ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Tuesday, August 30, 2011

Ο Αλέξανδρος στο Τορόντο για μεταπτυχιακά


Αφιερωμένο εξαιρετικά στον Αλέξανδρο που γιορτάζει σήμερα αλλά και στις μαμάδες, που αποχωρίζονται τα παιδιά τους εν όψει του Πανεπιστημίου!

Ο Αλεξανδρίνος μετακόμισε στο Τορόντο αυτή τη σχολική χρονιά, προκειμένου να παρακολουθήσει το μεταπτυχιακό έτος του αγγλόφωνου δικαίου στην περίφημη Νομική Σχολή του Osgoode Hall στο York University. Θα πρέπει να πώ ότι στο Μοντρεάλ αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Μοντρεάλ παίρνοντας το πρώτο του πτυχίο στο Αστικό Δίκαιο (παρόμοιο με το δικό μας).

Είναι η πρώτη φορά που θα τον αποχωριστούμε επί μακρόν κι αυτό είναι μια καινούρια εμπειρία για κείνον και για μας. Εκείνος βέβαια έβγαλε τα φτεράκια του και πετάει στον καινούριο άγνωστο κόσμο του Πανεπιστημίου του ανάλαφρα, ενώ εμείς προσπαθούμε να προσαρμοστούμε στη νέα μας πραγματικότητα με όλα τα παράγωγα του ρήματος λείπω, έλειψα, μου λείπεις, έλλειψις, έλλειμμα κλπ. κλπ.

Ως γονείς ενός παιδιού, έχουμε προσπαθήσει να καλλιεργήσουμε την ιδέα της μεγάλης φυγής του από την αρχή της εισαγωγής του στο Osgoode Hall. Γι αυτόν είναι τεράστιο βήμα στην καριέρα του και γιά μας η προσγείωση στην πεζή πραγματικότητα πως τα παιδιά κάποτε –αργά ή γρήγορα- εγκαταλείπουν την οικογενειακή εστία. Αλλωστε, γι αυτό τα εκπαιδεύουμε , να φτιάξουν δυνατά φτερά γιά να πετάξουν ψηλά.

Οφείλω να πώ ότι μένει σε ένα ωραίο διαμερισματάκι στη φοιτητική εστία. Το Σαββατοκύριακο τον εγκαταστήσαμε αφού η μαμά έτριψε μέχρις εσχάτων τα πατώματα, την κουζίνα και την τουαλέτα με χλωρίνη κι όλα τα σκληρά απορρυπαντικά. Ενιωσα κανονικά ως Ελληνίδα μαμά, που θέλει το παιδί της να συνεχίζει να ζεί σαν στο σπίτι του. Το οποίο βεβαίως είναι όνειρο τρελλό, όνειρο απατηλό, γιατί το παιδί θα κάνει τα παρτάκια του και θα μεταβάλει το τακτοποιημένο διαμερισματάκι του σε μπορντελίκ, όπως το λέει αλά γαλλικά.

Εννοείται, πως του μαγείρεψα σάλτσες και μακαρονάδα και τα άφησα στο ψυγείο του. Κι εννοείται πως έχω ήδη γίνει αυτή που κορόιδευα. Η Μαμά με τα ταπεράκια. Αλλά καλύτερα έτσι παρά να τον εγκατέλειπα με τα πράγματα στη μέση του διαμερίσματος, όπως έκανε η Καναδέζα γιά την κόρη της στο επάνω ακριβώς διαμέρισμα.

Πάντως, έχω μεγάλη αγωνία να δώ πώς θα εξελιχθεί η ζωή μου χωρίς το επίκεντρό της στην καθημερινότητά μου. Μια δοκιμασία πριν την τελική αναχώρηση του Αλεξανδρίνου από το ωραίο τακτοποιημένο μας σπίτι.

Χρόνια του πολλά και καλά, γεμάτα υγεία, χαρές, επιτυχίες και ευλογία!


Τζουστινάκι
Το Πανεπιστημιακό κάμπους είναι τεράστιο και καταπράσινο
Μπροστά από το κτίριο της κατοικίας του
Το τραπεζάκι όπου θα τρώει στρωμένο με χρωματιστά σουπλά
Η μικρή του τηλεόραση για τις ώρες της μοναξιάς
Στην κουζίνα έφτιαξα κιόλας μακαρονάδα
Το μπανάκι του τρίφτηκε με χλωρίνη μέχρι το τελευταίο πλακάκι και δάπεδο. Στολίστηκε αναλόγως

Το κρεβατάκι του στρώθηκε

Αγοράστηκε κι ένα μίνι καναπεδάκι, που γίνεται κρεβάτι για ώρα ανάγκης

Η καφετιέρα του και η μίνι σιδερώστρα, γιατί έχουμε θέμα με τα σιδερωμένα και τακτοποιημένα ρούχα
Το γραφεικάκι του άνετο και πρακτικό

Συνολική κάτοψη του χώρου

18 comments:

Levina said...

Χρόνια Πολλά στον Αλεξανδρό σου καλή μου, να τον δεις όπως επιθυμείς.
Είναι δύσκολη αυτή η απόσταση, αλλά κάποια στιγμή φτάνει που όλα τα παιδιά ανοίγουν τα φτερά τους για να πετάξουν μακριά.
Να είστε όλοι καλά.

ΥΓ. Η μικρή σιδερώστρα όλα τα λεφτά!!! χαχαχα

LIA said...

Αγαπημένη μου Ιουστίνη,

Χρόνια πολλά στο μοναχογιό σου, καλές επιτυχίες στις σπουδές του, να είναι πάντα καλά και να είναι ευτυχισμένος στη ζωή του.
Να είναι πάντα κοντά του ο Θεός και να του δίνει δύναμη για τα καινούρια και τα καλύτερα που θα έρχονται.
Ο πρώτος καιρός αποχωρισμού της μαμάς από το γιο είναι δύσκολος, και η λαχτάρα του γυρισμού στις διακοπές μεγάλη. Σιγά σιγά η μαμά συνηθίζει και προετοιμάζεται για τον επόμενο χωρισμό, όταν θα έρθει η ώρα να δημιουργήσει ο ακριβογιός τη δική του οικογένεια.
Να είσαι καλά Ιουστίνη μου, να καμαρώνεις το παιδί σου.

Πολλά φιλάκια

Αστοριανή said...

...εσύ, τρελή μαμά
-και με το δίκιο σου!-
κι εγώ τρελή γιαγιά...

Να τον χαίρεστε
και να τον δείτε όπως επιθυμείτε!
(έ, τώρα δεν είμαστε και τόσο ...μακριά!και κάτι άλλο...πέρασαν τα γενέθλιά σου, και το ξέχασα; ουπς!)
Χαιρετισμούς ζεστούς,
Υιώτα
αστοριανή
ΝΥ

Κάκια Τσάτσου said...

Τζουστινάκι μου,
μόλις είδα πως το καμάρι σου γιόρταζε χθες!
Μόλις είδα τη μαμά-Ιουστίνη!
Μόλις άκουσα τους χτύπους της καρδιάς σου!!!
Όλα υπέροχα!!!
Καθυστερημένα, λοιπόν (και να με συγχωρήσεις γι' αυτό) σου στέλνω από καρδιάς χίλιες ευχές για τον κανακάρη σου!
Κι εσείς να είστε γεροί και να τον καμαρώνετε, καθώς η ζωή του θα ξεδιπλώνει μπροστά του επιτυχίες! Παντού!
Σε φιλώ
Με αληθινή αγάπη
Κάκια

My blueprint said...

Να τον χαίρεσαι να είναι γερός και ευτυχισμένος! Οι φωτογραφίες σου με πήγαν πίσω κάποια χρόνια (όχι πολλά...) στα δικά μου φοιτητικά χρόνια (Εδιμβούργο 1996). Τη θυμάμαι ακόμη την αίσθηση, καινούργιο πανεπιστήμιο, καινούργια πόλη, απίστευτη όρεξη για δουλειά και ανυπομονησία για ανακάλυψη. Είναι όμορφα αυτά τα χρόνια, και αν είναι γεμάτα αποτελούν τη βάση για να είναι και τα επόμενα όμορφα.
Φιλιά πολλά

Justine's Blog said...

Λεβίνα μου,
Σ΄ευχαριστώ γιά τα λόγια σου. Ναι τα φτερά ανοίγουν και πετάνε μακριά τα παιδιά΄. Στην αρχή υπάρχει μοναξιά, μετά αναμονή γιά την επόμενη συνάντηση. Ετσι είναι η ζωή!
Φιλί ηλιόλουστο

Justine's Blog said...

Λία μου αγαπημένη,
Σ΄ευχαριστώ για τις εγκάρδιες ευχές σου. Εσύ έχεις ζήσει τα πηγαινέλα με τα αγόρια σου και καταλαβάινεις. Ο πρώτος καιρός είναι δύσκολος, μα πιστεύω πως θα ροντάρω τη μοναξιά καλά με τα γραψίματα και τις ωραίες μου φιλίες.
Πολλή αγάπη από ένα ηλιόλουστο φθινοπωρινό Μόντρεαλ

Justine's Blog said...

Αστοριανή καλή μου,
Ευχαριστώ γιά τις ευχές. Αλήθεια πώς επιβιώσατε αυτού του τρομερού τυφώνα; Οι φίλοι μου μου λένε απίστευτες ιστορίες από το τοπίο σας.
Φιλί γλυκό

Justine's Blog said...

Κάκια αγαπημένη μου,
Ναι, ο κανακάρης θα μας λείψει αρκεί να μην του λέιπουμε εμείς. Πρέπει να σου πώ ότι προσαρμόστηκε σα να βρισκόταν ανέκαθεν εκεί.
Είναι συνεπής κι ελπίζω αυτό το καινούριο παράθυρο στις σπουδές του να του ανοίξει νέους δρόμους.
Σ΄ευχαριστω΄που μας καληνυχτίζεις τρυφερά με τα τραγούδια σου. Ειλικρινά με αγγίζει πολύ αυτή σου η πράξη.
Φιλί του ήλιου μας

Justine's Blog said...

Μπλουπριντ μου,
Σ΄ευχαριστώ για τις ευχές. Κι εγώ έζησα τα φοιτητικά χρόνια στην Αθήνα, που τη λάτρεψα καθώς μου πρόσφερε τη μαγεία της μεγάλης πόλης σε συνδυασμό με την ελευθερία.
Γι αυτό είναι λιγότερο το βάρος που νιώθω, γιατί ξέρω πως τα φοιτητικά χρόνια μακριά από την εστία είναι μαγικά.
Μόνο που τώρα βρίσκομαι στην άλλη όχθη, όχι την απέναντι!
Φιλί του Μόντρεαλ

La Gigi said...

καλά σε βλέπω να αναλαμβάνεις τους πελάτες του Τεντ στο Τορόντο :)
να τον χαίρεσαι, να είναι πάντα ευτυχισμένος!
φιλια πολλά

Justine's Blog said...

Τζίτζι μου,
Κι εμένα με βλέπω να τρέχω στο Τορόντο να πουλάω κοσμήματα. Ηδη έτρεξα την καινούρια συλλογή, οι πελάτες π΄ινουν από τα χέρια μου νερό.
Καλώς επέστρεψες στη βάση σου. Θα είμαι σπίτι αργά σήμερα, πάρε με τηλέφωνο.
Φιλάκια

Ρούλα said...

Πολύχρονος, να χαίρεσαι το καμάρι σου, γλυκυτάτη μου ελληνίδα μανούλα.Ο Αλεξανδρίνος σου με τέτοιο πρότυπο οικογένειας και τόση αγάπη μόνο επιτυχίες θα έχει.
Σε φιλώ και ανυπομονώ για την παρουσίαση του βιβλίου σου.

Justine's Blog said...

Ρούλα γλυκειά μου,
Σ΄ευχαριστώ για τις ευχές και για τα καλά σου λόγια. Προσπαθήσαμε να δείξουμε στο παιδί μας το δρόμο το δικό μας, το δέσιμο της οικογένειας, την εστία, τη φροντίδα.
Ελπίζω να γίνουν όλες αυτές οι αξίες αποσκευή ωραία στη ζωή του.
Το εύχομαι
Φιλί του Σεπτμεβριάτικου ήλιου

katrine said...

Και απ εδώ εύχομαι χρόνια πολλά στον Αλεξανδρο και η ευχή, επιτυχία και ευλογία πολύ μου άρεσε.

Καλη πρόοδο και καλή σταδιοδρομία μπονίτα μου,
σε φιλώ στο Σεπτέμβρη πια:)))

δεσποιναριον said...

Καλη προοδο και μια καλη μετεπειτα καρριερα στον εορταζοντα Αλεξανδρο. Να τον καμαρωνετε παντα Καναδεζα μου.

Justine's Blog said...

Κατρινάκι μου,
Πολύ σ΄ευχαριστώ γιά τις εγκάρδιες ευχές σου. Ραντεβού το Σεπέμβρη στην Αθήνα!
Φιλί βιαστικό της προετοιμασίας

Justine's Blog said...

Πρωτεύσιάνα μου,
Ευχαριστώ γιά τις ευχές. Και σε σενα εύχομαι καλό φθινόπωρο γεμάτο ενέργεια που αποκόμισες στις διακοπές, όπως βλέπω.
Τρεεεεεεχω