ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Wednesday, January 26, 2011

Καλώς ήρθες στη δύση Πάτ!!!

Ο Πάτ τρελλάινεται γίά τα βιβλία. Παραδόξως από τη βιβλιοθήκη βγάζει μονίμως τα δικά μου. Λέτε να με αναγνωρίζει;
Ποζάρει με στυλάκι στο γραφείο του όπου ασχολείται με ζωγραφικές καθώς ο πατέρας του είναι ένας υπέροχος γλύπτης
Ο Μάρκ τον σέρνει στο έλκηθρο
Ο Πάτ σβήνει το κεράκι των πρώτων του γενεθλίων

Πάτ, σ΄έχω ερωτευθεί!, φαίνεται;

H φίλη μου η Γεωργία Μαριόλη, που εργάζεται στο γραφείο τύπου της Οττάβας μου ανακοίνωσε πέρισι το μεγάλο μυστικό. Εκείνη και ο άντρας της ο Μάρκ είχαν κάνει αίτηση γιά υιοθεσία στο Βιετνάμ.

Κι εγώ της ομολόγησα πως το σκεφτόμασταν σοβαρά να υιοθετήσουμε ένα κοριτσάκι από τα ορφανοτροφεία της Κίνας, πράγμα που δεν ευωδόθηκε γιατί κόλλησε στις αντιρρήσεις του Αλεξανδρίνου. (Δεν θα κάνω εγώ το μπέιμπι σίτερ ενός μικρού κοριτσιού ! κλπ κλπ)

Το καλοκαίρι η Γεωργία και ο Μάρκ, αφού ολοκλήρωσαν την οδύσσεια της γραφειοκρατίας, ταξίδεψαν στο Βιετνάμ να πάρουν το μικρό αγόρι, που τον λένε Πάτ.

Ο Πάτ 11 μηνών τότε περίπου, κοινωνικότατος και ζωηρός, στην αρχή ήταν δύσπιστος με τους νέους ανθρώπους που τον ήθελαν κοντά τους γιά πάντα. Ωστόσο, γρήγορα εξοικειώθηκε κυρίως με τον Μάρκ, με τον οποίο έγιναν φίλοι. Η μαμά Γεωργία περίμενε τη σειρά της γιά τις διαχύσεις του.

Ετσι, οι τρείς τους έφτασαν στην Οττάβα, όπου ο Πάτ έβλεπε διαρκώς καινούρια πράγματα τεντώνοντας τα αυτάκια του και γουρλώνοντας τα υπέροχα ολόμαυρα ματάκια του.

Ο Πάτ στην καναδική πρωτεύουσα χρόνιασε, γιόρτασε τα γενέθλιά του, περπάτησε, έμαθε γιά το Σάντα και τα δώρα που φέρνει στα παιδιά κάθε Χριστούγεννα. Γενικά, σε λιγότερο από τρείς μήνες δυτικοποιήθηκε κι έγινε πλήρες μέλος της νέας του οικογένειας.

Επισκεφθήκαμε τον Πάτ αρχές του φθινοπώρου γιά να τον γνωρίσουμε. Τον ερωτεύθηκα με μιάς γιατί ήταν τόσο όμορφος και τόσο ήπια ζωηρός. Τα ζεστά ολόμαυρα μάτια του έδειχναν πως ήταν ευτυχισμένος στο νέο του περιβάλλον, βομβαρδισμένος από πολλή αγάπη.

Οι γονείς του τον πάνε σε δραστηριότητες που οργανώνονται εδώ γιά τα νήπια. Ο Πάτ σαν όλους τους συνομηλίκους του χαίρεται να μαθαίνει καινούρια πράγματα. Στο χιόνι βγαίνει με το έλκηθρο και κόβει βόλτες στο κρύο κουκουλωμένος με τα μπουφανάκια του.

Καλώς ήρθες Πάτ στη ζωή των γονιών σου και τη δική μας. Εύχομαι η αγάπη να σε περιβάλλει πάντα κάνοντάς σε δυνατό και γενναίο πολίτη της δυτικής κοινωνίας μας.

Τζουστινάκι

22 comments:

Michael Tellides said...

Καλώς μας ήρθες Πάτ και καλός πολίτης. Να σε χαίρονται οι γονείς σου...

Ρούλα said...

Έτσι βομβαρδισμένος από αγάπη και ερεθίσματα από βιβλία το μέλλον του μικρούλη Πατ διαγράφεται λαμπρό!
Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στο Μαρκ και τη Γεωργία!
Εγώ δεν το τόλμησα, ο αγαπημένος μου ήθελε πολύ παιδάκι από την Αφρική, ακόμη και τώρα όταν βλέπει παιδάκια σε σχετικά ρεπορτάζ δακρύζει. Το θεωρούσα πολλή μεγάλη ευθύνη και δεν ήξερα αν μπορούσα να ανταποκριθώ. Από την άλλη βέβαια σίγουρα θα ήταν καλύτερα από οποιοδήποτε ίδρυμα.
Καλώς τον δεχθήκατε το μικρούλη Πατ!
σε φιλώ με το θερμόμετρο αισίως στους -4. καλά σε σχέση με σας έχουμε καύσωνα :)

Γαβριηλ / Gabriel said...

έχω μία ιδιαίτερη αγάπη στα υιοθετημένα παιδιά. όχι από οίκτο (απαίσια λέξη).
εμείς (οι μη υιοθετημένοι) γνωρίσαμε τους γονείς που μάς έτυχαν και τούς τύχαμε.
εκείνα όμως γνωρίζουν τους γονείς που τα διάλεξαν.
πολύ όμορφη ανάρτηση. απλή και όμορφη.

Αστοριανή said...

Ιουστίνη μου,
σχέτη γλύκα! ο Πατ κι η ανάρτηση τόσο ευαίσθητα γραμμένη!
Νομίζω, πάντα, τα παιδιά μας συγκινούν ιδιαίτερα!
Να τον χαίρεστε, όλοι σας!

ΥΓ.: ...με φαντάζεσαι σε δυο μήνες!!! δεν μπορώ να περιμένω κι ας λέω στην Όλγα μας να μη βιαστεί με τούτο τον καιρό που μας τυλίγει...

Φιλάκια, κορίτσι μας,
Υιώτα
ΝΥ

La Gigi said...

τι cutie patootie είναι αυτό; να είναι πάντα ευτυχισμένο και να το χαίρεστε όλοι!
πες μου όμως πώς γίνεται όλα τα μωρά να βγάζουν τα δικά σου βιβλία από τις βιβλιοθήκες; και ο baby George το ίδιο έκανε όταν τον είχα εδώ τα Χριστούγεννα!!
σε φιλώωω

Justine's Blog said...

Μιχάλη μου,
Είναι ένας γλύκας. Και συνηθίζει τον τρόπο μας σιγά-σιγά. η αγάπη βλέπεις όλα τα γιατρεύει.
Ές αύριον τα σπουδαία!

Justine's Blog said...

Ρούλα μου αγαπημένη,
Ναι, είναι δύσκολη απόφαση να υιοθετήσεις ένα παιδί από μια ξένη χώρα και κουλτούρα. Θέλει αρετή και τόλμη.
Ωστόσο, η αγάπη σου διοχετεύεται στα παιδιά σου κι αυτό είναι επίσης σπουδαίο.
Ο Πάτ με τέτοιους γονείς θάχει σίγουρα ερεθίσματα γιά ένα μέλλον με πολλές πλευρές.
Νάναι καλά το μωρό μας!

Justine's Blog said...

Αγαπημένε Γαβρίλη,
Πόσο σωστά τα λές. Εμείς γνωρίσαμε αυτούς που μας έτυχαν. Τα παιδιά της υιοθεσίας γνωρίζουν συνειδητοποιημένους γονείς.
Πάντως, η αγάπη είναι το μέτρο της ευτυχίας όλων των παιδιών. Η αγάπη και η οικογεναική ηρεμία.
Φιλί από ήπιες θερμοκρασίες

Justine's Blog said...

Γιώτα μου,
Σε καταλαβάινω που βιάζεσαι γιά το εγγόνι, πώς να μη βιάζεσαι δηλαδή;
Τα παιδιά είναι ευτυχία, είναι χαρά, είναι χαμόγελα στο σπίτι.
Δεν χορταίνω να τα βλέπω , να τα χαίδεύω, να τα ζώ γιατί όλο εκπλήξεις προσφέρουν στην πεζή μας ενήλικη ζωή.
Φιλιά πολλά και καλά δεξίματα

Justine's Blog said...

Τζίτζι,
Εαν τον γνωρίσεις θα λιποθυμήσεις με τον Πάτ. Είναι απίστευτη φατσούλα, τρομερό τυπάκι.
Οσο για τα βιβλία που έβγαζε και ο μπέιμπι Τζόρτζ, τόλεγα στη γεωργία και γελούσαμε.
Τη Νομπελίστα διαλέγουν τα παιδιάκια!!! Χα! Χα!
Α μπιεντό!!!!

Ra Ma said...

Πατ ο φιβλιοφάγος! Μου αρέσει πολύ το σοβαρό ύφος που έχει!!!
Και πραγματικά μου φαίνεται δύσκολη απόφαση να υιοθετήσεις ένα παιδί...

Οψόμεθα λοιπόν!!! :-D

ΓΙΑΝΝΑ said...

Πολυ σπουδαια αποφαση η υιοθεσια.Μπραβο στους υπεροχους αυτους γονεις.Ειμαι σιγουρη οτι ο Πατ θα ειναι ευτυχισμενος μαζι τους.Να τον χαιρεστε.

Meropi said...

Γλυκύτατος ο Πατ. Και τον περιμένει μια ζωή γεμάτη αγάπη. Είμαι βέβαιη.
Υ.Γ. Δεν είναι αργά για την Κινεζούλα. Εξάλλου ο Αλεξανδρίνος μεγάλωσε (φοιτητής δεν είναι?) και όπου να ναι θα φύγει από το πατρικό σπίτι, οπότε θα γλυτώσει και από το baby sitting!!

Evie said...

Να ζήσει ο τυχερουλης Πατ μαζί με όλους που τον αγαπούν μια ωραία και τυχερή ζωή.
Την υιοθέτηση η Κίνα την έκλεισε εδώ και μερικά χρόνια. Η κόρη των κουμπάρων μας, υιοθέτησαν 2 αγοράκια από την Ρωσία. Η διαδικασία δεν ήταν εύκολη, αλλά τελικά κατάφεραν αυτόν τον εκλεκτό ιερό σκοπό.
Να τον χαιρόσαστε!

katrine said...

Καλωσόρισε ο Πατ, Ιουστίνη μου!! Λοιπόν αυτό το παιδί είναι ήδη τυχερό. Έχει άστρο. Δεν είναι ευκολες οι αποφάσεις αυτές. Η τόλμη και η αγάπη των γονιών του έχουν προδιαγράψει εξαιρετικό μέλλον για τον πανέξυπνο μπόμπιρα.
Μουτράκι γλυκό με απίστευτη διαίσθηση σίγουρα μιας και σε προσεγγίζει άψογα!! Κύριος λέμε!!

Φιλιά μπονίτα μας , σε περιμένουμε!!:))))

Justine's Blog said...

Θύμιε λατρεμένε,
Ο Πατ είναι βιβλιοφάγος και μάλιστα κατά προτίμησιν Ιουστινο-βιβλιοφάγος. Δηλαδή το τέλιο παιδάκι.
και ναι, θα περάσει υπέροχα γιατί έχει υπέροχους γονείς που τον λατρεύουν.
Σύντομα μαζί

Justine's Blog said...

Γιάννα πολυαγαπημένη μου,
Πιστεύω πως ο Πάτ θα είναι ένας μικρός ευτυχισμένος της δύσης, γιατί οι γονείς του τον αγαπούν συνειδητά και είναι κούλ.
Θα πιούμε σύντομα καφεδάκι εν Αθήναις.
Φιλί

Justine's Blog said...

Μερόπη μου,
Είναι πολύ αργά για Κινεζούλα , έκλεισαν τα ορφανοτροφεία της Κίνας. Και ο Αλεξ λέει να φυλάξουμε την ενέργεια γιά τα δικά του παιδιά.
Δεν θέλει άλλα πρόσωπα στην οικογένεια, ποτέ δεν ήθελε αδερφάκια.
Ευτυχώς που δεν ήταν απαιτητικός.
Φιλί της συννεφιάς

Justine's Blog said...

Εύη μου,
Σωστά τα λές, οι υιοθεσίες έκλεισαν στην Κίνα εδώ και κάποια χρόνια. Πάντως, το Μοντρεάλ είναι γεμάτο με γονείς που έχουν κοριτσάκια από την Κίνα. Στη γαλλική γειτονιά είναι χάρμα να βλέπεις την αμρονικότητα της συνύπαρξης,
Φιλί της συννεφιάς

Justine's Blog said...

Κατρινάκι μου,
Σίγουρα ο Πάτ έχει άστρο. Είναι και τόσο γοητευτικός, ευγενικός, λατρεμένος.
Ελπίζω η ζωή και η μορα να του φέρουν όλα τα καλύτερα γιατί το αξίζει.
Σύντομα τα κορίτσια στα Ψηλά Τακούνια!
Φιλί ως τότε

pylaros said...

Tου εύχομαι στην ζωή του ν' αγαπά τα βιβλία, από εκεί ξεκινά η μάθηση της ζωής αυτή που έμαθαν και έγραψαν οι παλαιότεροι.

Αγαπητή μου Ιουστίνη, μια καλησπέρα από το χιονισμένο Μήλο
Γαβριήλ

Justine's Blog said...

Αγαπημένε μου Γαβρίλη,
Δεν το πιστεύω πως είσαστε τόσο βαθειά χωμένοι στο χιόνι! Κι εμείς σφυρίζουμε αδιάφορα εδώ στο βορρά. Ολα υπό έλεγχο και τα χιόνια μόνο στα βουνά.
Ελπίζω να κρατήσει ο καιρός μας.
Ναι η φιλαναγνωσία είναι προίκα ζωής και ο Πάτ έχει καλή καθοδήγηση.
Φιλί απο συννεφιασμένο Μόντρεαλ