Το Μ της Μαριάννας!!!

Η Μαριάννα Καρφάκη ήταν συνηθισμένη στο Μ. Το όνομά της ήταν  Μαριάννα και Μαριέτα ήταν το αγαπημένο όνομα της μητέρας της. Γι αυτό στα μαθητικά μας χρόνια το Μ της ήταν εύκολο, εύχρηστο , αγαπημένο σύμφωνο της καθημερινότητάς της.

Ετσι παρασυρμένη απο το σύμφωνό της, έβαλε στον Οκτώβρη της το Μ. Τον έλεγε Οκτώμβρη το μήνα που είχε εξαιρεθεί απο τους αρχαίους και σοφούς προγόνους μας. Τον Οκτώβρη τον περιέφερε με Μ η Μαριάννα στις αυλές, στο σχολείο , στις γειτονιές της παιδικότητάς μας.

Ωσπου ήρθε εκείνη η σχεδόν εφιαλτική μέρα στην Τετάρτη Δημοτικού. Οπου ο δάσκαλός μας Τάκης Καζάζης τη σήκωσε να γράψει ένα κείμενο στον πίνακα. Η Μαριάννα ήταν ψηλή , εύσωμη, εξαιρετική μαθήτρια και πολλάκις τη σήκωνε ο δάσκαλος στο μαυροπίνακα να γράφει εκ μέρους του. Ηταν μια τιμητική στιγμή για τους καλούς μαθητές αυτή.

Της είπε, λοιπόν,  να γράψει την ημερομηνία. Ηταν 15 Οκτωβρίου-θυμάμαι-  (τότε χρησιμοποιούσαμε την επισημότητα της καθαρευούσης) και ο Καζάζης όταν είδε το Μ στον Οκτώβριο έγινε έξαλλος απο οργή. Στράφηκε όχι μόνο κατά της Μαριάννας που ήταν μπόλικη στο Μ του Οκτώβρη αλλά και σε ολόκληρη την τάξη.

Θυμάμαι ακόμη τη βροντερή φωνή του και τα λόγια του: «Αν δεν μάθατε μέχρι την Τετάρτη πως ο Οκτώβριος είναι ο μόνος μήνας που εξαιρείται στην κατάληξή του και δεν παίρνει Μ, τότε δεν θα μάθετε ποτέ ελληνικά. Κι επειδή οι μισοί απο σας δεν το ξέρετε-είμαι σίγουρος- θα φάτε μια τιμωρία που θα σας κάνει να θυμάστε πως ο Οκτώβριος δεν παίρνει Μ. Δεν παίρνει Μ. Γράψτε , λοιπόν, 100 φορές τη λέξη Οκτώβριος και φέρτε μου αύριο τα τετραδια της τιμωρίας να τα ελέγξω».

Εγώ στεναχωρήθηκα πολύ, την πήρα προσωπικά την προσβολή του δασκάλου μας. Κι αυτό γιατί ο πατερούλης είχε φροντίσει απο νωρίς να μας διδάξει την εξαίρεση του Οκτώβρη απο το Μ. Ο πατερούλης ήθελε να προφέρω και να γράφω σωστά το μήνα Οκτώβρη, καθώς στις 2 είναι η ονομαστική μου γιορτή: Κυπριανού και Ιουστίνης.

Τα χρόνια πέρασαν , έφυγαν, έγιναν σπουδές, έγιναν ταξίδια και ζωές διαφορετικές. Δεν ξέρω αν η Μαριάννα μετά απο εκείνη την αποφράδα μέρα έκοψε το Μ στον Οκτώβρη της γιατί δεν βρίσκομαι ποτέ αυτό το μήναστη Λευκάδα.

Εγώ πάλι ανέπτυξα με τα χρόνια μια άγρια παρατηρητικότητα κι ένα κρυφό ρατσισμό για όσους προφέρουν τον Οκτώβρη με Μ. Κι όμως μπορεί να είμαι άδικη. Ισως δίκην ευκολίας κάποια μέρα  να συγχωρηθεί η προσθήκη του Μ στον Οκτώβρη.

Πάντως, χωρίς να το ξέρω με σιγουριά, εικάζω πως οι αρχαίοι μας πρόγονοι που έχτισαν τη γλώσσα , σωστά εξαίρεσαν τον Οκτώβρη απο το Μ, αφού είχε ένα φαρδύ-πλατύ μακρόν φωνήεν, το υπέροχο Ω.

Και στόλισαν με Μ τον Σεπτέμβριο, τον Νοέμβριο και το Δεκέμβριο δίνοντας ζωή στο βραχύ φωνήεν Ε.

Ο Οκτώβρης είναι γλυκός χωρίς το Μ, εύηχος, αγαπημένος. Και είναι ο πιό λατρεμένος μου μήνας, γιατί γιορτάζω το όνομά μου και τις αναμνήσεις απο τη νονά Ιουστίνη. Γιορτάζουν όμως και τα δέντρα που φυλλορροούν αφού μεταταραπούν τα φύλλα τους σε όλα τα χρώματα της ομορφιάς!

 Τζουστινάκι...

Υστερόγραφο:

Η καλή συνάδελφος Τόνια Μιανιατέα δίνει την πραγματική εξήγηση για το μη Μ του Οκτώβρη:

Γιατί οι μήνες Σεπτέμβιος, Νοέμβριος, Δεκέμβριος, στη λατινική απ΄ όπου προέρχονται (ρωμαϊκό ημερολόγιο γαρ) μας προέκυψαν από τους αριθμούς Septem (επτά), Novem (εννιά), Decem (δέκα). Ο Οκτώβριος από το Octo (οκτώ), που δεν έχει «μ