ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Thursday, February 14, 2013

Ολα για τον Ερωτα


 

Δεν ξέρω αν υπάρχει Αγιος Βαλεντίνος κι αν έχει εφευρεθεί για τους γνωστούς εμπορικούς λόγους. Εμένα πάντως στη ζωή μου αυτή η μέρα μου έχει χαρίσει άπειρες χαρές με το παιδί να μεγαλώνει και να προσπαθεί να ανταποκριθεί στο ρόλο του λατίνου εραστή.

Μιά χρονιά –θάταν 8 ετών- άκουσε στο σχολείο ότι έπρεπε να δώσει δώρο στην αγαπημένη του μυαλού του. Το όνομά της ήταν Μαργκό και ήταν μια πετίτ γαλλιδούλα με φακίδες, που έκανε όλο νάζια.

Ο Αλέξανδρος παραμονή της γιορτής ήταν γεμάτος ανησυχία. Το έβλεπα στα μάτια του ότι κάτι ήθελε να πεί και δίσταζε. Ηταν ασυνήθιστα νευρικός και με κοίταζε στα μάτια σαν κάτι νάθελε να ζητήσει αλλά δεν το αποτολμούσε.

Τελικά, πριν πέσει για ύπνο, την ώρα που ο πατέρας του του διάβαζε την ιστορία στο κρεβάτι , με φώναξε να μου πεί κάτι. Ο Τεντ βγήκε από το δωμάτιο γιατί θα ήταν το μυστικό μας.

-Μαμά, αύριο είναι το Αγίου Βαλεντίνου και θέλω να κάνω ένα δώρο στη Μαργκό.

-Να πάει ο μπαμπάς να αγοράσει σοκολατίτσες το πρωί καθ΄οδόν προς το σχολείο...

Με κοίταζε σκεφτικός, ονειροπαρμένος, μελαγχολικός...Αρχιζε να παίζει τη χρυσή του αλυσίδα με το σταυρουδάκι του επάνω.

-Λέω να της δώσω αυτό το κόσμημα, μου είπε.

-Αγάπη μου αν αρχίζεις να μοιράζεις κοσμήματα από τα  8 σου, τί θα γίνει στα 18 σου;

Απογοητεύθηκε και δεν είπε τίποτε. Πήρε τις σοκολατίτσες και με το ζόρι τις πρόσφερε στη Μαργκό.

Οταν επέστρεψε στο σπίτι τον ρώτησα αν η Μαργκό ευχαριστήθηκε . Κι εκείνος ου είπε; Ολοι έδωσαν σοκολάτες στη Μαργκό, δεν ήμουνα ξεχωριστός.

Τον πήρα στην αγκαλιά μου και τον παρηγόρησα. Του εξήγησα ξεχωριστός γίνεσαι όχι με τα δώρα αλλά με την ωραιότητα του χαρακτήρα σου.

Από τότε ποτέ δεν με ξαναρώτησε για ξεχωριστά δώρα!!! Θα κατάλαβε ότι ο άνθρωπος ξεχωρίζει γιά τις αρετές του!

Καλές αγάπες σε όλους σήμερα
 
Justinaki

 

5 comments:

Eleni Tsamadou said...

Mακάρι να μπορούσαμε πάντα να επουλώνουμε τις μικρές και μεγάλες πληγές των παιδιών μας...Τζουστινάκι,.
Πότε έρχεσαι;
φιλάκια

Eleni Tsamadou said...

Mακάρι να μπορούσαμε πάντα να επουλώνουμε τις μικρές και μεγάλες πληγές των παιδιών μας...Τζουστινάκι,.
Πότε έρχεσαι;
φιλάκια

Justine's Blog said...

Αγαπημένη μου,
Τα παιδιά είναι η αλήθεια μας. Λέγαμε να έρθουμε το Μάρτιο αλλά ίσως να το τραβήξουμε για πιό πίσω. Θα δείξει. Φιλιά σου

pylaros said...

Η καρδιά δεν γερνά ποτέ πάντα είναι ερωτευμένη, πάντα αγαπά κάποια-ον έστω και εν αγνοία του-της.

Έτσι είναι φτιαγμένος ο άνθρωπος, απλός, γεμάτος αισθήματα, που διστάζει να εξωτερικεύσει.

χαιρετώ σε αγαπητή μου Ιουστίνη

Με αγάπη

Γαβριήλ

Justine's Blog said...

Γλυκό κελάδημα του συγγραφ'εα,
Σε ευχαριστώ που μοιράζεσαι μαζί μου την αιώνια νεότητά σου.
Φιλιά