ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Sunday, November 30, 2008

Ο υγρός χρόνος ενός Σαββάτου

Της Ιουστίνης Φραγκούλη

Ξύπνησα αργά το Σάββατο σε μια Αθήνα υγρή απο τη βροχούλα. Είχα συνεννοηθεί να βρεθούμε με τη συνάδελφο Ελένη Γκίκα και την Αγγελική Κώττη στη χριστουγεννιάτικη φωτογράφιση του Εθνους για τα βιβλία, που θα γινόταν σε ένα παιδικό σταθμό στο κέντρο της Αθήνας.

Ημουν βαρειά απο τον καιρό, αλλά και γεμάτη περιέργεια για το πώς θα εξελισσόταν το απόγευμα σε ένα βρεφονηπαικό σταθμό. Ομως η βιάση μου να δώ την Ελένη και την Αγγελικούλα ήταν μεγαλύτερη απο τις ενστάσεις μου.

Ετσι, έφτασα με το αδιάβροχο και την ομπρέλα εν μέση Ιπποκράτους και Λασκάρεως σε ένα νεοκλασσικό κτίριο , που μου έκοψε την ανάσα απο την αρχοντιά του. Μπήκα μέσα και με υποδέχτηκε η Ελένη με το βελούδινο βλέμμα και την απερντοσύνη της καρδιάς της. Ηδη το βλέμμα μου περιπλανιόταν στο ψηλοτάβανο χόλ το στολισμένο με τα παλιά αθηναϊκια πλακάκια, ενώ οι πλουμιστοί πολυέλαιοι καθώς και τα έντονα χρώματα στους τοίχους με είχαν απορροφήσει.

Οι δύο οικοδεσπότες του παιδικού σταθμού, ο Γιάννης και η Ντανιέλα ήρθαν να με καλωσορίσουν μετα τις συστάσεις της Ελένης. Με αληθινά χαμόγελα στα χείλη (απ΄αυτά που σπανίζουν στις μέρες μας) κατέκτησαν αμέσως την καρδιά μου. Η Αγγελική ωραιότερη και κομψότερη απο ποτέ με ένα πλατύ ανοιχτό γέλιο με αγκάλιασε μετα απο πολλά χρόνια. Και πιο δίπλα ο Αύγουστος Κορτώ με το ατημέλητο στυλάκι, έμοιαζε να ανήκει στους μόνιμους θαμώνες αυτού του παιδικού σταθμού.

Στη μεγάλη αίθουσα τη στολισμένη με το Χριστουγεννιάτικο δέντρο είχαν απλωθεί τα βιβλία για τις γιορτές και ο φωτογράφος του Εθνους προσπαθούσε να πείσει τα πιτσιρίκια να χαμογελάσουν για να τους τραβήξει όμορφες φωτογραφίες. Αλλα έτρεχαν απο δώ, άλλα έπαιζαν απο κεί, γινόταν μια γλυκειά ζούγκλα. Η μόνη που υπάκουε σε κάθε κέλευσμα ήταν η Νεφέλη, η κόρη των ιδιοκτητών Γιάννη και Ντανιέλλας, που παρα τα τρία χρόνια της έμοιαζε να νιώθει την ευθύνη της οικοδεσποσύνης της.

Για τη Νεφέλη είχα ακούσει πολλά απο τη νονά της την Ελένη, αλλά η προσωπικότητά της ήταν πάνω απο τις περιγραφές. Εντυπωσιασκή με το αστράς (απο το άστρα) φούξια φουστάνι της, παρα την κούραση , μοίραζε χαμόγελα και υπομονή στο χώρο. Είναι απο αυτά τα παιδιά, που πατούν στα ποδαράκια τους με ολάκερες τις πατουσίτσες τους, που ακούνε και σέβονται την παρέα. Συνεννοήσιμη και γλυκειά, ώριμη και συνεργάσιμη, με κατέκτησε με την ηρεμία της και την αγόγγυστη υπομονή της.

Η πληθωρική Τασία, μόνιμη Νταρντανιάν της Ελένης, ήταν αυτή που με έπεισε να συνεχίσω το απόγευμα με την παρέα (παρόλο που περίμενα επισκέψεις στο σπίτι) στον πολυχώρο της Αγκυρας.Αλλο που δεν ήθελα να ψηθώ για να συναντήσω την Αναστασία Παπαδημητρίου και την οικογένειά της, οικοδεσπότες των πιό ωραίων σαββατιάτικων πρωινών στο κέντρο της Αθήνας.

Η Αναστασία μας περιποιήθηκε με τα χεράκια της μαμάς, προσφέροντας καλούδια που εκείνη είχε μαγειρέψει με τα πιό αγνά υλικά. Κι απάνω στην άιθουσα εκδηλώσεων η ορχήστρα του Ναχμία άρχισε να παίζει τραγούδια του Σουγιούλ, κομμάτια νοσταλγικά που παρέπεμπαν σε μια εποχή νομπιλιτάς αισθημάτων και τρόπων, που πιά δεν υπάρχει στις μέρες μας.

Το υγρό Σαββατιάτικο απογευματάκι γέμισε απο σπιτικές γεύσεις, όμορφες κουβέντες, μελωδικές μουσικές και κοριτσίστικη παρέα. Τις φίλησα μια-μια , την Ελένη, την Αγγελική , την Αναστασία, την Τασία και έφυγα ανώρως για να συναντήσω τους επισκέπτες μου. Τί ωραία να ξανασμίγεις με φίλους, να γνωρίζεις καινούριους ανθρώπους, που ξέρεις πως έκανες κλίκ εκεί στις πολύχρωμες αίθουσες ενός παιδικού σταθμού!









Η Ελένη Γκίκα-Αλεφ και ο Αύγουστος Κορτώ καταδιασκέδασαν τα καθικάκια του υπέροχου παιδικού σταθμού, που έχει υψηλή αισθητική σε όλους του χώρους




Η Αγγελική Κώττη, ο Γιάννης, και η Ντανιέλα με τον Αύγουστο Κορτώ περιβάλλουν τη Νεφέλη σε τρυφερό στιγμιότυπο με τη νονά της Αλεφ.Στην άκρη η Τασία της Ελένης.



Η ιδια οικογενειακή φωτογραφία τραβηγμένη αυτή τη φορά απο την Αγγελική Κώττη, γνωστή και ως Εαρινή Συμφωνία

31 comments:

Φωτεινη S said...

Πάντα τέτοιες χαρές να έχεις, Ιουστινάκι.
Συναντήσεις παλιών φίλων και, φίλων των φίλων σου, που μπαίνουν αμέσως κι αυτοί μέσα στην καρδιά σου, και την κατακτούν άνετα και όμορφα, όπως ακριβώς τους παλιούς.
Καλά να περνάς στην Ελλαδίτσα μας.
Πολλά φιλιά από ένα ανοιξιάτικο Ρέθυμνο

δεσποιναριον said...

Καναδεζαααα! Επεσες στην περιπτωση της απιστευτης υργασιας του Σαββατου οταν συναντησες την συγγραφεα του "Υγρου Χρονου" Τι να ρωτησω πως περνας, ολα γραφονται εδω με το νι και με το σιγμα. Πριν λιγο ο Στρατος μου εστειλε την εκπομπη και μας απολαυσα! Βρε καλουλες ειμασταν!!!!! Φιλακια Καληνυχτας εκει στην πολη μου!

alef said...

Απίστευτη είσαι! Αλλά και το ενσταντανέ στα..καθικάκια, ε; Μη μου πεις; Οσο για μένα, χάλια, (και πριν τα... τσίπουρα, με πονεμένο φρονιμίτη) (καλέ πες στα παιδιά ότι δεν είμαι και τόοοοσο χοντρή διότι θα πω για το γλυκό με το κουαντρό, πρόσεχε) αλλά ήμουν Ιουστινάκι μου τόσο ευτυχισμένη!
Μεσ' τα αστράς κι εγώ!
Ε ναι ήταν ένα υπέροχο βροχερό Σαββατο, με πολύ παιχνίδι, αγάπη, αγκαλιά, από αγκαλιά σε αγακαλιά, τί υπέροχο!
Σμουτς πολλά!
άλεφ- τιμωρημένον (έκανα διάλειμα, συνεχίζω ακάθεκτη με υπέροχη Μαργαρίτα Καραπάνου ως το πρωί!)

Αστοριανή said...

...παντού, και πάντα να λάμπεις...
Ζηλεύω που απολαμβάνεις την Αθήνα, έστω και με βροχή. Εκεί, άλλωστε, δεν κρατάει πολύ...
Αν πας κατά τη Φωκίωνος Νέγρη... στείλε φιλιά κατά την Αγίου Μελετίου... δυο "γκαρδιακοί φίλοι" είναι εκεί!!!
Σε φιλ'ω,
Υιώτα, Ν.Υ.

Justine's Blog said...

ΑΧ! Φωτεινούλα χαρωπή,
Αυτά τα ρεθυμνιώτικα χαιρετίσματα είναι ονειρεμένα. Αλλά και η Αθήνα είναι ανοιξιάτικη, οπότε δε ζηλεύω. Χαίρομαι παράλληλους βίους.
Ηταν ωραία η συνεύρεση και η γνωριμία με νέους ανθρώπους. Ηταν ένα υπέροχο Σαββάτο, απο αυτά που μόνο στην Αθήνα μπορείς να βιώσεις.
Πολλά φιλιά

Justine's Blog said...

Μόνο καλούλες ήμασταν; Εσύ μίλησες με επιχειρήματα και το Μελισσάκι με συναισθήματα. Ο ΄Στράτος μίλησε σαν γνήσιος καλλιτέχνης των δύο πατρίδων.
Εγώ δεν έχω ακούσει την εκπομπή, αλλά όταν επιστρέψω θα την αναρτήσω για να την μοιραστούμε με όλους τους μπλογκογείτονες.
Φιλάκια με ήλιο, σματς

Justine's Blog said...

Αγαπημένη Αλεφίνα,
Απο αγκαλιά σε αγκαλιά, αυτό τα περιγράφει όλα. Ενα Σαββάτο της ψυχής και του Υγρού Χρόνου, όπως υπαινίχθηκε η υπέροχη Δεσποινιώ της Ουασιγκτώνος.
Είμαι ευτυχής που με έβαλες κάτω απο τη μεγάλη αγκαλιά σου στην Αθήνα του υγρού Σαββάτου.
Οσο για το ενσταντανέ στα καθικάκια ήταν κορυφαίο, όπως κορυφαία είναι η τουαλέτα των παιδιών.
Αντε, πίσω στα δεσμά σου! Και περαστικά στο φρονιμίτη, πεστου να καθίσει φρόνιμα!

Justine's Blog said...

Γιώτα γλυκειά,
οσο μπορώ και δύναμαι θα μεταφέρω τις εμπειρίες απο τούτη την ανοιξιάτικη πόλη. Οπου γυρίσεις έχει μια σταγόνα ήλιο , ακόμη και το υγρό Σαββάτο η Αθήνα ήταν λαμπερή.
Θα στείλω φιλιά σε όλες τις κατευθύνσεις για να μην μου ξεφυγει η Αγίου Μελετίου!
Φιλιά με ήλιο

La Gigi said...

τι ωραία Ιουστινάκι!! διαβασα το ποστ και χαρηκα πολύ!! και μετά έρχομαι στα σχολια και διαβασα το σχολιο της αλεφ που ξενυχτάει με τη Μαργαριτα Καραπανου και ενθουσιαστηκα ακομα πιο πολυ!!!! Ειναι η πολυ πολύ αγαπημενη μου και χθες ξενυχτησα κι εγω μαζι της. Εκπληκτική η ζωή που είναι αγρίως απιθανη, ανυπομονω να διαβάσω την αναρτηση της Ελενης!
πωπωω τι χαρά σήμερα!

Justine's Blog said...

Μικρό ξενητεμένο Μελισσάκι,
Πότε πρόλαβες και διάβασες την Καραπάνου; Δεν σε προφταίνει τίποτε εσένα το σίφουνα, ούτε κάν η ολονυκτούσα Ελένη. Φαντάζομαι πως θα γράψει ένα αγρίως απίθανο κείμενο για την αγαπημένη Μαργαρίτα Μεγαπάνου.
Περιμένω την Παρασκευή με αγωνία μικρού παιδιού.
Φιλάκια και απο τον πριγκηπα ο οποίος κατέφθασε με το καλό και σε περιμένει.

La Gigi said...

αχ Ιουστινάκι σήμερα όλο και κάτι γίνεται και όσο πάει και ομορφαίνει η Κυριακή μου! Την Καραπάνου σου λέω τη λατρεύω, βρίσκω τη γραφή της αγρίως γοητευτική και περιμένα το νέο της βιβλίο πως και πως. Την τελευταία φορά που ήμουν στην Αθήνα το βρήκα μπροστά μου στον Ιανό και το άρπαξα.
Τώρα πάλι όλη αυτή η χαρά μπορεί να είναι επειδή η Παρασκευή έφτασε ήδη!!!!!
Φιλια και από εμένα στον πρίγκηπα

τα χνάρια said...

Καλώς, το κορίτσι μας!Ήρθες την καλύτερη εποχή! Ελπίζω να κάνεις εδώ γιορτές!
"Μάζεψε" Ιουστίνη μου δυνατές και όμορφες στιγμές, σαν αυτές όσες περισσότερες γίνεται!
Αυτές μένουν και μας κρατούν όρθιες.
Έχασα μια μεγάλη συνέρευση! "Οι τρεις χάριτες" της λογοτεχνίας, χώρια τα παιδιά, την Τασία, το ζεύγος και τον Κουρτώ!
Χάρηκα όμως πολύ που περάσατε ωραία και είδα και φωτογραφίες!
Πάντα τέτοια και έτσι!
Φιλάκια και καλά να περνάς, τόσο εσύ, όσο και τα άλλα παιδιά, μικρά και μεγάλα!

Justine's Blog said...

Μελισσάκι,
Σαν το φαντάρο μετράς ανάποδα τις μέρες για να έρθεις. Πόσο όμορφη είναι η απόδραση αλήθεια. Μόνο αυτοί που ζούν σε δυό πατρίδες την καταλαβάινουν απόλυτα.
Σε περιμένουμε με ανοιχτές αγκαλίτσες
Φιλιά Δευτερας

Justine's Blog said...

Κατερινάκι μου,
Ηταν όντως πολύ ωραία, γιατί υπήρχε αυτή η ζεστασιά χωρίς προσποίηση. Η Ελένη-το ξέρεις- είναι μια μεγάλη φτερούγα κι αυτό είναι σπάνιο στις μέρες μας και στον κύκλο μας.
Μακάρι να ήσουν μαζί μας, αλλά ξέρω πόσο δύσκολο είναι.
Ελπίζω όλα να σου πάνε καλά και να βρεθούμε την επόμενη φορά.
Φιλάκια στα βόρεια

nuwanda said...

Καλη μας Ιουστινη,

σε ευχαριστουμε για ολα - για την καλη παρεα, για τον γενναιοδωρο σου λόγο, για το υπεροχο κειμενο που εγραψες.
Ηταν μεγαλη χαρα να σε γνωρισουμε το Σαββατο και να περασουμε τοσο ομορφα - νομιζω οι φωτογραφιες που ανεβασες το δειχνουν!

Η πορτα του σταθμου (και της καρδιας μας!) θα ειναι παντοτε ανοιχτη για σενα.

Γιαννης - Ντανιελα

Justine's Blog said...

Αγαπημένοι Ντανιέλλα και Γιάννη,
Η πόρτα της καρδιάς σας θέλω να είναι ανοιχτή, τα υπόλοιπα θα τα βρώ.
Υπέροχο απόγευμα, υπέροχη συνεύρεση.
Χαρηκα για τη γνωριμία μαζί σας και με τη Νεφέλη σας.
Τώρα θα τα λέμε συνεχώς.
Φιλιά σας

Κατερίνα Δε.Στα.Πα. said...

Χαίρομαι, Ιουστίνη μου και εύχομαι πάντα να περνάτε χαρούμενα, ξένιαστα, ειλικρινά κι αγαπημένα!
Ξέρω τις μεγάλες φτερούγες της Ελένης, όπως ξέρω και πόσο ευαίσθητες είναι και έχουν ανάγκη από πολλή αγάπη και προστασία! Γι' αυτό χαίρομαι πραγματικά, όταν είστε εσείς κοντά της!Η Ελένη είναι ένα πολύ ευαίσθητο παιδί! Ένα αγγελάκι επί γης!
Μακάρι να μπορούσα Ιουστίνη μου, να είμαι κι εγώ κοντά σας, αλλά...
Χαθήκαμε, δεν περνάς κι απ' το σπιτικό μου κι έχεις χάσει πολλά επεισόδια!
Ήταν η χειρότερη χρονιά της ζωής μου φέτος!
Έφυγε η πεθερά μου κι ήρθαν τα πάνω κάτω! Πριν ένα μήνα έπαθε κι ο πεθερός μου εγκεφαλικό, θαύμα που επιζεί, πρόβλημα το από δω και πέρα, με τα λογικά του...
Προς το παρόν σε κλινική, άγνωστο το μέλλον...
Τρέχω παντού.
Πήγε ο γιόκας μου φαντάρος, ζορίστηκα πολύ στην αρχή.
Τι να σου λέω; Ποικιλία γεγονότων.
Το μόνο καλό, πήρε η Λένα το πτυχίο Γαλλικής, πέρασε και Δραματική!
Τώρα δουλεύω πιο πολύ!
Έξοδα από παντού, χώρια το δάνειο!
Ευτυχώς πιάνω ίντερνετ μερικές φορές στη δουλειά κι ανεβάζω καμιά φωτογραφία και ξεχνιέμαι.
Αυτά και σε ζάλισα!
Ξεχάστηκα! Σα να σου έγραφα γράμμα!
Τώρα, θα το διαβάσουν κι άλλοι!
Δε βαριέσαι! Δεν έχω μυστικά!
Φιλιά το κορίτσι μου και καλά να περνάς!

Justine's Blog said...

Κατερινάκι μου,
Λυπούμαι για τις δυσκολίες, αλλά η ζωή έτσι είναι , γεμάτη προβλήματα και δυστοκίες. Ομως το φανταράκι σου θα σκίζει, είμαι βεβαία.
Οσο για την Ελενίτσα, είναι ο θησαυρός μας. Οπως σου έγραψα είναι μοναδική και σπάνια στις μέρες μας.
Εγώ τρέχω σαν τον Βέγγο.
Φιλάκια στον υπέροχο Βόλο απο σκοτεινή Αθήνα
Ιουστίνη

Μηθυμναίος said...

Τρεις ολόκληρες ώρες, Ιουστινάκη, που τις χαρήκαμε με καφέ, ζεστή σοκολάτα κι ατέλειωτη «περαντζάδα» φίλων, στα τραπεζάκια έξω, προς Κολωνάκι μεριά.
Μια 1η του Δεκέμβρη απίστευτη. Και τι δεν είπαμε… Και τι απέμεινε ακόμη… Δεν τέλειωναν τα λόγια…
Α, κι ο περίπατος θαυμάσιος!!! Και η σύντομη γνωριμία μου με τον Τεντ σου! Όλα υπέροχα.
Θα ήθελα να γνωρίσω και τη Μελισσούλα όταν έρθει, θα περιμένω τηλεφώνημά σου. Μη το αμελίσεις. Πολύ το θέλω…
Να ‘σαι καλά και να μας κερνάς πάντα από τα αποθέματα της καρδιάς σου.

Φιλάκια

Μηθυμναίος said...
This comment has been removed by the author.
Εαρινή Συμφωνία said...

Χα χα, τέλεια!!!! πέράσαμε τοσο όμορφα! ΝΑ είσαι καλά, Ιουστινάκι. Και εις άλλα με υγεία.

alef said...

@ Melissoula> Melissoula η Μαργαρίτα "έφυγε". Σου λέει αφού πια με δαβάζουνε και μ' αγαπούν- όλη της η ζωή ένα ατέλειωτο αγάπαμε- μπορώ πια να φύγω, να πάω στη Μαργαρίτα - μαμά! Η Μαργαρίτα έφυγε πια και πήγε στη μαμά της! Και τώρα θα έχουμε να "διαβάσουμε" για κείνη πολλά! Ναι, η ζωή αγρίως απίθανη! Και σκληρή, κάποιες φορές ακατανόητη και σκληρή (ακόμα και για μένα τη θρήσκα).
@ Ιουστίνη> Θυμάσαι τον Αύγουστο με τα δυο βιβλία της στις φωτό; Γιατί δεν πήρα τηλέφωνο αφού μου είχε έρθει, μου λες; Γιατί μια ζωή να περιμένω να κάνω πρώτα εκείνο που πρέπει, γιατί πρώτα θα πρέπει να παραδώσω ό,τι χρωστώ και ύστερα (εάν και εφόσον) να πω όπου αγαπώ "σ'αγαπώ" ε; Μου λες;

La Gigi said...

@alef μα τι λέτε? πότε έγινε αυτό?
ναι η ζωή είναι αγρίως απίθανη... πόσο δίκιο είχε στα 14 χρόνια της όταν το εκμυστηρευόταν στο ημερολόγιο της. εγώ θα διαβάζω ξανά και ξανά τα δικά της βιβλία, τις δικές της παρακαταθήκες, μια που ξέρω πια ότι δεν μπορώ να ανυπομονώ για το επόμενο.
αχ δεν είναι καθόλου καλή μέρα σήμερα. Καλό της ταξίδι!

Justine's Blog said...

Αγαπημένη Αλεφ,
Τί θλιβερά μαντάτα, να φύγει η Μαργαρίτα όταν εσύ και η Μελισσούλα διαβάζατε τα αγρίως απίθανα παιδικά της ημερολόγια.
Η Μαργαρίτα , αυτή η μοναχική μικρούλα με τον ίσκιο της μεγάλης Μαργαρίτας. Ενα κοριτάκι μόνο, η Κασσάνδρα. Και ο λύκος, οι φοβίες, τα πισωγυρίσματα στην ψυχική δίνη, ο πόνος, το κομμάτιασμα, η δυστυχία.
Μια Μαργαρίτα, που όλο μαδούσε τα φυλλαράκια της. Και τώρα δεν έμεινε κανένα.
Αλλά εμείς θα τη θυμόμαστε για πάντα, επειδή μας έφησε τα αγρίως υπέροχα βιβλία της.
Καληνύχτα Μαργαρίτα, σε λατρέψαμε κι ας μην προλάβαμε ποτέ να σου το πούμε.

Justine's Blog said...

Στράτο αγαπημένε,
Ναι ήταν μια όμορφη πρωτομηνιά με περπάτημα και κουβεντούλα και σκαλώματα στα τραπεζάκια έξω. χάρηκα αυτή την αγνή σου συντροφιά, τα γενναιόδωρα λόγια σου για τους άλλους, το καθαρό σου βλέμμα.
Περπατώντας ανάμεσα απο τα παλάτια, προεδρικά και άλλα, ανα΄μεσα απο τις νεραντζιές, ανέμελοι και χαλαροί εν Αθήναις.
Κι όμως σήμερα ξημέρωσε μια άλλη μέρα , που τη σημάδεψε η φυγή της Μαργαρίτας Καραπάνου. Πόσο θα μας λείψει η αλαφροίσκιωτη, πόσο κενό θ΄αφήσει στη λογοτεχνία.
Καληνύχτα με ένα δάκρυ

Justine's Blog said...

Μελισσάκι μου,
Η ζωή θα είναι φτωχότερη χωρίς τη Μαργαρίτα μας. Θα ΄διαβάζουμε ξανά και ξανά τα υπέροχα κείμενά της, αλλά και τις προσπάθειές της να ξεπλυθεί απο τη δίνη της ψυχής.
Θα τη λατρεύουμε για πάντα, επειδή υπήρξε ωραία , νέα και ατυχής.
Πολλά φιλιά και σε περιμένω να σε σφίξω στην αγκαλίτσα μου

Justine's Blog said...

Εαρινούλα,
Νάμαστε καλά να βρισκόμαστε εν υγεία, αυτή είναι η μναδική ευχή .
Σε γλυκοφιλώ ως την επόμενη φορά που θα βρεθούμε

Μηθυμναίος said...

Διάβαζα χτες στα σχόλια της και της Μελισσούλας για τη Μαργαρίτα Καραπάνου κι ύστερα στις ειδήσεις όταν άκουσα για το χαμό της και δεν πίστευα στ' αυτιά μου...
Μια από τις πιο αγαπημένες Ελληνίδες συγγραφείς... Αλλά τι να κάνουμε; Αυτή είναι η ζωή. Δυστυχώς...

Antoine said...

Wow!!!!
Ιουστίνη συγγνώμη, αλλά...

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΕΙΣΑΙ ΦΟΒΕΡΗ!
Χιχι!!
Ε, οι αδυναμίες δεν κρύβονται!

Φιλάκια και στις δύο δυναμικές γυναίκες, Ιουστίνη και Αγγελική!

Justine's Blog said...

Αγαπημένε Αντουάν,
Φώναξέ το δυνατά στη μπλογκογειτονιά πως η Αγγελική είναι φοβερή. Κι εγώ μαζί σου στη ντουντούκα.
Φιλιά

Anonymous said...

Ο κορτώ ε χα εχο διαβασει το βιβλιο του οραιο ειναι...το προτινο