ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Tuesday, January 12, 2010

Εγινα κιόλας τριών χρονών




Σήμερα κλείνω τρία χρόνια στη μπλογκογειτονιά και νιώθω περίπου ευτυχής. Μέσα απο αυτό το μικρό διαμερισματάκι του σάιμπερσπέις απέκτησα καινούριες φιλίες, ήρθα κοντά με ανθρώπους απο τα παλιά, επικοινώνησα το έργο μου, εξέφρασα τις ιδέες μου χωρίς μοντάζ.

Ναι, παρότι επανειλημμένα έχω τονίσει πως έκτισα το μπλογκοδιαμέρισμα για να προβάλλω το συγγραφικό μου έργο, καθώς είναι ένα εύκολο ανανεώσιμο ιντερνετικό εργαλείο, τελικά βρέθηκα σε μια απρόσμενη διάδραση με πολλούς υπέροχους ανθρώπους.

Μέσα απο αυτές τις ιντρενετικές σελίδες ήρθα κοντά με συναδέλφους που γνώριζα μακρόθεν όπως την Ελένη Γκίκα ή Αλεφ, την Αγγελικούλα Κώττη, με το Νίκο Λαγκαδινό, με τη Ρίτσα Μασούρα. Εισέπραξα την αγάπη τους, την παρέα τους και πήραμε το δρόμο για ουσιαστικότερες επαφές.

Εδώ γνώρισα το άπαιχτο Μελισσάκι που με οδήγησε στη λατρεμένη πρωτευουσιάνα Δεσποινάριον, της οποίας την ανεπανάληπτη συνάντηση κατέγραψα σε προηγούμενο πόστ. Εδώ ήρθε η Πένυ μου των ταξιδιών, η λεπτεπίλεπτη Γιάννα, η Κατρίν, η Ορφια, η Κατερινάκι ή Κυκλάμινο Βουνού και τόσες άλλες φιλενάδες της μοναξιάς μου. Εδώ συναντηθήκαμε με την Εύη Φέτση εκ Λευκάδος ορμωμένη επίσης. Εδώ έμαθα τη μαγειρική δεινότητα της Κούκ Δε Μπούκ.

Εδώ ξανασμίξαμε με τον παλιό γλυκό φίλο Στράτο Δουκάκη απο τη Βενεζουέλα, που με οδήγησε στη γνωριμία του Γαβρίλη με τις ναυτικές ιστορίες, της πολυγραφότατης Γιώτας Στρατή, του Νέντη Κονταρίνη, της Βάνας Κοντομέρκου και άλλων πολλών ομογενών γραφόντων ών ουκ έτσι αριθμός.

Εδώ βρεθήκαμε με τη συνάδelφο Μαιρού Παραμυθού, που τη λατρεύω για τη μαγκιά της και την έμπνευσή της. Εδώ ξεκουραστήκαμε και γελάσαμε μέχρι δακρύων με φίλους και φίλες απο τα παλιά. Εδώ βάφτισα το Θύμιο ή Ράδιο Μαρκόνη μπλόγκερ κι ας μου αντιστέκεται τώρα που ξαναέχει πέσει στο ατέλειωτο τσάτ.

Εδώ με πισκέφθηκαν φίλοι παλιοί απ τη Λευκάδα, που είχαμε να σμίξουμε απο χρόνια. Εδώ βρήκα την παλιά μου συμμαθήτρια κάπου κρυμμένη μακριά στη Χίο, εδώ συναντήθηκα με το Γιώργο, το γιό ενός φίλου απ΄τα παλιά και τον λάτρεψα για την οξύνοιά του. Εδώ με ανακάλυψαν άλλοι Λευκαδίτες και πιάσαμε το νήμα των αναμνήσεων απο κεί πυ τόχαμε αφήσει.

Εδώ ερωτεύτηκα ξανά το καθημερινό γράψιμο, αυτό της ανανέωσης, της φρεσκάδας, της απόλυτης ελευθερίας. Εδώ ξανάγινα ο εαυτός μου χωρίς φτιασιδώματα.
Εδώ επιτέλους απόλαυσα δημοσιογραφική ελευθερία, που δεν είχα βρεί σε κανένα απο τα μαγαζιά που γύρισα. Εδώ έγραψα κείμενα χαράς και κείμενα πένθους, καταθέτοντας τα συναισθήματά μου χωρίς συμψηφισμούς.

Είμαι ευτυχής που ζώ στη μπλογκογειτονιά μου παρέα με ωραίους ανθρώπους στους οποίους προστίθενται διαρκώς καινούριοι. Δε σκοπεύω ποτέ να εγκαταλείψω αυτό το σπίτι μου κι ας με καλούν οι σειρήνες των εφήμερων επικοινωνιακών παιγνίων που ακούνε στο όνομα Φέισμπουκ και Τουίτερ. Εγώ ποτέ δεν θα προδώσω το προπύργιο της απόλυτης δημοσιογραφικής ελευθερίας μου!

Τζουστινάκι

34 comments:

Ra Ma said...

Ομολογώ δημοσίως πως είσαι η αιτία της ύπαρξής μου ως blogger! Και δεν σου αντιστέκομαι, ούτε στο chat το έχω ρίξει!!! Απλά ...δεν έχω συνέλθει από το καλοκαίρι! :)

Και από σένα γνώρισα (πέραν των άλλων) την cook (που ο παππούς της είχε βαφτίσει τη θεία μου) και τη μελισσούλα (που η μητέρα της με γνώριζε γιατί ερχόταν στο σπίτι μας όσο ήταν ακόμα μαθήτρια!) Μα γίνονται αυτά τα πράγματα?

Είσαι ξεχωριστή για μένα και πάντα θα αναρωτιέμαι, γιατί να μην ήταν διαφορετικά τα πράγματα?

Καλή χρονιά!!!

fevis said...

Έτσι, σωστά τα λες... Μέσα από εδώ ανοίγουν πόρτες για άλλα μέρη, για άλλους ανθρώπους, για επανασυνδέσεις, για απολογισμούς και για ελευθερία, πάνω απ' όλα... Χρόνια πολλά λοιπόν και από μένα που μπορεί να είμαι από τις πιο πρόσφατες αναγνώστριες σου αλλά έχω ήδη εξελιχθεί σε τεράστια φαν!!! Φιλιά..

ΓΙΑΝΝΑ said...

Και εγω ανακαλυψα εσενα Ιουστινη μου και δακρυσα απο χαρα οταν καταλαβα οτι με διαφορα δυο ετων ειχαμε καθησει στα ιδια φοιτητικα εδρανα και ισως ειχαμε συναντηθει στους διαδρομους η σε καποια συνελευση της σχολης χωρις να μιλησουμε ποτε.
Και μετα ανακαλυψα τα υπεροχα κειμενα σου και το γλυκο σου χαμογελο οταν σε συναντησα στην Αθηνα.
Χαιρομαι που ειμαι μελος αυτης της καταπληκτικης παρεας και προσδοκω να σε συναντησω παλι οταν το επιτρεψουν οι καιροι.Για το νησι σου δε τι να πω,το αγαπω ιδιαιτερα.
Φιλια και παντα επιτυχιες.

La Gigi said...

τι να πω κι εγώ τώρα...εσύ το ξεκίνησες με σοβαρό σκοπό, εγώ χωρίς σκοπό έτσι για να υπάρχει μια πιο ολοκληρωμένη διάδραση με την Εύη και τη Δέσποινα και μερικούς άλλους ή και από μια διάθεση εξωτερικευσης ίσως, και κάπου εκεί σε βρήκα κι εσένα :)
οταν λες οτι σε οδηγησα στη Δεσποινα εννοεις φανταζομαι το προσφατο ταξιδι μας γιατι μπλογκικώς η Δεσποινα με οδήγησε σε σένα, γι αυτο ειναι και γνωστη ως μιντλ γουμαν :))
να τα κανεις οσα πολλα θελεις τα μπλογκοχρονακια σου
σε φιλω

Μηθυμναίος said...

Τι να πω κι εγώ με την τύχη και τις συμπτώσεις… Συναντηθήκαμε απρόσμενα στη Βενεζουέλα τότε (αλήθεια πόσα χρόνια πάνε;) με την εκπομπή στην ΕΡΑ5 κι ύστερα μέσα από το διαδίκτυο της επικοινωνίας για να καταλήξουμε στο blogging και στις συχνές πλέον συναντήσεις μας στην Αθήνα…
Κοντά σε σένα γνώρισα κι έκανα κι εγώ πολύτιμους φίλους, μερικούς απ’ αυτούς που αναφέρεις εδώ κι αυτό είναι πλούτος για μένα. Όπως πλούτος ανεκτίμητος είναι και η δική σου φιλία! Φυσικά εδώ σε γνώρισα καλύτερα σχεδόν σε καθημερινή βάση κι έμαθα κι άλλα πολλά…

Το πόσο σε λατρεύω δεν είναι ανάγκη να στο πω… Σ’ αγαπώ και το ξέρεις!!!

Να σου ευχηθώ, για το τρίχρονο blog σου, να συνεχίσει να σου προσφέρει τα διπλάσια απ’ όσα καλά σου πρόσφερε μέχρι τώρα!!!

Και τούτο το δικό μου ΔΩΡΟ!!!

δεσποιναριον said...

Χρονια δημιουργικα Ιουστινακι μου! 13 Γεναρη δε θα το ξεχασω, ηταν τα γεννεθλια του λατρεμενου μου μπαμπα και τα γεννεθια μιας φιλης πολυτιμης.
Να ειναι το μπλογκακι χωρος χαρας, αγαπης, δημιουργιας και πολλων ιντερνετικων διαδρσεςων. ΔΗΛΑΔΗ εισαι 13 μερες μιρκροτερη μου!
Ο κοσμος ειναι μικρος και βρισκουμε ακρες απιστευτες με τις γνωιμιες αλλα κανουμε και καινουργιες πολλα υποσχομενες.
Καναδεζουλα δε θυμαμαι αν στο εχω πει ποτε.. το πρωτο ποστ σου που ειχα διαβασει ηταν για καποιον που χωγραφισε την ελληνικη σημαια στην γκαραζοπορτα του και ειχες παρει το μερος του. Κι εγω σκεφτομουνα οτι δε θαθελα ο τουρκος ας πουμε γειτονας μου να ζωγραφισει την κοκκινη στο γκαραζ του. Και ειχα πει τοτε Πφφ! Μετα ειπες μια ιστορα καρδιας και μπηκα! Δε ρεστ ιζ χιστορυ.
Υψωνω ενα ποτηρι σαμπανια στο μπλογκακι σου που τοσο αγαπαμε ολοι!

fairy said...

Μέτα από καιρό (είμαι αδικαιολόγητος το ξερώ!!!) επίστρέφω και εγώ στην διαδικτιακή σου κουβεντούλα. Παρακολουθόντας σε τον τελευταίο 1,5 χρόνο τόσο από εδώ όσο και από κόντα οφείλω να δηλώσω καταγοητευμένος και συνεπαρμένος από την ευγένεια σου ,την ενέργεια σου και κυρίως την μεγαλοκαρδία σου. Μην ξεχάσω την μαγειρική σου δυνότητα και την απίστευτη φιλοξενία σου.

Βλέποντας σε τα χριστούγεννα με την μελισσούλα είδα πόσο ξεχωριστή θέση έχει για σένα αυτή η μπλοκογειτονία και πραγματικά για μένα απόκτησε μεγαλύτερη σημασία αυτή η διαδικτιακή συνάντηση..

Να σε έχει ο θεός πάντα καλά

Φιλιά!!!!

Meropi said...

Ιουστινάκι μου,
σου εύχομαι από καρδιάς να τα εκατοστήσεις, έστω αν χρειαστεί να ζήσεις 150 χρόνια!!! Χα χα χα! Να είσαι πάντα καλά και να μας κρατάς συντροφιά μέσα από τις λέξεις που ξέρεις να χειρίζεσαι τόσο όμορφα!!!
Υ.Γ. Α, ούτε κι εγώ συμπαθώ το FACEBOOK και το twitter (το τελευταίο μάλιστα ούτε καν ξέρω τι είναι). Blog και πάλι blog!

Evie said...

♫ ♫ Happy Birthday to Blog ♫♫ Happy Birthday to Blog ♫♫ Happy Birthday to Blog ..♫♫ Happy Birthday to you...Τι να κάνω από τραγούδι σε τραγούδι είμαι, μα το αξίζεις!!

Να ζήσει το μπλογκ σου πιστή μου Ζουστιν να σε χαιρόμαστε κ να μας γράφεις πολλά όπως εσύ θέλεις για πολλά καλά χρόνια.

Έχω κ εγώ τους δικούς μου λόγους για το δικό μου το μπλογκαρισμα που έγινα σχολαστρια σου. Θα τα πούμε κάποια άλλη φορά. Με φιλιά

alef said...

Ιουστινάκι μου γλυκό, όλα τα γενέθλια μαζί! Χαρούμενα γενέθλια λοιπόν κι εδώ και ναι, το διαδίκτυο είχε και καλές εκπλήξεις! Φιλιά κι ευχές κι αγάπη και φιλία παντοτινή!

Justine's Blog said...

Αγαπημένε μου Μαρκόνη,
Γιατί να μην ήταν διαφορετικά τα πράγματα, ανέγγιχτα απο το φρικτό παραμορφωτικό χρόνο, που εξαφανίζει ανθρώπους κι αγάπες;
Ομως εμείς πήραμε μια δέυτερη ευκαιρία στη ζωή και ξαναγνωριστήκαμε μέσα απο το ίντερνετ και δέθήκαμε μέσα απο τη Μελισσούλα και την Κούκ Δε Μπούκ.
Νάσαι καλά πάντα κι ας κάνεις τσατοδουλειές!

Justine's Blog said...

Α! Εύη καλή μου,
Εσύ ξέρεις τί θα πεί να αποτινάσσεις τα δεσμά του πρέπει και του μη στα γραφάς. Η μπλογκογειτονιά είναι συνώνυμη της ελευθερίας. Κι εκεί δείχνει ό καθένας μας το μέτρο του. Και τη σοφία του.
Κι εγώ οπαδός των μικρών καθημερινών πραγμάτων δηλώνω.
Με αγάπη

Justine's Blog said...

Γιαννα λεπτεπίλεπτη φίλη μου,
Δεν τόξερα πως έχουμε κοινή πνευματική καταγωγή, πως καθήσαμε στα ίδια έδρανα, πως διαβάσαμε τα ίδια βιβλία, πως δώσαμε εξετάσεις στα ίδια αμφιθέατρα.
Ελπίζω να βρεθούμε για περισσότερη ώρα, να τα πούμε ενδοσκοπικότερα, να γίνουμε φίλες όπως τότε παλιά ρωτούσαμε στην αυλή του σχολείου. Θέλεις να γίνουμε φίλες;
Φιλιά αγαπητικά με χιονάκι του βορρά

Justine's Blog said...

Μελισσάκι μου,
Ωραίο και το χύμα για την ανάπτυξη της επικοινωνίας. Εκεί με πέτυχες και μένα μέσω της μίντλ γούμαν. Εννοώ πως μας οδήγησες στην ΄Πρωτευουσιάνα αυτές τις γιορτές κι ήταν ανεπανάληπτα.
Οσο για τις διαδράσεις, το μπλόγκινγ τις χαρίζει με πληθωρικότητα γιατί μέσα απο τα κείμενα του καθενός έχει την ευκαιρία ο αναγνώστης να παρακολουθήσει το χαρακτήρα του. Κανείς δε μπορεί να κρυφτεί στη μπλογκογειτονιά ακόμη κι αν φοράει μάσκα!
Φιλάκια μικρή Μέλισσα του χειμώνα

Justine's Blog said...

Λατρεμένε τρυφερέ Στράτο,
Ευχαριστώ για την αγκαλιά τα τριαντάφυλλα. Μου έφτιαξες τη μέρα μου, να τα δώ να ξεπροβάλλουν κόκκινα και λαχταριστά.
Τα έβαλα κιόλας στο βάζο μου.
Και οι περίπατοι της Αθήνας, το πάρτυ του Μαρτίου- έρχεται κι αυτό οσονούπω- είναι κάποιες απ΄τις στιγμές που σμίγουμε.
Σε ευχαριστώ για τη φιλία, την αγάπη και τα τριαντάφυλλα . Μοσχοβόλησε το σπίτι!

Justine's Blog said...

Βρε Πρωτευουσιάνα,
Εγώ δεν τραβάω ζόρι με την εθνική ταυτότητα και τη σημαία των γειτόνων. Μας έχουν φλομώσει στισ σημαίες του Κεμπέκ, του Καναδά και του Μόντρεαλ. Γιατί να μη βάλει ο Ελληνάρας μου και τη δική του;
Τελικά, έχασε τη δίκη και την έφεση γιατί λέει οι δικαστές αποφάνθηκαν πως πρόκειται για διαφήμιση της χώρας στο γκαράζ του.
Ασε με τώρα το θυμήθηκα κι έσκασα πάλι, που έχασε τη χαρά και την περηφάνεια του ο άνθρωπος.
Ωραί η σαμπάνια και δροσερή. Ο Ερρίκος της διάλεξε;

Justine's Blog said...

Χρηστουλίνο μου,
Ελπίζω να είστε καλά και να χουχουλιάζετε στους καναπέδες σας τώρα που χτύπησε ο ιός του κρύου.
Σε ευχαριστω για τα στολίδια σου. Δική μου χαρά είναι που σας γνώρισα και που ομορφαίνετε τη ζωή μου με τη νεότητά σας.
Οσο για τη Μελισσούλα, ήταν καρμική προσταγή να τη συναντήσω έστω κι εκτός μπλόγκινγκ. Θα την εντόπιζα ακόμη και σε συναυλία της Μαντόνα ή του Σάκη!!!
Φιλιά και θα τα πούμε σύντομα

Justine's Blog said...

Μερόπη μου,
Βασίλισσα του μπλόγκινγκ. Εσύ είσαι πιστή, συνεπής και έχεις τρομερό πλήθος.
Φυσικά, δεν την αλλάζουμε τη μπλογκογειτονιά με φεισμπούκια και τουίτερ. Είναι για πιο μοναχικούς ή πιο βιαστικούς!
Φιλάκια

Justine's Blog said...

Εύη λατρεμένη μου,
Ευχαριστώ για τα τραγουδάκια που μου παιζεις καθημερινά. Θα σε βάλω στη χορωδία του Σωκράτη.
Αλήθεια, θέλω να σε γνωρίσω απο κοντά εκεί στο Τορόντο να μου λύσεις απορίες πολλές και γλυκές.
Φιλάκια χιονισμένα

Justine's Blog said...

Μικρή μου Αλεφίνα, Ελενίτσα των γραφών, Ευχαριστώ για τις ευχές. Πόσο ζήλεψα που δεν ήμουν μαζί σας στη χαρά σου. Εμαθα πως όλα ήταν υπέροχα, μια αληθινή γιορτή απο σένα για όλους μας.
Σ΄αγαπώ πολύ. Φιλί χειμωνιάτικο μακρινό!

Michael Tellides said...

Καί γώ έγινα κιόλας δεκαπέντε μηνών... με τα καλοκαίρια.
Αναμένω εντυπώσεις για το νέο μου bloglook. (Μέ έφαγε η μοναξιά για την αγάπη των άλλων!)
Σου εύχομαι να τα blog-εκατοστήσεις...

Αστοριανή said...

...Στα μισά... σε συνάντησα και είπες: "Λόβ ατ φέρστ σαϊτ"

"πολύχρονη¨και... πάντα "ευπώλητη" (από σένα το πρωτοάκουσα!!!)

Πάντα με την αγάπη μου,
Υιώτα,
ΝΥ

orfia said...

Αυτη η γωνια εδω, εγινε και για μενα που δεν ειμαι μπλογκερ, μια πηγη γνωσεων, αποψεων και χαλαρωσης και ετσι σιγα σιγα αρχισα να σχολιαζω και να επικοινωνω μαζι σου. Σε ευχαριστω γι αυτο και ευχομαι να γιορτασεις ακομη, απειρα γενεθλια για να το ευχαριστιομαστε και εμεις.!! Φιλακια Ιουστινη μου.!(το μου ηταν αυθορμητο και ξερω οτι δεν θα ειχες αντιρρηση)...

katrine said...

Τη Δεσποινούλα τη γνώρισα αναζητώντας γαριδομακαρονάδα! Διαβάζοντας τη λοιπόν μπήκα στο κόσμο του blogging. Γνώρισα και συνομιλώ πια με αξιόλογους ανθρώπους.
Είναι περίεργο πώς σμίγουν οι άνθρωποι σε στενά, δρόμους και πολιτείες. Είναι πλούτος για μένα.
Ευχομαι για πολλά πολλά χρόνια, όμορφα και με υγεία να συνεχίζονται οι γραφές σου και εδώ.
Πέρα απ όλα τ άλλα το χαμόγελό σου τα λεει όλα και θα κεραστώ σαμπάνια πίνοντας στην υγειά σου με πολλές ευχές.
Φιλιά απ τη μουντή Αθήνα.

pylaros said...

Η μπλοκογειτονία μας, κατα κάποιον παράξενο τρόπο είναι σαν μια οικογένεις, έξω από τα σύνορά μας, αυτά που κλείνει η πόρτα του σπιτιού μας.
Σου εύχομαι λοιπόν αγαπητή μου Ιουστίνη, χαρούμενο Aniversario
και σε άλλα πολλά.
Με αγάπη
Γαβριήλ

Justine's Blog said...

Μιχάλη μου,
Για την αγάπη των λόγων σε έφαγε η μοναξιά, δεν γράφεις , δεν ανανεώνεις γι αυτό μένεις με κλειστά παράθυρα στη μπλογκογειτονιά.
Ευχαριστώ για τις ευχές
Πολλά φιλιά

Justine's Blog said...

Αγαπημένη μου Γιώτα,
Λάβ ατ φέρστ σάιτ, ομολογώ. Χάρηκα τόσο πολύ για κείνη τη γνωριμία μας και χάρηκα πιο πολυ που γνώρισα μια καταπληκτική μαστόρισσα του λόγου κι ας ζείς στην ξενητειά.
Φιλιά σου

Justine's Blog said...

Ορφια μου,
Το σου ήταν το δώρο μου. Χαίρομαι που έρχεσαι στο μπλογκοδιαμέρισμα και χαλαρώνεις, που πίνουμε καφέδες έστω και μακρόθεν. Είναι πολύ σπουδαία για μένα αυτή η καθημερινή επίσκεψη, πολύτιμη στη μοναξιά της ξένης χώρας.
Φιλί μακρινό χιονισμένο

Justine's Blog said...

Κατρίν μου,
Το είπα και αλλού, το μπλόγκινγκ σε αφήνει να δείς ξεκάθαρα πίσω απο τη μάσκα, αναδεικνύει τον άνρθωπο άνδρα ή γυναίκα.
Πιστεύω ότι το να συναντηθούμε κάποιοι και κάποιες έστω και στο διαδίκτυο, είναι καρμική προσταγή. Νιώθω πλούσια με σένα όπως και με τις άλλες μου γειτόνισσες.
Ας όψεται η μαγείρισσα- ΝΑΣΑϊκή μπλογκογειτόνισσα!

Justine's Blog said...

Γαβρίλη λατρεμένε μου,
Η μπλογκογειτονιά είναι ο καφενές μας, η έξοδος απο το σπίτι, η διέξοδος απο την καθημερινότητα.
Ολοι μας αποκαλύπτουμε τις περσόνες μας κι εσύ΄μας έχεις ξεδιπλώσει το αστείρευτο ταλέντο των αφηγήσεών σου. Καλά σε λέω Μαρκές κι ας σεμνύεσαι εσύ.
Φιλιά μουντά

MarthaD said...

Αγαπητη Ιουστινη,
Χρονια Πολλα σαν μπλογκερ και ενα μεγαλο ευχαριστο για ολα ταξειδια και τις ιστοριες που μας εχεις χαρησει.
Να εισαι παντα καλα και να μας κρατας συντροφια οπου καν βρησκομαστε.
Πολλα φιλακια.
Μαρθακι

Justine's Blog said...

Μαρθάκι γλυκό, μελένιο,
Σ ευχαριστώ που έστειλες το βιβλίο μου στο Δεσποινάριον, ήταν πολύ ευγενικό εκ μέρους σου να το σκεφτείς και να το κάνεις πράξη.
Να ξέρεις πως εδώ υπάρχει μια αγκαλιά μεγάλη για σένα ν΄ακουμπάς όταν θέλεις και τόχεις ανάγκη.
Ευχαριστώ για τις ευχές σου
Φιλιά σκοτεινά όμοια με τον ουρανό μας

τα χνάρια said...

Εδώ, γίνανε όλα, Τζουστινάκι μου!
Εδώ να μείνεις, γιατί κανένα άλλο πηγαδάκι δεν είναι ελεύθερο σαν κι αυτό.
Εδώ μπορεί να μπει οποιοσδήποτε, χωρίς να πρέπει να είναι γραμμένος.
Να τα εκατοστήσει τα χρόνια του το μπλογκ σου, Ιουστίνη μου, κι εσύ μαζί του και να γράφεις πάντα ΕΛΕΥΘΕΡΑ!

Justine's Blog said...

Κατερινάκι μου,
Εδώ είναι η δημοσιογραφική ελευθερία και όχι μόνον. Εδώ είναι η απόλυτη έκφρση σε όλα τα επίπεδα. Είμαι ευτυχής που ήρθα στη μπλογκογειτονιά και... Δεν παώ πουθενά πουθενά εδώ θα μείνω!!!