ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Wednesday, April 9, 2008

Πολυσχιδής και ακούραστη με υγρή ματιά αυτή την άνοιξη



Της Ιουστίνης Φραγκούλη

Τη γνωρίζω απο τη συναδελφική αγορά εδώ και χρόνια. Είναι αλήθεια πως με τρόμαζε η σοβαρότητα στην όψη της, το μελαγχολικό της βλέμμα αλλά και η πολυγραφότητά της.

Η Ελένη Γκίκα-Αλεφ, υπεύθυνη για το βιβλίο στο Εθνος και ενοχρηστρωτής της ελληνικής λογοτεχνικής σειράς στον εκδοτικό οίκο των αγαπημένων μου παιδικών βιβλίων, την «Αγκυρα», έχει γίνει η οικοδέσποινα του καθημερινού πρωινού καφέ μου στο μπλογκοσαλόνι της, όπου υπογράφει ως Αλεφ.

Λατρεύω τα γραφόμενά της σχετικά με τα βιβλία του κόσμου. Εχει μια οπτική που αποπνέει αισιοδοξία, ηρεμία και αυτογνωσία. Δεν γράφει για να καταγγείλει τα τρωτά των άλλων αλλά για να εξάρει τα όμορφα στοιχεία των βιβλίων που πέφτουν στην αγαπητική της ανάγνωση (και είναι πάμπολλα, πιστέψτε με!)

Ταυτόχρονα γράφει αφ’ εαυτής, καταθέτει όσα της ιντριγκάρουν το μνημονικό, το θυμικό, την ψυχολογία. Ο οίστρος της εκφράζεται στην ποίηση, τα πεζογραφήματα (διηγήματα και μυθιστορήματα) και τελευταία στο παιδικό βιβλίο.

Εχοντας διαβάσει αρκετά απο τα βιβλία της θα την κατέτασσα στους πολυσχιδείς συγγραφείς, που δεν ικανοποιούνται απο τη φορμαλιστική ψευδαίσθηση μιας μονοδιάστατης γραφής αλλά αναζητούν την έκφραση σε όλους τους πιθανούς τρόπους των λέξεων, των προτάσεων, των σύνθετων έργων.

Τελευταίο μου και πιό πρόσφατο ανάγνωσμα « Αύριο να θυμηθώ να σε φιλήσω» (Εκδόσεις Αγκυρα). Είναι ένα πόνημα περίπου αυτοβιογραφικό με μια σπαρακτική εσωτερική ματιά για τα ανθρώπινα συναισθήματα: απο τη συστολή, μέχρι τον έρωτα, τις θάλασσες και τα ταξίδια, τη μοναξιά, τη συνεύρεση η Ελένη Γκίκα σε αυτό το μυθιστόρημα- που μοιάζει περισσότερο με πεζοποίημα- εμβάλλει τον αναγνώστη της στην πολυδιάστατη αναρώτησή της για τις μεγάλες ανθρώπινες στάσεις . Και πάντα με ένα τρόπο ευρηματικό, αυτή τη φορά μέσα απο την διπλή προσωπικότητα της ηρωίδας της.

Και η γενναιοδωρία της προς τους συγγραφείς που τη σημαδεψαν κι αυτή παρούσα είναι στο εν λόγω βιβλίο, καθώς η Ελένη Γκίκα αυτοπροσδιορίζεται μέσα απο τους Ελληνες συγγραφείς που αγάπησε και αγαπά.

Ομως δεν θέλω να πώ περισσότερα γι αυτό το βιβλίο, καθώς η πολυγραφότατη Ελένη Γκίκα κατέρχεται στη λογοτεχνική αγορά αυτή την άνοιξη με ένα βιβλίο υγραμένο απο τα δάκρυα, την αγωνία, τη θάλασσα και το μυστήριο. Τίτλος του «Υγρός Χρόνος» (εκδόσεις Αγκυρα 2008)

Επειδή είμαστε συνοδοιπόρες τούτη την εποχή στο εκδοτικό γίγνεσθαι, επειδή παρεπιδημήσαμε στο Παρίσι αρχές αυτής της άνοιξης, επειδή οι αναφορές μας έχουν κοινό παρονομαστή τη συντριβή της απώλειας, ήθελα να της αφιερώσω μιαν ευχή: Καλοτάξιδο το νέο σου βιβλίο Ελένη. Αυτό το υγρό τζάμι στο Παρίσι της βροχής είναι το τίμημα του ταξιδιού: Γιατί ποτέ δεν ξέρεις πώς θα γυρίσεις απο ένα ταξίδι!, όπως έγραψες κι εσύ.


Υγρός Χρόνος
Ελένη Γκίκα (εκδόσεις Αγκυρα)

Μια ιστορία για έναν άντρα που φοβόταν τις θύελλες, για μια γυναίκα που της έμελλε να φύγει, για μιαν άλλη που πέτρωσε περιμένοντας, για κείνη που όταν διαβάζει Ρεμπώ τον θυμάται, για την μεγάλη απούσα που όταν επιστρέφει είναι πάντοτε αργά. Για την Μεγάλη Τραγική που επικοινωνεί μαζί του και μετά θάνατον με «Υγρές Σελίδες». Τους συνδέει εξάλλου ένα κοινό παρελθόν- μυστικό.
Διότι εντελώς ξαφνικά, μια μέρα με χειμωνιάτικη λιακάδα, ένας άντρας πνίγεται και πέντε γυναίκες θα χρειαστεί μέσα σε τρεις μέρες να ανασυναρμολογήσουν τον κόσμο. Μαζί με ένα παιδί, τον αστυνόμο κι εκείνον με το περίεργο σημάδι που είχε τρέλα με τις μηχανές.
Ένα βιβλίο για τον φόβο και τις επιδιώξεις, για την επιθυμία και τις ενοχές, για τον έρωτα που καταστρέφει και την αγάπη που σώζει, για τον θάνατο που είναι και ο μεγάλος ερωτικός, για τα βιβλία που κρατούν τα κλειδιά και λύνουν το αίνιγμα. Για τους αναγνώστες που, όπως είπε ο Μπόρχες «είναι κύκνοι πιο μαύροι και πιο σπάνιοι κι απ’ τους καλούς συγγραφείς». Για τις επισφαλείς βεβαιότητες και τους νομοτελειακούς κανόνες ενός αβέβαιου, θαυμαστού κόσμου. Για αινιγματικές απαντήσεις σε αυτονόητες ερωτήσεις που δεν έγιναν ποτέ. Για την αλήθεια που είναι φως και φωτιά, αναλόγως….

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα




Η Ελένη Γκίκα γεννήθηκε και εξακολουθεί να ζει στο Κορωπί. Με απιστία κάποιων χρόνων στην Αθήνα. Το μόνο που έμαθε σ’ αυτή τη ζωή (και που κάνει κέφι να κάνει) είναι να διαβάζει. Βιβλία, Μανιωδώς. Από δίψα γραφής έγραψε κιόλας: Μυθιστορήματα, ποίηση, διηγήματα, συνεντεύξεις, άρθρα και κριτικές σε περιοδικά κι εφημερίδες. Δημοσιογράφος είναι, ξεκίνησε από το «Αντί» και το «Φαντάζιο», όσο κι αν φαίνεται αντιφατικό. Για δέκα χρόνια εργάστηκε στο ραδιόφωνο και στις Εικόνες. Και με αντικείμενο το βιβλίο πάντοτε, εδώ και 15 χρόνια, στο «Έθνος της Κυριακής». Έχει την επιμέλεια της νεοελληνικής σειράς στις εκδόσεις «Άγκυρα». Έχει εκδώσει εννιά ποιητικές συλλογές, δυο συλλογές με διηγήματα, εννιά μυθιστορήματα, έναν τόμο με συνεντεύξεις και ένα παραμύθι. O «Υγρός Χρόνος» είναι το δέκατο μυθιστόρημα.

ΕΡΓΑ ΤΗΣ:

ΠΟΙΗΣΗ:
«Σηματοδότες», 1984
«Δρασκελιές», Θεωρία, 1988
«22 χρωματικές μεταμφιέσεις και 11 αιρετικά ποιήματα», Δωδώνη, 1992
«Μέλι, μελό, μέλισσα, μάλιστα», Φιλιππότη, 1996
«Έως, εαρινός, έρημος, έρχομαι», Φιλιππότη, 1997
«Σώμα, σταυρός, σάρκα, σταυρώθηκα», Φιλιππότη, 1998
«Θόλωσα, θύελλα, θάμβος, θυμήθηκα», Άγκυρα, 2000
«Άβυσσος, άλγος, άλμα, αρχίζω» Άγκυρα, 2002
«Εν αταξίαις άτακτοι όντες» Άγκυρα, 2006
«Το γράμμα που λείπει» (υπό έκδοση)

ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ:
«Όνειρα από Toplexil», Φιλιππότη, 1997
«Εάν ο Καρυωτάκης παντρευότανε την Πολυδούρη», 1998
«Μια καρδιά στο στομάχι» (υπό έκδοση)

ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΑ:
«Αλήθεια, τα τρως ακόμα τα νύχια σου;», Φιλιππότη, 1996
«Αναζητώντας τη Μαρία», Άγκυρα, 1998
«Να τα μετράω ή να μην τα μετράω τα χρόνια;», Άγκυρα, 1999
«Μετεβλήθη εντός μου ο ρυθμός του κόσμου», Άγκυρα, 2001
«Το αίνιγμα του Άλλου», Άγκυρα, 2003
«Οι κούκλες δεν κλαίνε», Άγκυρα, 2004
«Χαίρε, παραμύθι μου», Άγκυρα, 2005
«Αν μ’ αγαπάς, μη μ’ αγαπάς», Άγκυρα, 2006
«Αύριο να θυμηθώ να σε φιλήσω», Άγκυρα, 2007
«Υγρός Χρόνος», Άγκυρα, 2008

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ:
«Δι’ εσόπτρου εν αινίγματι», Φιλιππότη, 1998
«Άρον, άρον εγέννετο αύριο» (υπό έκδοση)

ΠΑΡΑΜΥΘΙ:
«Το κοριτσάκι που πίστευε στα θαύματα», Άγκυρα, 2007

41 comments:

κυκλάμινο said...

Μπράβο ρε Ιουστίνη! Άμα περιμένουμε την Ελένη να μας το πει, σωθήκαμε!
Τώρα θα πάω να της τα "ψάλλω"!
Καλή επιτυχία τόσο σ' εκείνη, όσο και σε σένα!
Φιλιά πολλά! (θα ξανάρθω άλλη στιγμή, με άλλη διάθεση).

Justine's Blog said...

Αγαπημένο Κατερινάκι,
Αμα περιμέναμε απο την Ελένη, δεν θα ξέραμε κάν πως είναι συγγραφέας! Θα το έκρυβε πίσω απο κανένα ψευδώνυμο, όπως κρύβει τις υπέροχες κριτικές της πίσω απο τήν Αλεφ!
Αλλά εγώ βγάζω ντουντούκες. Εκείνη σεμνύεται, εγώ πληθώρικά καλώ τους αναγνώστες στο νέο έργο της, που θάναι μαγικό.
Φιλιά σου νυχτερινά

alef said...

@ Ιουστίνη Φραγκούλη> Ιουστίνη μου με έχεις αφήσει άφωνη, άφωνη! Δεν ξέρω τί να πω! Ποτέ δεν μου έχει κανένας συμπεριφερθεί αναλόγως! Δεν είναι σεμνότητα, αμηχανία μάλλον, ξέρω κι εγώ τί να πω? Μπήκε η Κατερίνα και μου τόπε, τί να σου πω, ευχαριστώ, συγκινήθηκα πολύ, τα έχω ελαφρώς χαμένα! Ιουστινάκι μου σ' ευχαριστώ και σ' αγαπώ, θα συνέλθω απ' τη συγκίνηση και την έκπληξη, που θα μου πάει! Σε μέιλ τα υπόλοιπα διότι είναι πρωί και σου τραυλίζω απ' εδώ! Φιλιά κι ευχαριστώ για την αγάπη σου, πάλι και πάλι! (είσαι ασύλληπτα γρήγορη πάντως! Και γενναιόδωρη, απίστευτα!)

Justine's Blog said...

Αγαπημένη μου Ελένη,
Δεν πρέπει να τραυλίζεις απο τη συγκίνηση. Είναι το λιγότερο αντίδωρο σε όλα αυτά που γενναιόδωρα προσφέρεις εσύ απο το μπλογκοδιαμέρισμά σου. Κάθε πρωί μπαίνω και διαβάζω τα υπέροχα κείμενά σου, τις αγαπητικές απαντήσεις σου στους επισκέπτες. Θέλει τόλμη και γενναιοδωρία αυτή η διάδραση!
Πολλά πολλά φιλιά και καλοτάξιδη

zero said...

Εξαιρετικο, εξαιρετικο.
Καλα εκανες και το ποσταρες.
Αυτη η ατακτη Ελενη δεν λεει τιποτα.
Με το τσιγκελι της τα βγαζουμε.
Για μια Ελενη... γινονται ολα σε αυτον τον κοσμο.
Την καλησπερα μου.

κυκλάμινο said...

Φιλάκια απογευματινά Ιουστίνη μου!
Ντουντούκα μου εσύ! Απ' το Μόντρεαλ ακούστηκες εδώ! Σκέψου!
Έχεις πολύ γερά πνευμόνια!
Περιμένω και τη δική σου τη ντουντούκα όμως! Κοίτα μη το δω σε άλλο μπλογκ και δεν πάρω είδηση ότι η Αβάνα είναι στα βιβλιοπωλεία!
Χάθηκες κακομοίρα μου!
Φιλιά πολλά και Καλό βράδυ!

Justine's Blog said...

Ζερούλη,
Εδρασα αστραπιαία , δεν την άφησα να σκεφθεί. Το ανήρτησα και ήταν πλεόν γεγονός. Μόνο να κοκκινίσει μπορούσε πιά.
Πολύ ωραίο εξώφυλλο και παρισινό, όπως νιώθει αυτή την εποχή.
Θα το διαβάσουμε και θα γράψουμε όλοι μας, ναί;
Φιλιά απο ανοιξιάτικο Μόντρεαλ

Justine's Blog said...

Κατερινάκι μου,
συγγνώμη που σου πήρα την πρωτιά, αλλά πέτυχα την είδηση και έδρασα ακαραία σαν δημοσιογράφος.Ξέρεις αυτή η φύση μου με καταδιώκει περισσότερο απο τη λογοτεχνική.
Λοιπόν, υπόσχομαι να σου δώσω εσένα πρώτα και (μυστικά) την είδηση της κυκλοφορίας του βιβλίου μου. Πάει; Για να ξεπλυθώ απο την αμαρτία της πρώτης ντουντούκας .
Φιλιά

Penelope said...

Ιουστίνη τι πω και εγώ τώρα? Τι να πω για αυτή την Ύπέροχη Κυρία το Υ και Κ με κεφαλαία, που την έχω γνωρίσει μόνο μέσα από την μπλογκόσφαιρα και μου έχει κάνει εντύπωση το ήθος της, το αισθαντικό της και υπέροχο της γράψιμο της, η ευγένεια της ...! Και πάλι αισθάνομαι ανεπαρκής για να πω περισσότερα γιατί δεν κατάφερα ακόμα (ντροπή μου) να διαβάσω βιβλία της. Αλλα έχω κάνει τόσο μεγάλη λίστα ...
Και σε ευχαριστούμαι που την παρούσιασες γιατί κάποιος έπρεπε να το κάνει και χαίρομαι που το έκανες εσύ ειδικά!
P.s και είναι τόσο όμορφη!
θα επιστρεψω οσονούπω

Penelope said...

Καλε Ιουστίνη χτυπά την πόρτα και πες έχω νέα ... και άργησα και τόσο από ότι βλέπω!!!

zero said...

Μου αρεσει ιδιαιτερα που εβαλες και φωτογραφια της.
Μηπως εχεις και κανα ντι-βι-ντι?
Να την εκθεσουμε τελειως πια...
χαχαχα

Justine's Blog said...

Πηνελόπη μου γλυκειά,
Νάι η Ελένη είναι μια Κυρία της Ελληνικής Λογοτεχνίας , το Κ με Κεφαλαίο. Το γράψιμό της βελούδινο σαν τη ματιά της. Φύση γενναιόδωρη και σεμνή. Αποφάσισα να εκθέσω το βιβλίο της πρώτη παραβιάζοντας τη σεμνότητά της. Αλλά είμαι ευτυχής που φέρνω πρώτη τα νέα.
Τώρα, πρέπει να σου πώ ότι σήμερα προσπάθησα να μπώ δυό φορές στα σχόλιά σου και μου ακύρωσε το δικό μου. Δες ποιό πρόβλημα υπάρχει.
Διάβασα το κέιμενο περι θανατηφόρου μπλόγκινγκ και έχω να καταθέσω:
1. Όι τύποι υπέκυψαν λόγω προσωπικού στρές απο τις δουλειές και τις προσωπικές τους σχέσεις και όχι λόγω μπλόγκινγκ
2. Το μπλόγκινγκ είναι αντιστρές και προκαλεί ευχαρίστηση και ενδυνάμωση των ανθρώπινων σχέσεων.
3. Ο Johnnie είναι χειραγωγικός (manipulator)
4.Η κηπουρική κάνει καλό στην υγεία αλλά και στο πνεύμα
5. Μπλόγκινγκ και κηπουρική μπορούν να συνυπάρξουν δημιουργικά.
6. Φιλιά απο νεφοσκεπές Μόντρεαλ

Penelope said...

Ιουστίνη το τεσταρα και δουλεύει σε εμένα, αυτά που έγραψες είναι καταπληκτικά καντα copy και γραψτα μου στο μπλογκ μου please γιατί μου άρεσαν πολύ και ειδικά το το "johnny is manipulator" περιμένω then!
p.s μόνο ένα παράπονο έχω από το Αλεφ 'μου τον είπε 'Μπούλη' τον Χιου!

Μηθυμναίος said...

«Ημερολόγιο Αβάνας», & «Υγρός χρόνος» τα σημείωσα και τα δυο στο μπλοκάκι μου. Δεν μου μένει παρά να τα απολαύσω.
Ευχή μου: Καλοτάξιδα να είναι και τα δύο κι εσύ και η Ελένη το αξίζετε.

alef said...

Να με πεθάνετε θέλετε? Κοντεύω να πάθω εγκεφαλικό απ' τη συγκίνηση και την ντροπή μου!
Ιουστινάκι μου, ντρέπομαι!
Penelope, σιγά δεν χάνεις και τίποτα (βιβλία) όσο για την φωτό, είναι παλιότερη, γέρασα!
zero, μαζέψου! Ακου dvd! Καλέ εδώ στο σπίτι δεν έχω καν τηλέοραση!
Μυθημναίε, μας συγκινείτε!
Ιουστίνη μου, σε γλυκοφιλώ, Καληνύχτα (με ό,τι έχουμε βλέπουμε, οπότε καταλαβαίνεις γιατί με βλέπεις έτσι, και το πού πάει το Κ κεφαλαίο, Κυρία μου!)

δεσποιναριον said...

Φιλι Βιεννεζικο καρντια μου.

alef said...

@ Penelope> Συγγνώμη για το "μπούλης" Penelope, αλλά αξίζεις τον καλύτερο!

alef said...

@ Penelope> Συγγνώμη για το "μπούλης" Penelope, αλλά αξίζεις τον καλύτερο!

Justine's Blog said...

Αγαπημένε Στράτο,
Δε θέλεις και πολύ για να παρασυρθείς στο διάβασμα. Ειδικότης σου! Περιμένουμε να μας διαβάσεις και να μας γράψεις. Βλέπεις έχει αυτό λυρισμό στη γραφή, που δεν του αντιστεκόμαστε!
Φιλιά στην Αλεξάνδρα σου

Justine's Blog said...

Παιχνιδιάρα Αλέφ,
1. Θέλουμε ντιβιντί για να ικανοποιήσουμε το φάν κλάμπ (βλέπε Ζερό κ.α
2. Η φωτογραφία σε αδικεί γιατί τότε δεν είχες προσθέσει αυτά τα ερωτικά χρώματα των φουλαριών σου
3.Να μη σεμνύεσαι όταν οι φίλοι σου σε αγαπούν και σου το δείχνουν
4.Κυρία είσαι γιατί είσαι αθόρυβα δημιουργική και γενναιόδωρη οικοδέσποινα στα σαλόια της Αγκυρας και του μπλόγκ.
Οι αναγνώστες του μπλόγκ σε λατρεύουμε όλοι και απαιτούμε το φιλμάκι για προβολή! Αμεσα!
Καληνύχτα. Εγραφα όλη τη μέρα και είπα να κάνω ένα διάλειμμα με μεταχρονολογημένο Ψυχογιό στην Τατιάνα.(βλέπουμε με 7 ώρες διαφορά τις εκπομπές σας) Είναι ο αγαπημένος μου εκδότης!
Φιλιά

Justine's Blog said...

Βρε Δεσποινάκι κουτσομπόλικο,
Αντί να χαίρεσαι τη βιεννέζικη μέρα, κλέβεις το λαπ τοπ του Ερρίκου για να μη χάσεις το πάρτυ! Σε πόσα πάρτυ θέλεις νάσαι;
Πάντως, σου φροντίζω τα λουλούδια καθημερινά η πιστή Καναντέζα φίλη σου.
Φιλιά καρντιά μου και μη μείνεις μόνο έξω απο την όπερα. Κάνε κι ένα βήμα προς τα μέσα. Δεν θα μετανιώσεις. Είναι must!!!

κυκλάμινο said...

Ιουστινάκι μου, θα μου δώσεις την πρωτιά; Ποιος τη χάρη μου! Άντε να πάρω μια αποκλειστικότητα που δεν κατάφερα να γίνω δημοσιογράφος!
Είσαι θεά!
Τώρα γύρισα απ' τη δουλειά και κάθησα για ένα τσιγάρο, να χαλαρώσω. Όλο τ' απόγευμα έκανα του κόσμου τα τηλέφωνα για το ποιος είδε την Τατιάνα, γιατί εγώ την πρόλαβα στο τέλος και ήθελα να μάθω ποιος ήταν ο συγγραφέας και ποιος ο τίτλος του βιβλίου που μιλούσε για υπερπροστατευτικούς γονείς και παιδιά. Κανένας δεν την είχε δει, για να με κατατοπίσει. Τελικά έμαθα ότι ήταν ο Ψυχογιός, αλλά, κανένας δεν θυμάται για πιο βιβλίο μίλαγε στο τέλος.
Πες μου σε παρακαλώ! Στον ουρανό σε γύρευα, στο Μόντρεαλ σε βρήκα!
Τίτλο θέλω και συγγραφέα, γιατί φαντάζομαι θα μίλαγε για τους συγγραφείς του. Μήπως εννούσε την Μάρω Βαμβουνάκη; Γιατί εκεί καταλήξαμε με την εις άτοπον ... με την Ελένη.
Φιλάκια πρωινιάτικα και περιμένω. Αν θες, γράψε και τι σημαντικό είπε ο Ψυχογιός.
Το τσιγάρο, τέλος. Ύπνο τώρα.
Καλημέρα, για όταν ξυπνήσεις!

Meropi said...

Ιουστίνη μου γλυκειά,
καλημέρα στο μακρινό Καναδά. Αχ πόσο θέλω να κάνω ένα ταξίδι προς αυτή τη χώρα! Ίσως μια μέρα να το κατορθώσω. Μέχρι τη Νέα Υόρκη πήγα, όχι πιο πάνω.
Τώρα για το θέμα μας. Την Ελένη Γκίκα δεν τη γνωρίζω βέβαια προσωπικά, αλλά τη γνωρίζω μέσα από την εφημερίδα ΕΘΝΟΣ. Κυρίως μέσα από το ένθετο της Κυριακάτικης έκδοσης του. Τώρα μέσα από την ανάρτηση σου έμαθα και πολλά νέα πράγματα γι' αυτήν. Να σαι καλά που μας ανοίγεις τα μάτια

zero said...

φιλμακι, φιλμακι...
να κανουμε ενα δημοψηφισμα τι θελει να δει ο λαος απο ... το alef.
Δεν πιστευω να παρεξηγηθεις.
Πλακιτσα κανω.
Απλα ενα ντιβιντι θα ηθελα να το δω, για να πω την αμαρτια μου.

Justine's Blog said...

Αγαπημένη Κατερίνα,
Παρολο που στις μέρες μας το να λέγεσαι δημοσιογράφος δεν είναι και η μεγαλύτερη τιμή, ωστόσο θα σου δώσω την αποκλειστικότητα γιατί έχεις την ωραιότερη ντουντούκα.
Λοιπόν πάμε στα της Τατιάνας, η οποία παρουσίασε το Θάνο Ψυχογιό ως υπόδειγμα αυτουδημιούργητου και πετυχημένου επιχειρηματία.
Ο Ψυχογιός αναφέρθηκε σε ένα βιβλία κάποιου Πισσάνου που είχε διαβάσει στα 15 του και συμβούλευε τους ανθρώπους πώς να αξιοποιήσουν τις δυνάμεις τους. Αυτός ήταν ο φάρος της ζωής του , είπε.
Δεν μίλησε για βιβλίο της Μάρως ή άλλου σύγχρονου συγγραφέα του.
Πάντως συμβούλεψε τους νέους να μην καταφεύγουν στο δημόσιο και να αγωνίζονται με στόχο την επιτυχία. Στο τέλος, μίλησε αφ εαυτού και για την υπερπροστασία των Ελλήνων γονιών, αλλά δεν έκανε αναφορά σε σχετικό βιβλίο.
Ελπίζω να σου έκανα σαφές και ακριβές ρεπορτάζ.
Φιλιά σου απο Μόντρεαλ όπου πήρε να χιονίζει πάλι!

Justine's Blog said...

Μερόπη καλή μου,
Σου εύχομαι να προγραμματίσεις ένα μεγάλο ταξίδι στη μακρινή μου χώρα, που έχει απίστευτες ομορφιές. Ελπίζω να είμαι κι εγώ τότε στα πέριξ για να σε περιποιηθώ όσο μπορώ.
Αυτός ο μήνας που τα χιόνια λυώνουν είναι δύσκολος. Είναι γεμάτος ασχήμια και λερά νερά. Να έρθεις μέσα σε κάποιο καλοκαίρι ή τον Οκτώβρη που αλλάζουν χρώματα τα φύλλα μας!
Φιλιά πρωινά

Justine's Blog said...

Α! ατακτούλη Ζερό,
Ολο την οθόνη σκέφτεσαι. Θα κλέψουμε ένα βίντεο και θα το προβάλουμε, το υπόσχομαι.
Χαρετίσματα απο χιόνια στο καμπαναριό! (Τείχες Γιάννη, ό,τι πάντα!)

zero said...

Ιουστινη, μην μου πεις οτι χιονιζει εκει που εισαι?
Εδω εχουμε 26-28 βαθμους.
Αρχισαμε να σκαμε.
Καλησπερα.

zero said...

Επειδη εισαι ζουλιαρα και με καρφωσες στο alef...
οριστε βγαζω και τον μανδυα μου...
βουαλα

Justine's Blog said...

Ζερούλη ζαβολιάρη,
Εδώ χιονίζει απο χθές. Στην πόλη πέφτει χιονόνερο, αλλά στο Κεμπέκ Σίτυ μάζεψαν πάλι 30 πόντους λευκή επίστρωση. Φέτος, είναι ανεξάνλτητη η όρεξη του χιονιού. Μας έχει κουρελιάσει τα νεύρα.
Και τη δική σας την κουφόβραση δεν τη ζηλέυω όμως.
Να κάνετε καμιά βουτιά για μάς.
Ιουστίνη υπο χιονόνερο

zero said...

Να σου πω την αληθεια Ιουστινη μου
θα προτιμουσα να ζω σε ενα κλιμα σαν το δικο σου.
Γιατι εχω μια μανια με το καλο ντυσιμο.
Και με την κουφοβραση δεν γινεται να ντυθει καποιος καλα.
Εχει χαλασει το κλιμα στην Ελλαδα, δεν ειναι οπως παλια.
Κριμα, γιατι ολοι μας, την αγαπουμε την Ελλαδα.
Αλλα και ολοι μας εχουμε κουραστει απο αυτον τον χαλασμο που γινεται στην πατριδα μας.
Περυσι εκαψαν ολη την Πελοποννησο.
Ενας θεος ξερει τι θα σκεφτουν φετος.
Αλιμονο.
Οσο σκεφτομαι πως ζουσα στην Αυστραλια και τα παρατησα ολα για να γυρισω στην πατριδα... στεναχωριεμαι.
Με ειχε πιασει μια αφορητη νοσταλγια.
Την πληρωσα πολυ ακριβα Την Ελλαδα που κουβαλαω στο DNA μου.
Τελος παντων.
Με εκτιμηση στην αγνωστη φιλη Ιουστινη που ζει στα χιονια αλλα ...επιζει με την σκεψη της Ελλαδας.

Φωτεινή S said...

Ιουστίνη μου,
έχω την Κατερίνα σε ανοιχτή ακρόαση όπου της διάβασα την απάντησή σου κι επειδή είναι στη δουλειά και δεν μπορεί να σου απαντήσει μ'έβαλε να σου πω ότι ευχαριστεί πολύ για το πλήρες ρεπορταζ.
Φιλιά σε απευθείας σύνδεση από τον Βόλο και από το ζεστό (32 βαθμοί το μεσημέρι)Ρέθυμνο

Justine's Blog said...

Είσαστε άπαιχτες, λατρεμένες και πολυδιάστατες στην επικοινωνία. Σας ζηλεύω για το καλοκαίρι σας. Εδώ αιώνιος , βασανιστικός χειμώνας και σήμερα. Αλλά ηθικόν απτόητον!
Φιλιά στην Κατερίνα απο ανοιχτή ακρόαση!

Justine's Blog said...

Ζερούλη μου,
Κι εγώ προτιμώ να ζώ εδώ και να κατηφορίζω στις ζέστες της Καραϊβικής ή της Ελλάδας , όποτε το επιθυμώ διακαώς. Είναι όντως ωραίο αίσθημα να μπορείς να φοράς απο πανωφόρια μέχρι ταγιεράκια, φουλαράκια και γοβίτσες κλειστές (ή αντρικά μοκασίνια).
Βέβαια κι εδώ επικρατεί υπερβολή στην κακοκαιρία. Θα μπορούσε να τελειώνει ο χειμώνας το Μάρτη κι όχι να τραβάει μέχρι τέλος Απρίλη.
Ποτέ δεν έχουμε ψήσει αρνάκι στην αυλή μας, ποτέ δεν πήγαμε σε Ανάσταση χωρίς γουναρικά. Είναι κι αυτό ανάποδο συναίσθημα.
Ονειρεύομαι ένα Πάσχα στην Ελλάδα με άρωμα Πασχαλιάς και τους ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδας ειπωμένους απο τη φωνή του πατέρα μου που λειτουργεί ακόμη στη Λευκάδα.
Αντε γέμισα νοσταλγία και θαρχίσω τα δάκρυα της συγκίνησης!
Πάντως, μπορείς να εκβιάσεις διάφορα συναισθήματα στους συνομιλητές σου, απο γέλια μέχρι κλάμα, μετανιωμένε Αυστραλέ του νόστιμου ήματος!

δεσποιναριον said...

:) ευρωπαικο χαμοελακι

δεσποιναριον said...

χαμογελακι ηταν αλλα ατυχησε λογω κουρασης (ποικιλης)

zero said...

Ελληνας ειμαι.

Justine's Blog said...

Δεσποινάριον,
Νομίζω πως είσαι μια τυπική τουρίστρια που ξεποδαριάζεται στις βόλτες. Σα να σου λείπει η μπλογκογειτονιά, μου φαίνεται.
Να περνάς υπέροχα με στάσεις για καφέ στα μαρμάρινα τραπεζάκια των βιενέζικων καφέ. Επιτρέπονται και οι σοκολάτες με διάφορες γεύσεις.
Φιλιά πρωινά κυριακάτικα

κυκλάμινο said...

Μπράβο ρε Ιουστίνη! Μου τα διάβασε η Φωτεινή, αλλά ήθελα και να τα εμπεδώσω! Με κατατόπησες πλήρως! Εγώ πρόλαβα στο τέλος δυο λόγια και ότι ήθελα φαντάστηκα!
Μπράβο του που είναι αυτοδημιούργητος! Τότε, έχει ένα λόγο παραπάνω να προσέξει και νέους συγγραφείς, ώστε να ανάψει κι αυτός αλλονών φάρους.
Σωστά τα είπε και λυπάμαι που έχασα αυτή την εκπομπή. Μακάρι η Τατιάνα να την βάλλει επανάληψη!
Ευχαριστώ και την Φωτεινούλα από δω, που σου μίλησε αντ' εμού!
Αυτό θα πει, φίλες!
Χιονίζει κορίτσι μου; Κι εδώ έχουμε ζέστες; Πάει ο καιρός! Τρελάθηκε!
Φιλάκια πολλά πολλά!
Καλό βράδυ και Καλή βδομάδα!

Justine's Blog said...

Με το Θάνο Ψυχογιό, που εξέδωσε το "Πετάει, Πετάει το Σύννεφο" έχουμε μια οικογενειακή φιλία. Είναι σπουδαίος άνθρωπος και σεμνότατος. Είναι απο τους ελάχιστους εκδότες που έχει διαβάσει όλα τα βιβλία του εκδοτικού του οίκου. Τιμάει τους συγγραφείς και τα βιβλία.
Του άξιζε το πορτρέτο στην Τατιάνα. Φυσικά, ενθαρρύνει νέους συγγραφείς γιατί πιστεύει στην ανανέωση και δεν τραβάει ζόρι με το κατεστημένο. Το περιφρονεί βαθειά γι αυτό και ανταμείβεται.
Οσο για τη Φωτεινή, είναι άπαιχτη. Η Ντουντούκα της Κρήτης μας!
Φιλιά απο χιονισμένο Μόντρεαλ. Τα νεύρα μου!!!!!

Kleon Gelastos said...

Διαβάζοντας
(στην κυρία Ρωρερκάρ)

Κοντά μου αφού δεν είσαι σα διαβάζεις
τα που για σένα έγραψα βιβλία,
παίρνω ένα και, από δω εγώ, κυρία,
σελίδα σε θωρώ νοητά ν’ αλλάζεις.

Και φορτικά να φανταστώ πασκίζω
πώς κάθε μια θωρείς γλυκιά λεξούλα,
με τι γελάς, ποια σ’ άγγιξε φρασούλα,
πού δάκρυσες…κι όλο έτσι συνεχίζω

μέχρι όλο το βιβλίο να τελειώσω.
Και πια μετά το ξαναπιάνω πάλι
κι ασίγαστα ποθώντας να σε νοιώσω
στην ίδια πάλι ξαναπέφτω ζάλη.

Τάχα μπορείς, διαβάζοντας, γλυκιά μου,
να δεις πόσο πικραίνεις την καρδιά μου;
---
Γεώργιος Χολιαστός