Μεσημβρινές συνευρέσεις

Μεσημβρινές συνευρέσεις

Εύα Στάμου

εκδόσεις Μελάνι, σ. 145, 13 ευρώ

Τη γνώρισα σε μια απο τις μπλογκοσυγκεντρώσεις της Ελένης Γκίκα στο καφέ της Αγκυρας ένα απο κείνα τα Σαββάτα, που βρέθηκα στην Ελλάδα δυό χρόνια πριν. Δεν ξέρω γιατί με την Εύα Στάμου ένιωσα μια σύνδεση άμεση και ουσιαστική , παρότι δεν είναι ο τύπος μου να συχνάζω με ψυχολόγους. Μου άρεσε μάλλον αυτή η επιθετική ομορφιά της, που την έκανε να είναι άνετη μέσα στο δέρμα της αλλά και στο επάγγελμά της.

Εκτοτε την καλώ κάθε χρόνο στα περίφημα πάρτυ της Αθήνας, γιατί μου αρέσουν πολύ εκείνη κι ο σύντροφός της. Θάλεγα πως τους νιώθω ιδιαίτερα κοντινούς κι ας βρισκόμαστε περιοδικά και πού στην Ελλάδα.

Με μεγάλη ανυπομονησία άρχισα να διαβάζω το βιβλίο της «Μεσημβρινές Συνευρέσεις» στο αεροπλάνο προς Αθήνα τον περασμένο Νοέμβρη της επιστροφής μου στο Μόντρεαλ.Πρόκειται για μια συλλογή με διηγήματα, που έχει θέμα της το ανθρώπινο σώμα και τη διαφορετικότητα της σεξουαλικότητας.Το ρούφηξα κυριολεκτικά κατα το δεκαπεντάωρο ταξίδι μου με στάση στο λατρεμένο μου Παρίσι.

Το ξαναδιάβασα πάλι μετα τις διακοπές καθώς ήθελα να φρεσκάρω στο νού μου τις λεπτομέρειες των Μεσημβρινών Συνευρέσεων, που έπαιζαν ανάμεσα στην άκρα σεξουαλικότητα των δύο φύλων αλλά και των ομοφυλόφιλων χωρίς όμως να με σοκάρουν.

Βρήκα τη ματιά της Εύας Στάμου άκρως διεισδυτική όπως άλλωστε την περίμενα, καθώς είχα εξοικειωθεί με αυτήν απο τα συγκροτημένα κείμενά της στο υπέροχο μπλόγκ της. Η σωματική συνεύρεση μέσα απο την πένα της με παρέπεμψε στις λογής λογής ιστορίες που θα έχει ακούσει στο ψυχολογικό ντιβάνι της .

Ο «Χάρτης» με παρέπεμψε στην τυχαία ερωτική συνεύρεση για τον ίδιο το σωματικό έρωτα και όχι πέρα απ΄αυτόν , Το «Ρίσκο» στο πάλιωμα του ερωτισμού μέσα στο γάμο, «Οι Μεσημβρινές συνευρέσεις» σε ιστορίες των Εξαρχείων και των εξαρτήσεων, και τα υπόλοιπα διηγήματα σε περιγραφές ερωτισμού, που ξεπερνούν τα όρια της συνθήκης. Αλλά ακόμη και ο ομοφιλόφυλος έρωτας είχε ένα ρομαντισμό και μια απελπισία, εκείνη της διαφορετικότητας και της μοναξιάς.

Δεν θα μπορούσα να κατατάξω τα διηγήματα της Εύας Στάμου σε αμιγώς λογοτεχνικά πονήματα, καθότι παρα την καλή γραφή, τους λείπει αυτή η αοριστία της λογοτεχνικής αδείας. Η Εύα Στάμου σε πρωτοπρόσωπη ή τριτοπρόσωπη γραμμή είναι πανταχού παρούσα ως αφηγήτρια και ως ψυχολόγος του βάθους και του πλάτους. Είναι παρούσα συμπερασματικά, άφοβα και ακριβοδίκαια.

Μέσα απο τα κείμενά της αναδεικνύει την αναλυτική της σκέψη, τη βαθειά παιδεία της αλλά και την άριστη σχέση με το αντικείμενό της, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ο ψυχισμός πίσω απο τη σωματική συνεύρεση με φόντο διάφορες συνθήκες ζωής.

Μου άρεσαν τούτα τα διηγήματα, που είχαν ουσιαστικό λόγο ύπαρξης, που δεν ήταν ατάκτως ερριμμένα κάτω απο μια αόριστη λογοτεχνική προσποίηση. Τελικά, διαβάζοντάς τα και δεύτερη φορά κατέληξα στο συμπέρασμα πως αυτή η δημοσιογραφική μου φύση ενθουσιάζεται απο το ίδιο το γεγονός, που ενδύεται τον μανδύα του διηγήματος προπάντων όταν έχει γραφτεί απο το νού, την πείρα και τη δεξιοτεχνία μιας συγκροτημένης ψυχολόγου με ωραία και τρεχούμενη πένα.

Εύα μου περιμένουμε κι άλλα τέτοια κείμενα στη μικρή ή τη μεγάλη φόρμα, τώρα που σε ανακαλύψαμε στη γραφή.

Ιουστίνη Φραγκούλη

Μίνι βιογραφικό της Εύας Στάμου

Η Εύα Στάμου γεννήθηκε στην Αθήνα. Έζησε στη Βρετανία όπου έκανε ανώτατες σπουδές φιλοσοφίας και διδακτορική διατριβή στην ψυχολογία με θέμα τη συγκρότηση της προσωπικότητας. Εργάστηκε στην Πρότυπη Ψυχιατρική κλινική του Γιορκ και δίδαξε Ψυχιατρική Ηθική στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ. Από το 2007 ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως ψυχοθεραπεύτρια ατόμων και ζευγαριών. Έχει γράψει τα μυθιστορήματα "Ελιγμοί", 2004 - "Ντεκαφεϊνέ", 2005 και τα διηγήματα "Μεσημβρινές συνευρέσεις", 2009.