Δυό Θοδώρες σε Μιά Γειτονιά!

 

Δυό Θοδώρες σε Μιά Γειτονιά!

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Τις συνάντησα  στη Λευκάδα αυτό το καλοκαίρι και τις δύο σε διαφορετικά σημεία την καθεμία, τις συμμαθήτριές μου τις Θοδώρες που έμεναν στο ίδιο σοκάκι, τρείς δρόμους πάνω από το σπίτι μας. Και οι δυό τους μικροσκοπικές, και οι δυό τους Θοδώρες αλλά ξεχωριστές!

Η μία είναι η Θοδώρα Κοψιδά, με έντονα γαλανά μάτια και ένα χαμόγελο που σε κατακτάει. Έτσι ήταν απο παιδί, γαλανομάτα με καστανά μαλλιά και μιά παιδική αυθάδεια. Είχε αδερφό τον Τάκη που πήγαινε στην ίδια τάξη με τον δικό μου αδερφό , τον Αποστόλη. Νιώθαμε μια οικειότητα καθώς ήμασταν κάπως παιδιά μιας όμοιας προέλευσης.

Η Θοδώρα Κοψιδά έμενε δίπλα από την ξαδέρφη της τη Μαρία και τη θεία της την Τσάντα, αδερφή της μητέρας της και γι αυτό ποτέ δεν την εύρισκες μόνη. Μεγάλωσε με αυτές τις γυναίκες γι αυτό-θαρρώ-πως ωρίμασε πολύ νωρίτερα από την ηλικία της. Πήγαινε τα βράδυα βόλτες στην αγορά μαζί τους, τη θυμάμαι σαν τώρα να κρέμεται απο το μπράτσο της μεγάλης ξαδέρφης της Μαρίας, γεγονός που της επέτρεπε να βολτάρει πάνω-κάτω στο παζάρι. Την ζήλευα γι αυτή της την ελευθερία, δανεική λόγω ξαδερφοσύνης, αλλά ελευθερία.

Δεν ερχόταν ποτέ στη δική μου γειτονιά να παίξει, όπως κι εγώ δεν πήγαινα στη δική της γειτονιά να παίξω, γιατί  οι μαμάδες μας ήθελαν να έχουν τον έλεγχό μας και καλώς έπρατταν, καθώς εκείνους τους καιρούς στη Λευκάδα κυκλοφορούσαν παιδεραστές και μάλιστα πολλοί αποφυλακισμένοι και δαχτυλοδεικτούμενοι παιδεραστές! Ένας από αυτούς μάλιστα πουλούσε γλυκά μήλα έξω από το προαύλειο το σχολείου μας (πώς του επέτρεπε η χωροφυλακή πέσμου;)

Η Θοδώρα ερχόταν σπίτι μας να δανειστεί εγκυκλοπαίδεια όταν χρειαζόταν να γράψουμε εργασία για κάποια προσωπικότητα της εποχής. Στ΄αλήθεια κοιτάζοντας τα τετράδιά μου , διαπιστώνω πόσο διαφορετικοί ήταν οι δικοί μας ήρωες από τους σημερινούς ήρωες!

Η Θοδώρα παντρεύτηκε νωρίς, έκανε μια μοναχοκόρη και σήμερα ζεί στο Καλλιγώνι υπηρετώντας την κόρη και τα εγγόνια της, αλλά ασκώντας ταυτόχρονα και εναλλακτική γεωργία, όπως μου έλεγε όταν την ξαναείδα πρόσφατα στο νησί. Φαίνεται κατασταλαγμένη, δυνατή και καλά μέσα στην ωραία της περιφέρεια ,την οποία η ίδια έχει ορίσει εδώ και χρόνια, αφήνοντας απέξω τον περιβάλλοντα χώρο της.

Λίγο πιό πάνω και απέναντί της έμενε η Θοδώρα Παπαδοπούλου, ένα όμορφο κορίτσι με μακριά μπουκλωτά μαλλιά. ¨Ηταν καστανόξανθη, με μακριά μαλλιά όλο μπούκλες που της τα χτένιζε η υπέροχη και ευγενική μαμά της (έφυγε γιά τους ουρανούς πρόσφατα).

Η Θοδώρα ζούσε σε ένα υπέροχο διόροφο σπίτι με κήπο και μια σκαλιστική σιδερένια πόρτα, που όταν έκλεινε δεν έμπαινε κανείς μέσα. Μου θύμιζε τις πριγκηπέσσες που τις κλείδωναν στους κήπους με φρουρούς γύρω-γύρω μην έρθει κανένα φτωχός και τις αρπάξει...

Στη Θοδώρα σπάνια πήγαινα και μόνο όταν χρειαζόταν να μου δείξει κάποιο μάθημα λόγω ακούσιας απουσίας μου (συνήθως αυτό τον ρόλο τον είχε αναλάβει η Μίνα Βανδώρου) και ένιωθα διαρκώς ένα τράκ απέναντι στη μαμά της και τη γιαγιά της ,που ενώ ήταν καλοδεχούσες κι ευγενικές, δεν με άφησαν ποτέ να μπώ μέσα στο σπίτι. Μόνο στην αυλή έβγαινε η πανέμορφη Θοδώρα, η πριγκηπέσσα Ιζαμπώ, όπως μέσα μου την αποκαλούσα. Είχε μια γλυκειά φωνή κι ένα ήπιο ύφος. Μου φαίνεται πως ποτέ δεν είχε μαλώσει με καμιά συμμαθήτρια στο σχολείο και το παρεάκι της ήταν η γειτονοπούλα της ,η Θοδώρα η Κοψιδά. Μαζί πηγαινοερχόνταν στο σχολείο και φαινόνταν να είναι φιλενάδες εκείνα τα άγουρα χρόνια του Δημοτικού.

Σήμερα η Θοδώρα έχει παντρευτεί το γιό της αγαπημένης μας οικογένειας Καταγή, που ερχόταν πάντα στην εκκλησιά μας όταν ήταν στη Λευκάδα. Ήταν μια βαθειά θρησκευόμενη οικογένεια και οι γονείς μου λάτρευαν τους Καταγήδες. Η Θοδώρα και ο άντρας της ζούν και δραστηριοποιούνται επαγγελματικά  στην πόλη, μένοντας στο πριγκηπικό σπίτι της νιότης της. Εχουν αποκτήσει τρία παιδιά.

Τη Θοδώρα την Παπαδοπούλου τη συνάντησα επίσης αυτό το καλοκαίρι δύο φορές, μία στη γειτονιά μας όπου ανταλλάξαμε στο πόδι πληροφορίες για την εξέλιξη της ζωής μας (είχα να την συναντήσω είκοσι χρόνια) και στη συνάντηση των Συμμαθητριών στην Όαση όπου καθόμασταν μακριά κι έτσι δεν μιλήσαμε παρά μόνον χαιρετηθήκαμε.

Οι Θοδώρες έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στα παιδικά μου χρόνια, διότι μαζί με τη Νίνα Θερμού έμεναν λίγα στενά πιό πέρα και τις ένιωθα και τις τρείς οικείες κι αγαπημένες, παρότι δεν εξελίχθηκε ποτέ η σχέση μας σε φιλία.

Καληνύχτα Θοδώρες, τόσο πανέμορφες και τόσο διαφορετικές μεταξύ σας!