Μαρία Κάλλας , η δική μου ντίβα!

Η Μαρία Κάλας τη βραδυά που τραγούδησε στη Λευκάδα!!!

 

Αφιερωμένο εξαιρετικά στον αναγνώστη των προσωπικών μου γραφών !!!

 

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Η πατρίδα μου η Λευκάδα είναι  ένα νησί δεμένο με την ιστορία της οικογένειας Ωνάση, καθώς το ιδιωτικό νησί Σκορπιός ανήκει στην πολυνησία της. Μεγάλωσα με το μύθο της Μαρίας Κάλλας, που σήμερα αν ζούσε θα ήταν μια γριούλα 90 ετών. Η Μαρία Κάλλας, η Casta Diva άφησε τη σφραγίδα της σε όλους όσους τη γνώρισαν και σε εκείνους που έμαθαν πως η Λευκάδα ήταν αγαπημένος της τόπος.

Η Μαρία Κάλλας, περνοδιάβαινε τα καλοκαίρια στη Λευκάδα, ψωνίζοντας από τα τοπικά μαγαζάκια και σκορπίζοντας την αύρα της ντίβας. Οι Λευκαδιτες ήταν εξοικειωμένοι με τη μεγάλη τραγουδίστρια της όπερας και τον μεγιστάνα Αριστοτέλη Ωνάσση, την εποχή του ερωτικού τους ειδυλίου.

Το καλοκαίρι του 1964 ήμουν ένα σγουρόμαλλο κοριτσάκι πέντε ετών. Οπως κάθε βράδυ, η μητέρα μου μας πήρε με τον αδελφό μου να παρακολουθήσουμε τις Γιορτές Λόγου και Τέχνης, που είχαν καθιερωθεί από το 1955 από τον Αντώνη Τζεβελέκη και ανέδιδαν άρωμα τέχνης στο μικρό και παραμελημένο νησί του Ιονίου. Εκεί, λοιπόν, άρχισαν τα σιγοψιθυρίσματα ότι η ντίβα Μαρία Κάλλας και ο Αριστοτέλης Ωνάσης παρακολουθούσαν στις πλαστικές καρέκλες τη βραδυά.

Δεν θυμάμαι λεπτομέρειες αλλά τούτο μόνο κυριαρχεί στις αναμνήσεις μου. Η μαμά είπε να κάνουμε απόλυτη σιωπή γιατί θα τραγουδούσε η Μαρία Κάλλας. Η ντίβα, ντυμένη με ένα όμορφο καλοκαιρινό φουστάνι  σηκώθηκε στη σκηνή κι έπιασε να τραγουδάει μια άρια. Η φωνή της ήχησε στα παιδικά μου αυτιά σαν ένα γοερό κλάμα. Το  κοινό απλώς παραδόθηκε στην μαγική της ερμηνεία.

Την άλλη μέρα στα σοκάκια της πόλης διαχύθηκε η είδηση. Η Μαρία Κάλλας τραγούδησε στις Γιορτές Λόγου και Τέχνης στην πλατεία της Λευκάδας. Η μαμά διηγόταν στις γειτόνισσες, το τράνταγμα που ένιωσε όταν ξεχύθηκε η φωνή της τόσο υπέροχη και δυνατή, που καθήλωσε ακόμη και εμάς που ήμασταν παιδάκια.

Το ρεπορτάζ από εκείνη την ιστορική νύχτα αναφέρει ότι η σοπράνο βρέθηκε τον Αύγουστο του 1964 στην κατάμεστη από κόσμο -πάνω από 3.000 άτομα- κεντρική πλατεία της πόλης. Η Κάλλας έμενε την εποχή εκείνη μαζί με τον Αριστοτέλη Ωνάση στο Σκορπιό. Παρακολουθούσαν τις εκδηλώσεις στη σειρά των επισήμων όταν εξέφρασε την επιθυμία να τραγουδήσει. Έτσι και έγινε. Ερμήνευσε την Άρια της Σαντούτσας από την Όπερα «Καβαλλερία Ρουστικάνα» του Πιέτρο Μασκάνι. Στο πιάνο την συνόδευσε ο Κυριάκος Σφέτσας.

Ο Κυριάκος Σφέτσας μικρό ταλαντούχο αγόρι, συνόδευσε τη μυθική τραγουδίστρια της όπερας στο πιάνο. Εζησε τη δόξα της στιγμής επενδύοντας σε σπουδαίες μουσικές στιγμές. Εγινε συνθέτης, διευθυντής του Γ Προγράμματος της ΕΡΑ, διευθυντής των Γιορτών Λόγου και Τέχνης αργότερα.

Ο ίδιος αναθυμήθηκε σε συνέντευξή του το 2005:

“Η νεκρική σιγή που απλώθηκε όταν ανεβήκαμε στο πάλκο ήταν η συγκλονιστικότερη μουσική παύση που έχω νιώσει. Ως να ‘ρχεται ένας κρυφός αέρας να σε πάρει για κάποιο άγνωστο όνειρο. Ξεχύθηκαν βελούδινοι ήχοι και μάγεψαν τα νερά του Ιονίου. Κι έφεραν σε όλους την κάθαρση που μόνο ανείπωτα γεγονότα μπορούν να φέρουν. Ο κόσμος παραληρώντας συνόδεψε την Μαρία μέχρι το λιμάνι. Εγώ εισπράττοντας μερικά απωθητικά μπράβο εξαφανίστηκα ως αριθμός μέσα στις χιλιάδες.

Θυμάμαι απλά την μελαγχολία μου και την μοναξιά μου. Θυμάμαι ότι το απρόσμενο όνειρο κράτησε πολύ λίγο και πως ξαναβρέθηκα πίσω στην πραγματικότητα. Κρατούσα την αίσθηση από το φιλί που μου ‘δωσε στο μάγουλο και τον ερωτισμό που ένιωσα όταν ακούμπησα τα γυμνά της μπράτσα…

“Τι ήταν παιδάκι μου αυτή η φωνή;” με ρώτησε από το κατώφλι της πόρτας όπου μεσάνυχτα υπνοβατούσε μια γριούλα. Η φωνή της Μαρίας ως μαγική ξεπερνούσε τα φυσικά όρια… Υπολόγισα τα οχτακόσια μέτρα απόστασης και ανατρίχιασα…”

Για μένα που άκουσα τη μαγική φωνή της Κάλλας ανυποψίαστο κοριτσάκι ζωντανά στην ταπεινή εξέδρα του Φεστιβάλ Λευκάδας,αυτή η στιγμή σημάδεψε τη μνήμη και την προσωπική μου ιστορία. Ανδρώθηκα ακούγοντας τους δίσκους της, ωρίμασα ακολουθώντας την τραγική προσωπική της ιστορία.

Ο τρικυμιώδης έρωτας της Μαρίας Κάλλας με τον Αριστοτέλη Ωνάση, η προδοσία του και ο γάμος του με την Τζάκυ Κένεντυ, άφησαν σημάδια ανεξίτηλα στην γυναικεία μου υπόσταση. Κι όταν εκείνη πέθανε κλεισμένη στο διαμέρισμά της στο Παρίσι, όταν η στάχτη της σκορπίσθηκε στις θάλασσες, ήξερα καλά ότι η ντίβα μου είχε νιώσει  τον γυναικείο πόνο της απώλειας βαθειά στα φυλλοκάρδια της. Κι αυτό την έκανε μεγαλύτερη κι από το ταλέντο της στη δική μου ύπαρξη!