Εντός Ορίων...

 

Τη γνώρισα απο την αγαπημένη μου παιδική φίλη , τη Μαριάννα Καρφάκη. Η Κατερίνα ήταν λίγο μεγαλύτερη απο εμάς και μας φαινόταν ότι εισερχόταν στον κόσμο της ωριμότητας με τρομερή ταχύτητα, ενώ εμείς αργούσαμε να μεγαλώσουμε.

Η Κατερίνα Λιβιτσάνου ήταν μια όμορφη κοπέλα με λαμπερά μάτια κι ένα αδιευκρίνιστο πείσμα. Τούτο το πείσμα μεταράπηκε σε πάθος για την πρόοδο όχι μόνο στη Φιλολογική της επιστήμη, αλλά και στην έκφρασή της μέσα απο διάφορες μορφές του λόγου.

Με την Κατερίνα χαθήκαμε, καθώς η δική μου αποδημία με απομάκρυνε απο τους ανθρώπους που είχα γνωρίσει στη Λευκάδα κατά τη νιότη μου. Ομως η Μαριάννα ένα ανύποπτο καλοκαίρι μου χάρισε το βιβλίο της Κατερίνας «Απόδραση στους Σφακιώτες» με μια σειρά απο διηγήματα γραμμένα γύρω απο το χωριό της και τη νοσταλγία για τον τόπο της.

Η γραφή της μου άρεσε καθώς είχε αμεσότητα και ειλικρίνια στον πεζό λόγο. Πρόσφατα η Κατερίνα μου απέστειλε εδώ στο μακρινό μου τόπο  το πρώτο βιβλίο της με ποιήματα «Εντός Ορίων», που έβγαλε στις εκδόσεις Γραβριηλίδης.

Μου πήρε καιρό να καθήσω να το διαβάσω γιατί οι υποχρεώσεις της διακίνησης του νέου μου μυθιστορήματος μασούσαν το χρόνο μου διαρκώς. Ομως στα Χάμπτονς το περασμένο Σαββατοκύριακο είχα συντροφιά μου το βιβλίο της. Καθώς καθόμουν απέναντι απο τον Ατλαντικό τις βροχερές μέρες του Σαββατοκύριακου, βούτηξα στην ποίηση της Κατερίνας Λιβιτσάνου-Ντάνου.

Εντυπωσιάσθηκα απο τη αμεσότητα του λόγου της, την ποιητική της πινελιά πάνω στα πρόσωπα και γεγονότα , που της δίνουν αφορμή να γράψει.

Η Κατερίνα έχει ένα απροσποίητο λόγο στην ποίησή της, ζυγιασμένο ωραία ως προς το βάθος και το κάλλος. Δεν αναζητεί φαμφαρώδεις λέξεις, ανοίγει τα εσώψυχά της με μια μελαγχολία που συχνά σβήνει μέσα στο αισιόδοξο πρόσωπο της ζωής.

Θυμάται, γράφει, αναπολεί, σημειώνει σε ελεύθερη ρίμα χρησιμοποιώντας λέξεις που ταιριάζουν στο θέμα και την θέση. Είναι μια ποιήτρια που καταθέτει την δική της αλήθεια κεφαλαιοποώντας την στο συντομόγραφο άτι του ποιητικού λόγου.

Διάβασα απολαμβάνοντας τα ποιήματά της , κυρίως εκείνα που καταγράφουν τους αποχωρισμούς με τα αγαπημένα της πρόσωπα. Η βαθειά της αναφορά στις ψυχές που πέταξαν στην αιωνιότητα μου χάιδεψαν την ύπαρξη καθώς ταυτίστηκα πολλάκις με αυτή την αναμέτρησή της με την απώλεια.

Η Κατερίνα Λιβιτσάνου-Ντάνου στο έργο της «Εντός Ορίων»με έπεισε πως είναι μια αληθινή ποιήτρια που σμιλεύει το λόγο της ακολουθώντας το δρόμο της εσωτερικότητας. Τώρα κυκλοφορεί η νέα της ποιητική συλλογή με τίτλο «Αγκαλιά απο Κιμωλία».

Η δρ. Βιβή Κοψιδά –Βρεττού σε μια κριτική της περιλαμβάνει ευστοχότατα την διάσταση της ποίησής της ως προς τα μηνύματα και τη φόρμα:«Γράφει (σ)τη γλώσσα της απλότητας, τη λέξη στην κυριολεκτική λειτουργική χρήση της, σε «εντός ορίων» συγκινησιακά περιβάλλοντα. Στο μεταίχμιο του μοντερνισμού μορφικά, απελευθερώνοντας το στίχο της, δεν αφήνει την εκτροπή της φαντασίας στο παιχνίδι με το παράλογο και τον συνειρμό. Οργανωμένη στο ρεαλισμό των πραγμάτων και των καταστάσεων, στη διαύγεια της σκέψης και την αμεσότητα του αισθήματος, κοινωνεί απλά και άκοπα-φιλόξενα, θα έλεγα τον αναγνώστη, στους στίχους της. Σαν να ανοίγει την πόρτα του φιλόξενου σπιτιού της, την πόρτα μιας ανθισμένης λαϊκής αυλής, και δεξιώνεται τον κόσμο αυθόρμητα, άφοβα, αισιόδοξα-ναι, η πιο γνήσια, η πρώτη και τελευταία λέξη που εκφράζει τα ποιήματά της, είναι η αισιοδοξία-αίσθηση και λόγος συναρμοσμένος με τον αγώνα της ζωής και τα κέρδη του. Θυμάται απλά, θυμίζει ταπεινά, καθοδηγεί και παραινεί διακριτικά και αθόρυβα. Και αποφασιστικά στο διάλογό της με το καλό, το περιορισμένο στα οικεία και προσφιλή καλό και στα άλλα, τα παραπέρα που είναι των πολλών το καλό, της αγεωγράφητης κοινότητας των ανθρώπων.»

Βιογραφικό

Αικατερίνη Λιβιτσάνου - Ντάνου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λευκάδα. Σπούδασε κλασική φιλολογία και υπηρέτησε ως φιλόλογος στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, σε σχολεία της Αθήνας και του Αγρινίου, όπου και ζει, μέχρι και το 2010. Το 2007 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις "Πασχέντη" η ποιητική της συλλογή "Λυκαυγές", ενώ το 2008 εκδόθηκαν διηγήματά της με τίτλο "Απόδραση στους Σφακιώτες" από τις ίδιες εκδόσεις. Το 2008 με άλλα τρία άτομα επιμελήθηκε το λεύκωμα "Κοπιάστε όπως μας ηύρατε" του Δήμου Σφακιωτών Λευκάδας. Κείμενά της, πεζά ή ποιητικά, δημοσιεύονται σε ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα του Αγρινίου και της Λευκάδας. Επίσης ποιήματά της έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες.