Νάμουν ξαπλωμένη σε μια σεζ λόγκ, χρωματιστή και πάνινη (ούτε ξύλινη ούτε ντιζαϊνάτη)έτσι απλά να απολαμβάνω τις ακτίνες του ήλιου να καίνε το κορμί μου. Να μη με νιάζει ούτε το σώμα μου, ούτε το μαγιό μου, ούτε η όψη μου.
Να τρώω παγωτό με γεύση φυστίκι και να μη διαπερνάει το ρίγος των τρομερών θερμίδων.
Να διαβάζω βιβλία που θα με παρασύρουν χωρίς να μπώ στη διαδικασία να κρίνω το ύφος, τη γλώσσα, τη δομή, την πλοκή.
Να τριγυρνώ στην πλάζ χαζεύοντας τον κόσμο που λούεται και λιάζεται.
Να παίξω κουβαδάκια με τον Αλεξ και τους φίλους του χωρίς να με περιμένει το τραπέζι στρωμένο για μεσημεριανό.΄
Να ξαναβρώ την ανεμελιά των παιδικών ημερών τότε που τίποτε δεν σκίαζε τη ζωή μου.
ΥΓ. Αλήθεια, ποιά νάναι τούτη η παραλία που μοιάζει σα να βγήκε απο το 60; Μαντεύετε;;;
17 comments:
???? Ποια ναναι; Θα μαντευα Κουβα μιας και ησουν εκει προσφατα, αλλα απο την αλλη μου κανει Μεσογειος. Μηπως βρισκεσαι παρα θιν (Μοντρε)αλος; Where in the world is Justine Sandiego?
Όλες οι παραλίες της καρδιάς μας κάπως έτσι είναι όμως.. Αν κλείσεις τα μάτια και αφεθείς στην ζέστη και το φως, μπορείς να κάνεις το περιβάλλον ακριβώς όπως το ονειρεύεσαι.. Έτσι δεν είναι? Φιλιά..
Μα αν κρίνω από τις Σεζ Λογκ η παραλία αυτή θα πρέπει να είναι κάπου στη Μεσόγειο,από τη νηνεμία της θάλασσας κάπου στο Ιόνιο, μια και η ανεμελιά τως παιδικών χρόνων συμβαδίζει...
χαιρετισμούς απο Το μεγάλο Μήλο
Γαβριήλ
Μικρή Πρωτευουσιάνα,
Μάντεψες τη μισή αλήθεια. Η παραλία είναι στην ιταλική Ριβιέρα, η οποία είχε γνωρίσει γκλάμ καιρούς κάποτε αλλά τώρα ύποφέρει.
Πολλά φιλιά με ήλιο
Εύη καλή μου,
Ολες οι παραλίες της καρδιάς μας είναι ίδιες. Εσείς θα βρίσκεστε σε λίγο στο νησάκι σας να γευθείτε ΄μπάνιο και δροσιά στην παραλία της ζωής σας.
Καλή διασκέδαση!
Φιλί
Αγαπημένε μου Γαβρίλη,
Μακάρι νάταν το Ιόνιό μας. Αλλά όχι αυτή τη φορά, η φωτό είναι απο τις παραλίες της Λυγουρίας στη Βόρεια Ιταλία. Ο χρόνος φαίνεται να έχει σταματήσει εκεί.
Φιλί ηλιόλουστο
Λοιπον παρα λιγο να το πω, μου θυμισε εντονα Παλερμο και μια παραλια στην Cefalu της Σικελιας. Οι παραλιες της δεκαετιας του '50 που τοτε ειχαν γνωρισει δοξες και τιμες με την Τσινετσιτα! Αργοτερα παρηκμασαν σε σημειο απελπισιας και τωρα παλι προσπαθει ο κοσμος να μαζεψει οτι ψιχουλα αιγλης εχουν απομεινει. Δε θα ξεφευγες απο το Ιονιο και την Αδριατικη, τι να λεμε τωρα; Φιλακια!
Τελευταία ημέρα του Μάη και πως θάθελα να ήμασταν εκεί και όχι στην Αθήνα που σιγοβράζει(από πολλά τινα).Κοριτσάκι μου, με το καλό να μας έρθεις και φέτος στις αμμουδιές του Ομήρου!!
Ιωάννα φιλάκια.
..Καντο πραγματικοτητα..Ιουστινη μου...αντε ..ξεκινα...
για το νησακι...!!!
Φιλια πολλα
΄Πρωρεουσιάνα,
Σε αναφέραμε κάθε στιγμή με τον Τέντ. Θα είχες τρελλαθεί με τις παρηκμασμένες παραλίες της Ιταλικής Ριβιέρας, με τις πόλεις που κάποτε είχαν ακμάσει. Θα παίξω αναρτήσεις για να δείς την αντίστιξη με τη γαλλική Ριβιέρα που εξακολουθεί να φυσσάει!
Φιλί
Τζό λατρεμένη μου,
Κάθε φορά΄τέτοια εποχή σε σκέφτομαι που ήρθες μτ τον Αντώνη σου εδώ και περάσαμε χάρμα. Μου φαίνεται σαν μεγαλώσουν τα παιδιά και χωριστούμε απο τις υποχρεώσεις, πρέπει να πάρουμε το καραβάνι των φιλενάδων να πάμε στις παραλίες της παρακμής να δροσιστούμε και να μιλάμε ατέλειωτα για όλα.
Σ΄αγαπώ πολύ. Φιλί στον Αντώνη. Σ ' ευχαριστώ πιυ έφτιαξες διεύθυνση και μου γράφεις.
Ορφια μου αγαπημένη,
Στο νησάκι το Σεπτέμβρη γιατί η φύση μπυ ζητάει να γράψει αυτό το καλοκαίρι μας.
Να περάσετε καλά εσείς οι ξελογιασμένες και να με σκέφτεστε όταν βουτάτε στα νερά του Αιγαίου!!!
Χαρουμενη, παιχνιδιαρα, εφηβικη, ψυχη της Ιουστινης πεταξε μακρια σε μια γλυκια ακρογιαλια του Αιγαιου και χαμογελα.Εκει σε μια γωνια σε περιμενουν δυο κουβαδακια χαρωπα και μια γευση απο οτι εχεις αγαπησει στη ζωη σου.Σε περιμενουμε με πολυ αγαπη να σε δουμε ξανα.Φιλια.
Λοιπόν έλα να σου πω, αυτές τις πάνινες σεζ λονγκ να τις προσέχεις γιατί έχω δει κυρία να σωριάζεται στην άμμο αφού κόπηκε το ύφασμα :)
επίσης, όταν τρως παγωτάκια και λιχουδιές να θυμάσαι ότι παχαίνουν περισσότερο όταν έχεις ενοχές ;)
φιλακια πολλα
Γιάννα αγαπημένη μου,
Η ψυχή μου φταρουγίζει για το Αιγάιο και το Ιόνιο. Μακάρι να με περίμεναν τα κουβαδάκια της ξενοιασιάς,αλλά αυτή έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
Θα σας έρθω, αλλά αργότερα
Μελισσάκι,
Θέλεις να πείς πως οι λευκές πάνινες σεζ λόγκ της Μυκόνου δεν σπάνε ποτέ; Θα πηδηχτώ απ΄το παράθυρο!
Αλήθεια, ήθελα να τρώω λιχουδιές χωρίς ενοχές και χωρίς θερμίδες, γίνεται;
Εγώ πάλι θα ήθελα να μπορούσα να διαβάζω τα βιβλία... γρηγορότερα για να μπορώ έτσι να διαβάζω και περισσότερα...
Ίσως να είμαι λίγο εκτός θέματος, αλλά αυτό είναι που μου έρχεται πάντα στο μυαλό, μόλις βρω λίγο χρόνο χαλάρωσης...
http://profiles.pathfinder.gr/view/pennybr
Post a Comment