ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Sunday, June 15, 2008

Χρόνια πολλά στον πατέρα

Της Ιουστίνης Φραγκούλη

Σήμερα γιορτάζουν οι πατεράδες του κόσμου και εύχομαι σε όλους χρόνια πολλά και καλά. Επι τη ευκαιρία θέλω να ευχηθώ στον δικό μου πατέρα, τον παπα-Νίκο Φραγκούλη «Χρόνια Πολλά κι Ευτυχισμένα με τα παιδιά και τα εγγόνια του», καθώς αποτελεί πρότυπο πατέρα.

Πραγματικά ο παπα-Νίκος μας μεγάλωσε στη μικρή επαρχία της Λευκάδας με ένα μυαλό ανοιχτών οριζόντων. Ηταν εκείνος που μας μύησε στη λογοτεχνία της Ελλάδας και του κόσμου, αγοράζοντάς μας ολόκληρες τις σειρές των επικών έργων απο Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη μέχρι Φιοντόρ Νοστογιέφσκι, απο Μενέλαο Λουντέμη μέχρι Τζόν Στάινμπεκ και βάλε.

Τα πρωινά του καλοκαιριού μας έπαιρνε τρυφερά απο το χέρι και μας πήγαινε στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της πόλης μας, όπου μας ενέβαλε στο ταξίδι του δανεισμού βιβλίων. Εκεί γνώρισα την Πολυάννα και τις περιπέτειές της, εκεί αγάπησα τη Μαίρη Πόπινς, εκεί έκλαψα για την Εσμεράλδα της Παναγίας των Παρισίων.

Ο πατέρας μου απο τη μικρή Λευκάδα μας έμαθε να κυνηγούμε τα μεγάλα και τα ωραία της ζωής. Στην μικρή επαρχιακή μας πόλη μας αγόρασε μηχανή κινηματογραφικής προβολής για να βλέπουμε τα θαύματα του κόσμου: Θυμάμαι ακόμη τους Καταρράχτες του Νιαγάρα, την Απαγορευμένη Πόλη του Πκείνου, το Μανχάτταν, το Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας και τη λαχτάρα του-που έγινε και δική μου λαχτάρα!- να γνωρίσω αυτούς τους τόπους.

Ηταν εκείνος που μας αγόρασε το πρώτο στερεοφωνικό μηχάνημα στη γειτονιά για ν’ ακούμε τους δίσκους των Beattles, Rolling Stones, Eagles καθώς πίστευε πως μπορούσαμε να ακονίσουμε τα αγγλικά μέσα απο τα τραγούδια που αγαπούσαμε.Ηταν αυτός που μας ενέπνευσε την αγάπη για την πρόοδο και την τελειοποίηση των σπουδών και της προσωπικότητάς μας.

Αν έγραφα μια σχολική έκθεση σήμερα κάπως έτσι θα την τελείωνα: Ο πατέρας μου ήταν και είναι ξεχωριστός, αγαπημένος, πνευματικός με μια βαθειά αγάπη για τα παιδιά του και το ευρύτερο ποίμνιο της ιερωσύνης του. Τον ευχαριστώ για όλα.

10 comments:

δεσποιναριον said...

Να του δινει ο Θεος υγεια κι εσεις χαρα και να ζησει πολλα πολλα χρονια.
Σε φιλω πολυ. Ο δικος μου εφυγε νωρις αλλα τον θυμαμαι παντα με αγαπη.

La Gigi said...

τι γλυκός μπαμπάς! να τον χαίρεστε Ιουστινάκι μου!!
να τους χαιρόμαστε όλοι τους μπαμπάδες μας.
φιλιά πολλά πολλά

Justine's Blog said...

Δεσποινάριον ,
Λυπούμαι που έχασες νωρίς τον πατρικό ίσκιο. Αλλά εσύ κάνοντας τρία παιδιά έφτιαξες έναν άλλο υπέροχο πατέρα, τον Ερρίκο. Να τον χαίρεσαι και να μοιράζεστε χαρά κι ευτυχία απο τα βλαστάρια σας!
Φιλιά απο το υπέροχο σπίτι της λίμνης. Πάω για ηλιοθεραπεία στο μπαλκόνι μου τώρα.

Justine's Blog said...

Τί γλυκός κια πληγωμένος πατέρας, που έχασε την κόρη του και αδελφή μου. Κι όμως έχει το ψυχικό σθένος να δίνει κουράγιο στους άλλους για τις απώλειές τους!
Να χαίρεσαι κι εσύ τον πατερούλη σου.

La Gigi said...

'Κι όμως έχει το ψυχικό σθένος να δίνει κουράγιο στους άλλους για τις απώλειές τους'!
αυτό λέγεται μεγαλείο ψυχής Ιουστινάκι, να είναι πάντα καλά γιατί τον έχει ανάγκη πολύς κόσμος ακόμα...

Meropi said...

Ιουστίνη μου γλυκιά,
είχα καιρό να περάσω από το ιστολόγιο σου και σε πεθύμησα. Με συγκίνησες με την ανάρτηση σου. Γιατί θυμήθηκα και το δικό μου πατέρα. Ζει ακόμα είναι 84 χρονών, αλλά άρχισε σιγά σιγά να μη θυμάται (δυστυχώς).
Λοιπόν βλέπω ότι ο πατέρας σου μοιάζει με τον πατέρα μου που ήταν δάσκαλος. Κατά κάποιον τρόπο είναι συνάδελφοι. Ξέρεις στην Κύπρο τους κληρικούς τους αποκαλούν δάσκαλους! Και ο δικός μου με μύησε στη λογοτεχνία και την αγάπη προς το βιβλίο.
Να ναι καλά οι πατεράδες μας Ιουστίνη μου

Γιώτα Φώτου said...

Είναι πολύ γλυκό που δεν ξέχασες αυτή τη μέρα. Οι γονείς μας μεγάλωσαν. Τώρα έχουν περισσότερο την ανάγκη από έναν γλυκό λόγο και από την αναγνώριση εκ μέρους μας. Θα τηλεφωνήσω και εγώ στον δικό μου να του ευχηθώ.
Στον δικό σου έυχομαι υγεία και δύναμη, αφού όπως κατάλαβα περάσατε κάποιες σοβαρές καταστάσεις.

Justine's Blog said...

Αγαπημένο Μελισσάκι,
Ναί, είναι εκεί και προσφέρει στήριγμα σε όλους. Εμπνευσμένος άνθρωπος, νάναι καλά γιατί η σκέψη του μας δυναμώνει όλους εμάς τους αδύνατους!
Φιλιά σου

Justine's Blog said...

Μερόπη μου,
Ναί, ο παπάς και ο δάσκαλος ήταν οι μορφωμένοι στους μικρού΄ς τόπους. Αλλά σα να μου φαίνεται πως οι πατεράδες μας είχαν μια μεγαλύτερη αγάπη για τη λογοτεχνία, γι αυτό μας πήραν απ το χέρι στον απέραντο κάμπο της.
Κι εγώ σε είχα πεθυμήσει. Αναρρωτιόμουν γιατί χάθηκες.
Φιλιά

Justine's Blog said...

Γιώτα μου καλή,
Ελπίζω να τα εισέπραξε τα Χρόνια Πολλά ο πατερούλης σου. Κι ελπίζω το βιβλίο σου να φεύγει σφαιράτο, όπως όλα τα βιβλία του Ψυχογιού.
Σε ευχαριστώ για τα παρηγορητικά σου λόγια
Με αγάπη