ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Monday, December 6, 2010

Στην όπερα πάλι και πάλι

Πολλές φορές αναρρωτιέμαι τί σπρώχνει τους ανθρώπους στην όπερα, γιατί αυτό το θέαμα εξακολουθεί να προσελκύει αφοσιωμένους εραστές παρότι ανήκει σ΄άλλες εποχές.

Είναι τα ολοκληρωμένα μουσικά έργα που εξακολουθούν να γοητεύουν τους θεατές, είναι οι ρόλοι και τα κοστούμια, είναι οι ίδιοι οι τραγουδιστές;

Πολλές φορές θέτω το ερώτημα στον εαυτό μου καθώς βυθίζομαι στα ποικίλα οπερατικά ακούσματα κι απάντηση δεν βρίσκω, ομολογώ.

Χθές βρέθηκα στο ετήσιο γκαλά της όπερας του Μοντρεάλ, που συγκεντρώνει κάθε χρόνο την αφρόκρεμα των λάτρεων της όπερας για να συγκεντρώσει χρήματα γιά τη λειτουργία της.

Στη σκηνή δεν πρωταγωνιστούσε ένα έργο, αλλά πολλοί επώνυμοι καλλιτέχνες που ερμήνευσαν διάφορες άριες και κομμάτια από όπερες του κόσμου και του χρόνου.

Απόλαυσα τις μεμονωμένες ερμηνείες, βυθίστηκα στις υπέροχες φωνές, ένιωσα να ξεπλένεται ο νούς μου από τις χιλιάδες σκέψεις, που με τριβελίζουν τελευταία.

Τελικά μετά απ΄αυτό το υπερθέαμα μπορώ να αποτιμήσω σε προσωπικό επίπεδο γιατί με γοητεύει τούτο το μουσικό είδος. Η όπερα αναδεικνύει φωνές πέρα από την ανθρώπινη δυνατότητα, φωνές που ταξιδεύουν τις αισθήσεις στο άπειρο, εκεί που δεν υπάρχει θλίψη και στεναγμός.

Οι φωνές είναι αυτές που τελικά με μαγεύουν, που με γαληνεύουν, που με απογειώνουν σ΄ένα κόσμο αλλότερο , απαλλαγμένο από την πεζή καθημερινότητα.

Τζουστινάκι

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής της όπερας του Μοντρεάλ Michel Beaulac ανάμεσα σε δύο υποστηρικτές της όπερας
Η δημoτική σύμβουλος Ελεν Φωτόπουλος με τον διευθυντή της Δημοτικής Βιβλιοθήκης του Μοντρεάλ Guy Berthiaume και τη σύζυγό του

Η αφεντιά μου με την υπουργό πολιτισμού του Κεμπέκ Christine St Pierre, την Ελεν Φωτόπουλος και τον πρόεδρο του Εβραϊκού νοσοκομείου Bernard Stotland


Τζουστινάκι κι Ελεν ανάμεσα σε δύο ντίβες της όπερας, τη μέτζο Dana Beth Miller και τη σοπράνο Suzan Paterson
Η Ελεν με το συμπατριώτη της εκ Ρωσίας μπάσο Grigory Soloviov

Ο διευθυντής της όπερας Pierre Dufour, το Τζουστινάκι, η Ελεν και το ζεύγος Bernard Stotland και Merle Stotland

6 comments:

pylaros said...

αγαπητή μου Ιουστίνη,
Πολύ καλά εκφράζεις το θέμα, Τι είναι αυτό που ελκύει μια ομάδα ανθρώπων στον να απολαμβάνουν τόσο πολύ την Όπερα, να γίνονται φανατικοί, να ευχαριστούντε και ν' ανεβαίνουν στν (έβδομο ουρανό)
Μια φορά στη ζωή μου όταν ήμουν πιτσιρικάς έμεινα 2 μήνες στο Los Angeles california.

Εκεί λοιπόν είχα έναν θείο ο οποίος ήταν φανατικός της όπερας ειδικά τις Ρωσσικές, Με τραβούσε λοιπόν μαζί του.
Δυο μήνες γεμάτοι από όπερα, εποχή Μάρτης, Απρίλης 1951.
από τότε δεν ξανείδα όπερα..

Χαιρετισμούς από ΝΥ

Γαβριήλ

Michael Tellides said...

Τώρα Τζουστινάκι εξηγείται η ξαφνική και ανεξήγητη εξαφάνισή σου απο το Χριστουγεννιάτικο πάρτι της HLBS!

Justine's Blog said...

Αγαπημένε Γαβρίλη,
Αντιλαμβάνομαι πως δεν συμπαθείς την όπερα και τόσο. Με το θείο σου μπούχτησες ρωσική όπερα.
Ωστόσο, είναι ένα θέαμα που ξεκουράζει το μυαλό, απαλύνει τις σκέψεις, ανεβάζει τις αισθήσεις σ΄' ένα άλλο επίπεδο.
Ελπίζω να πάς να δείς κάτι ωραίο στη Μετροπόλιταν Οπερα του Μεγάλου Μήλου.
Χιονισμενο φιλί

Justine's Blog said...

Μιχάλη,
Είδες; Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον! Ετσι την έπαθα και εξήγησες την εξαφάνιση.
Το γκαλά ήταν το μεσημέρι αμέσως μετά το λάνσεον.
Φιλάκια

δεσποιναριον said...

Οπερα, το αλλοτινο παραμυθι σε ζωντανη μορφη. Θεατρο, μουσικη εικονα ακομα και ηθικο διδαγμα.
Ματζικ! Και στα θεατρα τηε Μοντρεαλης, μια καναδεζα λαμπει! Φιλακι!

Justine's Blog said...

Ναι η όπερα έχει κάτι πολύ μαγικό, κάτι αλλοτινό και υπερμεγέθες. Ισως γι αυτό να με γοητεύει περισσότερο όσο μεγαλώνω.
Και ως Καναδέζα προσπαθώ να λάμπω γιατί εδώ το σκοτάδι πέφτει νωρίς το χειμώνα.
Φιλάκια γλυκά πρωτευουσιάνα μου