ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Saturday, December 28, 2013

Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία στο ιστολόγιο Τέρα Αμου

Άυτή είναι η Χριστουγεννιάτικη ιστορία που έγραψα όταν ο Νίκος Διακογιάννης με κάλεσε στις Χριστουγέννων ιστορίες που δημοσίευσε  στο ιστολόγιό του!
Σήμερα κοντά μας η Ιουστίνη Φραγκούλη - Αργύρη
 
Χριστουγέννων ιστορίες ιστολόγιο Τέρα Άμου.jpg
γράφει η  Ιουστίνη Φραγκούλη - Αργύρη

Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Υ Γ Ε Ν Ν Α
Σ Τ Α  Ξ Ε Ν Α

Χριστουγέννων ιστορίες ιστολόγιο Τέρα Άμου (2).jpgΜαννούλα, σου γράφω από τα ξένα,
Ξέρω πως δε μπορείς να διαβάσεις το γράμμα, αλλά θα πας στο δάσκαλο να στο διαβάσει με κείνη την καθαρή φωνή του. Ετσι θα μάθεις τα δικά μου τα νέα εδώ που έφτασα στον Καναδά. Είναι Δεκέμβρης, Χριστούγεννα πλησιάζουν και κάνει κρύο τσουχτερό.
 
Ο αδερφός μου με συνόδεψε στο υπερωκεάνειο «Βασίλισσα φρειδερίκη» στον Περαία. Να δείς μαννούλα ένα καράβι σαν πολιτεία ήτανε , είχε καμπίνες (κοιμήθηκα με τέσσερις άλλες κοπελιές σε κουκέτες πάνω-κάτω), σάλες για φαγητό, άλλες σάλες για χορό. Εμεινα θαμπωμένη από το πλούτος και την πολυτέλεια. Και τα γκαρσόνια ντυμένα στα ασπρόμαυρα κουστούμια, με πετσέτες να κρέμονται από τα χέρια τους μην τύχει και λερώσει τίποτε και δεν το προλάβουν.
 
Το ταξίδι πέρασε ευχάριστα, γνωρίστηκα με τις άλλες κοπελιές αυτές τις έξι μέρες. Αλλες ήρθαν στον Καναδά να σμίξουνε με τ΄αδέρφια τους, άλλες ήρθαν να παντρευτούν καλά παιδιά από τον τόπο τους κι άλλες , σαν εμένα, να πάνε υπηρέτριες σε διάφορα σπιτικά πλούσιων.
 
Εκεί που κάναμε το σταυρό μας πως η θάλασσα ήταν γαλήνια-«Δόξα τω Θεώ» λέγαμε οι καημένες- έπιασε ένας τρομερός σίφουνας, τα κύματα ανεβαίνανε βουνά, το υπερωκεάνιο έτρεμε σαν καρυδότσουφλο. Ο καπετάνιος είπε από το μεγάφωνο να μη φοβόμαστε , δεν ήταν τίποτε , είχαμε φτάσει λέει στι Νιουφ... πώς τόπε, δεν κατάλαβα. Σαν όταν φτάναμε στο Κάβο Ντόρο, τέτοια λύσσα την έπιασε τη θάλασσα και μεγαλύτερη. Εβγαλα τα σωθικά μου, έλεγα πως θα πεθάνω εκειδαπέρα. Τί άγριος καιρός μαννούλα, σαν που τον βλέπεις σ΄εφιάλτες.
Χριστουγέννων ιστορίες ιστολόγιο Τέρα Άμου (5).jpgΤην άλλη μέρα ξαφνικά γαλήνεψε ο ωκεανός και το καράβι μπήκε στο λιμάνι. Στο λιμάνι του Χάλιφαξ, έτσι το λένε, αυτό το κατάλαβα καλά. Γιατί όπου μας έβαλε να υπογράψουμε ο διερμηνέας, ήταν γραμμένο και χιλιογραμμένο Χάλιφαξ. Μου κάνανε εξετάσεις, δηλαδή μου βγάλανε το κοπμινεζόν και το σουτιέν (ντράπηκα αλλά τί να κάνω η κακομoίρα), μου πήρανε φωτογραφίες απ΄τα πνευμόνια μην τύχει κι είμαι φθισική. Εδώ στον Καναδά μόνο γερούς εργάτες θέλουνε, τους φθισικούς τους στέλνουνε πίσω.
 
Μας βάλανε στο τραίνο όλες μαζί εμάς που προοριζόμασταν για υπηρέτριες , στα βαγόνια καθόμασταν δυό-δυό σε ξύλινα καθίσματα. Να δείς μαννούλα το τραίνο να κυλάει κι εγώ να χάνομαι μέσα στους απέραντους σιτοβολώνες του Καναδά. Ναι, απέραντες πεδιάδες, τότε συλλογίστηκα κι εγώ «γι αυτό τη λένε γή της επαγγελίας», εμάς το νησί μας όλο βράχια και κατσίκια, μάννα. Τα μάτια μου δε χόρταιναν να βλέπουν τη φύση, πράσινα έλατα και μετά χωράφια απλωμένα σε χιλιάδες στρέμματα και κάτι τεράστιες αλωνιστικές μηχανές. Τί να σού πώ, έτριβα τα μάτια μου απ΄το θαυμασμό.
 
Μια ολάκερη μέρα ταρακουνηθήκαμε στο τρένο και κατά το βραδάκι φτάσαμε στο Μόντρεαλ. Θαμπώθηκα απ΄τα φώτα μάννα, ούτε η Αθήνα δεν είχε τόσα φώτα. Γυναίκες όμορφες στους τοίχους να διαφημίζουνε τα αγαθά, κι εγώ να λέω μέσα μου «τί τυχερή που έφτασα σε τούτο τον τόπο του Θεού!». Εκανα και ξανάκανα το σταυρό μου απο τη χαρά μου. Ευτυχώς που η θειά Βούλα το καλοκαίρι σούπε το μυστικό πως ζητάνε δούλες στον Καναδά κι ο αδερφός μου φρόντισε να φτιάξει τα χαρτιά μου να με στείλει εδώ, να δείτε κι εσείς κι εγώ καλύτερες μέρες.
Χριστουγέννων ιστορίες ιστολόγιο Τέρα Άμου (3).jpg
Μας βάλανε να κοιμηθούμε σε ένα σπίτι, 8 κοπέλες σ' ένα δωμάτιο. Ανεβήκαμε στον πρώτο όροφο, να δείς κάτι σκάλες, έτρεμε η ψυχούλα μου, γυριστές και στενές. Αλλά , εγώ δεν έβγαζα μιλιά , έκανα μούγκα όπως με είχες συμβουλέψει. Να φαίνομαι σεμνή, να με πάρουνε για υπηρέτρια αμέσως, να μαζέψω λεφτά γιά την προίκα μου.Να στείλω και σε σάς μαννούλα μου, να φτιάξτε εκείνη τη στέγη που έπεσε μετά απ΄το σεισμό.

Την άλλη μέρα η διερμηνέας και συνοδός μας πήγε στην Ελληνική εκκλησιά. Στην Αγιά Τριάδα . Εκεί ο παπάς μας καλοδέχτηκε. Μας κέρασε καφέ με ένα ψωμάκι ολόγλυκο και χορταστικό. Καλοσυνάτος μου φάνηκε. Μας είπε πως ο Καναδάς είναι μια πολύ κρύα χώρα, πως σε λίγο θα πέσουν τα χιόνια και θα ξαναλιώσουνε καλό Απρίλη. Τα αυτιά μου άκουγαν καινούρια πράγματα, ήθελα να δώ αυτό που λένε χιόνι κι εγώ η κακομοίρα, που τόσα χρόνια στο νησί το είχα ακούσει, μα δεν τόχα απολάψει.
Το απόγευμα στην εκκλησιά ήρθανε οι κυρίες να διαλέξουν ποιές από μας θα πάρουνε για υπηρεσία στα σπιτικά τους. Να δεις μαννούλα πόσο όμορφες ήταν με καπελίνα, γάντια και ταγιέρ. Εβραίες, Αγγλίδες και Γαλλίδες. Μιλούσανε ξένα, δεν καταλάβαινα τίποτε. Στεναχωρήθηκα που δεν μίλαγα αγγλικά, έβαλα μέσα μου πείσμα να μάθω με την πρώτη ευκαιρία.
 
Εμένα με διάλεξε μια κυρία Εβραία, γύρω στα 40, καλοντυμένη , όμορφη, λεπτή με τρόπους. Κοίταξε προσεκτικά τα χαρτιά μου, είδε πως ήμουνα γερή (ούτε πνευμονίες, ούτε αναιμίες, ούτε τίποτα) και κάτι είπε στη διερμηνέα που δεν κατάλαβα. Την άλλη μέρα πέρασε από το σπίτι και με πήρε μια λιμουζίνα με τα μπογαλάκια μου. Ημουνα επιτέλους επίσημα υπηρέτρια στης μαντάμ Ραχήλ.
 
Θαμπώθηκα από το μεγαλείο του σπιτιού. Να δείς μάννα ένα αρχοντικό με εννιά δωμάτια και πέντε μπάνια. Έμεινα με το στόμα ανοιχτό, σα να βρισκόμουνα σε παραμύθι. Πολυέλαιοι, κηροπήγια, εβένινα έπιπλα, χρωματιστά χαλιά. Και τρία μικρά παιδιά, που ανεβοκατέβαιναν τις σκάλες σαν τρελλά. Η μαντάμ Ραχήλ δεν τους έλεγε τίποτε , μόνο έκλεινε τ'αυτιά της.
 
Η αρχυπηρέτρια, μια χοντρή Βουλγάρα, με πήρε κάτω στο υπόγειο και μούδειξε με νοήματα το δωμάτιό μου. Να δείς τί όμορφο δωμάτιο, με πλουμιστές κουρτίνες και χαλί. Κι απέξω ακριβώς είναι το μπάνιο που το μοιραζόμαστε με τη Ράγια, έτσι τη λένε τη Βουλγάρα. Αυτή είναι το αφεντικό μου, η μαντάμ Ραχήλ δε νιάζεται για το σπίτι, τάχει όλα αναθέσει στη Ράγια.
 
Έπιασα δουλειά αμέσως, πλύσιμο (σε πλυντήριο , να δείς ένα θαυμαστό μηχάνημα) , σιδέρωμα σε επίσημη σιδερώστρα, γιάλισμα πολυελαίων, γυάλισμα ασημικών., ξεσκόνισμα, σκούπισμα, σφουγγάρισμα κι όλο πάλι απ΄την αρχή. Ούτε τη γλώσσα δε χρειάζεται να μάθω, τα πήρα με τη μία απ' τη Ράγια και ξέρω τη δουλειά μου απ΄τα χαράματα όταν ξυπνάω μέχρι αργά τη νύχτα που πέφτω κουρασμένη στο πουπουλένιο κρεβάτι στο δωμάτιο υπηρεσίας.
 
Μια μέρα ξαφνικά ήρθε το χιόνι, αυτό που περίμενα απ τον Οκτώβρη όταν έφτασα στο Μόντρεαλ. Ω! Μαννούλα τί όμορφο που είναι, έπεφτε σαν μπαμπάκι και στρώθηκε στη γή, λες κι ήταν μαγικό πάπλωμα. Εχωσα το πρόσωπό μου στο τζάμι να το παρατηρώ, δε χόρταινα να το βλέπω. Ξαφνικά ήρθε η Ράγια σα μπόγιας και με πήρε απ΄ τα μούτρα να γυρίσω στο ξεσκόνισμα. Τώρα για να ξεφεύγω μές στην ομορφιά του, στήνω τη σιδερώστρα στο υπόγειο και σιδερώνω χαζεύοντας έξω. Κάνω όνειρα πως μια μέρα θα φτιάξω το δικό μου σπιτικό με κάποιο παλλικάρι απ' την Ελλάδα.
Χριστουγέννων ιστορίες ιστολόγιο Τέρα Άμου (4).jpg
Α! Μην ξεχάσω να σου πω ότι κάθε δεύτερη Κυριακή έχω ρεπό και πάω στην Αγία Τριάδα να λειτουργηθώ. Συναντιέμαι με συμπατριώτισσες μετά τη λειτουργία, μας κερνάνε καφέ στο υπόγειο οι Φιλόπτωχες κυρίες και μας μαθαίνουν αγγλικά. Ζω για να βγαίνω κάθε δεύτερη Κυριακή, να σμίγω με τους πατριώτες μου. Η πιο μεγάλη μου στιγμή!
 
Τώρα έρχονται Χριστούγεννα, όλα τα σπίτια έχουν στολιστεί στη γειτονιά εκτός απ΄το δικό μας, γιατί τα Χριστούγεννα δεν είναι εβραϊκή γιορτή. Η κυρία Ραχήλ είπε πως θα μας δώσει άδεια σε μένα και τη Ράγια για μια εβδομάδα. Αυτή, ο κύριος Τζακόμπ και τα παιδιά τους θα πάνε -λέει- στη Νίκαια της Γαλλίας. Εκεί ταξιδεύουν κάθε χρόνο για να παίξουν στο καζίνο. Δεν αντέχουνε να βρίσκονται μέσα στα στολισμένα δέντρα και τις γιορτές των Χριστουγέννων. Τη λυπάμαι την καημέρνη την κυρία, γιατί όλο λυπημένη φαίνεται κι αμίλητη είναι. Μήπως επειδή δε γιορτάζει τα Χριστούγεννα;
 
Θα ράψω ένα φουστανάκι, μάννα, για τα Χριστούγεννα , η Ράγια θα μου το ράψει γιατί ήτανε μοδίστρα στα μέρη της. Θα μου κοστίσει μόνο το ύφασμα, 50 σέντσια. Θα κρατήσω πέντε δολάρια όλα κιόλα από τους μισθούς μου για την προικα μου. Τα υπόλοιπα σου τα βάνω στο φάκελο για να φτάξτε τη στέγη.
 
Μαννούλα, εδώ σε αποχαιρετάω. Καλά Χριστούγεννα, να μου φιλήσεις τη θειά Διαμάντω, να ρίξεις κι ένα μπουκέτο βασιλικό στη θάλασσα ανήμερα των Φώτων. Να πιάσεις θάλασσα και να μυρίσεις αρμύρα του νησιού για μένα. Να την σκορπίσεις στον ουρανό να φτάσει μέχρι εδώ.
 
Ευχαριστώ και το δάσκαλο που σου διαβάζει τα γράμματα, νάναι καλά ο άνθρωπος.
 
Η ξενητεμένη κόρη σου
Ι
ουλία Χατζηκυριάκου
για το ιστολόγιο Τέρα Άμου
Ιουστίνη Φραγκούλη - Αργύρη
218.jpgΗ ΙΟΥΣΤΙΝΗ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗ-ΑΡΓΥΡΗ γεννήθηκε στη Λευκάδα, όπου τελείωσε τη δημοτική και τη μέση εκπαίδευση. Απόφοιτος του Πολιτικού Τμήματος της Νομικής Σχολής Αθηνών, δημοσιογραφεί από το 1983 σε ημερήσιες εφημερίδες και περιοδικά της Ελλάδας. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ και έχει εργαστεί κατά διαστήματα σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, καθώς και στην Ελληνική Τηλεόραση (ΕΤ). Από το 1989 ζει και εργάζεται στο Μόντρεαλ του Καναδά ως ανταποκρίτρια του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων και διαφόρων εντύπων. Απασχολείται ταυτόχρονα στα διάφορα ομογενειακά μέσα του Καναδά και της Αμερικής, ενώ συνεργάζεται με την εφημερίδα Εθνικός Κήρυκας της Νέας Υόρκης. Είναι μέλος της Εταιρείας Γαλλόφωνων Συγγραφέων του Κεμπέκ (UNEQ), καθώς και της Ομοσπονδίας Αγγλόφωνων Συγγραφέων του Κεμπέκ (QWF).
Γνωρίστε όλη την εργογραφία τη;ς συγγραφέως κάνοντας κλικ εδώ
Επισκεφθείτε το προσωπικό ιστολόγιο της συγγραφέως κάνοντας κλικ εδώ

bar_desert.gif

4 comments:

pylaros said...

Αγαπητή μου Ιουστίνη,
Χρόνια σου πολλά.

Διάβασα την Χριστουγεννιάτικη Ισστοριούλα σου, μου φάνηκε ότι διάβαζα την φωνή της Ελλάδας, μιας πληγωμένης Ελλάδς αυτής που αφήσαμε πίσω μας,
Κατορθώνεις και περιγράφεις με γλαφυρότητα και μαεστρία αυτά τα μικρά πράγματα, όπως τα δωμάτια, σαλόνια στο Βασσίλισα Φρειδερίκη, την εξέταση των γιατρών στο Χάλιφαξ μα και την λέξη "δούλα" η οποία ίσως να αντιπροσώπευε πολλούς από εμάς όταν πρωτοφύγαμε από την μητέρα πατρίδα, χωρίς επάγγελμα, χωρίς μόρφωση, μόνο και μόνο για να χορτάσουμε ψωμί.

Και πάλι Χρόνια σου πολλά και σε συγχαίρω που έδωσες μια αληθινή ψυχή στο Χριστουγεννιάτικο διήγημά σου.

με αγάπη

Γαβριήλ

Justine's Blog said...

Καλέ μου Γαβρίλη,
Τόσες και τόσες ιστορίες περιμένουν εδώ στην ξενητειά να ειπωθούν από μια πέννα. Είπα να βουτήξω την πέννα μου στο ρεαλισμό, να τιμήσω στη Χριστουγεννιάτικη ιστορία μου τις ιστορίες μιας πατρίδας που σας πλήγωσε. Φαίνεται πως η πατρίδα μας πληγώνει τα παιδιά της ακόμη, τα σπρώχνει πάλι στα ξένα. Η ιστορία επαναλμαβάνεται.
Σε ευχαριστώ για την ωραία κριτική σου.
Σου εύχομαο Χρόνια Πολλά κι ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος βουτηγμένος στις γραφές και τις πλούσιες αναμνήσεις.
Ιουστίνη

Αστοριανή said...

Χρόνια σας Πολλά,
Αγαπημένη Φίλη!
Ευχές ζεστές
από μια παγωμένη... Νέα Υόρκη.

Την ιστορία σου,
την έχω διαβάσει παλαιότερα,
μα πόσο επίκαιρη και τώρα.

Να είστε όλοι σας καλά,
πάντα με την αγάπη,
Υιώτα
αστοριανή
ΝΥ

Justine's Blog said...

Χρόνια πολλά Γιώτα μου, με υγεία και χαρά ο Νέος Χρόνος. Η ιστορία είναι αναδημοσιευμένη από το ιστολόγιο Τέρα Αμου.
Φιλια σε παιδιά και εγγόνια