ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Tuesday, March 30, 2010

Μια σοκολατένια ιστορία



Της Ιουστίνης Φραγκούλη

Την έφερε δίπλα μου στο κάθισμα η αεροσυνοδός και της εξήγησε πως μπορεί να την καλεί κάθε φορά που χρειάζεται κάτι. Η εννιάχρονη Τζέι Σί φορούσε μια καρτελίτσα στο λαιμό της καθώς ήταν ανήλικη και έχρηζε συνοδού. Είχε προορισμό το Παρίσι.

Τα μαύρα κατσαρά μαλλάκια της δεν χωρούσαν στη θέση της, τα μάζευε αλλά γλυστρούσαν στο πρόσωπό μου και σ΄εκείνο της διπλανής, ανάλογα με το τίναγμα του κεφαλιού της. Ζητούσε συγγνώμη που ενοχλούσε, ήταν ευγενική, μιλούσε ελληνικά σε μένα και γαλλικά στην έτερη κυρία της τριπλής θέσης.

Η Τζέι Σί με κατάκτησε αμέσως με τα μαύρα αεικίνητα ματάκια της, τη σοκολατένια της επιδερμίδα, το λευκό της χαμόγελο και την παιδική της αφέλεια. Γρήγορα πιάσαμε κουβέντα και μου εξήγησε πως πήγαινε στον πατέρα της στο Παρίσι για να περάσει τις διακοπές του Πάσχα μαζί του. Ο μπαμπάς θα την ξεναγούσε και στη Ντίσνεϊλάντ.

Η μαμά ζούσε στην Ελλάδα, ο μπαμπάς ζούσε στο Παρίσι και η μικρή σοκολατένια Τζέι Σί όφειλε να μοιράζει το χρόνο της ανάμεσα στις δυό πατρίδες, στους δυό γονείς που είχαν διαλέξει χωριστούς δρόμους.

Ηταν χαμογελαστή και είχε τόσα πολλά να πεί για τις φίλες της και για το σχολείο της. Ηταν πολύ θυμωμένη με τους συμμαθητές της γιατί συχνά την κορόιδευαν (όχι μόνο αυτήν αλλά και την Κλαούντια και την Κλαρίσσα και τα άλλα παιδιά με τα ξενικά ονόματα), τίς κορόιδευαν τ΄αγόρια για τα επίθετά τους. Οι Ελληνες ακόμη και κάποιον που τον έλεγαν Μπολέ δεν εύρισκαν το επίθετό του αστείο και αξιογέλαστο. Αλλά τα επίθετα των ξένων, ήταν γι αυτούς άξια ειρωνίας και κοροϊδίας στα διαλείμματα.

Στις φίλες της έδινε και δεύτερη ευκαιρία αν της φερόνταν άσχημα. Και τί θα πεί άσχημα Τζέι Σί; Να, αν δεν την έπαιζαν στην αυλή, αν δεν άκουγαν τί είχε να τους πεί, γιατί η μικρή κυρία είχε πολλά να αφηγηθεί στις κολλητές της. Τους έδινε και δεύτερη ευκαιρία, όπως ευκρινώς μου εξήγησε, στους ανθρώπους πρέπει να δίνεις μόνο μια δεύτερη ευκαιρία, όχι παραπάνω.

Μου ανέφερε διάφορα ονόματα απο πριγκίπησσες παραμυθιών για να διαλέξω ποιά αγαπώ. Ανάμεσά τους η Χιονάτη, η Γιασμίν, η Ωραία Κοιμωμένη, η Σταχτοπούτα. Διάλεξα την Ωραία Κοιμωμένη, αυτή μού άρεσε απο παιδί, επειδή έχει μια σχέση με την αιωνιότητα, σκέφτομαι καθώς η μικρή μου φίλη τινάζει τα μακριά δαχτυλιδένια μαλλάκια της φέροντάς τα στο πρόσωπό μου.

-Εσύ μαντεύεις ποιά πριγκίπησσα αγαπώ εγώ;, με ρωτάει ξαφνικά

-Ποιά άραγε; Την αντερωτώ αλλά δεν μπορώ να μαντέψω

-Μα αυτήν που είναι καφέ, την καφέ πριγκίπησσα διαλέγω, μου απαντάει με σημασία. Τη Γιασμίν. Εχουμε το ίδιο χρώμα...

-Κι εσύ είσαι καφέ; Τη ρωτώ τάχα ανυποψίαστη

Τότε παίρνει το χεράκι της και το βάζει δίπλα στο δικό μου.

-Ναι, είμαι καφέ , δεν είμαι λευκή σαν εσένα. Μόνο οι παλάμες μας έχουν το ίδιο χρώμα.

Εμεινα να την κοιτώ αμήχανη αυτή την εννιάρχονη κοπελλίτσα, που έχει συνειδητοποιήσει πως είναι ξένη για τους συμμαθητές της στην Ελλάδα και μάλιστα βεβαρυμένη με τη διαφορετικότητα του σοκολατένιου της δέρματος. Η μητέρα της είναι σκουρότερη, προέρχεται απο αφρικανική χώρα και κάνει καριέρα τραγουδίστριας στην Ελλάδα.

Η Τζέι Σί με μάγεψε με την εξυπνάδα της, την ομορφιά της, την άνεσή της. Με εξέπληξε με την πρόωρη σχέση της ως προς το χώρο, την ταυτότητα και το γένος της. Με ξετρέλλανε με την αθωότητά της αλλά και με το συμβιβασμό της για τη θέση της στη ζωή και στην οικογένεια των δύο ταχυτήτων. Με έκανε να την κοιτάξω ως ίση κι όχι ως ένα άγουρο κορίτσι.

Νιώθω ευτυχής που συνταξίδεψα με ένα πλάσμα τόσο λαμπερό, τόσο ώριμο, τόσο συνειδητοποιημένο για τη ζωή. Η εικόνα της με συντρόφευε σε όλες τις μέρες του Παρισιού. Το σοκολατένιο δέρμα, τα μαύρα μπουκλωτά μαλλάκια, τα ολόμαυρα υγρά μάτια της έρχονταν ξανά και ξανά στο νού μου διακόπτοντας την ανεμελιά μου.

Ενα κοριτσάκι εννιά χρόνων δίπλα μου ήταν κιόλας γυναίκα!

24 comments:

Eleni Tsamadou said...

Μια αγκαλιά και ένα φιλί χρωστάμε σε όλα τα παιδιά του κόσμου, άσπρα, καφέ, κίτρινα...ποιός θα το δώσει; ΄Αραγε η μικρή σου φίλη να είναι τυχερή και να έχει ένα παππού σαν το Πατέρα Κωστάγγελο; Τη ρώτησες να μάθεις; Τόση γλύκύτητα και ωριμότητα ποιός της τη δίδαξε.

Justine's Blog said...

Αγαπημένη μου,
Κυρία των Γραμμάτων,
Θέλω να σε ευχαριστήσω για το όμορφο απόγευμα, τον υπέροχο ζεστό σιμιγδαλένιο χαλβά σου. Θέλω να σε ευχαριστήσω γιατί σε νιώθω κοντά μου, δίπλα μου κάθε φορά στην Αθήνα.
Είναι μαγική αυτή η σύνδεση ακόμη και μέσα απ΄τους παππούδες μας.
Η μικρή έμαθε τον κόσμο απο την αδικία του, έτσι έγινε ώριμη κι έτοιμη ν΄αντιπαλέψει στη ζωή.
Φίλησέ μου τον Κίμωνά σου. Νάχετε ένα υπέροχο Πάσχα.
Φιλί ανοιξιάτικο

Αστοριανή said...

ΙΟΥΣΤΊΝΗ ΜΑς,
Χρόνια πολλά, Καλή Ανάσταση...

Αυτά τα παιδιά-υβρίδια, λέγεται ότι είναι πιο έξυπνα απο τ' άλλα, και πιο ανθεκτικά!
Βέβαια, στην προκειμένη περίπτωση, μας άφησες με αρκετές απορίες γύρω από την "σοκολατένια μικρούλα" με το πραγματικά γλυκό πρόσωπο και τα βαθύχρωμα μάτια...
Εμείς, τι άλλο, παρά να της ευχηθούμε εμπιστοσύνη στον εαυτό της και καλή τύχη...

Διάβασα στου "Ζουπανιώτη" για την πρόσκληση σας, στις 11 Απριλίου!
Καλόφερτη, κούκλα μου! και να έχει και καλό καιρό!

Φίλησέ μας τους ομορφους...
σε περιμένουμε,
Υιώτα
και Δημήτρης, ΝΥ

Μηθυμναίος said...

Με συγκίνησε αυτή η μικρούλα "Σοκολατένια", Ιουστίνη μου, που δεν είχε μόνο το χρώμα της σοκολάτας αλλά και τη γλύκα της!
Νομίζω πως είναι η παιδεία που παίρνουν απ' την οικογένειά τους, ίσως κι όσα «μειωτικά» νιώθουν γύρω τους που τα θωρακίζει με τέτοια ωριμότητα. Τι να πω…

Με την ευκαιρία να σου πω ότι έλαβα ηλεκτρονική πρόσκληση από τον κ. Γιώργο Ανδριώτη για τη «Νιουγιορκέζικη» παρουσίαση του βιβλίου σου.
Φυσικά ο νους μου και η αγάπη μου θα είναι μαζί σου. Καλή επιτυχία κι εκεί να έχεις!

Καλή Ανάσταση!!!

ΓΙΑΝΝΑ said...

Αυτα τα παιδια δυναμωνουν πολυ και ωριμαζουν γρηγορα απο τις δυσκολιες που αντιμετωπιζουν στην καθημερινοτητα τους.Εμεις δεν ωριμασαμε ακομα να καταλαβουμε οτι ειναι τα δικα μας παιδια και τους αξιζει μια αγκαλια.
Καλο Πασχα Ιουστινη μου γλυκια και να περασεις ομορφα.

Eleni Tsamadou said...

Αγαπημένο Τζουστινάκι,
Τώρα που τελείωσα το "σύννεφο" (θα γράψω λίαν προσεχώς για αυτό)μου μπήκε μια ιδέα. Λες ο παππούς σου να είχε γνωριστεί με τη γιαγιά και τις αδελφές της μητέρας του Κίμωνα, ίσως και με την ίδια τη μητέρα του, τότε μικρό κοριτσάκι, όταν βρέθηκε το 1919 στο Μπουρνόβα της Σμύρνης; Εκεί ήταν το σπίτι τους και έφυγαν από εκεί το 1921, πριν τη καταστροφή; Λες; Τίποτε δεν είναι τυχαίο, μπορεί τα μονοπάτια τους να συναντήθηκαν για λίγο, για να βρεθούμε αργότερα εμείς οι δύο..
Ο Κίμων δε με συγχωρεί που δεν τον φώναξα να μας κάνει παρέα. Και οι δύο σου στέλνουμε σε σένα, τον Τέντ και τον Αλέξανδρο, την αγάπη μας και τις ευχές μας για ένα χαρούμενο και όμορφο Πάσχα.
Υ.Γ Σου γράφω με θέα ένα βουρκωμένο Ιόνιο.

La Gigi said...

αχ αυτη η μικρουλα σε ξετρελανε! στεναχωριεμαι ομως λιγο που στα 9 της χρονια αναγκαζεται να ειναι τοσο ωριμη...
σε φιλω και φευγω αλλα θα μιλησουμε

katrine said...

Είναι απίστευτο το τι μαθήματα μας δίνουν τα παιδιά Ιουστίνη μου. Αγώνας, θέληση, ισχύ και επιβίωση.
Σε αυτό το σοκολατένιο κοριτσάκι είμαι σίγουρη πως δε θα του έχει ξανατύχει να συνομιλήσει με τέτοια ζεστασιά, με κάποια άγνωστη για κείνο. Ούτε εμείς τ αγκαλιάζουμε. Μπορεί κι εγώ να μη το έκανα, δεν είμαι σίγουρη.
Τι τρυφερή που είσαι μπονίτα:))
Καλό Πάσχα εύχομαι σε σένα και όλη την οικογένεια με αγάπη υγεία και καλωσύνες.

Φιλάκια

pylaros said...

Αγαπητή μου Ιουστίνη,
Αχ! αυτή σοκολατένια ιστορία σου,
νομίζω ότι το κοριτσάκι έχει διδαχθεί απ' τους γονείς του, να βλέπει το κόσμο, την κοινωνία με μια πλατυά συνανθρώπινη ισότητα. και να συμπεριφέρεται με μια αξιέπαινη ωριμότητα.

χαιρετισμούς
Γαβριήλ

Υ.γ.
Έλαβα την πρόσκληση
thanks

Γιώτα Φώτου said...

Η μικρή φαίνεται προικισμένη και έτοιμη να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα.
Φιλιά και καλό Πάσχα

Phivos Nicolaides said...

Εύχομαι Καλή Ανάσταση!

MarthaD said...

Τι κοσμο γνωριζουμε σε αυτα τα αεροπορικα ταξειδια μας....Πολυ γλυκεια και εξυπνη η μικρη Τζέι Σί. Σου ευχομαι Καλη Ανασταση και Χρονια σου Πολλα.

Froghall said...

poli gliko post kai i mikri mia sketi glika...distixos gia emas kai eutixos gia auta ta mikra paidia den afinoun oute mia leptomereia na pesei kato...ta panta einai amfisbitisima...kai auto einai pagmatiko megaleio...anarotiemai giati to xanoume...omos..

Justine's Blog said...

Αγαπημένη μου Γιώτα,
Κι εμένα μ΄άφησε με πολλές απορίες η μικρούλα αλλά και με την πεποίθηση πως ξέρει το στίγμα της στον ευρύτερο χώρο.
Δεν έμοιαζε πικραμένη με τις συνθήκες, γνώστρια ακουγόταν.
Φιλί

Justine's Blog said...

Στράτο μου αγαπημένε,
θαρρώ πως τούτα τα παιδιά γίνονται αληθινοί αγωνιστές μέσα απο τις πρώιμες αναμετρήσεις στη ζωή. Απο τη μιά είναι λυπηρό κι απο την άλλη παρήγορο να ξέρεις πως τα παιδιά έχουν τε΄τοιο αμυντικό μηχανισμό.
Οσο για τη Νέα Υόρκη, μακάρι να σε είχαμε κοντά μας! Θα είναι όλη σου η παρέα παρούσα!

Justine's Blog said...

Γιάννα γλυκειά μου,
Να τους αξίζει η αγκαλιά μας και η προστασία μας σε ένα κόσμο δύσκολο και ξένο.
Αυτή η μικρη με συγκλόνισε με την ωριμότητα και την καρτερία της.
Φιλί Πασχαλινό με αγάπη

Justine's Blog said...

Αγαπημένη μου Ελένη,
Λές να είχε προδιαγραφεί η χημεία μας μέσα απο συναντήσεις των προγόνων μας; Λές ο παππούς ο Κωστάγγελος να είχε γνωρίσει τη γενιά του Κίμωνα;
Πάντως, πεστου να μην στεναχωριέται, σε χάρηκα μόνη κι εκείνος ξεκουράστηκε. Χρειάζεται ξεκούραση ακόμη.
Φιλήσέ μου το αγαπημένο μας Ιόνιο! Πόσο μου λείπει εδώ στην ξένη!

Justine's Blog said...

Μελισσούλα, γυριστρούλα,
Καλά να περάσεις με τους δικούς σου. Καλό Πάσχα να έχετε στο οικογνειακό τραπέζι. Ετσι σε γνώρισα πριν απο τρία χρόνια, ν΄αποζητάς το Πάσχα στη μαννούλα!
Φιλί της άνοιξης απ΄το βορρά

Justine's Blog said...

Αγαπημένη Κατρίν,
Πώς να μην ανοίξεις την αγκαλιά σου σ΄ένα πλάσμα που σε κατακτάει με την αθωότητά του; Και με τη μαγκιά του να μετράει τη ζωή στον πόντο, ακόμη και σά αυτή την άγουρη ηλικία;
Είμαι σίγουρη πως και η δική σου αγκαλιά θα άνοιγε μπονίτα, τέτοιες στιγμές δε χάνονται!
Φιλί Πασχαλιάτικο με αγάπη!

Justine's Blog said...

Αγαπημένε μου Γαβρίλη,
Οι συνθήκες την έχουν αναγκάσει να μάθει τη ζωή απο νωρίς και να μην κιοτεύει στις δυσκολίες.
Θα τα πούμε την άλλη Κυριακή στην Πόλη σου. Ως τότε Καλή Ανάσταση με τους αγαπημένους σου

Justine's Blog said...

Γιώτα μου,
Ναι φαίνεται απολύτως εξοπλισμένη να πολεμήσει και να νικήσει.
Καλό Πάσχα με την οικογένεια.
Φιλί της άνοιξης απ΄το βορρά

Justine's Blog said...

Φοίβο μου,
Κι εγώ εύχομαι Καλή Ανάσταση στη μαρτυρική μας νήσο. Και καλό Πάσχα σε σένα και την οικογένεια.
Με μαρκινή αλλά αληθινή αγάπη

Justine's Blog said...

Μάρθα λατρεμένη μου,
Εμείς πάλι μακρια κι αυτό το Πάσχα αλλά πού θα πάει, θάρθει ο καιρός.
Να περάσεις όμορφα με τους δικούς σου. Εδώ φαίνεται πως ο καιρός θα είναι ανοιξιάτικος!
Φιλί

Justine's Blog said...

Βατραχένια μου,
Εμείς χάνουμε την ουσία, γιατί όλο τρέχουμε. Αν σταματήσουμε καμιά φορά, συλλαμβάνουμε με τις κεραίες μας τα μικρά αληθινά πράγματα γύρω μας. Η μικρή μου έδωσε μάθημα ζωής, το ομολογώ.
Φιλί