ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Friday, August 31, 2012

Δυό φεγγάρια τον Αύγουστο


 

 
Τον Τέντυ το γνώρισα στη Λευκάδα μια πανσέληνο του Αυγούστου το σωτήριον έτος 1979. Αρχίσαμε να βγαίνουμε από το επόμενο καλοκαίρι μαζί με μια τεράστια παρέα, που εκείνος την αποκαλούσε «Ουρά». Αυτη η ουρά οργάνωνε νύχτες πανσελήνου στις παραλίες του νησιού μας.

Από το Κάστρο, τον Αη Γιάννη , μέχρι το Νυδρί,, το Κάθισμα και τη Νικιάνα, όλες οι πανσέληνοι του Αυγούστου είδαν τα κορμιά μας να χώνονται στα νερά και να χάνονται κάτω από το άπλετο φώς του φεγγαριού. Μια τεράστια ανέμελη παρέα όλο γέλια και ανεμελιά.

Η αδελφή μου ήταν η πρωταγωνίστρια των πανσελήνων, εκείνη μας οργάνωσε στις λατρεμένες νυχτερινές εξόδους του ολόγιομου φεγγαριού κι όταν γυρίζαμε στο σπίτι αποκαμωμένες από την ολονύχτια έξοδο και το κολύμπι, εκείνη άνοιγε διάπλατα τις γρίλλιες του ρόζ υπνοδωματίου μας για να αφουγκραστούμε λέει το φώς της σελήνης. Κι εγώ της αντιγύριζα πως το φώς το βλέπεις, δεν το ακούς. Κι εκείνη επέμενε πως το φώς και το βλέπεις, και το κρυφακούς και το οσφρίζεσαι.

Ετσι ήταν εκείνη, ένα αερικό, μια αλαφροϊσκιωτη, γι αυτό πέταξε σαν πεταλούδα τόσο νωρίς.

Ο Τέντυ με αγκάλιασε την πρώτη πανσέληνο ενός Αυγούστου (η Κωνσταντίνα κρατούσε τσίλιες από την υπόλοιπη παρέα). Με φίλησε την δεύτερη πανσέληνο του ίδιου Αυγούστου (η Κωνσταντίνα και η Κίτσα κρατούσαν τώρα τσίλιες),

Εκτοτε τα δυό φεγγάρια τον Αύγουστο με έχουν σημαδέψει. Κι όταν αγναντεύω την πανσέληνο θυμάμαι τα λόγια της αδελφής μου: «Το φώς της και το βλέπεις και το κρυφακούς και το οσφρίζεσαι».

Καλή πανσέληνο αγαπημένοι μου
Justinaki

4 comments:

δεσποιναριον said...

Μανα μου η Λευκαδα, την παει την φεγγαραδα! Ομορφο!

Justine's Blog said...

Ναι η Λευκάδα την πάει τη φεγγαραδα, μαθαίνω πως εκφυλλίζεται το είδος με συναυλίες. Ας είναι!

Αστοριανή said...

...
κι εγώ σεληνόπληκτη,
Φίλη αγαπημένη!

Με τις αμέτρητες ευχαριστίες μου,
για την εκτίμηση και την αγάπη σου,
μια αγκαλιά και στους δυο σας.

Πάντα με αγάπη, Υιώτα, ΝΥ

Justine's Blog said...

Αν δεν σεληνιαστεί ο συγγραφέας και ο ποιητής,πώς θα εκφραστεί πληθωρικά; Το φεγγάρι να είναι πάντα λαμπρό και να φέγγει στο δρόμο της ζωής μας. Νάσαι καλά Γιώτα, αξίζεις όλη την αγάπη μας.
Φιλιά