ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Sunday, February 14, 2010

Chère Monica, Αγαπητή Μονικά,



Καλή σας Μέρα,

Εύχομαι η Γιορτή της Αγάπης να ξυπνήσει μέσα στα σπλάγχνα σας χαλασμό!

Σήμερα αποφάσισα να ανατρέξω στους παιδικούς έρωτες του Αλεξανδρίνου, ο οποίος κάθε χρόνο έπεφτε τάβλα για ένα κοριτσάκι της τάξης του.

Ο έρωτας για τη Μονικά, κράτησε πολλές τάξεις. Κι ο Αλεξανδρίνος της έγραφε πονήματα αγάπης κάθε χρόνο. Διάλεξα εκείνο των 8 του χρόνων γιατί το βρήκα ιδιοφυές στη σύλληψή του. Της λέει πως σκέφτεται το χαμόγελό της μέσα στο πιάτο με τα μπιζέλια! Εκληκτικό, αθώο κι αληθινό!

Η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου αποτελεί αφορμή για ν' αναλογισθούμε πόσο ενστικτώδης, ορμητικός και διαχρονικός είναι ο ΕΡΩΤΑΣ!

Χρόνια πολλά στον Αλεξανδρίνο και σε όλους!



Chère Monica,

Je m’ apelle Alexandre. Je sais qu tu ne m’ aimes pas, mais mois j’ éprouvre des sentiments pour toi. Mais toi je pense que non, qu tu n’ èprouves pas de sentiments, je t’ aime a la folie sûrement. Tu connais le proverbe "Les roges sont rouges, les violettes sont blues au guenon proquois es tu gumens"

Monica, je pleure a chaque nuit, je rêve tois en classe et plus encore dans mon assiette de manger je vois ton sourire sur mes petits poids du midi.

Alexandre Argyris 1998

Αγαπητή Μονικά,

Ονομάζομαι Αλέξανδρος. Ξέρω πως δεν μ΄αγαπάς αλλά εγώ απολαμβάνω τα αισθήματά μου για σένα, αλλά νομίζω πως εσύ όχι, δεν έχεις αισθήματα. Σ΄αγαπώ τρελλά σίγουρα. Γνωρίζεις την παροιμία « Τα ρόδα είναι κόκκινα, οι βιολέττες είναι μόβ , είσαι μαϊμουδίτσα γιατί είσαι μαϊμουδίτσα»

Μόνικα κλαίω κάθε βράδυ, σε ονειρεύομαι στην τάξη και προπάντων στο πιάτο μου βλέπω το χαμόγελό σου μέσα στα μπιζέλια του μεσημεριού.

Αλέξανδρος Αργύρης 1998

26 comments:

pylaros said...

Αγαπητή μου Ιουστίνη,
Η νιότη υπάρχει μόνο μια φορά!
Οπότε πρέπει να την χαρούν οι νέοι!! είναι φυσικό.
Roses are red,
violets are blue,
sugar is sweet,
and so are you.

Αυτό λέγαμε πολλά πολλά χρόνια πριν,
Σήμερα του Αγίου Βαλεντίνου,
και ένα ακόμη προτέρημα της αθάνατης ελληνικής γλώσσα, είναι ίσως η μόνη γλώσσα στον κόσμο που έχει άλλη λέξη για τον έρωτα άλλη για την αγάπη...

Να χαίρεσε τον Αλεξανδρίνο,

Γαβριήλ

fevis said...

Χαχαχαχα!!! Θεός ο Αλεξανδρίνος... Να τον χαίρεσαι και να είμαστε όλοι, πάντα, όσο πιο αθώοι γίνεται.. Και όσο πιο ερωτυεμένοι...:-)) Φιλιά!!!

Mary Ka said...

Ωραίος ο νέος! Ελπίζω να είναι πιο τυχερός σήμερα στα 20 του και να μη χρειάζεται να ψάχνει πρόσωπα μες στα μπιζέλια.
Καλή Αγίου Βαλεντίνου!

Justine's Blog said...

Αγαπημένε μου Γαβρίλη,
Εύχομαι να γεμίσεις την αγκαλιά σου με αγάπη σήμερα απ΄όλα τα προσφιή σου πρόσωπα.
Ναι, η ελληνική γλώσσα αλλά και η ελληνική ψυχή ξεχωρίζει την αγάπη απο τον έρωτα.
Φιλί αγαπητικό για τη μέρα

Justine's Blog said...

Εύη μου γλυκειά,
Χρόνια πολλά για τη μέρα, να είσαι πάντα βομβαρδισμένη απο αγάπη των δικών σου.
Αλήθεια, ο Αλεξανδρίνος μας είχε στείλει τότε με την επιστολή αλλά και με άλλες ατάκες που ακολούθησαν για άλλες καλλονές. Γενικά μέσα στον έρωτα ήταν ο μικρός μου και είναι ακόμη!

Justine's Blog said...

Αγαπημένη Μαίρη.
Εύχομαι η αγάπη να πλημμυρίσει τη ζωή σου όσο και όπως την θέλεις.
Ο Αλεξανδρίνος, πιστός στη φύση του, ερωτεύθηκε δεκάδες κοριτσάκια. Τώρα έχει την καλή του επί δύο χρόνια και είναι ευτυχής. Σήμερα γιορτάσαμε τη μέρα με μπράντς στα παιδάκια. Είναι πολύ γλυκά όταν είναι ερωτευμένα.
Α! κονόμησα κι εγώ κόκκινα τριαντάφυλλα απο τον Αλεξ μάλλον για να μη ζηλεύω!!!
Φιλί

La Gigi said...

η πρώτη μου αντίδραση ήταν: πουλάκι μου!!! την κακούργα δεν το ήθελε το παιδι
αλλά μετά... σκέφτηκα πως ο τύπος είναι δίδυμος και συνήλθα :))
απίθανος
φιλια πολλα

Justine's Blog said...

Φιλιά καυτά μικρό μου,
Εσύ μας πήρες τηλέφωνο; Δεν το προλάβαμε!
Καλή Γιορτή Γεμάτη Αγάπη!

katrine said...

Μα τι γλυκά και αθώα είναι τα σπουργιτάκια μας Justine!! Ευτυχισμένα να είναι όλα τα παιδιά του κόσμου, εξερευνώντας και ανακαλύπτωντας όλες τις πλευρές του έρωτα,καλές και κακές, με το πιο γλυκό τρόπο.

Καλό βραδάκι Κυριακής:)))

Μηθυμναίος said...

Ο Αλέξανδρος, φίλη μου, ερωτεύτηκε ένα συνομήλικο κοριτσάκι και φυσικό ήταν να της το ομολογήσει...

Ενώ εγώ ο αφελής το πρώτο μου ερωτικό σκίρτημα το ένιωσα για τη νεαρή και ωραιοτάτη φιλόλογο, στον πρώτο χρόνο του γυμνασίου, μόλις «ξεστόμισε» το υπέροχο εκείνο και ανεπανάληπτο «Έρως ανίκατε μάχαν», διδάσκοντάς μας την Αντιγόνη του Σοφοκλέους!

Και… ποτέ δεν έμαθα αν εκείνη η ωραία καθηγήτρια κατάλαβε –απ’ τα μάτια μου που δεν χόρταιναν να την βλέπουν– το πόσο είχε σκλαβώσει μια παιδική καρδιά ενός ντροπαλού αγοριού.

Γράφεις: Η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου αποτελεί αφορμή για ν' αναλογισθούμε πόσο ενστικτώδης, ορμητικός και διαχρονικός είναι ο ΕΡΩΤΑΣ!, γι’ αυτό ας μην αφήσουμε να το καπελώσουν οι κάθε λογής έμποροι στο όνομα μιας επιβεβλημένης γιορτής.

Ας μείνουν μέσα μας τα αληθινά κι αθώα συναισθήματα του έρωτα και της αγάπης!

FELIZ DIA DE ENAMORADOS, ALEX!!!

δεσποιναριον said...

Αυτο που εγραψε ο ΑΛεξανδρος ειναι υπεροχο! Τι αλλο να πω, μου εχει μεινει ενα χαμογελο στα χειλη. Δε μου λες, το ξερει οτι μας μεταφερεις τα μυστικα του εδω; Φιλια Καναδεζα μου, παω να φιαξω μπιζελια!

Justine's Blog said...

Αγαπημένη Κατρίν,
Ο Αλεξανδρίνος δεν ήταν πολύ εκφραστικός, αλλά γενικά τόχε το ένστικτο του έρωτα απο πολύ μικρός. Μπήκε στα γλυκά βάσανα και φαίνεται πως επιβιώνει.
Να μας ζήσουν μωρέ τσ αερωτευμένα σπουργιτάκια που τώρα ανακαλύπτουν την πεμπτουσία της ζωής.
Φιλιά σου

Justine's Blog said...

Αγαπημένε μου Στράτο,
Προσπαθώ να σε φαναταστώ να ζαχαρώνεις την καθηγήτριά σου στο συνεητηρικό περιβάλλον του Μόλυβου. Πού να το καταλάβει η γυναίκα, πως ένας δωδεκάχρονος ανδρωνόταν μέσα απο την Αντιγόνη!
Ναι, να κρατήσουμε τον Ερωτα μακριά απο τη λαίλαπα του καταναλωτισμού, αλλά έχει κι αυτή όμορφα κόλπα.
Νάσαι καλά με τις αγαπημένες σου γυναίκες και το γιόκα σου.
Ελπίζω ο έρωτας να μην του χτύπησε την πόρτα απο τόσο νωρίς όσο του πατέρα του!
Φιλί γιορτινό

Justine's Blog said...

Το φτωχό μπιζέλι χορεύει τσιφτετέλι στο χορό των μπιζελι.ων... Ετσι σε θέλω Πρωτευουσιάνα , να επηρεάζεσαι απο τα ανήλικα.
Φυσικά, του έδειξα του Αλεξ μου το τσαλακωμένο παιδικό σημείωμα σήμερα και ζήτησα την άδειά του. Το βρήκε πολύ γλυκό που ασχολούμαι μαζί του, με τις αγάπες του και τα καθρεφτισμένα γέλια των κοριτσιών στο πιάτο των μπιζελιών!
Ερως ανίκατε μάχαν! Πάω για μπιζελοδείπνο μετά Βαλεντίνου!!!

Αστοριανή said...

..."ο χορός των... μπιζελιών!!!"

Τί όμορφο! Εδώ σε προκαλώ, Ιουστίνη μου!

Ένα κείμενο, σαν μικρό σκετς, μικρή ιστορία, ή και Ο,ΤΙ άλλο σκεφτείς!

Κι αν μου το στείλεις, να είσαι σίγουρη ότι θα το διαβάσω στην επόμενη επίσκεψή μου στο Πόετρυ Φόρουμ!!!!!!!!!
κατά την Άνοιξη...
Πάντα μ' αγάπη
Υιώτα
ΝΥ

orfia said...

Αχ!! τα μωρα μας παντα ερωτευμενα..!! και εμεις..ζουμε τις αγωνιες τους και τα χτυποκαρδια τους και χαμογελαμε....!!!
Υπεροχος ο Αλεξανδρινος σου Ιουστινη μου, γεματος θαρρος να εκφρασει τα αισθηματα του!! Να τον χαιρεσαι..!!
Φιλια πολλα

La Gigi said...

χοντρο ειναι το μπιζελι Βαλεντινα μου συμφωνα με το στιχο της Μαριανινας Κριεζη και καθολου φτωχο :)

Dennis Kontarinis said...

Αγαπητή μου Ιουστίνη
Συμμερίζομαι τον Αλεξανδρίνο σου
Κάπου εκεί στα θρανία όλοι μας νοιώσαμε τα πρώτα χτυπήματα του έρωτα γιά κάποιες πιτσιρίκες ή και πιό μεγάλες. όπως λέει ο φίλος μας ο Στράτος.
Μπράβο του μικρού σου που κατάφερνε να βλέπει το ίνδαλμά του ακόμη και ανάμεσα στα μπιζέλια.
Αξέχαστα χρόνια, θύμησες που μας θλίβουν στην εποχή μας και ένας Αγιος Βαλεντίνος που από κάπου ξεφύτρωσε γιά να δίνει παχουλά μεροκάματα σε κάποιους
Νάσαι καλά
Ντένης

Justine's Blog said...

Γιώτα γλυκειά μου απλόχερη,
Ο χο΄ρός των μπιζελιών ήταν τραγούδι που έγραψε η Μαριανίνα Κριεζή και που μελοποίησε ο αθάνατος Μάνος Χατζηδάκις.
Εγώ πώς να ανταποκριθώ, μια απλή πεζογράφος είμαι;
Ωστόσο, αν είναι για την ελληνική και μου δώσεις προθεσμία, μπορεί να προσπαθήσω.
Φιλί του έρωτα και της νιότης

Justine's Blog said...

Ορφια μου,
Κι εμένα εντύπωση μού έχει κάνει αυτό το θάρρος, γιατί γενικά δεν ήταν εκδηλωτικός. Αλλά εδώ "έρωας ανίκατς μάχαν", το ραβασάκι θα φοβόταν;
Ναι, να είναι ερωτευμένα τα παιδιά μας και να περνάνε όμορφα με τα ταίρια τους. Αυτή είναι μια καλή ευχή!
Φιλί

Justine's Blog said...

Παρότι ήταν παντοτε χοντρό, εμείς το λέγαμε φτωχό με την Κωνσταντίνα μου. Ετσι το είχαμε δεί, μας φαινόταν παράταιρο ένα μπιζέλι νάναι χοντρό.
Γι αυτό το έγραψα. Ευχαριστώ που με συνεφέρνεις γιατί έχω την τάση να οικειοποιούμαι τα πάντα !

Justine's Blog said...

Κύριε Ντένη μου,
Ας κινείται η βιομηχανία του έρωτα αν είναι για καλό λόγο. Τί μας πειράζει εμάς που όλα είναι για τον Ερωτα;
Χθες το βράδυ βγήκαμε γιορταστικά και όλα τα ζευγάρια δίπλα μας ήταν νεαρά, όμορφα, γεμάτα έρωτα στην όψη τους. Ωραίο θέαμα , γεμάτος ελπίδα πως και η νεολαία μας έχει αισθήματα!
Οσο για τον Αλεξανδρίνο , η Μονικά έμεινε μια κοντη μαϊμουδίτσα όπως την είχε προδιαγράψει ο ερωτευμένος γιός μου.
Φιλιά

τα χνάρια said...

Αχ, τ' αγόρι μου!
Κι η Μόνικα, δεν το έμαθε ποτέ;
Να τον χαίρεσαι, Ιουστίνη μου! Εκτός απ' τον αθώο έρωτα, στη γραφή φάνηκε και το λογοτεχνικό του ταλέντο!"Το μήλο κάτω απ' τη μηλιά!" λένε...
Σκόρδα στο παιδί και ματόχαντρο!
Χρόνια Πολλά και Καλή Σαρακοστή!
Στον έρωτα και στην αγάπη, ποτέ νηστεία!

Justine's Blog said...

Κατερινάκι μου,
Καλή Σαρακοστή και σε σάς. Πολύ μου άρεσε που στον έρωτα και στην αγάπη δεν κάνουμε νηστεία! Πολύ έξυπνη ατάκα.
Τώρα ο Αλεξανδρίνος μου δεν ξέρω αν εξέφρασε στη Μονικά τα αισθήματά του. Πάντως, δεν έγινε όμορφο κορίτσι, έμεινε κοντούλα και συμπιεσμένη. Επομένως, δεν χάσαμε και τίποτε. Εν τέλει βρήκαμε τον έρωτα κάπου αλλού!
Πολλά φιλιά

Penny said...

Νομίζω ότι ο Αλέξανδρος θα κάνει τις γυναίκες που βρίσκονται στο πλάι του να νιώθουν θεές! Εύγε!

(«έμεινε κοντούλα και συμπιεσμένη» χαχαχαχαχα!!!)

Justine's Blog said...

Πέννυ μου αγαπημένη,
Πρέπει να πώ ότι θα είναι τυχερά τα κορίτσια του Αλέξανδρου γιατί ξέρει να περιποιείται, να αγαπάει και να εκφράζεται όμορφα. Προς το παρόν απολαμβάνει τις φροντίδες του η αγαπημένη του Ανζελίκ, πολύ γλυκειά και απροπό.
Σού εύχομαι ενα τέτοιο άντρα στη ζωή σου, αν δεν τον έχεις βρεί.
Φιλί