Μια νεαρή γυναικεία ματιά για τις Ξυπόλυτες στην Αμμο!

Ενα δροσερό κορίτσι, μια νεαρή συνάδελφος, η Ζωή Καρασουλτάνη στο Roadstory.gr έγραψε μια όμορφη παρουσίαση για τις Ξυπόλυτες στην Αμμο. Μου αρέσει η φρέσκια δροσερή ματιά μιας νέας γυναίκας που αττενίζει τις γυναίκες της πέμπτης δεκαετίας με συμπάθεια και κατανόηση.
Ευχαριστώ
Τζουστινάκι

Παρουσίαση – Κριτική βιβλίου – Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη: Ξυπόλυτες στην άμμο
14 χρόνια μετά την πρώτη συγγραφική απόπειρα της κ. Ιουστίνης Φραγκούλη- Αργύρη, ήρθε η ώρα να φτάσει και στα δικά μου χέρια για πρώτη φορά το 10^ο πια βιβλίο της με τίτλο «Ξυπόλυτες στην άμμο», που αποτελεί τη συνέχεια του μεταφεμινιστικού μυθιστορήματός που έφερε τον τίτλο «Ψηλά τακούνια για πάντα».
Η αλήθεια είναι ότι ξεκίνησα την ανάγνωση του με ένα μικρό άγχος, καθώς δεν είχα γνώση περί του 1^ου μέρους της ιστορίας. Τελικά, από τις πρώτες κιόλας σελίδες του διαπίστωσα ότι είναι πολύ πιο εύκολο απ’ ότι νόμιζα να περπατήσω κι εγώ «ξυπόλυτη στην άμμο» παρέα με τη Τζούλια, τη Νάνσυ, την Αθηνά, την Καίτη, την Έμυ και τη Μαρία κι ας μη μετείχα στην εποχή της νιότης τους, όπου εκείνες στεκόταν αγέρωχες επάνω στα «ψηλά τους τακούνια». Η συγγραφέας φρόντισε  με επιμέλεια να καλύψει τις λεπτομέρειες της προ-Κεμπέκ εποχής των 6 φιλενάδων. Τι εννοώ με την προ-Κεμπέκ εποχή; Θα καταλάβετε σύντομα…
Συνάντησα, λοιπόν, τις 6 φίλες στην εποχή της ωριμότητας τους. Η γνωριμία μας ξεκίνησε στην αρχή της 5^ης δεκαετίας της ζωής τους. Προηγουμένως η συγγραφέας φρόντισε επιμελώς να μας «ξεναγήσει» στο νησί, όπου έχτισαν τη φιλία τους, τη Λευκάδα, αλλά και σε εκείνα τα μέρη που φιλοξένησαν την ενήλικη ζωή τους, με όποιες ευχάριστες ή δυσάρεστες στιγμές τους επεφύλασσε αυτή.
Όπως είχαν υποσχεθεί, όπου κι αν τις «στείλει» η ζωή, τα γενέθλια των 40 τους χρόνων θα τα γιόρταζαν μαζί. Και κράτησαν την υπόσχεσή τους, πηγαίνοντας κόντρα στις γνώμες που θέλουν τις γυναικείες φιλίες να μην αντέχουν στο χρόνο. Κάπως έτσι βρέθηκαν να συναντήσουν μετά από 20 ολόκληρα χρόνια την πληγωμένη φίλη τους Τζούλια στο μακρινό Κεμπέκ του Καναδά, όπου είχε φυγαδευτεί βίαια και απότομα από τη μητέρα της μετά την αυτοχειρία του πατέρα της. Μια πράξη που τη βασανίζει και την πονά κάθε λεπτό της ύπαρξής της. Εκεί η καθεμία συστήθηκε από την αρχή, αφηγήθηκε τη ζωή της, εξομολογήθηκε τους πόθους, τους φόβους, τα όνειρα, τις ανομολόγητες επιθυμίες της. Εκεί, μπροστά στα έργα τέχνης της διακεκριμένης ζωγράφου πια Τζούλιας, μπροστά στο έργο της «Οι συμμαθήτριες» είδαν τις ζωές τους, είδαν τους εαυτούς τους, όπως τους είχε πλάσει στο μυαλό της η καλλιτέχνης όλα αυτά τα χρόνια που ζούσαν μακριά η μία από την άλλη. Ίσως τελικά να ήταν και η εικόνα που ήθελαν και οι ίδιες να έχουν. Εκείνο το ταξίδι, αυτή η επανένωση των φιλενάδων σαν να τις γέμισε με δύναμη, δύναμη αναζωογόνο, ισχυρή, ικανή να νικήσει τα πάντα. Εκεί υποσχέθηκαν σιωπηρά ότι θα αλλάξουν τα κακώς κείμενα της ζωής τους, ό,τι τις εμπόδιζε να νιώσουν πραγματικά ευτυχισμένες.
Κάπως έτσι η κεντρική ηρωίδα, η Τζούλια βρήκε τη δύναμη να επισκεφτεί έναν ψυχίατρο, έναν έλληνα ψυχίατρο –στην πορεία αποδείχθηκε ότι η καταγωγή του γιατρού και το γεγονός ότι η διαδικασία της ψυχανάλυσης έγινε στα ελληνικά, επέδρασε καταλυτικά – για να μπορέσει μιλήσει για το τραγικό γεγονός που της άλλαξε τη ζωή και να απεγκλωβιστεί από τις μαύρες αναμνήσεις των εφηβικών της χρόνων. Να μπορέσει να δικαιολογήσει τον αυτόχειρα πατέρα της και να συγχωρήσει τη μητέρα της που την έστειλε σε δύο ξένους μακρινούς συγγενείς τους, στο μακρινό Καναδά και να τη δεχτεί πάλι πίσω στη ζωή της. Να βρει τη δύναμη 10 χρόνια αργότερα για να κάνει το ταξίδι πίσω στη γενέτειρά της και να μπει ξανά στο πατρικό της σπίτι, να συναντήσει τις φίλες της στο μέρος που καρπώθηκε η φιλία τους. Φύλακας άγγελος και συνοδοιπόρος σε κάθε της βήμα ο σύζυγός της.

Το βιβλίο κλείνει με τον απόηχο μιας 10ετίας γεμάτης αλλαγές για κάθε μια από τις 6 ηρωίδες, χωρίς εξαίρεση! Θετικές αλλαγές, που αποδεικνύουν πως ποτέ δεν είναι αργά να απαλλαγούμε από οτιδήποτε μας βαραίνει.

Κατά την ανάγνωση πολλές φορές ένιωθα ότι η κ. Φραγκούλη- Αργύρη είναι μέσα στις ηρωίδες της, είναι κομμάτια από αυτές ή άλλες στιγμές πάλι ότι θα ήθελε πολύ να είναι αυτό που αφηγείται… Το σίγουρο είναι ότι είναι γνώριμοι για εκείνη χαρακτήρες και τους περιγράφει με γλαφυρότητα, διεισδύει μέσα στην ψυχοσύνθεσή τους και μας δικαιολογεί κάθε πράξη με επιχειρήματα. Τις αγαπάει πολύ τις ηρωίδες της, τόσο που ορισμένες φορές ίσως υπερβάλει στην περιγραφή τους, κυρίως σε ό,τι αφορά στην ηλικία των ηρωίδων. Ενώ οι συμπεριφορές ήταν άψογα δομημένες σύμφωνα με το χαρακτήρα και την ηλικία, σε ό,τι αφορά την περιγραφή ορισμένες φορές μου έδινε την εντύπωση ότι θέλει να τις δει μικρότερες. Μικρή υποσημείωση για ένα βιβλίο που με 6 γυναικείους χαρακτήρες ως κεντρικούς περικλείει μέσα του μια ολόκληρη κοινωνία, αστική και επαρχιακή με τρόπο τέτοιο που να θέλεις να ανήκεις και στους δύο τύπους.  
Οι «Ξυπόλυτες στην άμμο» έφεραν σαν ταινία στα μάτια μου τα προσεχώς της ζωής μου, αυτά που θα ήθελα και ό,τι τρέμω να ζήσω στη μετέπειτα πορεία μου! Είναι ένα βιβλίο που αναμφίβολα δίνει παραδείγματα προς μίμηση και προς αποφυγή σε άνδρες και γυναίκες όλων των ηλικιών!

Ιουστίνη Φραγκούλη- ΑργύρηΞυπόλυτες στην άμμοΕκδόσεις Αρμός




Ζωή Καρασουλτάνηzoi.roadstory@gmail.com