ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Tuesday, November 29, 2011

Ενας πρόλογος που χρωστάω...

Σκάβοντας στα αρχεία μου για να βρώ σε υψηλή ανάλυση το εξώφυλλο του πρώτου μου μυθιστορήματος "Πετάει, Πετάει το Σύννεφο" (εκδόσεις Ψυχογιός) έπεσα πάνω στον πρόλογό του, τον οποίο ποτέ δεν προέθεσα στο βιβλίο μου. Επειδή, το έργο βασίζεται στα προσωπικά απομνημονεύματα του μητρικού παππού μου παπα-Κώστα Κακαβούλη χρωστάω να επανορθώσω έστω και μέσα από το μπλόγκ.

Ο πρόλογος αυτός είναι αφιερωμένος εξαρετικά στη θειά μου Δήμητρα Γεωργάκη-Κακαβούλη που μου ενεχείρησε το χειρόγραφο των αναμνήσεων όταν ξενητευόμουν . Επίσης είναι αφιερωμένος στον μόνο επιζώντα γιό του παπα-Κώστα, τον θείο μου Αλέξανδρο Κακαβούλη. Και τέλος, στην τότε διευθύντρια Λογοτεχνικού του Εκδοτικού Οίκου Ψυχογιός κα Ελλη Σολομών, που πίστεψε σε μένα μέσα από μια μικρή λεξούλα: αρύεται.

Ιουστίνη



8-9-2002 (τότε άρχισα να γράφω το μυθιστόρημα)


Πετάει, πετάει το σύννεφο;

Στις πιό αθώες ερωτήσεις των παιδιών κρύβονται τα αναπάντητα ερωτήματα των μεγάλων...

Π. Κωνσταντίνος Κακαβούλης, οικονόμος (1967)

Ξεκινώντας να γράψω την ιστορία που ξεδιπλώνεται στις σελίδες αυτού του βιβλίου είχα υπόψη μου να πραγματώσω την ευχή και το όνειρο ενός ανωνύμου ανθρώπου να δεί την πολυκύμαντη ζωή του να περνάει μέσα απο τον κωδικό των γραμμάτων και λέξεων στα μάτια των αναγνωστών.

Προσπάθησα να ανταποκριθώ στην ανάγκη του να μεταφέρει στις άψυχες σελίδες ενός βιβλίου τη διαδρομή ενός παιδιού που αντρώθηκε μέσα σε παράξενους κόσμους ακροβατώντας στο μεταίχμιο δύο αιώνων κι ενός πολιτισμού.

Λένε ότι ο συγγραφέας ξεκινάει το πρωτόλειό του από μια τάση εσωστρέφειας και ότι η πρώτη του απόπειρα στο χώρο της συγγραφής είναι περίπου αυτοβιογραφική. Στην περίπτωσή μου αυτό δεν ισχύει ,αφού το πρώτο μου βιβλίο ήταν ετεροβιογραφικό και είχε ως θέμα τη ζωή και το έργο του τέως αρχιεπισκόπου Αμερικής Σπυρίδωνος. Ηταν, ωστόσο, ένα συγγραφικό εγχείρημα δομημένο γύρω από τον άξονα μιάς ζωής .

Φαίνεται, τελικά , ότι δεν μπορώ να ξεφύγω από την αρχή, τη μέση και το τέλος, ότι δεν μπορώ -τέλος πάντων- να αποδεσμευτώ από τον κορμό μιας πραγματικής ιστορίας. Νάμαι, λοιπόν, πάλι στα βαθειά νερά της συγγραφής απο ανάγκη να απαντήσω στην υπόσχεση πρός τον ανώνυμο ήρωά μου (που είναι επώνυμα ο παππούς μου παπα-Κώστας Κακαβούλης εκ Σύβρου Λευκάδος) αλλά και από μια προσωπική τάση να παίζω με τα πρόσωπα, τους χρόνους και τις λέξεις μέσα από το άρμα μιάς σπονδυλωτής ιστορίας , που έχει στοιχεία από την πραγματικότητα ενώ κινείται ταυτόχρονα στον ατέρμονα χώρο της φαντασίας.

Οταν ο πολύπλαγκτος πρωταγωνιστής του μύθου μου αποφάσισε να γράψει τα απομνημονεύματά του ήταν γιατί πίστευε ότι σκύβοντας κάθε μέρα πάνω από τα γραπτά του αναβίωνε τη γεμάτη του ζωή, ακριβοπλήρωνε με συνέπεια τις αναμνήσεις, ταξινομούσε με απόσταση τα γεγονότα.

Ανατρέχοντας, τελικά, στην εφήμερη διαδρομή του συνειδητοποίησε τις αξίες που καθόρισαν τη ζωή του. Βίωσε με σπαραγμό την απαξίωσή τους αλλά τη συγχώρεσε κι αυτήν ως μέρος τού όλου.

Το βιβλίο αρύεται τη σύλληψή του απο τις σημειώσεις ενός ανθρώπου που ασκούσε τη μνήμη του στον πόλεμο με το παρόν. Στην πορεία μεταλλάσσεται στο μυθιστορηματικό ταξίδι ενός αγοριού που ξεχώρισε από τα άγουρα χρόνια του για την οξυδέρκεια και την κρίση του, που αγαπήθηκε και αγάπησε , που κατέκτησε την κοινωνική καταξίωση με αγώνα και προσωπική θυσία, που εγινε πολύτεκνος πατέρας και παππούς καταθέτοντας τη ζωή του στον κλήρο, την οικογένειά του και την ευρύτερη κοινωνία του μικρού του τόπου .

Η ζωή του παπα-Κωστάγγελου , του αληθινά δικού μου παππού, γεμάτη περιπέτειες από τα μικράτα του, γεμάτη πόνους, απογοητεύσεις, στεναχώριες που εκείνος γνώριζε να τις βιώνει μέχρι το κόκκαλο τραγουδώντας μοιρολόγια με τη στεντόρεια βυζαντινή φωνή του, περνάει ολάκερη στις σελίδες του βιβλίου που είναι αφιερωμένο εξαιρετικά στη μητέρα μου Μαρία Κακαβούλη- Φραγκούλη. Τα πρόσωπα είναι δημιουργήματα της φαντασίας, που όμως κινούνται σε όλο το φάσμα της προπολεμικής και μεταπολεμικής Ελλάδας.

Οι σύγχρονες αναφορές αποτελούν το πεδίο της αντιπαράθεσης των ιστορικών βιωμάτων όπως προέκυψαν απο την πολιτική και πολιτιστική εξέλιξη της Ελλάδας. Οι χαρακτήρες εξυφαίνονται μέσα σε συγκρουσιακές καταστάσεις, που ανακύπτουν απο την μετάλλαξη των ιδεών και ιδεολογημάτων.

Ο ήρωάς μου είναι άτεγκτος με τα παιδιά του αλλά μοιάζει να συγχωρεί στα εγγόνια του όλες τις παρεκκλίσεις τους απο την δική του ευθύβολη πορεία. Στο τέλος της μέρας όλα τα συμπλέγματα της δικής του γενιάς σβήνουν απαλά μέσα στην ανοχή και την αγάπη για τους απογόνους του.

Σ’ αυτή τη συγγραφική μου απόπειρα, που αποτελεί φόρο τιμής στην καταγωγή μου,ανιχνεύεται ο παπα-Κώστας Κακαβούλης, ο άνθρωπος που σφράγισε τα άγουρά μου χρόνια φαντάζοντας στα παιδικά μου όνειρα άτρωτος και παντοτινός. Κι ας μην κατόρθωσε ποτέ να απαντήσει στο μονότονο της παιδικής μου ύπαρξης ερώτημα:

Παππού, πετάει το σύννεφο, πετάει;

Παππού γιατί δεν απαντάς;

Monday, November 28, 2011

Ομιλία του καθηγητού Κοντογεώργη στο Μπρούκλυν




Στο πάνελ αριστερόθεν ο οικοδεσπότης Μιχάλης Χαλκιάς, ο καθηγητής Γιώργος Κοντογεώργης, η υπογράφουσα, ο καθηγητής Νίκος  Γεωργατζάς και ο πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Επστημόνων Αμερικής Ανδρέας Σάββας

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη


Επέστρεψα στην κόχη μου, όπου σήμερα καλοδεχτήκαμε το πρώτο χιόνι του χειμώνα. Οι ουρανοί βάφτηκαν κόκκινοι και οι λευκές νιφάδες χόρευαν επιστρώνοντας τη γή με το πέπλο τους. Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν, η ατμόσφαιρα γίνεται γιορταστική. Το πρώτο χιόνι είναι ευλογημένο , λένε εδώ οι Κεμπεκιώτες, το χιόνι του Απρίλη είναι καταραμένο!

Γύρισα στο Μόντρεαλ κουβαλώντας από το ταξίδι της Αμερικής εμπειρίες, που με ενέβαλαν βαθύτερα στο κλίμα της εκεί ομογένειας. Η βραδιά της διάλεξης του καθηγητού Γιώργου Κοντογεώργη στο Grand Prospect Hall αλλά και η 1η Εκθεση Ελληνικού Βιβλίου στην Πρεσβεία της Ουάσιγκτον ήταν δύο γεγονότα που καταγράφονται στη μνήμη μου ως ιδιαίτερης σημασίας.

Η Τετάρτη 16 Νοεμβρίου ήταν μια μέρα με πολλή βροχή, ωστόσο η καταρρακτώδης παρουσία της, δεν εμπόδισε τους ενδιαφερόμενους να συγκεντρωθούν στο Grand Prospect Hall (ένα εντυπωσιακό κτίριο όπερας του προηγούμενου αιώνα) με μπαρόκ διακόσμηση, όπου οι οικοδεσπότες Αλίκη και Μιχάλης Χαλκιάς είχαν ετοιμάσει μια πλούσια δεξίωση.

Ο Σύλλογος Ελλήνων Επιστημόνων Αμερικής με το δραστήριο δημοσιογράφο Αλεξ Στεφανόπουλο κατόρθωσαν να συγκεντρώσουν ένα κοινό 200 ατόμων , που ήρθαν εκεί να ακούσουν γιά τα αίτια της Ελληνικής κρίσης από τον καθηγητή της Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο δρα Γιώργο Κοντογεώργη.

Στα πηγαδάκια πριν από την εκδήλωση, έφτασαν στ’ αυτιά μου οι ανησυχίες των Ελλήνων ομογενών, που ήρθαν να ακούσουν θετικά γιά την Ελλάδα, βαρέθηκαν να βομβαρδίζονται επί δύο χρόνια με χλευασμούς εναντίον της μικρής πατρίδας.

Η δημοσιογράφος Δέσποινα Συριοπούλου ανέλαβε τη συνολική παρουσίαση των συμμετεχόντων στο πάνελ. Ο πρόεδρος του συλλόγου Ανδρέας Σάββας άνοιξε τη βραδυά καλωσορίζοντας όλους, ο καθηγητής Νίκος Γεωργατζάς μετέφερε θερμό μήνυμα προς τον Κοντογεώργη από το σπουδαίο ακαδημαϊκό Τζόν Αντον και ήρθε η σειρά μου να προλογίσω τον καθηγητή εκ Λευκάδος και μάλιστα εξ Εγκλουβής Λευκάδος (τόπος κοινής καταγωγής). Προσπάθησα με την τραυματισμένη από τη φαρυγγίτιδα φωνή μου να μεταφέρω τα κύρια σημεία των ενστάσεων του Γιώργου Κοντογεώργη για το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας, τα οποία κεφαλαιοποιεί κυρίως στην κομματοκρατία, την ολιγαρχία και γενικά την ανικανότητα να παραχθεί πολιτική αλλά και να κριθεί ad hoc από το λαό η όποια πολιτική παράγεται. Ακραίες οι απόψεις του Λευκάδιου καθηγητού αλλά εναργείς και γι αυτό σεβαστές εν μέρει.
Αυτό που μου προκάλεσε ανάμικτη εντύπωση ήταν το ακροατήριο, το οποίο είχε μιά πρωτοφανή επιθετικότητα, όχι απαραίτητα εναντίον των απόψεων του καθηγητού Κοντογεώργη, αλλά εν ονόματι της προάσπισης διαφόρων οικείων θέσεων. Δεκτή η θερμή ατμόσφαιρα και εν μέρει ενδιαφέρουσες καποιες ερωτησεις και αντιπροτάσεις.


Για αναλυτικότερο ρεπορτάζ σας παραπέμπω στο http://www.protothema.gr/greece/article/?aid=160932

Friday, November 25, 2011

Στη Στυλιανή Γερασοπούλου με Αγάπη!!!

Η γιορτή του Αγίου Στυλιανού του Παφλαγόνος ήταν μεγάλη υπόθεση γιά το σπίτι μας, καθότι η εικόνα του Αγίου, προστάτου των παιδιών καμάρωνε στο προσκυνητάρι των γυναικών. Ο πατερούλης στους Αγίους Αναργύρους γιόρταζε με τιμές τον Αγιο Στυλιανό και παράγγελνε αρτοκλασία υπέρ υγείας των παιδιών του και των παιδιών όλου του κόσμου.

Εμείς με τη μαμά και την αδελφή μου μπαίναμε πάντοτε από την πίσω πόρτα των γυναικών, γιατί το πρωτόκολο τόθελε να μπαίνουν από πίσω οι γυναίκες και από την κύρια πόρτα καμαρωτά οι άνδρες. Ετσι, καθήμενες στο επιτροπικό , παρατηρούσαμε την εικόνα του Αγίου Στυλιανού, που κρατούσε ένα βρέφος στην αγκαλιά του.

Γύρω από την εικόνα , εσωτερικά του τζαμιού, κρεμόνταν διάφορα ασημένια μωρά, παιδικές ταυτότητες, παπουτσάκια και άλλα τινά, που μου επέσυραν την προσοχή. Οταν ρωτούσα τον πατερούλη, εκείνος έλεγε ότι ήταν τάματα στον Αγιο για να γιατρευτούν κάποια άρρωστα παιδάκια. Στην ατίθασση φαντασία μου έπλαθα δεκάδες ιστορίες με τον Αγιο Στυλιανό.

Η γιορτή του Αγίου Στυλιανού συνέπιπτε και με τη γιορτή του Στέλιου του συμμαθητή μας, που έγινε καραβόλυκος αλλά τώρα κατέληξε στη γειτονιά πάλι με ένα μίνι μάρκετ. Η μαμά του Στέλιου έφτιαχνε κι εκείνη αρτοκλασία προς τιμήν του μικρού της γιού.

Εκείνη η μέρα αποκτούσε μια άλλη πιό επίσημη διάσταση καθότι γιόρταζε και η Λιάνα η κόρη της κυρίας Ελπίδας Ρομποτή, της δασκάλας μας. Ερχόταν στον εσπερινό και φούσκωνα από περηφάνεια , που η κυρία γιόρταζε στο ναό μας την κόρη της.

Αργότερα, έμαθα ότι από τον Αγιο Στυλιανό προέρχεται και το όνομα Στέλλα, αυτό που με έκανε να ζηλέυω τον ήχο του όταν άκουγα το τραγούδι: Είναι νωρίς γιά δάκρυα Στέλλα, όσο μπορείς ακόμα γέλα, ώρα την ώρα θα βραδιάσει ήρθε η ζωή και θα περάσει!... Μου τόπαιζε στο πικάπ ο κολλητός του αδελφού μου, που δεν με κάλεσε στο εφηβικό του πάρτυ γιατί ήμουν μικρή σαν εκείνη τη Στέλλα.

Στέλιο έλεγαν και τον πρώτο μαθητή στον οποίο δίδαξα αγγλικά. Ηταν ο γιός της γειτόνισσας Κάκιας, γιόρταζαν μαζί τις ονομαστικές τους εορτές κι εγώ πήγαινα Λυσιμαχίας 2-4 με τα γλυκά μου ανημερα του Αγίου Στυλιανού,τιμώντας εκείνο τον πρώτο μαθητή μου.

Πέρισι γνώρισα από τον επιμελητή μου τον Κυριάκο Αθανασιαδη τη Λού, από το Λιάνα, απο το Στυλιανή. Γνώρισα την πιό ωραία Στέλλα της ζωης μου: Την ψυχίατρο Λιάνα Γερασοπούλου, που με βοήθησε ανεπαισθήτως να μπώ στο νόημα της ψυχικής παρέκκλισης όταν έγραφα τον Ερωτα στην Ομίχλη. Η Λιάνα με μύησε στα άδηλα και τα κρύφια της επιστήμης της όχι με το δάχτυλο σηκωμένο, απαλά σαν αδελφή προς αδελφή.Με έμαθε πως η ψυχική ιδιαιτερότητα δεν είναι αμαρτία, είναι απλώς μιά άλλη έκφραση της ανθρώπινης διάστασης. Η Στυλιανή Γερασοπούλου, Στέλλα, ή Λιάνα ή Λού υπήρξε η πλοηγός μου σ΄αυτό το δύσκολο έργο που επιχείρησα αναδεικνύοντας τη γοητεία των αλύτρωτων.

Της είμαι απολύτως ευγνώμων. Ευγνώμων γιατί μου γνώρισε τα μυστικά των αλύτρωτων οδηγώντας με στην αλήθεια τους ανεπαισθήτως.

Χρόνια πολλά σου Λού, να σε χαιρόμαστε γλυκειά μου !!! Πάντα λαμπερή και γελαστή, πάντα καλοσυνάτη κι αισιόδοξη!

Τζουστινάκι

Η Λιάνα ανέλυσε το στίγμα της ψυχικής νόσου στην παρουσίαση του Ερωτα στην Ομίχλη στον Ιανό Θεσσαλονίκης
Ανάμεσα από το Στυλιανή και την κόρη της.Πόσο κούκλες και οι δυό
Της χάρισα τα λουλούδια της γιορτής μου, που έστειλε ο εκδοτικός οίκος Ψυχογιός στο ξενοδοχείο
Με τη Νίνα Ψυχογιού και τη Λόύ στην πλατεία Αριστοτέλους
Τρείς καλλονές στην συμπρωτεύουσα
Μοδάτες και χαμογελαστές

Wednesday, November 23, 2011

Πρώτο Σαλόνι Ελληνικού Βιβλίου στην Ουάσιγκτον


ΗΠΑ: Έκθεση ελληνικού βιβλίου στην πρεσβεία της Ελλάδας στην Ουάσιγκτον 18/11/2011 19:41 ΑΠΕ-ΜΠΕ του ανταποκριτή μας Π. Παναγιώτου


Μέσα στα πλαίσια προβολής των ελληνικών γραμμάτων και τεχνών στις ΗΠΑ, η πρεσβεία της Ελλάδας στην Ουάσιγκτον παρουσίασε χθες την πρώτη έκθεση ελληνικού βιβλίου.

Ο πρέσβης της χώρας μας στην αμερικανική πρωτεύουσα, Βασίλης Κασκαρέλης, αναφέρθηκε ιδιαίτερα στη σημασία ανάδειξης και προβολής των πολιτιστικών, θρησκευτικών και τουριστικών αγαθών του Ελληνισμού μέσα από βιβλία και αξιόλογες εκδόσεις.

Καλεσμένοι ήταν οι γνωστοί δημοσιογράφοι και συγγραφείς της Ομογένειας, Μιχάλης Ιγνατίου και Ιουστίνη Φραγκούλη, οι οποίοι παρουσίασαν το πολυδιάστατο έργο τους, υπογράφοντας τα βιβλία τους σε πολλούς επισκέπτες.

Η έκθεση περιλάμβανε επίσης βιβλία των ομογενών συγγραφέων και ποιητών: Γιώτας Στρατή, Γαβριήλ Παναγιωσούλη, Βάνας Κοντομέρκου, Ευάγγελου Διακογιάννη, Μάκη Τζιλιάνου, Στέλλας Ζαμπούρου-Φόλεντερ, Δημήτρη Μουστάκη, Δημήτρη Τριγώνη και άλλων.

Εκτός από βιβλία ιστορικού και πολιτικού περιεχομένου, διηγήματα και μυθιστορήματα, στην έκθεση υπήρχαν βιογραφίες, λευκώματα, παιδικά βιβλία, ημερολόγια, βιβλία μαγειρικής και ποικίλου άλλου περιεχομένου από ελληνικούς εκδοτικούς οίκους, καθώς και εκδόσεις που καταγράφουν ιστορίες και βιώματα της ελληνικής μετανάστευσης.

Ανάμεσα στους επισκέπτες ήταν ο πρέσβης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ουάσιγκτον, Παύλος Αναστασιάδης, ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στο Κατάρ, Πατρίκιος Θέρος, στελέχη ομογενειακών φορέων της περιοχής, εκπαιδευτικοί και πολλοί ομογενείς.


Ανάμεσα από τον Ελληνα πρέσβη Βασίλη Κασκαρέλη και τον λατρεμένο φίλο και συνάδελφο Μιχάλη Ιγνατίου

Το Δεσποινάριον πήρε τα βιβλιαράκια της και αποχωρεί
Ο πρέσβης της Κύπρου Πάυλος Αναστασιάδης με τη σύζυγο και εμείς
Φαγάκι με τα παιδιά μετά το πέρας της έκθεσης σε ωραίο ιταλικό Tomato

Το Χιστουγεννιάτικο παιδικό βιβλίο της Μαιρούς Παραμυθούς φιγουράριζε ανάμεσα στα άλλα. Εγώ ένιωσα μεγάλη περηφάνεια που η φίλη μου είναι διεθνής
Καμαρώνοντας με τα καλλικαντζαράκια της Μαίρης Σάββα

Μια αναμνηστική φωτό (με το χεράκι του Τέντ). Απο αριστερά: Μιχάλης Ιγνατίου, Νίκη Γεωργάτου, Τζουστινάκι και Ντόντυ (σύζυγος Ιγνατίου)
Τα λευκώματα εξ Ελλάδος
Ο Μιχάλης ανάμεσα σε Πρωτευουσιάνα και Καναδέζα
Τα βιβλία της Γιώτας Στρατή απλωμένα
Τα ευπώλητα του Ψυχογιού
Τα βιβλία των Ελληνομαερικανών συγγραφέων με τα ευπώλητα μυθιστορήματα του Ψυχογιού
Νίκη και Μιχάλης ενώπιον των βιβλίων Ιγνατίου
Τα βιβλία της Τζουστινάκι εν παρατάξει, παλιά και νεα
<><><><>
Μια επανάληψη θα μας πείσει

Sunday, November 20, 2011

Ενα ταξίδι στην Αμέρικα

Βεβαίως όλα τα λεφτά ήταν η συνάντηση με το Δεσποινάριον στην Ουάσιγκτον. Χρόνια Πολλά Πρωτευουσιάνα μας, να σε χαιρόμαστε!!!

Ενα ταξίδι στην Αμέρικα με πολλές συναντήσεις και αφωνία!
Λοιπόν, η εβδομάδα που πέρασε κύλησε μέσα στην περιπέτεια ενός ταξιδιού για δουλειές στην Αμέρικα. Το ταξίδι Νέα Υόρκη-Ουάσιγκτον περιλάμβανε δουλειά, συναπαντήματα με φίλους, αγάπες, αγκαλίτσες, φιλιά, λόγια, χαρές, ψώνια...

Και βέβαια θα κάνω αναλυτικές αναρτήσεις μέσα στις επόμενες μέρες, αλλά είπα να δώσω μια συνολική πρόγευση για να μου φύγει ρε αδερφέ κι αυτή η ανάγκη να γράψω λίγο ημερολογιακά...

Πρέπει να πώ ότι απο την αρχή του ταξιδιού μέχρι και σήμερα με έχει καταλάβει μια ακατανίκητη φαρυγγίτιδα, την οποία δεν μπορούσα να αντιπετωπίσω καθ οδόν γιατί ούτε γιατρό είχα αλλά ούτε κι έβαλα γλώσσα μέσα μου. Πάντως, στο ταξίδι ήμουν διαρκώς εμπύρετη, είχα ανατριχίλες και τα βράδυα μου ανέβαινε 39. Ο γιατρός είπε να κάνω αφωνία (ευτυχώς που υπάρχει το γράψιμο!) και να πάρω αντιβίωση και γενικά να είμαι καλό κορίτσι.

Ωστόσο, άντεξα σε όλες τις προκλήσεις και βγήκα νικήτρια του ιού της φαρυγγίτιδας, που προσπάθησε να με κατατροπώσει.

Τα γεγονότα θα περιγραφονται ως λεζάντες κάτω απο τις φωτογραφίες

Τζουστινάκι αφωνίξ


Καμαρώναμε με το Μιχάλη στην έκθεση βιβλίου στην Πρεσβεία για τα έργα μας και γιά τη φιλία μας!
Χριστουγεννιάτικο Τζουστινάκι σε ασορτί διάκοσμο σε φαγάδικο του Νότου
Με τον λατρεμένο Τεντού
Η Νέα Υόρκη είχε πολλές πτυχές.. Εδώ με τη Μάργκο και το Τζόν Κατσιματίδη σε έκθεση ζωγραφικής του Γιάννη Αμοριανού
Επισκεφθήκαμε και το υπέροχο νέο εστιατόριο της Μαρίας Λόη στο Δυτικό Μανχάτταν, που έχει εκπληκτική κουζίνα αλα ελληνικά με αναβάθμιση γεύσης και παρουσίασης πιάτων. Ωραίαελληνική πρόταση για φαγάκια και πολύ δημοφιλές το νέο εστιατόριο
Α! Η Μελισσούλα η Τζίτζι μου παράγγειλε να της αγοράσω το παραμυθάκι του Saks και εννοείται πως έσπευσα να το κάνω.Να μη χαλάνε οι συλλογές πλιζ
Φτάσαμε στο Long Island όπου στη μεγαλοπρεπή βίλα του Ohake ;έγινε η απονομή βραβείων διαιρησκειακού διαλόγου από το ίδρυμα Pave the Way. Ο Τζόν Κατσιματίδης πήρε εκείνο γιά την προάσπιση της πίστης.Στη φωτογραφίααπο αριστερά: Ο Τζόν και η Μάργο Κατσιματίδη, ο ηθοποιός Φράν Δικόπουλος η υπογράφουσα, ο φίλος , η σύζυγος Δικοπούλου και ο Τεντυ

Από την ίδια βραδυά: η σοπράνο Αριάν Κρις, το Τζουστινάκι και η γενική πρόξενος της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη Αγη Μπαλτά
Το μεσημέρι της Τρίτης μας υποδέχθηκαν βασιλικά στη Georgia's dinner οι αγαπημένοι φίλοι Γεωργία και Τζίμης Καλοειδής. Απο αριστερά: Ο Τεντ, ο Τζίμης και η Γεωργία Καλοειδή, ο Πανίκος Παπανικολάου, η πρόξενος της Κύπρου στη ΝΥ Κούλα Σοφιανού, η γενική πρόξενος της Ελλάδας στη ΝΥ Αγη Μπαλτά και η αφωνίξ Τζουστίν
Στα γραφεία της ιστορικής μας εφημερίδας έγινε εποικοδομητικός διάλογος και συνάντηση με τον καθηγητή δρα Γιώργο Κοντογεώργη. Απο αριστερα ο επιχειρηματίας Μιχάλης Χαλκιάς, ο εκδότης του ΕΚ Αντώνης Διαματάρης, η Ιδιοχείρως υπογράφουσα και ο καθηγητής Κοντογεώργης
Η συνάντηση με τους Ελληνες λογοτέχνες ήταν ζεστή κι εποικοδομητκή. Απο αρστερά ο Ανρεάς Κοντομέρκος, ο Δημήτρης Στρατής, ο Γαβριήλ Παναγιωσούλης, η αφεντιά μου, ο Ανδρέας Αδαμόπουλος, πρόεδρος του Συλλόγυ Αθηναίαων Πειραιωτών, ο Τεντ Αργύρης. Κάτω η Γιώτα Στρατή, η Βανα Κοντομέρκου και η κυρία Παναγιωσούλη
Στο υπέροχο Prospect Hall των Αλικης και Μαικ Χαλκιά έγινε η εκδήλωση-ομιλία
του καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης Γιώργου Κοντογεώργη. Ψυχή της διοργάνωσης ο Σύλλογος Ελλήνων Επιστημόνων ΝΥ μαζί με το δραστήριο δημοσιογράφο Αλέξανδρο Στεφανόπουλο.
Στη φωτό απο αριστερά: ο καθηγητής Κοντογεώργης, η υπογράφουσα, ο καθηγήτής Νίκος Γεωργατζάς, ο πρόεδρος του Συλλόγου Ανδρέας Σάββας, η έγκριτη δημοσιογράφος και ανταποκρίτρια Δέσποινα Συριοπούλου, ενώ πίσω διακρίνεται ο λατρεμένος φωτορεπόρτερ του Εθνικού Κήρυκα.

Monday, November 14, 2011

Ιδιοχείρως... Ενα ραντεβού με βιβλία στην Ουάσιγκτον

Ιδιοχείρως... Ενα ραντεβού με βιβλία στην Ουάσιγκτον



Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Ερχόμενη στη Βόρεια Αμερική ποτέ δεν είχα σκεφθεί πως μια μέρα θα καταπιανόμουν με τη συγγραφή των έργων της πεζογραφίας: ιστορικές βιογραφίες, μυθιστορήματα, διηγήματα, παιδικά βιβλία. Κι όμως, η ξηρασία του τόπου που λέγεται Καναδάς (παρά τα γάργαρα νερά και τα κατάλευκα χιόνια του) με οδήγησαν με μαθηματική ακρίβεια στην υπέροχη εσωστρέφεια της συγγραφής και της λογοτεχνικής δημιουργίας.



Οταν καταλάγιασα από την απόλυτη έκρηξη της ευδαιμονίας και της ικανοποίησης, που είδα τα βιβλία μου να αγγίζουν όλο και περισσότερες ψυχές αναγνωστών, τότε κοίταξα δίπλα μου εδώ στον ξένο τόπο να δω ποιοι άλλοι αποτολμούν να γράφουν μακρόθεν και να εκδίδουν τα ελληνόγλωσσα βιβλία τους στην Ελλάδα ή εδώ.



Εχω την τύχη να συμπορεύομαι με τον συνάδελφο Μιχάλη Ιγνατίου, ο οποίος ανακαλύπτει τα απόρρητα έγγραφα της αμερικανικής πολιτικής και κάθε τόσο αναδύεται με ένα νέο ντοκουμενταρισμένο πολιτικό βιβλίο, το οποίο κάνει πάταγο στην Ελλάδα και την Ομογένεια: Οι φάκελοι Ανάν, ο Φάκελος των Ιμίων, Απόρρητα έγγραφα για τον Παπανδρέου και ούτω καθ’ εξής. Ο Μιχάλης Ιγνατίου, μόνος του ή με άλλους συγγραφείς, τολμάει να αγγίζει θέματα της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας μέσα από τα μυστικά έγγραφα της αμερικανικής διπλωματίας, προκαλώντας τριγμούς στο πολιτικό τοπίο.



Θα αναφερθώ παράλληλα σε δυο άλλους λογοτέχνες της Ελληνοαμερικάνικης Διασποράς, των οποίων το έργο έχω μελετήσει, καθώς είχαν την ευγενή καλοσύνη να μου στείλουν τα βιβλία τους εδώ στο Μόντρεαλ. Πρόκειται για τη Γιώτα Στρατή και τον Γαβριήλ Παναγιωσούλη, δύο διαφορετικής υφής λογοτέχνες που συναντώνται σε ένα σημείο: το πηγαίο γνήσιο ταλέντο τους.



Η Γιώτα Στρατή με μια βαθειά και ουσιαστική γνώση των αρχαιοελληνικών κειμένων, αλλά και της ελληνικής γλώσσας στην υψηλότερη διάστασή της, με έκανε ν’ αναρωτιέμαι, πώς τέτοια αληθινά ταλέντα χάνονται στη λήθη και τη μακρότητα της ξένης γης. Πρόκειται για μια λογοτέχνιδα, που έκανε άξονα ζωής τη συγγραφή αντλώντας τα θέματά της από τις πιο μεγάλες στιγμές του ελληνικού πολιτισμού και της γλώσσας μας.



Και το κυριότερο, μέσα από την τριβή της με την Ομογένεια της Αμερικής προσπάθησε να μεταφέρει αυτή την αιώνια δάδα του ελληνικού πνεύματος στη νέα γενιά των Ελλήνων, προσαρμόζοντας τα περισσότερα έργα της σε θεατρικές παραστάσεις. Εργο μεγάλο και αναξιολόγητο σε όλες του τις διαστάσεις από τις ντόπιες αρχές της Ομογένειας ή από τα ελληνικά υπουργεία Πολιτισμού και Παιδείας, είμαι σίγουρη.



Ο Γαβριήλ Παναγιωσούλης έχει έναν άλλο τρόπο, έξω από τα κλισέ της βαθειάς γραμματοσύνης. Μέσα από τα πεζά κείμενά του στα βιβλία «Στέλιος ο Ελληνας», «Ο Αστροναύτης των Τροπικών», «Ο καθρέφτης και η ομίχλη», «Αχ Νάξερα» προκύπτει ένα αληθινό αφηγηματικό ταλέντο, που μεταφέρει σε εικόνες τον πλούτο των εμπειριών της περιπλάνησης του ναυτικού αλλά και του μετανάστη του μαγικού νοτιοαμερικάνικου νότου.



Ο Γαβριήλ Παναγιωσούλης συνθέτει εικόνες υγρές, πένθιμες, γιορταστικές σαν αυτές του Μάρκες με μια ιδιαίτερα απλή αλλά παραστατική γραφή, που εμβάλλει στην ατμόσφαιρα της Νότιας Αμερικής τον ανυποψίαστο αναγνώστη.



Θα σταθώ επίσης στην υπέροχη γραφή της Βάνας Κοντομέρκου, η οποία μέσα στο επικό της βιβλίο «Φλογισμένες Πέτρες» αναφέρεται σε μια οικογενειακή σαγκά, που αναπαριστά την μεταπολεμική Ελλάδα της μιζέριας και της δυστυχιάς στη μικρή επαρχία της Ναυπάκτου.



Τώρα τα βιβλία του Μιχάλη Ιγνατίου, της Γιώτας Στρατή, του Γαβριήλ Παναγιωσούλη και άλλων Ελληνομαερικανών λογοτεχνών της Διασποράς, όπως του Ευάγγελου Διακογιάννη, του Μάκη Τζιλιάνου, της Στέλλας Ζαμπούρου-Φόλεντερ, της Βάνας Κοντομέρκου, του Δημήτρη Μουστάκη, του Δημήτρη Τριγώνη και άλλων, καθώς και τα δικά μου, αλλά και έτερα πολλά βιβλία Ελλήνων λογοτεχνών των εκδόσεων Ψυχογιός, Α. Λιβάνης, Μίλητος και άλλων οίκων θα σμίξουν σε ένα σαλόνι βιβλίου, που οργανώνει η Ελληνική Πρεσβεία την Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 6-9 μ.μ στο χώρο της πρεσβείας, 2217 Massachussets Ave., NW, Washington DC, 20008.



Ο διπλά συνάδελφος Μιχάλης Ιγνατίου και η αφεντιά μου με τα παλιά και νέα βιβλία μας θα σας περιμένουμε στη φιλόξενη εστία της ελληνικής πολιτείας να μιλήσουμε, να πιούμε ένα ποτό και να σας υπογράψουμε τα έργα μας!



Ραντεβού λοιπόν στην Πρωτεύουσα του Κόσμου στις 17 Νοεμβρίου!


Νοέμβριος 11, 2011

Friday, November 11, 2011

Μια γκλαμουράτη αποφοίτηση

Χτες έγινε η τελετή της αποφοίτησης του Αλέξανδρου στο Γαλλικό Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ κι εμείς ως περήφανοι γονείς απολαύσαμε όχι μόνο το δικό μας παιδί αλλά τους 270 απόφοιτους του έτους, που κρατάνε στα χέρια τους ένα πτυχί-διαβατήριο γιά τη ζωή τους.

Η εξέδρα πλημμύρισε από δικαστές μέσα σε τήβενους και ψεύτικες περούκες (όπως αυτά που βλέπουμε στις ταινίες). Σε λίγο μπήκαν σιγά σιγά όλοι οι απόφοιτοι ενδεδυμένοι την τήβενο της αποφοίτησης. Αρχισαν οι ομιλίες, τς συγχαρητήρια από πρύτανη, καθηγητές, δικαστές που είχαν συμμετάσχει στο πρόγραμμα του έτους.

Και ύστερα ανέβαιναν όλα τα παιδιά στην εξέδρα να φωτογραφηθούν με τον πρύτανη και να παραλάβουν τα πτυχία τους. Η καρδιά μου παλλόταν σαν τρελλή όταν ανέβηκε ο δικός μου γιός. Καμάρωνα και προσευχόμουν από μέσα μου να είναι πάντοτε υγιής κι ευλογημένος.

Ανακοινώθηκαν τα τρία βραβεία που πήρε με το πτυχίο ο Αλέξανδρος, το βραβείο γιά το εργατικό δίκαιο, γιά το εμπορικό δίκαιο και γιά το δίκαιο των ασφαλειών καθώς και η θέση του στη λίστα της αριστείας. Η αίθουσα ξέσπασε σε χειροκροτήματα και ιαχές. Αυτό με ικανοποίησε περισσότερο γιατί κατάλαβα πως το παιδί μου είναι αγαπητό ανάμεσα στους συμφοιτητές του.

Υστερα οι ομιλίες τελείωσαν και η γραμματέας της Νομικής φώναξε Chapeau! Πετάχθηκαν στον αέρα τα εκατοντάδες καπέλα των αποφοίτων κι έγινε χαμός.

Θυμήθηκα τη δική μου αποφοίτηση στην αίθουσα τελετών του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Για μας τότε δεν είχε καμιά αξία, ούτε καν είχα σκεφτεί να καλέσω τους γονείς μου από τη Λευκάδα. Πήγαμε με τη φίλη μου την Αγγελική Σπηλιά, εγώ φορούσα μια πολύχρωμη φούστα και μιά φούξια μπλούζα. Ανέμελη κι ευτυχισμένη με ένα μεγάλο ουφ που ξεφορτώθηκα τις σπουδές.

Δεν ένιωσα κανένα παλμό, δεν κατάλαβα τί συνέβαινε, δεν υπήρχε αυτή η αίσθηση του σπουδαίου σταθμού της ζωής μου.

Ομως εδώ στη Βόρεια Αμερική τιμάται η προσπάθεια, επιβραβεύεται η αριστεία, το πανεπιστημιακό σύστημα φροντίζει να εγγράφει στις μνήμες των αποφοίτων το γεγονός ότι κατέκτησαν το εφόδιο γιά μια δυναμική καριέρα!

Συγχαρητήρια στο γιό μου και σε όλους τους απόφοιτους της Νομικής του Πανεπιστημίου του Μοντρεάλ το σωτήριον έτος 2011.

Η μαννούλα

Ο Αλέξανδρος με τον φημισμένο δικαστή του Εφετείου κ. Νταλφόν, στου οποίου την έδρα δούλεψε για ένα χρόνο ως ασκούμενος φοιτητής
Ο δικαστής Νταλφόν είναι ένας ωραίος  άνθρωπος που μου εκμυστηρεύθηκε ότι θέλει να επισκεφθεί την Ελλάδα μας
Ο Αλέξανδρος και ο Μπρυνό ανάμεσα στις καλλονές συμφοιτήτριες και κολλητές φίλες


Τα κορίτσια με έχουν λατρέψει λόγω στυλιστικής άποψης!!!

Πατέρας και γιός σε τέτ-α-τετ
Ο Ζονατάν είναι συμμαθητής από το νηπιαγωγείο, απόφοιτοι της Νομικής σήμερα
Ο Αλεξ περιβεβλημένος την τήβενο της Νομικής
Με τη μαννούλα πίνει σαμπάνιες
Στη στολή του καθήκοντος
Οικογένεια σε παράταξη με τον Σταμούλη Κονιδάρη πρώτο ξάδελφο του Τεντ στα αριστερά μας
Ο αδελφός μου ο Αποστόλης ήρθε από την Ελλάδα για να μη χάσει τη στιγμή
Τα δύο αδέρφια που έχουμε απομέινει στην οικογένεια με τον Αλεξανδρίνο στη μέση
Οικογένεια Αργύρη με αγαπημένο μπάρμπα
Δυό γύφτικα σκεπάρνια και στη μέση ο απόφοιτος
Ο Αλεξ κέρδισε τρία βραβεία, αναγράφεται στην έκδοση της τελετής αποφοίτησης
Υπογράφοντας στη λίστα των αποφοίτων

Οι φωτογραφίες όλων των παιδιών
Αλεξανδρίνος με πατερούλη