυξάνεται με τα χρόνια καθώς και η ανάγκη μου να βουτάω στη γλυπτική σαν μια προβολή της καλλιτεχνικής ανησυχίας μου στο χώρο που αντί να αμβλύνεται, ολοένα θεριεύει.

Οταν γνώρισα το σεμνό Μάρκ Ρεϊμόν, σύζυγο της Γεωργίας Μαριόλη η οποία εργάζεται αφοσιωμένα στο Γραφείο Τύπου της Ελληνικής Πρεσβείας στην Οττάβα, με είλξε η φύση της δουλειάς του. Ο Μάρκ Ρεϊμόν με καταγωγή απο την γαλλόφωνη Ελβετία είναι γλύπτης με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην γλυπτική του ξύλου. Σεμνός στους τρόπους και με μια γλυκειά εσωστρέφεια, ο Μάρκ με ξάφνιασε πραγματικά όταν ανακάλυψα την εποχή που σμίλευε σε ακέρια συμπαγή κομμάτια ξύλου ανθρώπινες φιγούρες αφαιρώντας τους τα νατουραλιστικά στοιχεία. Ο Μάρκ Ρεϊμόν έγινε αγαπημένος γιατί πέρασε σε άλλες φάσεις της σχέσης του με το ξύλο επικοινωνώντας την τέχνη του με μια διεισδυτική επιθετικότητα στην ακαθόριστη ατμόσφαιρα της σύγχρονης γλυπτικής.

Οπως διαβάζω στο βιογραφικό του, ο Μάρκ Ρεϊμόν είναι απόφοιτος της Ελβετικής Σχολής Γλυπτικής της Brienz.Μετά το πτυχίο του άνοιξε ατελιέ στην πόλη Saillon της Ελβετίας. Τα πρώτα χρόνια της καλλιτεχνικής ανίχνευσης στράφηκε στην ανθρώπινη φιγούρα πειραματιζόμενος σε διάφορα υλικά, απο την πέτρα, το μπετόν, το μπρούτζο και το ξύλο.

Ο Μάρκ ταξίδεψε πολύ στην Ευρώπη και την Αμερική. Στον περίπλου του βρέθηκε στην Κίνα το 1999-2000, όπου έμεινε 11 μήνες. Εκεί άλλαξε άποψη στην καλλιτεχική του αναζήτηση. Η απλότητα του μέσου και ο σεβασμός στο υλικό έγιναν επίκεντρο της νέας του εποχής. Τα νέα του εργαλεία θα είναι το τσεκούρι και το πριόνι. Ετσι φτιάχνει φιγούρες πληθωρικές και ακατέργαστες με έντονο το στοιχείο της αφηρημένης τέχνης.

Απο το 2005 ο Μάρκ αφοσιώνεται εντελώς στην αφηρημένη οπτική. Επίσης πειραματίζεται σε μια νέα τεχνική , το πάντρεμα του ξύλου και των συνθετικών απομιμήσεων του. Η εργασία του κυρίως στο χαρτί παίζει ανάμεσα στις σκιές και τα κενά. Ο Μαρκ αυτοαποκαλείται κατασκευαστής. Βλέπει την τέχνη του σαν ένα πείραμα που οδεύει σε ένα στόχο: την προσωπική έκφραση μέσα απο μια εσωτερική πραγματικότητα και τον αντίκτυπό της στην κοινωνία.

Η τέχνη στη γλυπτική του ξύλου έχει κάνει πολύ δημοφιλή τον Μάρκ Ρεϊμόν στην καναδική σκηνή της γλυπτικής. Ετσι είναι συχνά προσκεκλημένος να εκθέσει τα έργα του σε διάφορες γκαλερί ανα τη χώρα.Οπως μου γράφει ο ίδιος σε ένα σημείωμά του:

" Σμιλεύω κυρίως το ξύλο και το κόντρα πλακέ με μια τεχνική συγκόλλησης. Είμαι ένας κατασκευαστής που μου αρέσει να κόβω, να πριονίζω, να συνθέτω και να κολλάω. Μου αρέσει να δουλεύω με τα χέρια μου. Το κίνητρό μου είναι να να εκφράσω μια εσωτερική ανησυχία μου , ένα άγνωστο κόσμο που δεν μπορώ να τον πώ με τα λόγια. Η συνύφανση του όλου, η αναζήτηση μιας εσωτερικής έντασης, μιας συνύπαρξης στο χώρο, είναι το επίκεντρο των αναζητήσεών μου. Πώς να γίνει αυτά τα κομμάτια που βάζω μαζί να δώσουν ένα ενιαίο αδιαίρετο σύνολο;"

Αυτός είναι ο Μάρκ και αύριο θα πάω στην Οττάβα να τον συναντήσω με την υπέροχη γυναίκα του, να δώ όλες τις φάσεις της εργογραφίας του: απο την ανθρωποκεντρική δουλειά του μέχρι τα αφηρημένα σύνολα , σκαλισμένα με πάθος στο αέναο, υπέροχο ξύλο του Καναδά και της Ελβετίας. Ο Μάρκ δημιουργεί πρωτογενή τέχνη στην ξυλογλυπτική προσφέροντας απαντήσεις στο δικό του αγωνιώδες ερώτημα περι ύπαρξης του όλου στο σύμπαν!

12 comments:

fairy said...

Kαταρχάς να πούμε Χρόνια Πολλά στον Μιχάλη!!!!
Ακόμα ο τίτλος που έβαλες πραγματικά τα λέει όλα.
Η έκφραση της τέχνης του σου προκαλέι δέος και σίγουρα είναι κάτι το ξεχωριστό.
Ευχαριστούμε για την καλή παρέα που μας κρατάς και τα νέα πράγματα που μας δείχνεις..
Ανοίγεις νέους ορίζοντες...
Τις καλυνήχτες μου

Justine's Blog said...

Χρόνια πολλά στον λατρεμένο μας Μιχάλη (ποιός ξέρει πού θα γιορτάζει απόψε και δεν θα βρεθεί στη μπλογκογειτονιά μας!)
Πραγματικά , η ξυλογλυπτική θεωρείται ταπεινή γλυπτική, αλλά στα χέρια του Μάρκ το ξύλο μεταμορφώνεται και ακολουθεί την τέχνη του 21ου αιώνα. Γι αυτό ξεχωρίζει, γιατί με το πιο φυσικό ύλικό, αβίαστα και απρόβλεπτα φτιάχνει πρωτογενή έργα.
Οσο για την παρέα κι εγώ πέρασα ύπέορχα μαζί σας σήμερα. Ευχαριστώ για την τρυφερή κάρτα.
Είστε τα ζουζούνια μου!
Φιλιά

δεσποιναριον said...

Χρονια πολλα στο συνεργατη σου τον Μιχαλη. Αυριο λοιπον Οτταβα εχει το προγραμμα. Καλο δρομο και να περασεις ομορφα με την καλλιτεχνικη παρεα. Φιλακια καληνυχτας!

Justine's Blog said...

Δεσποινάκι μου,
Σε καταλαβαίνω που πας να κοιμηθείς νωρίς για να αντέξεις αύριο το δυσβάσταχτο ντέρμπι. Κράτα τις γαριδούλες του Παναθήναιου για πιάτο της παρηγοριάς (γι αυτό το έφτιαξε ο αγαθός σέφ) αύριο το μεσημεράκι.
Και παίξε με το πάπι της Ντέμπρα αύριο μετά την ήττα.(Μοδάτα τα π΄΄απις στην Πρωτευουσα) Θα το χρειαστείς το οικογενειακό περιβάλλον και τη θαλπωρή.
Εγώ πάλι, αν χάσουμε, σε εκδρομή θα είμαι και θα χαίρομαι τις καλλιτεχνικές δημιουργίες του Μάρκ. Θα σφυρίξω αδιάφορα!!!Τριαλαριλαριλαρον!!!

δεσποιναριον said...

Α αγαπημενη Καναδεζα σκεφτομαι σοβαρωτατα οτι αν χασουμε πρεπει να παρηγορηθω με ενα ζευγαρι καστορινα και καπιτονε μποτινια κοουτς που με ειδαν και τους αρεσα!! εαν ομως κερδισουμε θα παρω και τα μποτινια και το σχετικο τσαντικο!! Με αγωνιστικους παλμους και φιλακια καλημερας.

panathinaeos said...

πολλα μπορει να εχασα, οχι ομως και την πιστη μου!
κατ αρχας, μου αρεσει πολυ η παρουσιαση της Ιουστινης, ο Μρκ ειναι μαγος οντως, οπως μαγοι ειναι και αυτοι που θα σκοραρουνε αποψε εις βαρος της τηγανο-ομαδας!
Ιουστινη, ειναι πολυ σημαντικο να σου αρεσει η γλυπτική, αφου και η ενδοξος παναθα γλυπτες ειναι, θα σμιλεψουμε τουλαχιστον τρεις τρυπουλες να αναπνεει το κορμακι της ψαροκασελας!
ευχομαι καλες διακοπες στη οταβα, καλη αναρρωση απο την συντριβη, και πηγαινε και για ψωνια, ειναι ενας τροπος να ξεχνας!

Justine's Blog said...

Δεσποινάκι μου αγαπημένο,
Εύχομαι καλά ψώνια στην Coach που με εκλπήττει ευχάριστα διαρκώς με τα καινούρια της μοντέλα. Αυτές τις καπιτονέ μποτούλες μετα ασσορτί τσάντας να τις αγοράσεις σε κάθε περίπτωση γιατί η τσάντα συμπληρώνει το λούκ.
Τώρα , κράτει μικρό καλάθι με Παναθηναϊκό.
Πολλά΄φιλιά για την Κυριακή

Justine's Blog said...

Αγαπημένε Παναθήναιε,
Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα!Σε μερικές ώρες θα ξέρουμε ποιοί είναι οι καλλιτέχνες.
Πάντως, αυτός ο Βγενόπουλος με τρομάζει στα ηνία της διαχείρισης.
Πολλή παράγκα μου μυρίζει η δουλειά, πολλή στημένη παράγκα.
Για σόπινγκ πάει η πρωτευουσιάνα μας σήμερα, εγώ για αρτ και μόνον.
Καλημερούδια απο Μόντρεαλ (σε λίγο απο Οττάβα)

Michael Tellides said...

Συγκινητική η "αρθρο-αφιέρωση" και οι θερμές ευχές σου Ιουστινάκι. Οπως διαπιστώνεις, μόλις τώρα κατάφερα να βρεθώ στην μπλογκογειτονιά σου. Ουτε που πρόλαβα καλά-καλά να γιορτάσω φέτος. (μουσαφίρηδες, ραδιομαραθώνιος, γάμος, εφημερίδα...) All greek 4 u, Δεσποινάριο, είστε οι πρώτοι μπλογκοφίλοι μου...αλλά και τα ζουζούνια της οικοδέσποινας...
Μοιράζομαι τις ευχές σας με τον λατρεμένο μίνι-Μάικολ...
Καλημέρα σας!

La Gigi said...

να τον χαίρεστε το συνεργάτη και φίλο σας Ιουστινάκι!
όσο για το γαλλοελβετό γλύπτη ενδιαφέροντα είναι όλα αυτά που κάνει και στο Saillon έχει καταπληκτικά θερμά λουτρά τα οποία έχω φυσικά επισκεφθεί :)
φιλάκια πολλά πολλά

Justine's Blog said...

Μιχάλη μου,
Να σου ζήσει και ο Μίνι Μάικλ. Φαντάζομαι πώς θα πέρασαν τα πιτσιρίκια στην παιδική χαρά σας. Και του χρόνου να γιορτάσετε πάλι όλοι μαζί.
Είπα να σου αφιερώσω κάτι καλλιτεχνικό επειδή γνωρίζω την ευαίσθητη φύση σου.
Καλή αντάμωση την Πέμπτη στο πρόγραμμα (εύχομαι κι ελπίζω)

Justine's Blog said...

Ξεμυαλισμένο Μελισσάκι,
Πώς πέρασες εν Αθήναις; Μές στην τρελλή χαρά να υποθέσω; Ψώνισες παπουτσάκια και πηλοβατίδες;
Φαντάζομαι πως θα γύρισες ανανεωμένη απο κλάμπινγκ και γλέντινγκ και σόπινγκ.
Καλή εβδομάδα σε όλους μας