Κρουαζιέρα θα σε πάω!

Της Ιουστίνης

Η βιομηχανία της κρουαζιέρας καλά κρατεί με τα πολυτελή κρουαζιερόπλοια να αυξάνονται και να πληθύνονται και να κατακυριεύουν τους ωκεανούς. Παρότι τα διαφημιστικά γραφεία μας κατακλύζουν με τις προσφορές , εμείς αντισταθήκαμε επι χρόνια στις σειρήνες.

Ωστόσο, η Αλάσκα φάνταζε πάντοτε σαν ποθητός προορισμός, που μάλιστα δεν κατακτιέται με άλλο μέσον πλην του πλοίου. Ανέκαθεν θέλαμε να φτάσουμε στο παρθένο τοπίο της, αλλά όλο το αναβάλλαμε για το μέλλον. Οταν οι φίλοι μας Νίνα και Θάνος Ψυχογιός το πρότειναν κατα την εδώ επίσκεψή τους, αποφασίσαμε πως αυτή ήταν η ευκαιρία!

Ετσι, αρματωθήκαμε με τα βαλιτσικά μας, πήραμε το αεροπλάνο για Βανκούβερ και φτάσαμε στην αποβάθρα , όπου το το πλοίο μας περίμενε για το μεγάλο αλαργινό ταξίδι.
Φυσικά, περιμέναμε στην ουρά για τα σύνορα (περάσαμε έλεγχο διαβατηρίων καθότι η Αλάσκα ανήκει στις ΗΠΑ), κάναμε τεσκ-ιν και αποκτήσαμε μιά κάρτα-κλειδί για τις καμπίνες μας . Οδεύσαμε στο εσωτερικό του κρουαζιερόπλοιου, που μας περίμενε τεράστιο και πολυτελές να μας πλοηγήσει στην περιπέτεια.

Απλωμένο σε δεκατέσσερις ορόφους, με δέκα εστιατόρια, μπάρ, ντίσκο, μαγαζιά, καζίνο και πολλά καταστήματα, σαφώς δίνει την εντύπωση μιας αμερικάνικης στεριανής πολιτείας. Πισίνες, τζακούζια, σπά, κέντρο αθλητισμού, δε διαφέρει σε τίποτε απο τις αστικές συνήθειες.Το πολυπρόσωπο υπαλληλικό προσωπικό σαν τα μυρμήγκια ανεβοκατέβαιναν να εξυπηρετήσουν τους απαιτητικούς πελάτες.

Η μέρα ήταν λαμπρή και ο κόσμος πλατσούριζε στις πισίνες απολαμβάνοντας τον ήλιο και τη ζέστη. Πριν απο την αναχώρηση μας έκαναν πρόβα τζενεράλε για τη χρήση των σωσιβίων και μετά ξαμολυθήκαμε στο ντέκ, όπου μοσχομύριζαν τα ψητά του μπάρμπεκιου.

Αυτή η ανθρώπινη ουρά των συνόρων, τώρα στεκόταν απειλητική μπροστά απο τις ψησταριές, Νόμιζα πως θα λυποθυμούσα απο το πλήθος, καθότι στο βάθος μου είμαι μια μικρή κοσμόφοβη κυρία. Σκέφτηκα, πως αν αντικρύζω αυτό το πλήθος κάθε πρωί, μεσημέρι και βράδυ, θα αποκαμωθώ απο τη συνάφεια του κόσμου!

Ομως τα πράγματα εξελίχθηκαν καλύτερα, καθώς το πολύβουο πλήθος εξαπλωνόταν καθημερινά σε όλα τα επίπεδα και τα εστιατόρια του πλοίου κι έτσι δεν πέφταμε διαρκώς ο ένας στον άλλον.

Γρήγορα βρήκαμε τη βολή μας κι άρχισε να γίνεται συνήθεια, μια άλλη καθημερινή ρουτίνα το πρωινό, το μεσημεριανό , το απογευματικό ποτό, το βραδυνό και η διασκέδαση.

Ξεχωρίσαμε το lounge, όπου απολαμβάναμε εικόνες στην πλώρη του πλοίου με ένα ποτήρι κρασί τα απογεύματα. Η θέα απο κεί , η θάλασσα σε απόλυτη ηρεμία με τις φάλαινες μόνο να σχίζουν τον Ειρηνικό και να παιχνιδίζουν μεταξύ τους , ήταν απο τις ωριαότερες στιγμές της μέρας.

Τα βράδυα συνήθως τρώγαμε σε καθιστά εστιατόρια με μενού αλα κάρτ, καθώς το σπρώξιμο στους μπουφέδες ήταν ένας προκριμένος εφιάλτης. Παίξαμε στο καζίνο και νικηθήκαμε απο το σύστημα, αλλά γελάσαμε μέχρι δακρύων με τα γλυκά παθήματά μας.
Στο πολύκοσμο αμφιθέταρο των 1000 θέσεων απολαύσαμε μερικά ωραία σόους με παραστάσεις χορού και τσίρκου (σαφώς καλύτερο θέαμα απο τα ξενοδοχεία των ρεζόρτς στα νησιά)

Με τη Νίνα κάναμε τα σπά μας για να περάσουμε δημιουργικά το χρόνο μας. Ο Θάνος και ο Τέντ διάβαζαν συνεχώς, ενώ εμείς ανασύραμε όλα τα περιοδικά της μόδας του χειμώνα. Γιατί πρέπει να ξέρουμε τα μάστ, αλλοιώς τί σόι θηλυκά είμαστε;

Πιάσαμε τρείς σταθμούς στην Αλάσκα (θα ακολουθήσουν αναλυτικές περιγραφές και φωτογραφίες), αλλά τελικά το ταξίδι με το καράβι ήταν μαγικό, καθώς γλυστρούσε ανάμεσα σε δεκάδες φιόρδ και νησάκια, όπου τα έλατα κρεμόνταν μέχρι τα νερά. Οι παιχνιδισμοί των φαλαινών με τα συντριβάνια τους, τα ψαράδικα που κατέπλεαν γύρω μας, η μαγεία της φύσης μάς έκανε να αγνοήσουμε τη μαζικότητα του κρουαζιερόπλοιου και να αφεθούμε στο υπέροχο ταξίδι.

Πάντως, για να καταργήσω και τον τελευταίο μύθο περι κρουαζιέρας, πρέπει να πώ ότι δεν θα προτιμήσω κρουαζιερόπλοιο για τις διακοπές μου στο μέλλον, εκτός κι αν η ιδιαιτερότητα του τόπου το καλεί!

Παρόλα αυτά μου λείπει αυτό το ελαφρό κούνημα του πλοίου και προπάντων η απεραντοσύνη της αιώνιας θάλασσας, που απολάμβανα καθημερινά απο το μπλακόνι της καμπίνας μας!

Η τεράστια πλωτή πολιτεία στο λιμάνι

Μ Με τη Νίνα απολαμβάνουμε τα ζεστά ποτά μας
Το πλοίο Norvegian Sun πλουμιστό με ζωγραφιές

Με την πλώρη σκίζουμετα νερά του Ειρηνικού
Περνάμε απο δεκάδες ελατόφυτα νησάκια
Ο Τέντ ασχολείται με το διάβασμα
Τα παράθυρα προς τη θάλασσα ακόμη και στο σπά
Το αμφιθέταρο των βραδυνών θεαμάτων
Κρυώνοντας ελαφρά στο κατάστρωμα
Στο lounge για το απογευματινό κρασί
Η Νίνα στο μπαλκόνι της καμπίνας
Θάνος και Νίνα στο κατάστρωμα
Η φαντασμαγορική είσοδος του καραβιού, κάτι σα λόμπι ξενοδοχείου
Τα απογέυματα ακούγαμε κλασική μουσική
Ενα απο τα πολλά μπαράκια
Ο ήλιος έπεφτε κι εμείς τον βλέπαμε να χάνεται στα νερά δίπλα μας
Ο Τέντ σε πρόβα σωσιβίου
Ο κόσμος απολάμβανε μπάνια στις πισίνες όσο ο καιρός κρατούσε
Πισίνες και τζακούζια γεμάτα
Κι άλλοι ηλιολουόμενοι στα καταστρώματα
Εχε γειά Βανκούβερ, εμείς πάμε Αλάσκα