Η τραγωδία των Ελληνικών μέσων ενημέρωσης και η μοναδικότητα του ΑΠΕ

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη



Με πιάνει το παράπονο που βλέπω γύρω μου το τοπίο των μέσων ενημέρωσης να λεηλατείται απο την ιστορική συγκυρία. Μακρόθεν κλαίω για τη συμφορά που μας βρήκε, γιά τη συρρίκνωση του χώρου μας με απρόβλεπτες συνέπειες για τον κλάδο των δημοσιογράφων.

Εχοντας ζήσει και αντρωθεί επαγγελματικά στη χρυσή δεκαετία του 90, όπου τα μέσα ενημέρωσης της Ελλάδας γνώρισαν την ακμή τους καθώς ανοίχτηκαν στο ιδιωτικό ραδιόφωνο και τηλεόραση, ειλικρινά θλίβομαι να βλέπω σήμερα τον Αλτερ να ετοιμάζεται για λουκέτο, ραδιόφωνα να απολύουν συναδέλφους, εφημερίδες να είναι στα πρόθυρα της χρεωκοπίας.

Μα πιότερο τα μάτια μου δακρύζουν γιά την τύχη της Ελευθεροτυπίας, της εφημερίδας που κυκλοφόρησε εν μέση δικτατορία, προβάλλοντας την αντικειμενική αλήθεια των συντακτών της, κάτω απ΄τη μύτη των συνταγματαρχαίων. Αυτή η εφημερίδα ανέδειξε μια γενιά δημοσιογράφων (Φυντανίδης, Βότσης κα) που δίδαξαν σε μας τους νεότερους τί σημαίνει ελευθερία στην έκφραση. Σήμερα βλέπω τους συναδέλφους καταρρακωμένους να αντιστέκονται στην έλλειψη ρευστότητας του αποτυχημένου τραπεζικού συστήματος αυτής της Ελλάδας, που μεταταράπηκε από ευήμερη σε κακομοίρα και σωπαίνω γιατί δεν έχω τίποτε να πώ.

Ωστόσο, η οικονομική λαίλαπα δεν σταματάει στα ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης. Η ελληνική πολιτεία επιδιώκει να υπαγάγει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων στις ΔΕΚΟ, θέλει δηλαδή να εμπλέξει στην τραγική γραφειοκρατία του το εθνικό πρακτορείο ειδήσεων, το οποίο ασκεί την επίσημη ενημέρωση του Ελληνικού γίγνεσθαι στα πέρατα της οικουμένης.

Ισως να μην αντιλαμβάνονται οι ιθύνοντες της οικονομικής ζωής της χώρας τον απόλυτα ζωτικό ρόλο του ΑΠΕ. Το ΑΠΕ στελνει τα τηλεγραφήματα περί τις πολιτικές εξελίξεις μεταφρασμένα στις ευρέως διαδεδομένες γλώσσες του κόσμου κι έτσι οι διπλωμάτες μας ανά τις πρεσβείες και τα προξενεία έχουν την ευκαιρία να ενημερώνουν τους ομολόγους τους επίσημα για τα γεγονότα και όχι μέσα από τις κατευθυνόμενες ειδήσεις των διεθνών πρακτορείων ειδήσεων.

Το ελληνικό δημόσιο έχει στη διάθεσή του ένα οργανισμό προώθησης εθνικών ειδήσεων την ώρα που η χώρα ζεί τον εφιάλτη των διεθνών πρακτορείων, τα οποία καταγραφουν τα γεγονότα υπό το πρίσμα των συμφερόντων που εξυπηρετούν.

Κι όμως χωρίς πολλή σκέψη για λόγους πολιτικής ρευστότητας και σκοπιμότητας η ελληνική πολιτεία σπεύδει να ισοπεδώσει το ΑΠΕ εξομοιώνοντάς το με τα άλλα δημόσια μέσα ενημέρωσης.

Ε! Λοιπόν κύριοι το ΑΠΕ δεν είναι στην ίδια μοίρα με τα άλλα δημόσια μέσα ενημέρωσης διότι:

1. Είναι ένα ευέλικτο σχήμα των 300 υπαλλήλων και όχι χιλιάδων εργαζομένων

2. Είναι το μονοπωλιακό πρακτορείο εθνικών ειδήσεων, το οποίο χρησιμοποιεί η ελληνική πολιτεία για την ενημέρωση των κέντρων λήψεως αποφάσεων στις αγορές του κόσμου

3. Είναι το ειδησεογραφικό πρακτορείο της επίσημης Ελλάδας κι όχι ένα οποιοδήποτε πρακτορείο –ουρά και προαγωγός μικροπολιτικών συμφερόντων.

4. Επιτελεί το κρισιμότερο έργο κυρίως αυτη τη στιγμή που ο κόσμος βομβαρδίζεται από τις πιό αρνητικές ειδήσεις περί την Ελληνική οικονομία και πολιτεία.

5. Το Ελληνικό κράτος δεν έχει την πολυτέλεια να απωλέσει τον προμαχώνα της εθνικής ειδησεογραφίας.

Κάποιοι θα πούν ότι και στο ΑΠΕ έχουν γίνει ρουσφέτια, ότι έχουν γίνει αδιανότητες προσλήψεις, ότι πλεονάζει το προσωπικό. Ισως ήρθε η ώρα να γίνει μια εκούσια έξοδος στη σύνταξη για τους έτοιμους από καιρό, προκειμένου να εξυγειανθεί κατά το δυνατόν η σύνθεση του Πρακτορείου.

Ωστόσο, η υπαγωγή του ΑΠΕ στις ΔΕΚΟ είναι ανεπίτρεπτη, παράλογη και εκτός πραγματικότητας. Το εθνικό πρακτορείο ειδήσεων πρέπει να επαναλειτουργήσει ως ανώνυμη εταιρεία για να είναι ευέλικτο, δυναμικό και αποτελεσματικό στον ουσιώδη ρόλο που καλείται να επιτελέσει κατά την κρίσιμη ιστορική συγκυρία.


ΥΓ. Σημειωτέον ότι αν το ΑΠΕ υπαχθεί στο ενιαίο μισθολόγιο , ο μισθός μου πρόκειται αν αυξηθεί καθότι τα τελευταία 7 χρόνια το ΑΠΕ δεν έχει αναπροσαρμόσει τη μισθοδοσία των ανταπροκριτών του εξωτερικού στις συλλογικές συμβάσεις της ΕΣΗΕΑ.