ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Monday, January 24, 2011

Το κρύο της αρκούδας




Από χθές άρχισε η αντίστροφη πορεία προς το πολικό ψύχος. Ωστόσο , με τον ήλιο ψηλά στον ουρανό δεν ένιωσα και τόσο τολμηρή που περπάτησα από το αυτοκίνητο στο εστιατόριο με -15C. Μου φάνηκε υποφερτή η κατάσταση.

Σήμερα όμως η μετεωρολογική υπηρεσία προειδοποίησε στον Κεντρικό και Ανατολικό Καναδά πως όποιος τολμήσει να βγεί από το σπίτι του δεν πρέπει να αφήσει ακάλυπτο κανένα σημείο της επιδερμίδας του πάνω από τρία λεπτά γιατί μπορεί να πάθει κρυοπάγημα.

Αισίως στο Μοντρεάλ χωρίς τον παράγοντα του ανέμου βρισκόμαστε στους -28C , δηλαδή στα τρελλά μπιλοζίρια. Θέλω να σας πώ ότι όποιος δεν έχει ζήσει αυτό το βαθύ αναπόδραστο κρύο, δε μπορεί να καταλάβει το δηλητηριώδες βάθος του.

Νιώθεις κανονικά σα νάσαι στην κατάψυξη (που δηλαδή είναι στους -3C), τα μέλη του σώματος πονάνε, τα χέρια με διπλά γάντια δεν αντέχουν να μείνουν στην ατμόσφαιρα πάνω από πέντε λεπτά. Το αρκτικό κρύο είναι ένας πόνος που απλώνεται σε όλο το σώμα.

Στις στάσεις του λεωφορείου οι άνθρωποι είναι διπλωμένοι, μαζεμένοι στο ίδιο το κορμί τους γιά να αντλήσουν από τη θερμοκρασία του σωματός τους καθώς κανένα πανωφόρι (ούτε η φυσική γούνα) δεν μπορεί να τους προστατεύσει απέναντι στη λαίλαπα των -28C.

Θυμάμαι που ο Αλέξανδρος όταν ήταν μικρός ήθελε νάρχεται από το σχολείο στο αυτοκίνητο μόνος του (περίμενα 200 μέτρα παρακάτω) δηλώνοντας έτσι την ανεξαρτησία του. Μιά φορά σ’ αυτά τα 200 μέτρα που διάνυσε πάγωσε τόσο πολύ που στο σπίτι τον κράτησα στην αγκαλιά μου επί ώρα γιά να πάρει τη θερμοκρασία του σώματός μου και να ξεπαγώσει το παιδάκι. Εννοείται πως έκτοτε τρύπωνε από την εξώπορτα του σχολείου στο αυτοκίνητο ξεχνώντας εκείνη την περίφημη ανεξαρτησία !

Η φίλη μου το Σαββατοκύριακο έπαθε το ανεπανάληπτο. Της χάλασε ο καυστήρας κι έτσι το σπίτι των 1000 τετραγωνικών ζεσταίνεται με σόμπες. Δηλαδή παγώνουν όλοι. Και μάλιστα είναι τόσο το κρύο, που ο επισκευαστής του καυστήρα δε μπορεί να τον διορθώσει υπό τις συνθήκες. Αύριο ίσως που το θερμόμετρο θανεβεί στους -12C.

Θα σας φαίνεται παράξενο που γράφω ένα ολάκερο κομμάτι γιά το αρκτικό κρύο της δεύτερης πατρίδας μου. Η αίσθησή του δεν μεταφέρεται με λόγια, πρέπει να το νιώσει κανείς στα κόκκαλά του γιά να καταλάβει το κρύο της αρκούδας, που λέμε όλοι εμείς οι μεσογειακοί λαοί κοροϊδεύοντας χαλαρά την άγνωστη έννοια και τον ακόμη πιό άγνωστο πόνο του.

Οσο μεγαλώνω με τρομάζει αυτό το άγριο κρύο, με φοβίζουν τα μπιλοζίρια, με τρομοκρατεί το ενδεχόμενο να μείνω χωρίς θέρμανση υπό αυτές τις πολικές συνθήκες.

Και πάντως, δεν θέλω ν΄ακούσω από κανένα να λέει πως το κρύο εδώ είναι πιό χοντρό από το υγρό κρύο της Ελλάδας, για αυτό είναι πιό ανεκτό. Το κρύο της αρκούδας δεν το αντέχουν ούτε οι πολικές αρκούδες που ζούν στα παγόβουνα. Πέφτουν σε ύπνο το χειμώνα γιατί δεν το μπορούν στην χοντρόπετση σάρκα τους.

Γελάω όταν ακούω τα νέα απ΄την Ελλάδα και το μετεωρολόγο να ανακοινώνει σε δραματικό τόνο : Απόψε η θερμοκρασία θα πέσει από τους 12C στους 8C.

Αυτό αποτελεί το ανέκδοτο της μέρας και της νύχτας μας εδώ στο πολικό τοπίο του Καναδά.

Τζουστινάκι τρεμουλιάζον

24 comments:

Evie said...

Ιουστινακη μου, τι σωστά τα λες άσε που κι εγώ μαζί σου είμαι.. παγοκολόνα. Δεν θα κάνω κριτική εάν εσύ έχεις ποιο κρύο από εμάς, με τον αέρα είναι -27, μπρρρρρ.
Ευκαιρία είναι να μείνω μέσα και να κάνω καθαριότητες και καμιά φασολάδα. Έχω χρόνια να αισθανθώ τέτοιο κρύο, πολύ πιο άτυχος αυτός που θα του χαλάσει η θέρμανση.
Καλή εβδομάδα αγαπημένη μου, με ζέστες αγκαλιές!

Meropi said...

Τώρα με την ανάρτηση σου, θυμήθηκα μια φίλη μου που έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στον Καναδά. Μου έλεγε λοιπόν ότι όταν, το χειμώνα, αναγκαζόταν να πάρει λεωφορείο, έβγαινε δύο μόλις λεπτά πριν το προγραμματισμένο πέρασμα του από τη στάση. Γιατί δεν μπορούσε να αντέξει παραπάνω λεπτά στο κρύο. Όταν τη ρώτησα δε, τι γίνεται όταν αργεί το λεωφορείο, μου απάντησε ότι δεν αργεί σχεδόν ποτέ. Έτσι είναι???

Justine's Blog said...

Ευούλα μου,
Θα διεκδικήσω περισσότερο κρύο γιατί με τον άνεμο εδώ είμαστε στα -37C. Δεν το έγραψα για να μη με πάρουν γιά παραμυθού. Απίστευτη η κατάσταση σου λέω.
Ναι, καιρός για όσπρια και σπίτι μου σπιτάκι μου...
Καλή εβδομάδα στη συνάδελφο των μπιλοζιρίων

Justine's Blog said...

Μερόπη μου γλυκειά,
Οπως τα έλεγε η φίλη σου είναι. Δε μπορείς να καταλάβεις το περόνιασμα του πολικού ψύχους, δεν περιγράφεται.
Και ναι, τα λεωφορεία περνάνε άκριβώς στο λεπτό,είναι απολύτως αξιόπιστα εκτός κι αν έχει κάτι συμβεί. Αφού λέμε πως υπάρχει μετεωρολογική προειδοποίηση γιά να μη μένει ο κόσμος εκτεθειμένος στο κρύο πάνω από τρία έως πέντα λεπτά.
Απίστευτο και όμως αληθινό!

Παγωμένα φιλάκια , δηλαδή παγάκια σε φιλί

La Gigi said...

αγαπημένη μου υπομονή λίγες μέρες έχουν μείνει μόνο.
βρέθηκα πριν 3 χρόνια στο Ζέρματ όπου είχε
-33 και στα πρώτα δευτερόλεπτα έκθεσης της μύτης μου στο κρύο (μονο αυτη φαινόταν) νόμιζα ότι θα σπάσει σε εκατομμύρια κομματάκια :)))
δεν παλεύεται αυτό το πράγμα με τίποτα λέμε
φιλιά πολλά και ζεστά

εμεις εδω κρύο επίσης, όχι τόσο οσο εσεις βεβαια, και εγώ η θαρραλέα βγήκα με το παλτουδάκι και κοντομάνικο φορεματάκι από μέσα, μυαλό πουθενά!

pylaros said...

Ε! Αυτό το κρύο της αρκούδας όπως λές αγαπητή μου Ιουστίνη το είχαμε σήμερα ξημερώσαμε -16C χωρίς αέρα, με έναν ήλιο που σε τύφλωνε, αυτές είναι του χειμώνα οι μέρες που την βγάνεις όλη μέρα σπίτι αν ασφαλώς δεν δουλεύεις ή πας σχολείο.

Αυτή η παγωνιά
Μας κάνει να νοσταλγούμε τις καλοκαιρινές ζέστες, έστω κι ας ιδρώναμε.

Χαιρετώ
Γαβριήλ
Νέα Υόρκη

Αστοριανή said...

Ιουστίνη μου!!!!!!!!!!!!

κι εδώ "καναδέζικο" κρύο! μάλλον πάγος...

τι κρύο της αρκούδας, τι της...φώκιας, τι των πιγκουίνων...

Κρύο! κι αύριο, θα μας επισκευτεί πάλι το χιόνι! αυτό σημαίνει βέβαια, ότι θα ζεστάνει λίγο πιο πολύ από το σημερινό, μα... βράστα!
κι είπα να φτιάξω ένα
χιονάνθρωπο, μου τον ζήτησε η ...Κατερίνα!, μα βρε παιδί μου, πίσω μου ανοιχτή η πόρτα του σαλονιού να βγάζει ζεστό αέρα... μπροστά το καλοκαιρινό τραπέζι... μα μετά βίας έφτιαξα ένα τοσοδούλη... περίπου ενάμισι πόδι!!!
Άντε, να δούμε πού θα μας φτάσει ο Γενάρης!
Σε φιλώ,
Υιώτα
αστοριανή, ...του παγωμένου Λονγκ Άιλαντ...
ΝΥ

Unknown said...

Tώρα αν σου πω ότι μου λείπει πολύ ο παλιός χειμώνας που είχαμε στην Ελλάδα, έστω και με τους 5-10 βαθμούς μάλλον θα με θεωρήσεις υπερβολική! Θα ήθελα όμως να έχω την εμπειρία των - 20 αλλά προς το παρόν μέσα από του ποστ σου πήρα μια όμορφη γεύση!
Καλά να περνάς και πολλές ζεστές αγκαλιές από εμένα και τη μπεμπελάκ! :)

ΓΙΑΝΝΑ said...

Ιουστινακι μου να προσεχετε.Φοβερο μου φαινεται να πρεπει να εκτεθει καποιος σε τετοια θερμοκρασια.Και ασφαλως δεν μπορουμε να το καταλαβουμε εμεις αφου δεν το εχουμε ζησει.Ζεστα φιλια και αγκαλιες σου στελνω.

Μηθυμναίος said...

Μόλις πριν λίγο άκουσα για επιδείνωση του καιρού κι εδώ. Η θερμοκρασία από -1 έως +6 βαθμούς!!!

Το κρύο της ελληνικής αρκούδας!

Σας νοιαζόμαστε!!!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS said...

ΑΝ ΚΑΙ ΤΡΙΤΗ ΠΕΡΑΣΑ ΝΑ ΑΦΗΣΩ ΕΝΑ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟ ΓΙΑ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.
ΣΙΓΟΥΡΑ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΥΟ ΤΗΣ ΑΡΚΟΥΔΑΣ.-27!!!!!!!!!ΠΩ ΠΩ!!!ΥΠΟΜΟΝΗ.

Justine's Blog said...

Τζίτζι μου,
Εάν το έχεις δοκιμάσει τότε το καταλαβαίνεις. Αλλά εάν το φαντάζεσαι δε μπορείς να το συλλάβεις σε πόσα θρύψαλλα τεμαχίζεται η μύτη και τα ματάκια που μένουν εκτεθειμένα.
Χαίρομαι που ρολάρουν οι μέρες προς θερμότερα κλίματα.
Φιλάκια

Justine's Blog said...

Γαβρίλη μου,
Ναι είναι τόσο απατηλός αυτός ο ήλιος. Τόσο ζωντανός που σχεδόν τον πιστεύεις.Θυμάμαι τα πρώτα χρόνια έβγαιαν ντυμένη ελαφρά και πάγωνα η γυναίκα.
Θέλεις γουατεμάλα εδώ και τώρα;
Μαζί σου

Justine's Blog said...

Αγαπημένη Γιώτα,
Παραδοξως εμείς φέτος και πέρισι δεν φάγαμε χιόνι. Σαν κάποιο αόρατο χέρι να μας έχει αποκλείσει από αυτή τη λευκή κατάσταση.
Ανασκουμπωσου να φτιάξεις ωραίο χιονάνθρωπο γιατί σε βλέπω να χάνεις τον τίτλο της γιαγιάς-τιραμόλα.
Φιλάκια κατεψυγμένα με αγάπη

Justine's Blog said...

Μαρινάκι μου ολόγλυκο,
τα λες αυτά για παρηγόρια κι επειδή δεν τα έχεις ζήσει. Η διαφορά μας είναι ότι εσύ μπορείς να δραπετεύσεις για ένα ΣΚ στην καρδιά της Ευρώπης και να πάρεις μια γεύση.
Εμείς είμαστε χορτάτοι πλέον.
Φίλί

Justine's Blog said...

Γιάννα αγαπημένη,
Πώς θέλω να ξαπλάρω κάτω από τον ήλιο της Ελλάδας τις Αλκυονίδες μέρες. Πώς ονειρεύομαι το Σούνιο να λάμπει κάτω από τις ηλιαχτίδες.
Το δικό μας κρύο είναι εφιαλτικό και πολύ αργόσυρτο.
Φιλάκια

Justine's Blog said...

Στρατούλη,
Ποιό κρύο μου λές τώρα; Αυτό είναι το ανέκδοτο που λέγαμε...
οιπόν, λέω να σας έρθω γιά να δοκιμάσω τα δικά σας ζόρια με ζεστή παρέα.
Φιλάκια

Justine's Blog said...

Σκρουτζάκο,
Μόνο η υπομονή μας έχει απομείνει. Κλεισμένοι μέσα παρακολουθούμε από τα τζάμια τους ανθρώπους να κυρώνουν και τα αυτοκίνητα να μην ξεκινούν αν δεν είναι σε εσωτερικό γκαράζ.
Ευτυχώς δεν κρατάει για πολλές μέρες.
Καλή εβδομάδα

δεσποιναριον said...

Μπρρρρρ Καναδεζα μου! Τετοιο κρυο για μια και μοναδικη φορα εζησα στο Οχαϊο και ημουν εγκυος στη Δαφνη. Τρομαξα οτι απο το Πανεπιστημιο ωε το σπιτι, παγωσε το μωρο. Πονουσαν τα κοκκαλα μου.
Ελπιζω να πηγε καπου η φιλη σου. Τα θερμαντικα χαλανε πανω στα κρυα παντα. Μερφυ'ς λω! Και τοτε ουτε τξακια βοηθανε ουτε τιποτα. Να εισαι ζεστη Καναδεζουλα μου. και μεσα!

Justine's Blog said...

Δεσποινάκι μου,
<σου γράφω από το καινούριο ταξιδιάρικο πορταμπλ κι έχω μιά δυσκολία, καθώς το πληκτρολόγιο είναι μικρό και κομψό. Ωστόσο, μαθάινω να δουλέυω με το καινούριο παιχνιδάκι του Αλεξ, που θα μου φανεί χρήσιμο στα ταξίδια.
Πρέπει να έρθεις εδώ να νιώσεις τα μπιλοζίρια στο πετσί σου γιατί από το Οχάιο ως σήμερα τα έχεις ξεχάσει.
Κι εγώ έχω τόσο μεταλλαχθεί που φαντάσου το -15 σήμερα μου φάνηκε απλώς δροσιά.
Φιλί

Michael Tellides said...

Συχνά αναρρωτιέμαι...
Πότε επι τέλους θα "εμφανιστεί" και εδώ το φαινόμενο του θερμοκηπίου!

katrine said...

Πω πω , μην ακούω για τόσο κρύο, κρυώνω και μόνο που το σκέφτομαι!!!

Στα Αλπικά χωριά το -17 με τσάκισε. Ούτε αυτάκια ζεστά μου έκαναν τίποτε ούτε γουνάκια στις μπότες. Τα πόδια, ο κορμός, ξύλινα. και το μυτάκι χαρτί!!

Λοιπόν σήμερα είχε το πρωι Αγία Παρασκευή 2 βαθμούς και φόρεσα γαντάκια. Έλα εδώ κοντά μας και θα σου φανεί κουφόβραση.

Ζεστά φιλιά και ζεστές αγκαλιές Justine:))

Justine's Blog said...

Μιχάλη,
Αν λες τέτοια θα μας πάνε μέσα για κακοποίηση κλίματος.
Χα!Χα!
Χαιρετίσματα

Justine's Blog said...

Κατρίν μου,
Σας έρχομαι οσονούπω. Λοιπόν, αφού ένιωσες έτσω και τα -17 καταλαβάινεις τον πόνο του αυτού του κρύου.
Ερχομαι στην Αθήνα για κουφίβραση κι ελπίζω να βρεθούμε ...
Φιλάκια