Ο Εθνικός Κήρυκας μπήκε στη ζωή μου αφότου έφτασα στο Μόντρεαλ να ζήσω και να ασκήσω τα δημοσιογραφικά μου καθήκοντα. Μακρινή εφημερίδα τότε που δεν υπήρχαν τα ηλεκτρονικά μέσα (αν και εκδιδόταν στη Νέα Υόρκ), είχε καταγραφεί στη συνείδησή μου ως μία απο τις επαγγελματικότερες έντυπες εκδόσεις της ελληνικής ομογένειας.
Ο Εθνικός Κήρυκας εισέβαλε κυριολεκτικά στην καθημερινότητά μου, όταν στη δεκαετία του 90 παρακολουθούσα εκ του σύνεγγυς τα τεκταινόμενα στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής επι αρχιεπισκοπείας Ιακώβου και Σπυρίδωνος. Οφείλω να ομολογήσω ότι άντλησα πολλάκις υλικό ως δημοσιογράφος και ως συγγραφέας, παρότι διατήρησα άκρα επιφυλακτικότητα για τις ακραίες θέσεις ορισμένων αρθρογράφων περί τα ομογενειακά και εκκλησιαστικά ζητήματα.
Η αντίληψή μου εξακολουθεί να συνίσταται στο ότι ο Εθνικός Κήρυκας συνεχίζει απο την έκδοση του πρώτου της φύλλου το 1915 να είναι μια έγκριτη καθημερινή εφημερίδα της ομογένειας, η οποία διαθέτει επαγγελματίες δημοσιογράφους και μια φωνή που με την ηλεκτρονική μορφή της φτάνει ως τα πέρατα της βορειοαμερικάνικης ομογένειας.
Πρόσφατα με την ευκαιρία της παρουσίασης του βιβλίου μου «Για την Αγάπη των Αλλων» , είχα την τύχη να γνωρίσω τον εξαιρετικό δημοσιογράφο της Σταύρο Μαρμαρινό, τον οποίο είχα πολλάκις διαβάσει αλλά δεν είχε συμπέσει να γνωριστούμε δια ζώσης. Ο Σταύρος Μαραμαρινός μου έκανε μια άψογη τηλεφωνική συνέντευξη πριν απο την παρουσίαση και κατάφερε μια καταπληκτική κάλυψη του γεγονότος στο Σύλλογο Νισυρίων. Ειλικρινά, χαίρομαι να γνωρίζω επαγγελματίες ομογενείς δημοσιογράφους, οι οποίοι διατηρούν μιά ξεκάθαρη άποψη για την ελληνικότητα, την ελληνική γλώσσα και την έντιμη δημοσιογραφία.
Ταυτόχρονα, ο εκδότης της ιστορικής εφημερίδας Αντώνης Διαματάρης μού έκανε την τιμή να παρευρίσκεται τόσο στο ιδιωτικό δείπνο που παρέθεσε προς τιμή μου και προς τιμήν των εκδοτών μου ο Γιάννης Κατσιματίδης, όσο και στην πλήθουσα εκδήλωση στο Σπίτι της Νισσύρου.
Η πρόσκλησή του να επισκεφθούμε τα γραφεία του Εθνικού Κήρυκα στο Κουίνς με γέμισε χαρά γιατί ήθελα να δώ απο κοντά τις εγκαταστάσεις της ιστορικής εφημερίδας.
Εντυπωσιάσθηκα με το εκπληκτικό κτήριο και τα γραφεία στα οποία εργάζονται οι δημοσιογράφοι του Εθνικού Κήρυκα. Χάρηκα ειλικρινά για την επαγγελματικότητα της υποδομής ενός ομογενειακού εντύπου, την ώρα που γνωρίζω πως η ομογένεια συρρικνώνεται και πως εφημερίδες και έντυπα της Διασποράς βάζουν διαρκώς λουκέτο.
Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ήταν η συζήτηση με τον εκδότη Αντώνη Διαματάρη και τον δημοσιογράφο Σταύρο Μαρμαρινό για τα τεκταινόμενα στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής. Δεν θα αναφέρω τα όφ δε ρέκορντ, άλλωστε ο Εθνικός Κήρυκας έχει πάντοτε τη δική του άκαμπτη θέση στα ζητήματα που θεωρεί ως ακρογωνιαία για την ομογένεια της Αμερικής.
Ολοκληρώνοντας αυτή την επίσκεψη, θέλω να πώ ότι είμαι περήφανη που ο Εθνικός Κύρηκας επι 95 χρόνια κρατάει άσβεστη τη δάδα της ελληνικής επαγγελματικής δημοσιογραφίας στη Βόρεια Αμερική. Εύχομαι με τη νέα ηλεκτρονική διάδοση των μέσων ενημέρωσης αλλά και με την αγγλική ενημέρωση για τη νέα γενιά των Ελλήνων, τούτο το πνεύμα να ισχύσει και στις επόμενες εκατονταετίες.
Στο γραφείο του διευθυντού φωτογραφίες με σημαίνοντα πρόσωπα
Ο εκδότης Αντώνης Διαματάρης κρατάει ένα ιστορικό φύλλο
Το γραφείο της σύσκεψης των δημοσιογράφων
Ο δημοσιογράφος Σταύρος Μαρμαρινός στο καθήκον
Σημαίνοντα εξώφυλλα
Η παρέα μας κατά την επίσκεψη. Απο αριστερά ο εκδότης Θάνος Ψυχογιός, η εκδότρια Νίνα Ψυχογιού, η υπογράφουσα, ο Τέντ και ο δημοσιογράφος Σταύρος Μαρμαρινός
Ο Τέντ με τα φύλλα της δημοσιότητας
Το πρώτο ιστορικό φύλλο της έκδοσης με συνέντευξη του αείμνηστου Ελευθερίου Βενιζέλου
Η παλιά μέθοδος της εκτύπωσης
Τα τυπωτήρια σήμερα
11 comments:
Ιουστίνη μου,
θα ήταν ευχής έργο να ήσουν στην πρόσφατη εκδήλωση του συλλόγου των Κρητών, στην Αστόρια, όπου κύριος ομιλητής ήταν ο κ. Διαματάρης, για ν' ακούσεις και ν' απολαύσεις την απίστευτη, κυριολεκτικά, ιστορία της διαδρομής αυτής της μοναδικής εφημερίδας της Ομογένειας!
Είχα την ευχαρίστηση και την υπευθυνότητα να έχω εργαστεί χρόνια πριν, στο προηγούμενο οίκημα, ως μεταφράστρια τοπικών και διεθνών γεγονότων για την 3η σελίδα...
Το πολυτιμότερο, όμως, για μένα ήταν να βλέπω τα κείμενά μου (ποιητικά, διηγήματα, ως και μονόπρακτα) να δημοσιεύονται συχνά-πυκνά στις σελίδες του, να είναι μια στενή επαφή με την πατρίδα και την αθάνατη γλώσσα μας.
Αργότερα, όταν δημιουργήθηκε και το γραφείο Αθηνών, το σύστημα άλλαξε, πολλοί φίλοι μετεφέρθησαν εκεί να εργάζονται, εδώ, παλιό και νέο "αίμα" εργάζονται απο κοινού όπως οι μέλισσες, για την τιμή της ενημέρωσης.
Το νέο, δεκάχρονο "παιδί" της εφημερίδας, είναι ο Εθνικός Κήρυκας στην αγγλική,όπου κυκλοφορεί κάθε Παρασκευή, με αξιοπρόσεκτη θεματογραφία και ικανούς συνεργάτες. Τα μικρού σχήματος έντυπα του Σαββατο-Κύριακου, το ίδιο ενδιαφέροντα κι ενημερωτικά.
Ψυχή, κυριολεκτικά, για την απρόσκοπτη συνέχεια της εφημερίδας, είναι και η αθόρυβη Κυρία Βέτα, αδελφή του κυρίου Αντώνη Διαματάρη.
Ο Σταύρος Μαρμαρινός, ο Δημήτρης Τσάκας, η Νίκη, η Αμαλία, η Πένυ, η Δέσποινα, κι άλλα "παιδιά" λιγότερο γνωστά μου από τότε που αποχώρησα...
όλοι δημιουργούν αυτό που σήμερα στέκεται ψηλά κι είναι σεβαστή δημιουργία Τύπου κι Ενημέρωσης.
Το δε, νέο οίκημα συμβάλλει σημαντικά στην αισθητική παρουσίαση, ώστε σε συνδιασμό με το έμψυχο υλικό, να είναι η περηφάνεια της Ελληνικής γραφής και γλώσσας εις την ξένην.
Τώρα, λοιπόν, που "έμαθες" τον... δρόμο, να μας επισκέπτεσαι συχνά!!!
Πάντα με εκτίμηση κι αγάπη,
Υιώτα Στρατή,
(Αστοριανή)
Λ.Ι., ΝΥ.
Ιστορική εφημερίδα της Διασποράς που τη γνώρισα από τους κοινούς μας φίλους που συχνά σ' αυτή δημοσιεύουν κείμενα, επιστολές και άρθρα τους.
Κι αυτό είναι παρήγορο αφού εκεί βρίσκουν βήμα για τις όποιες ανησυχίες τους.
Καλή συνέχεια φιλενάδα!!!
Καλό μήνα Ιουστίνη. Περίμενα ότι θα σε έβλεπα και φέτος στη Θεσσαλονίκη αλλά εσείς είχατε άλλα και πολύ ενδιαφέροντα από ότι κατάλαβα. Να περνάς καλά
Αγαπημένη μου Γιώτα,
Χαίρομαι για όσα συμπληρωματικά πρόσθεσες στο κείμενο για τον Εθνικό Κήρυκα. Και χαίρομαι που αποτέλεσε μέρος της επαγγελματικής σου καριέρας αλλά και σημείο δημοσιότητας των κειμένων των Ελλήνων λογοτεχνών των ΗΠΑ.
Παρέλειψα τους αφανείς εργάτες γιατί δεν είχα την τύχη να τους συναντήσω εκείνη τη Δευτέρα.
Οσο για την κυρία Βέτα, έχω συνεργασθεί άψογα μαζί της στο παρελθόν.
Εύχομαι πάντοτε να ανεβαίνουν τα έντυπα της ομογένειας για το κάλό όλων μας!
Φιλί με ήλιο και συννεφιά. Κρυφτούλι σήμερα!!!
Αγαπημένε μου Στράτο,
Ηταν μια ενδιαφέρουσα περιήγηση, γιατί ο Εθνικός Κήρυκας κρατάει το δυναμισμό του παρά το δύσκολο περιβάλλον της σήμερον.
Σου εύχομαι να περνάς ωραία τούτη τη δύσκολη άνοιξη στην πατρίδα
Αγαπημένη Γιώτα,
Κι εγώ περίμενα με ανυπομονησία αυτή τη συνεύρεση, αλλά φέτος οι ημερομηνίες δεν το επέτρεψαν.
Περί άλλα τρυβάζαμε εις Αμερικάς.
Φιλί και καλό μήνα
Πολυ σημαντικη η αναφορα σου Ιουστινη μου στην εφημεριδα της διασπορας.Η αναγκη να διατηρηθει ο συνδετικος κρικος μεταξυ των ανθρωπων που ζουν μακρια απο την πατριδα καταλαβαινω πως ειναι μεγαλη.Οσο μεγαλη ειναι και η αναγκη ενα σπουδαιο κομματι που αφορα τα ηθη και εθιμα του τοπου να μεταφερθει στις επομενες γενιες.
Τα εντυπα εκφραζουν ουσιαστικα την ψυχη και την αγαπη των ανθρωπων που ζουν μακρια απο τα πατρια εδαφη και την χαρα της επικοινωνιας.Ευχομαι να διασωθουν οσα περισσοτερα γινεται.
Αγαπητή μου Ιουστίνη,
Έχω επισκεφθεί αρκετές φορές τα γραφεία του Ε. Κ. προσκαλεμένος σε αυτό το μακρινό τραπέζι για ανταλλαγή γνωμών μαζί με άλλους συγγραφείς... τους ευχαριστώ! Γνωρίζω τους περισσότερους στα γραφεία καθώς και τον Διευθυντή!
επιστολες μου δημοσιεύονται τακτικά. Είναι η μόνη Ημερήσια εφημερίδα της Νέας Υόρκης, οι άλλες είναι εβδομαδιαίες.
Την εφημερίδα Εθνικός Κήρυξ τη γνωρίζω από παλιά από τότε που είχε τα γραφεία της στο Μανχάταν και μαζί με την "Ατλαντίς" την δεύτερη ημερήσια εφημερίδα μας κρατούσαν ενήμερους για τρέχοντα ζητήματα του τότε Ελληνισμού, έτος 1950+++
Τότε υπήρχαν δυο απόψεις, δυο γνώμες, δυο κύρια άρθρα ημηρεσίως, σήμερα έμεινε μόνο μια...
Ωραίο το θέμα σου διάβασα και την εφημερίδα για τα όσα έγραφε...
για να μας δεις για μια ακόμη φορά παρακαλώ επισκέψου το http://pylaros.blogspot.com
Τούτη τη φορά παρελαύνει η νεολαία μας-μου...
Χαιρετώ από μια ανοιξιάτικη Νέα Υόρκη
Γαβριήλ
Γιάννα γλυκειά μου,
Ναι είναι επιτακτική ανάγκη να διασωθούν οι εφημερίδες και τα μέσα ενημέρωσης της ομογένειας, καθώς αποτελούν τους ιστούς σύνδεσης μεταξύ των Ελλήνων και των κοινοτήτων τους.
Ελπίζουμε πως όταν η κατάσταση στην Ελλάδα ομαλοποιηθεί, θα υπάρξει μια μακροπρόθεσμη πολιτική για την επιβίωση των ομογενειακών μέσων.
Ως τότε πληγωνόμαστε με την τραγωδία στην πατρίδα.
Αγαπημένε μου Γαβρίλη,
Εσύ γνωρίζεις περισσότερο και μάλιστα απο το βάθος των χρόνων. Θυμούμαι την Πρωινή παράλληλα με τον Εθνικό Κήρυκα, την οποία έζησα στα καλά της αλλά και στην παρακμή της.
Πιστεύω πως η ομογένεια πρέπει να έχει τα ενημερωτικά της μέσα για να κρατήσει περισσότερο την ελληνικότητά της. Ο Εθνικός Κήρυκας αποδεικνύει περίτρανα αυτή τη συνθήκη προκειμένου να υπάρξει συνέχεια στον Ελληνισμό.
Πολλά χιαρτετίσματα στα παιδιά που παρήλασαν με περηφάνεια στη Νέα Υόρκη όπως κι ε΄δώ άλλωστε.
Να πουμε και μια αλλη αληθεια για τον Εθνικο Κηρυκα που λιγοι την ξερουν.
Για να δημοσιευσει καποια αρθρα,συνεντευξεις,αφιερωματα ζηταει χρηματα αλλιως δεν τα δημοσιευει.
Ειναι δυνατον για μεγαλα γεγονοτα στην ομογενεια να ζηταει χρηματα για να τα δημοσιευσει?
ΕΛΕΟΣ.
Αυτη ειναι η δημοσιογραφια του Ε.Κ?
Ευτυχως ανακαλυφθηκαν τα blogs και μαθαινουμε κατι.
Post a Comment