Το Ναρκοπέδιο που λέγεται Αρχιεπισκοπή Αμερικής

Το Ναρκοπέδιο που λέγεται Αρχιεπισκοπή Αμερικής

Της δημοσιογράφου-συγγραφέως Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Ήρθε ο νέος Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Ελπιδοφόρος εν μέσω ωσαννά και επαίνων εκείνο τον Ιούνιο του 2019 με ροδοπέταλα να ρένουν το κόκκινο χαλί που πάτησε για να ενθρονιστεί στον αρχιεπισκοπικό θώκο της Αμερικής.

Ήρθε ως εκλεκτός του Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου με θερμούς εναγκαλισμούς από τον αγαπητό και αποτελεσματικά δραστήριο φάδερ Αλεξ Καρλούτσο, ο οποίος συντόνισε την περίλαμπρη ενθρόνιση.

Με την πρότερη εμπειρία του από τους προκατόχους του (έξωση αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνος μετά από ανελέητο πόλεμο δημοσιεύσεων και δολοφονίας χαρακτήρα, έξωση αρχιεπισκόπου Δημητρίου μέσα σε επώδυνη δημοσιότητα στα γηρατειά του) , ο κ. Ελπιδοφόρος έφερε μαζί του δικούς του ανθρώπους προκειμένου να στηριχθεί μέσα σε ένα δικό του περιβάλλον.

Έτσι άρχισε η αποξένωση με τον φάδερ Άλεξ Καρλούτσο, ο οποίος πολύ γρήγορα εγκατέλειψε το αρχιεπισκοπικό μέγαρο, παίρνοντας μαζί του ένα νέο πατριαρχικό ταμείο, που εν πολλοίς δημιούργησε ο νέος αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Ελπιδοφόρος μέσω του Τάγματος των Αρχόντων κατά την επίσκεψη του Πατριάρχη το 2021 στον απόηχο του COVID.

Τα πρώτα δύο χρόνια της αρχιεπισκοπείας του κ. Ελπιδοφόρου κύλησαν σχετικά εύκολα και ήρεμα, καθότι ήρθε η πανδημία, η Εκκλησία περιορίστηκε στα αυστηρώς θρησκευτικά της καθήκοντα και ο Αρχιεπίσκοπος πήγαινε από ναό σε ναό τις Κυριακές με τους ελάχιστους πιστούς, προβάλλοντας όμως μια ζεστή προσωπικότητα προς το ποίμνιό του.

Ταυτόχρονα προσπάθησε να τακτοποιήσει διάφορες εκκρεμότητες:

1.   Διόρισε τον Τζόρτζ Καντώνη διευθυντή της Θεολογικής Σχολής της Βοστώνης, προσπαθώντας να την εξυγειάνει οικονομικά, καθότι το συνεχές ετλησιο έλλειμμα της Σχολής είχε σημάνει καμπανάκι κινδύνου για το κλείσιμο του πανεπιστημιακού θεολογικού ιδρύματος της Αρχιεπισκοπής.

Ταυτόχρονα απέλυσε όλους τους αμφιλεγόμενους θεολόγους της Σχολής , οι οποίοι δεν έχαιραν εκτίμησης από το  Φανάρι και οι οποίοι είχαν προτεσταντικές τάσεις. Δυστυχώς, ανάμεσά τους απέλυσε και τον εξαιρετικό θεολογικό νού π. Γεώργιο Δράγα, τον μοναδικό ίσως που μπορούσε να διδάξει τα πατερικά κείμενα στην ελληνιστική γλώσσα.

Η επιλογή του Αρχιεπισκόπου να προσληφθούν πιό φιλελεύθεροι καθηγητές προκάλεσε και προκαλεί πολλές αντιδράσεις.

 

2. Κατόρθωσε εκταμιεύοντας πολλά εκατομμύρια από το ταμείο FAITH που -προς τιμήν του είχε ιδρύσει ο φάδερ Άλεξ- και συγκεντρώνοντας μερικά ακόμη εκατομμύρια από ομογενείς δωρητές να ολοκληρώσει το ναό του Αγίου Νικολάου στο Σημείο Μηδέν,που αποτελεί ένα πραγματικό κόσμημα της παγκόσμιας Ορθοδοξίας.

3.   Προσπάθησε να επιβάλει την αλλαγή του συνταγματίου της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, προτείνοντας να καταργηθεί η κατάτμηση της Αρχιεπισκοπής σε αυτόνομες σχεδόν Μητροπόλεις.

Ο πρώην Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Σπυρίδων είχε προσπαθήσει να αποτρέψει την μητροπολιτοποίηση της Αρχιεπισκοπής γράφοντας δεκάδες αναφορές στον Πατριάρχη (1997,1998, 1999) όπως αναφέρω με ντοκουμέντα στο βιβλίο μου Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΕΝΟΣ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΥ, αλλά ξεσήκωσε την μήνι των πέντε τότε επισκόπων, οι οποίοι δεν δίστασαν να κανουν τυρεία και παρασυναγωγή γράφοντας επιστολές σε τοπικές εφημερίδες.

Σήμερα οι μητροπολίτες έχουν υπερδιπλασιαστεί και έχουν σηκώσει μπαϊράκι εναντίον του Αρχιεπισκόπου Ελπιδοφόρου διότι δεν θέλουν να χάσουν το τσιφλίκι τους.

Ο Πατριάρχης οφείλει, όσο είναι ακόμη καιρός, να διορθώσει αυτή την κατάσταση, αποκαθιστώντας την ΕΝΟΤΗΤΑ της Αρχιεπισκοπής και την υπακοή των Μητροπολιτών στον Πρώτο τη τάξει!

 

Ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ελπιδοφόρος στη διάρκεια της θητείας του μέχρι σήμερα έκανε κάποια δημόσια λάθη με αιχμή του δόρατος την παρουσία του στην τελετή των εγκαινίων του Τουρκικού Πολιτιστικού Κέντρου την ώρα που παρευρέθηκε εκεί ο παράνομος ηγέτης της Κατεχόμενης Κύπρου Ταλάτ γεγονός που επέσυρε την μήνι των Ελληνοκυπρίων της Αμερικής αλλά όλων των Ελλήνων και Ελληνοκυπρίων δημοσιογράφων.

Οπωσδήποτε το να είσαι ο εκκλησιαστικός ηγέτης της Ομογένειας της Αμερικής δεν είναι εύκολη υπόθεση καθότι προσπαθείς να ισορροπήσεις καταστάσεις, να παντρέψεις το παλιό με το νέο, να δώσεις χώρο σε νέες ιδέες.

Ωστόσο κρίνεσαι σε κάθε βήμα σου διότι στην Αμερική υπάρχουν πολλά συμφέροντα, κυρίως προβολής και εξουσιομανίας των χορηγών της Αρχιεπισκοπής, του μοιράσματος της εξουσίας με τους μητροπολίτες αλλά και με τον φάδερ Άλεξ να καραδοκεί να σε κρίνει διοχετεύοντας τα νέα παντού.

Η Αρχιεπισκοπή είναι ένα ναρκοπέδιο, ανά πάσα στιγμή μπορεί να πατήσει νάρκη ο εκάστοτε αρχιεπίσκοπος. Πρόσφατα στις νάρκες προστέθηκαν οι Έλληνες διπλωμάτες οι οποίοι -ούτε λίγο ούτε πολύ- θέλουν να ανακατεύονται διαρκώς στα θέματα της Ομογένειας και ως εκ τούτου της Αρχιεπισκοπής Αμερικής.

Πληροφορήθηκα ότι -ως μη όφειλε- η πρώην πρέσβυς της Ελλάδας στην Ουάσιγκτον και νύν υφυπεξ κα Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου μετέβη στο Φανάρι για να μεταφέρει με δραματικό τρόπο στον Πατριάρχη ότι πρέπει να εκθρονίσει και τον κ. Ελπιδοφόρο διότι δεν αρέσει στον κύκλο της .

Ο Πατριάρχης μας, που έχει μετανιώσει καθότι εκθρόνισε τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής και αδελφό του Χαλκίτη Σπυρίδωνα εν έτει 1999, χάνοντας ένα κεφάλαιο της Ορθοδοξίας, αντί να μεταφέρει τα έπεα πτερόεντα της υφυπεξ κας Παπαδοπούλου στην ιεραρχία του Οικουμενικού Θρόνου, κάνοντας το θώκο του δικού του παιδιού να τρίζει ... θα πρέπει να αντισταθεί στις σειρήνες της κινδυνολογίας και να στηρίξει τον ιεράρχη εκ Κωνσταντινουπόλεως, την σάρκα εκ της σαρκός του.

Όσο για το ΥΠΕΞ, αντί να αλλάζει τους υφυπεξ Απόδημου Ελληνισμού κάθε τρις και λίγο, καλό θα είναι να δημιουργήσει μια σταθερή πολιτική στήριξης του Απόδημου Ελληνισμού που ΑΠΟΥΣΙΑΖΕΙ πολλά χρόνια τώρα.

Τέλος, ο κ. Ελπιδοφόρος εκτός του γραφείου τύπου που χρησιμοποιεί στην Αθήνα καλό θα είναι να επανδρώσει το τοπικό γραφείο της Ελληνικής Αρχιεπισκοπής με δημοσιογράφους ηπίων τόνων και ελληνικής καταγωγής που γνωρίζουν τους συναδέλφους τους στη Νέα Υόρκη.

Ο κ. Ελπιδοφόρος,τέλος, θα πρέπει παράλληλα να  δώσει τεράστια ώθηση στην χρήση της  ελληνικής γλώσσας (βυζαντινής) στην εκκλησία μας αλλά και στην διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στα σχολεία της Αρχιεπισκοπής!

Άξιος!

 

Ήρθε σαν την Άνοιξη στην καρδιά του Φθινοπώρου!

 

(Collage by Yula Kiskiras)

 Ήρθε σαν την Άνοιξη στην καρδιά του Φθινοπώρου!

Ήταν δύο η ώρα το πρωί της 15^ης Νοεμβρίου όταν έσπασαν τα νερά της νύφης μας Λέξιας και κληθήκαμε να κατέλθουμε στη Νέα Υόρκη για να υποδεχθούμε τον κυοφορούμενο Θεόδωρο-Παύλο Αργύρη.

Εκείνος γεννήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 3.30 το απόγευμα και μεις φθάσαμε τρείς ώρες αργότερα στο πολυτελές νοσοκομείο των νεογνών του Cornell University, Alexandra Cohen Presbyterian Hospital.Ο παππούς έτρεξε να αγοράσει λουλούδια για τη νύφη του αλλά έγω ανέβηκα γοργά τους 17 ορόφους με το ασανσέρ εξπρές για να γνωρίσω του παιδιού μου το παιδί.

Ήταν μακρύς και λεπτός, 3,5 κιλά μέσα στην διάφανη κούνια του στριμωγμένος σε μια πάνα που τώρα μοιάζει με εκείνα τα παλιά κόλπα που χρησιμοποιούσαν οι μαμάδες μας , γνωστά και ως φασκιώματα.

Μου φάνηκε όμορφος, και πώς να μη μου φανεί δηλαδή αφού το προσωπάκι του είναι κατάλευκης επιδερμίδας και τα ματάκια του σαν θαλασσιές χάντρες; Κοιμόταν, ξυπνούσε λίγο και ξανακοιμόταν... τον παρατηρούσα να κάνει τους μικρούς μορφασμούς του και να σκάει χαμόγελα μέσα στον ύπνο του.Τον εξέταζα προσεκτικά κάνοντας συγκρίσεις με τον πατέρα του όταν τον πρωτοαντίκρυσα 33 χρόνια πρίν ...

Ο νεογέννητος Θεόδωρος-Παύλος Αργύρης, ο οποίος φέρει τα ονόματα των δύο παππούδων του καθότι τα παιδιά μας η Λέξια και ο Αλέξανδρος είναι οπαδοί της παράδοσης και της οικογενειοκρατίας, έχει ήδη έρθει πακέτο με τον χαρακτήρα του. Δηλαδή είναι γελαστός και κάνει εκφραστικές κινήσεις με τα χέρια του, θυμίζοντας κάτι από μένα. Δεν μου μοιάζει, δεν μας μοιάζει, φέρει χαρακτηριστικά από τη μητέρα της Λέξιας, το γένος Δημηροπούλου και από τη μητέρα μου Μαρία Φραγκούλη, το γένος Κακαβούλη, με ένα ένθετο τσακπίνικο πηγουνάκι κληρονομιά από τον παππού Θεόδωρο και τον πατέρα του τον Αλέξανδρο.

Ωστόσο, αναγνωρίζω στις κινήσεις του το βέρσο μου, κοιμάται με τα χέρια πίσω από το κεφάλι προδίδοντας τον ανεξάρτητο χαρακτήρα του. Θέλει να σου μιλήσει από τώρα εκφράζοντας με τα χεράκια του όσα τον ενοχλούν και όσα τον κάνουν χαρούμενο.

Οι πρώτες μέρες στο σπίτι ήταν δύσκολες, πολύ δύσκολες καθώς εκείνος ανακαλύπτει τον κόσμο και προσπαθεί να προσαρμοστεί σ΄αυτόν. Εμείς με την κεκτημένη μας ταχύτητα δεν μπορούμε να συντονιστούμε στους ρυθμούς του . Οι γονείς του αγωνιούν για το παραμικρό ήχο που βγάζει, τον ταϊζουν και τον κανακεύουν.

Εμείς παρατηρούμε απο κοντά να μεγαλώνει απο μέρα σε μέρα με την ταχύτητα της αστραπής. Τα ζιπουνάκια 0-3 μηνών δεν του χωρούσαν χθές ήταν πολύ μεγάλα, σήμερα του είναι ίσια ίσια, αύριο θα του είναι μικρά. Μεγαλώνει γοργά όπως όλα τα βρέφη άλλωστε,.

Δεν ήξερε αλλά έμαθε να πιπιλίζει,έμαθε με προσπάθεια να θηλάζει και τώρα είναι χαρούμενος όταν ξυπνάει καθώς ονειρεύεται το γάλα του. Αυτό γνωρίζει ως ηδονή προς το παρόν, το γάλα και το θηλασμό. Του αρκεί η αγάπη των γονιών του και η δική μας που πλημμυρίζει το διαμέρισμα πάνω από το ποτάμι. Του αρκούν οι ανάσες μας πλάι του και οι οικείες φωνές της ατέρμονος αφοσίωσης προς εκείνον.

Όταν ήρθε στον κόσμο ο πατέρας του ερωτεύθηκα το άρωμά του, τα ποδαράκια του που τα κινούσε με ρυθμό (τότε τα παιδιά κοιμόνταν ελεύθερα στην κούνια χωρίς φασκιώματα), το απλανές βλέμμα του (η όραση ωριμάζει μήνες αργότερα). Όταν βγήκα για πρώτη φορά εκτός σπιτιού τον ονειρευόμουν μέσα στην όμορφη κίτρινη φόρμα του να ακούει μουσικές στην κούνια του...

Ο Θεόδωρος-Παύλος είναι γλυκός σαν καραμέλα, διαχέει στον χώρο το λεπτό άρωμα της γέννησής του, εξαρτάται πλήρως από τους γονείς του. Όλα θα του διδάξουν εκείνοι, όλη την αγάπη και την προσοχή θα του τη δώσουν εκείνοι. Εμείς θα είμαστε οι δορυφόροι γύρω από την ύπαρξή του έτοιμοι να απορροφήσουμε κραδασμούς, να γίνουμε συνένοχοι σε ζαβολιές και να τον υποστηρίξουμε όταν χάνει τα δικαιώματά του λόγω αταξίας.

Καλωσόρισες Θεόδωρε-Παύλε στη ζωή μας! Η αγάπη μας προς τον πατέρα σου ήδη εξισώθηκε με την αγάπη μας προς εσένα. Ελα να ζήσουμε την ομορφιά της ύπαρξής σου και σου υπόσχομαι πως θα είμαστε οι συνεταίροι σου στις παρεκτροπές!

Θεόδωρε-Αλέξανδρε Σ’ ΑΓΑΠΩ!

Η Γιαγιά σου

Ιουστίνη

 

 

 

 

Κορίτσια στη Βεράντα! Το τελευταίο μυθιστόρημα της Τριλογίας της Λευκάδας!

 

Κορίτσια στη Βεράντα, μυθιστόρημα

Γυναίκες στο Φώς, θεατρική παράσταση

 

Κυκλοφορεί εντός των ημερών από τις εκδόσεις ΩΚΕΑΝΟΣ το νέο μου μυθιστόρημα με τίτλο ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ, το οποίο αποτελεί το τρίτο βιβλίο από την ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΔΑΣ (Ψηλά Τακούνια Για Πάντα και Ξυπόλυτες στην Άμμο).

Πρόκειται για τις συμμαθήτριες και φίλες της Λευκάδας, είναι ένας ύμνος για τη Γυναικεία Φύση αλλά και τη Γυναικεία Φιλία.

 Εδώ παραθέτω τον πρόλογο του βιβλίου που είχα την τιμή να μου γράψει ο πρώην αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Σπυρίδων, τιμώντας με ως βιογράφο του και συγγραφέα της ευρύτερης μυθιστορηματικής γραφής.

 

Ένας Διακεκριμένος Πρόλογος

Του πρώην Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Σπυρίδωνος

Μετά από πολλά χρόνια και έχοντας βουτήξει την πένα της σε άλλα επιτυχημένα μυθιστορήματα, η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη επανέρχεται στις παιδικές της φίλες και συμμαθήτριες συγγράφοντας το τελευταίο βιβλίο της Τριλογίας της Λευκάδας με τίτλο «Κορίτσια στη Βεράντα», ολοκληρώνοντας έτσι την βαθειά ψυχογράφηση των γυναικών της ηλικίας της.

Η συγγραφέας ξεκίνησε το εγχείρημα της ψυχογράφησης της γυναικείας φύσης από το πρώτο μυθιστόρημα με τίτλο «Ψηλά Τακούνια Για Πάντα», ένα βιβλίο που αποτελεί ύμνο στη γυναικεία φιλία αλλά και στην ωριμότητα των γυναικών, καθώς καταπιάνεται με μια συνάντηση των συμμαθητριών στα 40 τους χρόνια. Τολμηρή και γενναία με μια συγγραφική ματιά που αντλείται από βιώματα, η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη δεν διστάζει να ξεδιπλώσει τη γυναικεία ψυχολογία στην ωριμότητά της, προκαλώντας τον λογοτεχνικό κόσμο που προτιμάει συνήθως να  αναφέρεται σε όμορφες, νέες και ευέλπιδες γυναίκες με όνειρα και μέλλον.

Η νεότητα αποτελεί πλεονέκτημα  γιά τις ηρωίδες των συνηθισμένων λογοτεχνικών δρόμων, αλλά η Φραγκούλη σπάει το κατεστημένο συναντώντας τις συμμαθήτριες στα 40 τους χρόνια, εκεί που έφτασαν μετά από περιπέτειες και πόνους, καθώς οι συνθήκες άλλαξαν τον ρούν της ιστορίας τους. Εκεί στη λίμνη του Καναδά η Τζούλια, η συμμαθήτρια που φυγαδεύτηκε για να αποφύγει τον οξύτατο πόνο της αυτοχειρίας του πατέρα της καλεί τις παιδικές της φίλες που εγκατέλειψε ακούσια στα 18 της χρόνια όταν η τραγωδία της χτύπησε την πόρτα.

Εκεί με θέα της λίμνη των ελάτων γίνεται η πάλη ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν των κοριτσιών, εκεί αποκαλύπτονται τα όνειρα και οι ματαιώσεις τους, εκεί η Τζούλια που ζωγραφίζει με το κόκκινο χρώμα του αίματος, αρχίζει να συμβιβάζεται με το τραύμα της κοιτώντας κατάματα τις συμμαθήτριές της, που η καθεμιά τους είχε πάρει το δικό της δρόμο. Όλες είχαν αποκλίνει από τα όνειρά τους κι αυτό προκύπτει ανάγλυφα από τους διαλόγους τους παρότι η Τζούλια τις κάλεσε να έρθουν στο πάρτυ των 40 τους στα ψηλά τακούνια που όλες ονειρευόνταν να λικνισθούν όταν ήταν έφηβες και άτρωτες ακόμη από τη ζωή και τα αγκαθωτά μονοπάτια της.

Στο δεύτερο μυθιστόρημα με τίτλο «Ξυπόλυτες στην Άμμο» οι ηρωίδες της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη συναντιούνται στα 50 τους. Κι εδώ η συγγραφέας τολμάει να αφουγκρασθεί την ψυχολογία των γυναικών στη μέση ηλικία. Οι έξι συμμαθήτριες συναντιούνται στη Λευκάδα, όπου κατορθώνει να επιστρέψει η Τζούλια προσπαθώντας να επουλώσει τις πληγές από την βίαιη αυτοχειρία του πατέρα της.

 Και όλες  αναγνωρίζουν πως το μετατάρσιο έχει εκπέσει της σφριγηλότητας και πως η ξυπολυσιά είναι ένα βήμα προς την ελευθερία. Οι διάλογοι, οι κόντρες, οι μικρές επαναστάσεις αλλά και το καταστάλαγμα ανατέμνει τη γυναικεία φύση σε όλες της τις εκφράσεις.

Η  Φραγκούλη, ξεφεύγοντας από τα λογοτεχνικά κλισέ, αποτολμά την αναμέτρηση της  μυθοπλασίας με την ωμή πραγματικότητα, εγκιβωτίζοντας τα μεγάλα ερωτήματα της γυναικείας φύσης. Το μυθιστόρημα αυτό είναι ένα εργαλείο ψυχολογικής περιδιάβασης στις γυναίκες που έχουν φορτωθεί τα βάρη της ζωής, καθώς φωτίζει τις πλευρές της ιδιαίτερης αίσθησής τους, όταν εκείνες αντικρύζουν στον καθρέφτη τις πρώτες τους ρυτίδες. Στο μυθιστόρημα η μη αναστρέψιμη πορεία του συμβιβασμού παίρνει τη σκυτάλη ακυρώνοντας τις προσμονές της νεότητας.

Κι έρχεται η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη με το τρίτο μυθιστόρημα της Τριλογίας της Λευκάδας να δώσει πρωταγωνιστικό ρόλο στις γυναίκες που έχουν φτάσει αισίως στα εξήντα τους. Τίτλος του «Κορίτσια στη Βεράντα» και η συγγραφέας δεν διστάζει να ρίξει άπλετο φώς στις γυναίκες που έχουν περάσει στην τελευταία καμπύλη του τόξου, τονίζοντας τις αισιόδοξες πλευρές της εξελικτικής πορείας τους.

Με την υιοθεσία της μικρής Γιολάντας έρχεται η κάθαρση της Τζούλιας που είχε ακινητοποιήσει τα αισθήματά της για να μην πληγωθεί, Η ζωγραφική της ξαναβουτάει στα χρώματα της αθώας μνήμης. Οι συμμαθήτριες πολλαπλασιάζονται, μπαίνουν δυναμικά στον καμβά των κοριτσιών που από έξι γίνονται πολλές, πάμπολλες. Οι συμμαθήτριες με τις δικές τους αναμνήσεις ζητούν θέση στην ιστορία των κοριτσιών. Κι έτσι ανακατεύονται όλες γλυκά, άλλη στέλνοντας τις παλιές φωτογραφίες, άλλη αποκαλύπτοντας τη φύση της μοναχικής ζωής, άλλη βιώνοντας μια καινούρια αγάπη, άλλη προσπαθώντας να λύσει το σταυρόλεξο των παιδιών και της επανάστασής τους...

Αυτό το τελευταίο μυθιστόρημα κλείνει τον κύκλο της γυναικείας εξέλιξης από τα 40 μέχρι τα 60 φωτίζοντας τις αθέατες πλευρές της κάθε σελήνης, Η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη σκιαγραφεί χαρακτήρες, περιγράφει ζωές, φωτίζει πτυχές της γυναικείας ύπαρξης  μα πάνω από όλα βάζει το μαχαίρι καθαρίζοντας τις πληγές των γυναικών. Το τρίτο έργο της Τριλογίας της Λευκάδας αποτελεί τον ύμνο της γυναικείας εξέλιξης , είναι το απόλυτο ψυχογράφημα των γυναικών στα 60 τους, που πλέον δεν είναι οι γερασμένες υπάρξεις των προηγούμενων γενεών, αλλά δυναμικές, αλύγιστες γυναίκες που διεκδικούν θέση στη ζωή με χρώματα κι αρώματα, σκεπάζοντας τις ωδύνες τους με την αχνή σκόνη της λήθης!

 

H κυρία του Ασεβούς Πολιτισμού!

 

Η κυρία του Ασεβούς Πολιτισμού!

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Μεγάλη απογοήτευση προκαλεί ο επαναληπτικός διορισμός της κυρίας Λίνας Μενδώνη ως επικεφαλής στο Υπουργείο Πολιτισμού, όπου φαίνεται ότι από χρόνια τώρα δεν υπηρετεί τον Πολιτισμό αλλά εξυπηρετεί τα πολιτικά συμφέροντα της Νέας Δημοκρατίας.

Ο ρόλος που κλήθηκε να παίξει στις δεξιές κυβερνήσεις- ως υφυπουργός Πολιτισμού επί Σαμαρά και ως επαναληπτική υπουργός πολιτσμού της κυβέρνησης Μητσοτάκη- θεωρείται πως έχει ολοκληρωθεί αποτελεσματικά, διότι όντως απαγκίστρωσε την επένδυση του Ελληνικού από τις αντιρρήσεις του Κεντρικού Αρχαιοκογικού Συμβουλίου και έκανε παράλληλα άλλες παρεμβάσεις στο ΚΑΣ για να σταματήσει η αγκύλωση των μεγάλων έργων.

Ωστόσο,  η κυρία Μενδώνη του αναιδούς πολιτισμού κατά την προηγούμενη θητεία της έφερε ορισμένες κοσμογονικές καταστροφές στην αρχαιολογική ιστορία της Ελλάδας.

1.Τσιμέντωσε την Ακρόπολη κάνοντάς την βορά στις ορδές των τουριστών. Η Ακρόπολη έχασε την αυθεντικότητα του εδάφους της αποτελώντας μια γελοιογραφία του παρελθόντος καθώς ανάμεσα από το τσιμέντο προβάλλουν κορυφές των βραχόλιθων. Ο βράχος της Ακρόπολης δεν πλέον είναι ιερός βράχος αλλά έδαφος ποδοπατήματος των τουριστών! 

Φέτος ντράπηκα όταν ξεναγούσα διακεκριμένους ανθρώπους από τον Καναδά στην Ακρόπολη όπου κουτρουβαληαστήκαμε με κίνδυνο να πάθουμε ατύχημα.

Στο μεταξύ το ασανσέρ που φτιάχτηκε δήθεν για τους ανάπηρους δεν λειτουργούσε και απο ό,τι πληροφορηθήκαμε σπανίως λειτουργεί.

1. Η κυρία Μενδώνη έδωσε την Επίδαυρο σε δυό  αμφιλεγόμενες παραστάσεις που προκάλεσαν το κοινό περί αρχαίου δραμάτος αίσθημα. (  Τους  ΣΦΗΚΕΣ στην κυρία Κιτσοπούλου και την ΜΗΔΕΙΑ στον κύριο Κάστροφ ) προκαλώντας σκουπίδια στον ιερό χώρο του αρχαίου δράματος.
2. Η κυρία Μενδώνη παρέδωσε τον ιερό χώρο του Ηρωδείου στα «ιερά»τέρατα της λαϊκής και πόπ μουσικής,Αντώνη Ρέμο και Άννα Βίσση αντίστοιχα, ξεφτιλίζοντας το ρωμαϊκό ωδείο. Η ντροπή δεν είχε πού να κρυφτεί με αυτές τις επιλογές, καθώς το Ηρώδειο έγινε κυριολεκτικά πίστα την ώρα που αναμενόταν να επαναλειτουργήσει ο Λυκαβηττός και δεν υπήρχε δικαιολογία για την φιλοξενία τέτοιων παραστάσεων.
3. Η κυρία Μενδώνη μας είχε φλομώσει προεκλογικά το 2015 με την Αμφίπολη για χάρη του Αντώνη Σαμαρά αλλά την εγκατέλειψε όταν επανήλθε ως υπουργός πολιτισμού.Κανείς δεν μιλάει πλέον για τον τύμβο της Αμφίπολης και αμφιβάλλω αν εξακολουθεί να ισχύει εκεί η αρχαιολογική σκάπάνη.
4. Η κυρία Μενδώνη ξεπούλησε όλα τα καφέ των Μουσείων σε πολυεθνική που έχει αγοράσει τα μικρογεύματα Γρηγόρης γιά καθαρά κερδοσκοπικούς λόγους παραβλέποντας πως ορισμένα από αυτά χρησιμοποιούνταν για παρουσιάσεις βιβλίων και άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις. 

Η κυρία Μενδώνη , της οποίας δεν ξέρω όλα τα κατορθώματα καθώς δεν ζώ στην Ελλάδα, είναι φανερό πως δεν παράγει πολιτισμό. Έχει τα παρεάκια της, προωθεί ΕΣΠΑ κυρίως για την αναστύλωση εκκλησιών ( καθότι ανήκε σε παρεκκλησιαστική οργάνωση στο παρελθόν)  και γενικά είναι η προβληματική αρτηρία του σύγχρονου πολιτισμού.Το ΥΠΠΟ επί των ημερών της δεν παρήγαγε ούτε ένα πρωτοπόρο έργο αληθινού πολιτισμού, απλά οι επιλογές της έφεραν την εμπορικότητα αναιδώς στην Ακρόπολη, την Επίδαυρο και στα μουσεία χωρίς ίχνος ντροπής. 

Δεν την είδαμε σε μια παρουσίαση βιβλίου, σε μια έκθεση ζωγραφικής στην επαρχία. Δεν την είδαμε πουθενά στα μικρά όπου παράγεται ο αληθινός σύγχρονος ελληνικός πολιτισμός. Λυπηρή απουσία μιας πολιτιστικής πολιτικής που θα έπρεπε να είχε συνέπεια και συνέχεια. 

Τελευταίο της κατόρθωμα ήταν η επίθεση στο νέο δήμαρχο Αθηναίων Χάρυ  Δούκα, τον οποίο προσπαθεί να σαμποτάρει μπλοκάροντας το άνοιγμα της Βασιλίσσης  Όλγας ως  κοιτίδα βυζαντινών αρχαιοτήτων. Είναι γνωστό ότι ολόκληρη η Αθήνα είναι αρχαιολογικός χώρος, αλλά αυτό δεν εμπόδισε να γίνει το μετρό και άλλα έργα μεγίστης σημασίας για την διευκόλυνση της σύγχρονης κοινωνίας. Και βεβαίως μπορεί να παραχωρηθεί μία λωρίδα για ποδηλατόδρομο αλλά αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να κλείσει όλος ο δρόμος που συνδέει το ανατολικό με το δυτικό κέντρο της Αθήνας. 

Η κυρία Μενδώνη ήρθε ο καιρός να επιστρέψει στην σύνταξη καθώς έχει ξεπεράσει το όριο ηλικίας.

Το υπουργείο πολιτισμού, που αποτελεί πυλώνα προσδιορισμού της ιστορικής χώρας μας έχει ανάγκη από ένα υπουργό με όραμα. Του αξίζει μια νέα Μελίνα Μερκούρη!