Εδώ θα μείνεις Μπάμπη Βόικε, εδώ!

Τον γνώριζα απο τα πρώτα χρόνια της ραδιοφωνικής μου παρουσίας στο Μόντρεαλ, καθώς δουλεύαμε στο ίδιο ραδιόφωνο. Ο Μπάμπης είχε μια άκρως ειρωνική και επιθετική στάση απέναντι στα πράγματα, τόση όση δεν άντεχε η Ελληνική παροικία.

Τον συναντούσα όλα αυτά τα χρόνια μα σπάνια ανατλλάσσαμε κουβέντες. Ηταν πάντοτε χωμένος στο δικό του Ελληνικό κόσμο.Ηταν όμως κοινός φίλος με τους αγαπημένους μου Ευαγγελία και Κώστα Διαμάντη του Μοντρεάλ.

 Ο Μπάμπης Βόικος ήταν ένα παιδί που ήρθε απο την Ελλάδα, σπούδασε στο Μοντρεάλ και δίδασκε στο Mc Gill Πολιτικές Επιστήμες, αν δεν με απατάει η γνώση μου. Παντρεύτηκε την χαριτωμένη γυναίκα του και έκαναν δυό όμορφες κόρες που τώρα κάνουν λαμπρές σπουδές.

Με τον Μπάμπη ήρθαμε σιμότερα κυρίως τον περασμένο χρόνο, καθώς βρισκόμασταν τα απομεσήμερα του Σαββάτου στο Ρόκλαντ αναταλλάσσοντας κυρίως απόψεις για τον πολιτικό και οικονομικό εκφυλλισμό της Ελλάδας. Ο Μπάμπης ήταν άτεγκτος στην κρίση του, αυστηρός με τους Ελληνες, απόλυτα αρνητικός με την εποχή του μνημονίου.

Είχε διαμορφωμένη άποψη αλλά ήθελε να ακούσει τη γνώμη της υπόλοιπης αντροπαρέας, στην οποία τον περασμένο χειμώνα είχα παρεισφρύσει κι εγώ. Εξάλλου, πάντα στις παρέες για αντράκι περνιόμουν με τον έντονο πολιτικό λόγο μου και την άκαμπτη κρίση μου επίσης.

Ο Μπάμπης ήταν γελαστός, έκανε χιούμορ, έδινε μεγάλη βάση στις παραδοσιακές αξίες της Ελληνικής κουλτούρας, λάτρευε την εξέλιξη, αγαπούσε τα Ελληνόπουλα που προόδευαν στις σπουδές τους κάνοντας την Ελλάδα ξεχωριστή και υπερέχουσα στο γαλλόφωνο Κεμπέκ.

Ο Μπάμπης ήταν ωραίο παιδί, λεβέντης, γύρω στα 50 κάτι. Ηταν αθλητικός, έτρεχε,  έπαιζε ποδόσφαιρο, έκανε υγιεινή διατροφή, έδινε χρόνο στον εαυτό του διαβάζοντας και γράφοντας τα δικά του κείμενα.

Ο Μπάμπης ήταν γεμάτος ζωή, γέλιο, πλάκα, ατέλειωτα λογοπαίγνια. Φαινόταν πως δάμαζε τις συνθήκες με τον πιό Μακεδονίτικο τρόπο, γιατί προερχόταν απο εκείνα τα μέρη της Βόρειας Ελλάδας κι έφερε με περηφάνεια την καταγωγή του εκ Μακεδονίας.

Ο Μπάμπης αυτό τον Ιούλιο  πήγε διακοπές με την οικογένεια και τους φίλους του στη Βοστώνη, όπου  περνούσε υπέροχα. Ομως μια καλοκαιρινή ανέμελη μέρα, υπέκυψε στην καρδιά του που δεν ήξερε πως ασθενούσε.

Ο Μπάμπης έφυγε για τους ουρανούς, αφήνοντας πίσω του το τρανταχτό του γέλιο, τη λεβεντιά του, τη μαγκιά του. Η καρέκλα του στο Ρόκλαντ φέτος θα είναι κενή. Θα λείπει απο την αντροπαρέα που τη γέμιζε με την πληθωρική του ύπαρξη..

Θα λείπει απο τις ζωές μας, που τις φώτιζε με τη δική του λάμψη. Τον είδα τελευταία φορά πριν απο τρείς εβδομάδες εκεί στη συνήθη θέση του  και τον ρώτησα: «Φέτος θα πάς διακοπές στην Ελλάδα;»

-Οχι φέτος θα μείνω εδώ...

Εδώ θα μείνεις Μπάμπη της Μακεδονίας, εδώ αγαπημένε φίλε της καρδιάς μας!

 Τζουστινάκι για την ανδροπαρέα μας!