Έφυγε με ένα παράπονο ο Ευπατρίδης Τζίμμης Μανωλάκος!

 

Έφυγε με ένα παράπονο ο Τζίμμης Μανωλάκος!

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Έφυγε με το κεφάλι ψηλά, όπως έζησε σε όλη τη ζωή του. Ο Δημήτριος Μανωλάκος υπήρξε άρχοντας του Πατριαρχείου αλλά και άρχοντας στη ζωή με την κυριολεκτική σημασία του όρου.

Τον γνώρισα από την άφιξή μου στο Μοντρεάλ το 1989 και υπήρξε πάντα ένα πιστός και αφοσιωμένος φίλος που με καθοδήγησε στην στρουχτούρα της Ελληνοκαναδικής κοινωνίας.

Πνεύμα ελληνικό, οξύνους. διορατικός, δρομολόγησε τα ημερήσια σχολεία ΣΩΚΡATHΣ-ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ στο γαλλόφωνο σύστημα διδασκαλίας του Κεμπέκ, αποσπώντας επιχορηγήσεις που βοήθησαν στην εξέλιξη και επιβίωσή τους. Εκτός της επαγγελματικής του και ηγετικής του ταυτότητας, αυτό που τον ξεχώρισε στην Ελληνική παροικία του Μοντρεάλ, ήταν ότι ως νεαρός πρόεδρος ενσωμάτωσε τους Έλληνες νεομετανάστες του 50 και 60 στην Ελληνική Κοινότητα, την ώρα που οι προπολεμικοί Ελληνοκαναδοί τους απαγόρευαν ίσια δικαιώματα στα κοινοτικά πράγματα.

Ζήσαμε υπέροχες στιγμές μαζί του γιατί ήξερε να απολαμβάνει τα μικρά και τα μεγάλα πράγματα της ζωής. Ακόμη και το περασμένο καλοκαίρι μιλούσαμε κάθε εβδομάδα με βιντεοκλήση συζητώντας για τα εκκλησιαστικά και τα παροικιακά δρώμενα. Δυστυχώς, ο θάνατος ήταν γοργός και δεν προλάβαμε να τον αποχαιρετήσουμε από κοντά αν και μιλήσαμε τρείς μέρες πριν αναχωρήσει για τους ουρανούς. Μαζί του ήταν οι πιστοί του φίλοι Ρεζά Κολαίνι, ο Κυριάκος Πολυμενάκος , η αδελφή του Ελένη και η ανηψιά του Κρισάν. Το χέρι του μέχρι την τελευταία προνή κρατούσε η δρ. Στέλλα Δεσποτόπουλος που του συμπαρατσάθηκε τα τελευταία δύο χρόνια της αργής του και αναπόδραστης ασθένειας.

Ο Τζίμμης Μανωλάκος, ο δικός μας αγαπημένος, πέταξε στα ουράνια με ένα παράπονο , το γεγονός ότι δεν κατατάχθηκε στις τάξεις της ιερωσύνης.

Είμαι πολύ περήφανη που μαζί με το Ελληνικό Κογκρέσο του Κεμπέκ κατάφερα εν μέσω αντιδράσεων να οργανώσω πρίν από δύο χρόνια ένα εξαιρετικό γκάλα προς τιμήν του όπου του αποδόθηκαν όσες τιμές δεν είδε τα τελευταία χρόνια της ύπαρξής του. 

Καλό ταξίδι αγαπημένε μου. Ευχαριστώ που μπήκες στη ζωή μου νωρίς και έγινες ο μέντοράς μου στο Μόντρεαλ.

'Ωσπου να συναντηθούμε για ένα τελευταίο ταγκό!

 

Δημήτριος Μανωλάκος:

Ο Πατριαρχικός Άρχοντας, ο Επίτιμος Πρόεδρος

Ο Μανιάτης, ο Έλληνας!

Ο Δημήτριος Μανωλάκος, Άρχων του Πατριαρχείου, πρόεδρος του Ιδρύματος Ελληνικού Μουσείου του Μοντρεάλ, επίτιμος πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Μείζονος Μοντρεάλ, επίτιμος πρόεδρος της Επιτροπής Αλληλεγγύης για την Κύπρο, πρώην πρόξενος επι τιμή του Ομάν,πρώην πρόεδρος του Ελληνοκαναδικού Κογκρέσου, ο πρώτος ελληνικής καταγωγής αντιδήμαρχος στο Δήμο του Μοντρεάλ, συνταξιούχος συμβολαιογράφος και στέλεχος της ελληνικής παροικίας απο τα γεννοφάσκια του. Ο πατέρας του διετέλεσε πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας στο Μοντρεάλ και εκείνος ακολούθησε τα χνάρια του αναλαμβάνοντας την προεδρία της Κοινότητας μια γενιά αργότερα. Όπως λέει ο ίδιος:

«Η μεγάλη μου ευθύνη και τιμή ήταν να μετατρέψω τα αγγλόφωνα ελληνικά ημερήσια σχολεία ΣΩΚΡΑΤΗΣ σε γαλλόφωνα με αποτέλεσμα να χαίρουν μεγάλης οικονομικής επιχορήγησης απο την επαρχιακή κυβέρνηση του Κεμπέκ και να ανθούν μέχρι σήμερα».

O Δημήτριος Μανωλάκος γεννήθηκε το 1935, και μεγάλωσε στο Μόντρεαλ, αποτελώντας πρόσωπο-κλειδί της Ελληνικής και της Κεμπεκιώτικης κοινωνίας.  Αποφοίτησε από την Ακαδημία Strathcona το 1952, συνέχισε στο Sir George Williams το 1956 και υπήρξε πρόεδρος της τάξης των αποφοίτων. Έλαβε το πτυχίο Bachelor of Arts και για την εξαιρετική συνεισφορά του στις φοιτητικές δραστηριότητες, του απονεμήθηκε το Major Price.

Από νωρίς έγινε ενεργό και δραστήριο μέλος πολυάριθμων συλλόγων και συλλόγων χόκεϋ στα γυμνασιακά του χρόνια. Κατά τη φοίτησή του στο Πανεπιστήμιο McGill έγινε μέλος της θεατρικής ομάδας. Με στόχο να τελειοποιήσει τη χρήση της γαλλικής γλώσσας, συνέχισε τις σπουδές του στα Νομικά  στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ από όπου έλαβε το πτυχίο του το 1963. Μέλος του Καναδικού Δικηγορικού Συλλόγου, έγινε δεκτός στο Συμβολαιογραφικό Επιμελητήριο τον Μάιο του 1966 και έκτοτε ασκούσε το επάγγελμα του συμβολαιογράφου μέχρι πρόσφατα.

Διορίσθηκε στο Καναδικό Συμβουλευτικό Συμβούλιο για την Πολυπολιτισμικότητα το 1971 και η θητεία του ανανεώθηκε μέχρι το 1978. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, έγινε μόνιμος πρόεδρος της Επιτροπής για τη Μετανάστευση. Έθεσε επίσης τις βάσεις ώστε οι ελληνικοί σύλλογοι να πραγματοποιήσουν ένα συνέδριο και βοήθησε στις διαπραγματεύσεις για τη χρηματοδότηση της πρώτης συνδιάσκεψης από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση του Καναδά.

Ήταν ο πρώτος Κεμπεκιανός ελληνικής καταγωγής που διορίστηκε στο Advisory Board of Immigration Québec (1976-1980). Με αυτή την ιδιότητα συνεργάστηκε στενά με νεοαφιχθέντες μετανάστες, που άρχισαν να δημιουργούν κοινότητες και τους συμβούλευε για τη σημασία της ενσωμάτωσης στη γαλλόφωνη πραγματικότητα, ενώ συμμετείχε στην Επιτροπή Gendron για τα γλωσσικά δικαιώματα.

Εξελέγη στο δημοτικό συμβούλιο του Μόντρεαλ (1978-1982) και υπηρέτησε  αναπληρωτής δήμαρχος το καλοκαίρι του 1979 αφού διορίστηκε από τον δήμαρχο Jean Drapeau, εκπροσωπώντας την πόλη σε πολλές εκδηλώσεις.

Κέρδισε την προεδρία της Ελληνικής Κοινότητας του Μόντρεαλ το 1971 και είναι το πρόσωπο, στο οποίο πιστώνεται ότι έφερε στα μέλη και τους θεσμούς της την ενοποίηση με τη γαλλική πραγματικότητα του Κεμπέκ. Το 1971, η σχολή Anglo Greek Socrates υπό την προεδρία του είχε 200 μαθητές. Το 1972 υπό την ηγεσία του, η ελληνική εθνοτική κοινότητα ήταν η πρώτη που υιοθέτησε τη γαλλική γλώσσα διδασκαλίας μετατρέποντας το λαμπρό ιδιωτικό σχολείο Ecole Socrates-Demosthenes σε ένα κέντρο τρίγλωσσης διδασκαλίας (γαλλικά, αγγλικά, ελληνικά) με αποφοίτους που κατακτούν τα ανώτατα επαγγελματικά στρώματα του Κεμπέκ.

Γεννημένος στο Μόντρεαλ από γονείς μετανάστες, κατανόησε εγκαίρως τη σημασία της ένταξης των μεταναστών στον πολιτισμό και τη γλωσσική εκπαίδευση του Κεμπέκ. Ακούραστος στις προσπάθειές του, παρείχε συμβουλές σε πολλές νεοσύστατες εθνοτικές κοινότητες.

Από το 2013 έως σήμερα έχει αναδειχθεί Επίτιμος Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας για τον συνεχή ρόλο του στη διατήρηση και ανάπτυξη της Ελληνικής Κοινότητας Μείζονος Μόντρεαλ, συμπεριλαμβανομένων των διευρυνόμενων σχολείων γαλλικής γλώσσας Σωκράτης-Δημοσθένης.