ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Monday, August 17, 2009

Λάς Βέγκας: Της χαράς και των φώτων

\
Αφιερωμένο στον Παναθήναιο για να ξαλλεγράρει λίγο. Κι επειδή το χρωστούσα!

Της Ιουστίνης Φραγκούλη

Απο χρόνια με έψηνε ο Τέντ να πάμε στο Λάς Βέγκας να πάρουμε τη γεύση της εφήμερης χαράς και των φώτων. Κι εγώ αντιστεκόμουνα, γιατί είχα μορφώσει την αντίληψη πως αυτό ήταν το πιο κίτς κομμάτι της αμερικανιάς και δεν άξιζε να δώσουμε χρόνο και σημασία.

Τελικά, κάποια στιγμή το αποφασίσαμε και πετάξαμε μέχρι την πρωτεύουσα των καζίνο. Απο την πρώτη στιγμή που πατήσαμε το πόδι μας στο αεροδρόμιο μας περίμεναν τα μηχανάκια με τα φρούτα σε απόδειξη πως η πόλη κινείται με φόντο, υπόβαθρο και στόχο το χρήμα.

Ωστόσο, όταν γλυστρήσαμε στη λωρίδα των λαμπρών και υπερολυτελών ξενοδοχείων, πραγματικά έμεινα να αποθαυμάζω την ανθρώπινη δημιουργία. Τα περισσότερα ξενοδοχεία, κτισμένα την τελευταία δεκαετία αναπαριστούν κάποια πόλη κι ένα πολιτισμό του κόσμου, απο τη Νέα Υόρκη μέχρι το Παρίσι , απο την Αίγυπτο μέχρι τις ιπποτικές ιστορίες των φαντασιώσεων, αφήνοντας τον επισκέπτη άναυδο με το ανθρώπινο θαύμα της δημιουργίας.

Φυσικά, το εντυπωσιακότερο ξενοδοχείο είναι το Venetian, το οποίο αναπαριστά ακριβώς την πλατεία του Αγίου Μάρκου στη Βενετία με τα κανάλια και τα γεφυράκια, όπου αργοπερνούν οι γόνδολες με τους γονδολιέρηδες να τραγουδούν το Σόλε Μίο. Πιστεύεις πραγματικά πως βρίσκεσαι στην καρδιά της Βενετίας κι όχι στην αναπράστασή της κάπου στην έρημο της Νεβάδας.

Αλλά και το Bellagio με τα χορευτά νερά του,το Palazzo με τις μεγαλόπρεπες αίθουσες ,το Wynn με το αφαιρετικό του στύλ και τις υπερπολυτελείς μπουτίκ, το Mandalay Bay με την πισίνα που έχει κύματα και πλάζ, όλα συνθέτουν ένα σκηνικό εξώκοσμο, θαυμαστό στα μάτια και του πιο χορτασμένου ταξιδιώτη.

Θα πρέπει να ομολογήσω πως προσωπικά δεν μου αρέσει το παίξιμο κι έτσι αναλώσαμε ελάχιστη ώρα στα καζίνο, όπου είδαμε απο τους καθημερινούς αμερικάνους με τα σόρτς να χτυπιούνται στα μηχανάκια σαν μανιακοί κι άλλους σοβαρούς παίκτες να αποσύρονται στα μεγάλα πριβέ τραπέζια. Το πούρο, τα τσιγάρα και τα σκληρά ποτά είναι η ατμόσφαιρα των καζίνων, όπου η επιθυμία των παικτών γίνεται πραγματικότητα απο τους δεκάδες αεικίνητους σερβιτόρους.

Αυτό όμως που πραγματικά με εντυπωσίασε στο Λάς Βέγκας ήταν η αισθητική των εστιατορίων και το εξαιρετικό, αψεγάδιαστο φαγητό τους. Απολαύσαμε τα ωραιότερα φαγάκια διαφόρων προλεύσεων φτιαγμένα απο τους μεγαλύτερους σεφ του κόσμου.

Στο Λάς Βέγκας η κουζίνα φιούζιον, δηλαδή το ανακάτεμα των γεύσεων με υψηλό αισθητήριο σε ένα τέλειο αποτέλεσμα, ήταν η αποκάλυψη του ταξιδιού. Η κινέζικη, ιταλική, γαλλική, γιαπωνέζιλη , ινδική κουζίνα μπλεγμένες με μια γεύση διεθνών αρωμάτων και τεχνικών, παρουσιάζεται στην πιο εκλεκτική στιγμή της.

Αλλωστε, το Λας Βέγκας δεν αποτελεί μόνο προορισμό παικτών, αλλά εκεί διοργανώνονται τα σπιυδαιότερα συνέδρια του κόσμου, για αυτό το περιβάλλον μεταλλάσσεται σε κοσμοπολίτικο και υψηλών απαιτήσεων εσχάτως. Τα σόους , όπου κάθε βράδυ σε κάθε ξενοδοχείο βρίσκονται τα μεγαλύτερα ονόματα της μουσικής, είναι επίσης πολύ ενδιαφέροντα.

Εμείς είδαμε το Cirque de soleil και ακούσαμε τους παλιούς και κλασικούς Chicago (που όσο κι αν ακούγεται παράξενο, ακόμη τραγουδούν!!!)

Θα πρέπει να πώ ότι ξετρελλάθηκα και με το παλιό Λάς Βέγκας το οποίο αποτελεί την επιτομή του κίτς μέσα στα φώτα που τρεμοπαίζουν , τα φώτα που μοιάζουν με ζαχαρωτά. Η περιδιάβαση σ΄αυτό τον τόπο φέρνει στο νού μαερικάνικες ταινίες του 50 και του 60, τότε που το Βέγκας ήταν μόνο ένα απέραντο καζίνο.

Δεν θα παραλείψω να αναφέρω και το γέλιο που ρίξαμε μπροστά απο τα εξωκκλήσια , όπου γίνονται οι γάμοι της ημέρας, καθώς ως γνωστόν το Βέγκας αποτελεί και τόπο άμεσης δράσης για γάμους στο πιτς φυτίλι. Είναι απο τις πιο γραφικές στιγμές της πόλης, που έχει να προσφέρει όλες τις εκδοχές ενός γάμου!

Αν ποτέ βρεθείτε στην Αμέρικα, μην χάσετε το Λάς Βέγκας. Είναι ο τόπος όπου συνυπάρχουν αρμονικά και διαχρονικά η αμερικανιά με την κοσμοπολιτιά!!!

Α! πετάξαμε με τη φίν φον φαν εταιρεία Βίρτζιν που έχει μινιμαλιστικό διάκοσμο παραπέμποντας στη σημερινή τάση διακόσμησης
Τα συννεφάκια μας έκαναν παρέα στο ταξίδι
Καλώς ήρθατε στο Λάς Βέγκας να σας διασκεδάσουμε και να σας τα πάρουμε
Το Λάς Βέγκας καλωσορίζει με μηχανάκια ή μασίνια στο αεροδρόμιο

Τα υδάτινα κανάλια του Venetian εντός του ξενοδοχείου. Ενα αληθινό θαύμα
Και οι γονδολιέρηδες να τραγουδάνε το Σόλε Μίο, όπως στα νερά της Βενετίας
Κομμάτι απο τον περίτεχνο διάκοσμο του ξενοδοχείου
Ο Τέντυ στη φοντάνα του Παλάτσο
Ιουστινάκι στο τεράστιο αλλά κομψό λόμπι του Mandalay Bay
Ο Τέντ σε ανάλογη φάση
Λεπτομέρεια απο το διάκοσμο
Ο Τέντ πάνω τα μηχανάκια. Δεν τα αγγίξαμε ούτε για πλάκα!
Στην καρδιά του παλιού Λάς Βέγκας
Πινακίδες με φώτα σε όλο το μήκος του δρόμου
Κόσμος σπρώχνεται για μια θέση στα παλιά καζίνα
Πάντα στο παλιό Βέγκας
Αλλη γωνία των θαυμάτων
Κάτοψη λόμπι ξενοδοχείου, δείγμα μεγαλοπρέπειας και αρχοντιάς
Και το ενυδρείο στην είσοδο του ξενοδοχείου μας

Δίπλα μας το Λούξορ με τη Σφήγγα του Φαραώ και το ξενοδοχείο Πυραμίδα
Απο τα πρώτα ξενοδοχεία του στρίπ, το Φλαμένγκο φιλοξένησε όλες τις δόξες της Αμέρικας
Η Νέα Υόρκη σε αναπαράσταση ξενοδοχείου
Το Ιουστινάκι στο ξενοδοχείο των Ιπποτών
Το MGM είναι απο τα πιο πολύκοσμα ξενοδοχεία με πολλά ηλεκτρονικά παιχνίδια. Το μίσησα για την πολυκοσμία του και την αμερικανιά του
Πάντα στο ΜGM με τις τεράστιες οθόνες να παίζουν μουσικές
Ιουστινάκι παρα θίν Λας Βέγκας
Περάστε για το γάμο σας, Παντρεύουν άμεσα κι απολεσματικά.
Και σε όποιο μοντέλο γουστάρετε τα παρεκκλήσια
Λάς Βέγκας τη νύχτα των θαυμάτων και των οραμάτων

14 comments:

Evie said...

ΑΣΧΕΤΟ:
Ιουστινη μου συγχαρητήρια για την επιλογή του εξωφύλλου (προσωπικά εγώ είχα διαλέξει την 3η προτίμηση).
Όταν βρεθώ κάτω στα Ελληνικά βιβλιοπωλεία θα κοιτάξω να σας βρω μαζί με την Κα Ελένη.
Μαζί σας θα ξεσκουριαστεί η ελληνική μου γλώσσα.

Καλοτάξιδο με υγεία να μας γράψεις κι άλλα

Justine's Blog said...

Εύη μου γλυκειά,
Αναπαυόμενη στας εξοχάς του Οντάριο,αυτό επέλεξαν οι αναγνώστες αλλά και ο εκδοτικός οίκος. Οπότε δεν υπήρχαν περιθώρια για άλλες ιδέες.
Ελπίζω να το διαβάσεις και να απολαύσεις μια χορταστική ανθρώπινη ιστορία. Πότε με το καλό θα πάς Ελλάδα;

δεσποιναριον said...

Αχααα!!! Αμερικανια στην αμερικανια μου το πας! Εγω τωρα γιατι το θεωρω ακομα κιτς βρε Καναδεζα; Γιατι δε θελω να αντιγραφουν οι αμερικανοι τις Βενετιες και τα ωραια μας στην Ευρωπη! Ποτε πηγες; Το χειμωνα που μας περασε; Γιατι μου φαινεσαι απιστευτα λεπτη; Εχασες κιλακια? Με μπερδεψες! Τι εχει σειρα μετα; Κατω τα χερια απο την πρωτευουσα! Αν θες παρε το μιντγουεστ! Φιλακια! (ακου φιν φον που παει και τα βρισκει!! )

Αστοριανή said...

Α! πολύ σε "στριμώχνει" το Δέσποινα-Ρίον!!!
Ιουστίνη μου!

Μάλλον θα γιόρταζε, και ξέχασες τα "Χρόνια Πολλά"...
Αν ναι, ακόμη δεν είναι αργά!
'Οσο για τα...παχάκια, κατ΄αρχήν είναι...σέξυ, κι αν σε "πάρει" ο φακός από... χαμηλά, μπορεί να σε "βγάλει" και...πανυψηλη!
...κι εγώ "ζήλεψα" Δέσποινά μου, κι ας βλέπει η Φίλη μας αφ' υψηλού τας ...αμέρικάς μας!
Φιλάκια και στις δύο σας,
Υιώτα,
ΝΥ

La Gigi said...

Τζουστινάκι ότι και να μου λες, εγω θα σου λεω οτι το Βεγκας ειναι το απογειο του κιτς, διοτι απλα η αντιγραφή δεν μπορει να ειναι κομψή! αν δεν μοσχοβρωμίσει το καναλι και αν δεν ειναι το νερακι του σκουρουτσικο πως να νοιώσεις οτι εισαι στη Βενετία μου λες?? ελπιζω να φαγατε στο Mandalay Bay, όπου εχει επιμεληθει το μενου ο πολλαπλα αστερατος Alain Ducasse, που εφαγα στο Μονακο στο δικο του Le Louis XV και επαθα τη μεγαλη πλακα της ζωης μου!!
σε φιλώ πολύ και είμαι ακόμα εδώ δεν έχω φύγει ;)

Justine's Blog said...

Αγαπημένο Δεσποινιώ,
Θα σου κάνω κορδελλάκια και δεν θα σου πώ απο πότε είναι οι φωτογραφίες. Πάντως, έπεσα πάλι στα ίδια κιλά. Εφυγε η καλοζωϊα της Ελλαδίτσας κιόλας απο πάνω μου.
Αμερικανιά στην αμερικανιά για να προσφέρω κάτι διαφορετικό στη μπλογκογειτονιά. Οταν τελειώσεις με την Ευρώπη, έχω σκοπό να βγάλω τη Φλωρεντία και τις λοιπές ομορφιές της Ιταλίας.
Πρωτεύουσα λέω να πιάσω μετα τα Χριστούγεννα, χα!χα!
Φιλάκια

Justine's Blog said...

Αγαπημένο Γιωτάκι,
Ετσι είμαστε με το Δεσποινάκι, κογιοναριζόμαστε για να υπάρχει και σασπένς!
Λοιπόν, τας Αμέρικας τας λατρεύω όσο κι αν προβάλλω το κριτικό μου μάτι.
Οσο για το Λας Βέγκας, είναι η Ντίσνεϊγουρλντ των μεγάλων!
Φιλάκια στη μητρόπολη

Justine's Blog said...

Μελισσάκι,
Προσπάθησα να σε πάρω εκεί αλλά δεν σε βρήκα. Ποιός ξέρει σε ποιά υπέροχα ρεστοράν θα γυρνάς!
Ναι, φάγαμε στο Madalay Bay και η κουζίνα σε κάθε εστιατόριό του ήταν ανεπανάλητπη. Κορυφαία στιγμή του ξενοδοχείου είναι το China Grill, το οποίο προσφέρει φιούζιον κινέζικη κουζίνα. Να σκεφτείς πως ο λιγοδίαιτος Τέντ είπε πως δεν είχε αρκετά μεγάλο στομάχι να χωρέσει τις εξωτικές γεύσεις!
Θα δοκιμάσουμε και τη βερσιόν Νέα Υόκρη.
Φιλάκια και πάρε με, ναι;

Evie said...

Ιουστινη μου ειναι αλήθεια οτι είσαι κούκλα Βέγκας η όπου αλλού.

Είχαμε πάει κι εμείς με τον σύζυγο για 1 ολόκληρη εβδομάδα, αλλά πολύ βαρετό γιατί κι εμείς δεν παίζουμε.
Είδαμε όλα τα τουριστικά τοπία, Θέατρο, πήγα για ψώνια ξανά κ ξανά για δώρα αλλά ο καιρός δεν περνούσε.
Περπατήσαμε από το Στριπ μέχρι το Γκόλντεν Ναγκεντ 1½ ώρα, μας έπιασε βράδυ και τα μάτια μας είδαν πολλά!!!

Οι Ιάπωνες έρχονται μπουλούκια το σαββατοκύριακο και παίζουν μόνο ακριβά παιχνίδια.

Είχε αρχίσει ένα πόκερ με αυτούς και κάθισα πολύ κοντά με το δωρεάν ποτάκι που προσφέρουν για να χαζέψω να δω πόσα λεφτά βάζουν, άρχισαν με $25.000 ο καθένας ...Πω Πω που να ξέρω ότι απαγορεύετε....
μέσα σε δευτερόλεπτα με κύκλωσε η ασφάλεια του ξενοδοχείου λες και ήμουν η Ματα Χάρι για να με βγάλουν από εκείνο το σημείο.
Φυσικά ευγενικότατα αλλά τα μούτρα μου έπεσαν.
Είναι μια πόλις που πρέπει κάθε ένας (εάν φυσικά μπορεί) να την επισκεφτεί, δεν περιγράφετε γιατί ότι και να πει κανείς ακούγετε σαν τα παραμύθια της Χαλιμάς. Θα ξαναπάω

Τα βιβλία σου και της Κυρίας Ελένης είναι σίγουρα.
Φέτος το φθινόπωρο δεν θα πάω Ελλάδα, όντως καταλαβαίνω ότι θα πας σύντομα.

Φιλια

Justine's Blog said...

Εύη μου,
Εμείς δεν βαρεθήκαμε γιατί είχαμε διαλέξει ξενοδοχείο με υπέροχη πισίνα κι έτσι περνούσαμε τα πρωινά μας κάνοντας μπάνια υπο τον καυτό ήλιο της ερήμου.
Ασε που κάθε μέρα ήταν μια καινούρια εμπειρία και κάθε νύχτα επίσης. Είδαμε θεάματα, φάγαμε εκπληκτικά και δεν χορταίναμε αυτό το παραμύθι, που θάπρεπε να το ζήσουν όλοι έστω και για λίγο.
Ευχαριστώ και για το κομπλιμάν
Φιλιά απο το Μόντρεαλ του υγρού καύσωνα!

Evie said...

Εμείς μείναμε στο Βellagio, το ξέρεις εφ όσον εκεί είδες το "O" Spirit du Soleil.
A, Έχουμε εισιτήρια για τις 13 Σεπτεμβρίου έχουν νέο πρόγραμμα.
Στην πισίνα κολυμπούσαμε κι εμείς κάθε μέρα παρ όλο που δεν συμπαθώ τις πισίνες, είδαμε όλα τα καλά, παραφάγαμε του πουλιού το γάλα, είδαμε Αθηναίους φίλους που κατοικούν εκεί.
Αλλα παρ όλα αυτά μια ολόκληρη εβδομάδα για εμένα ήταν πολύ.
Την ερχομένη θα είναι 4 βραδιές

Σε λίγες ωρες, Καλημέρα

La Gigi said...

αα και να πεις του Τεντ, οτι στο Βεγκας εχει αστερατο Νομπου :))

Justine's Blog said...

Πώς του ξέφυγε του Τέντ το Νομπού, δεν ξέρω. Μάλλον δεν τον είχες φανατίσει ακόμη! Τώρα θα θέλει κι άλλο Βέγκας και δεν υπάρχει χρόνος ούτε για πούφ!
Φιλάκια αχαμνά απο Μόντρεαλ της τρελλής παράλογης ζέστης (με υγρασία!)

Justine's Blog said...

Α! Βαράτε με κι ας κλαίω. Ξαναπάς στην περιοχή Εύη μου και μάλιστα με προαγορασμένα εισιτήρια! Επομένως σου άρεσε κι ας βαρέθηκες στο τέλος.
Νομίζω πως το τετραήμερο είναι αρκετό για το Βέγκας, προπάντων αν τόχεις ξαναδεί.
Σεπτέμβρη λοιπόν; Τί ωραία!
Κι έχετε και ντόπιους φίλους; Τυχεροί!
Φιλιά