ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Monday, April 30, 2012

Το αδιέξοδο της κάλπης



(Αναδημοσίευση από τη στήλη μου Ιδιοχείρως στον Εθνικό Κήρυκα της Νέας Υόρκης)


Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη


Βρισκόμαστε μια ανάσα προ των εκλογών και ο κόσμος δηλώνει σε τεράστιο ποσοστό αναποφάσιστος. Το ερώτημα σ΄αυτές τις εκλογές έχει γίνει υπαρξιακό πλέον: Τί να ψηφίσει ο λαός; Τα κόμματα της εξουσίας, τα οποία τον έρριξαν στα τάρταρα και τώρα υπόσχονται να τον αναστήσουν ή τα περιφερειακά κόμματα για να δείξει επιτέλους την αγανάκτησή του σε όλη αυτή την οικονομική και ηθική κατάπτωση της χώρας;

Τόσο η Νέα Δημοκρατία όσο και το ΠΑΣΟΚ με τους χειρισμούς τους οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή. Από την κακή διοίκηση μέχρι την έλλειψη πρόνοιας για την επόμενη μέρα, μέχρι την εγκληματική διαχείρηση, μέχρι τις λοβιτούρες, τα δύο κόμματα της εναλλασσόμενης εξουσίας από το 1974 κυριολεκτικά έσπρωξαν το λαό στην οικονομική εξαθλίωση, στην απογύμνωσή του από τα εργατικά του δικαιώματα, στο κατρακύλισμά του στα όρια της ανέχειας.


Την ίδια ώρα τα κόμματα της αριστεράς , τα οποία έχουν μια ανοδική τάση στις δημοσκοπήσεις, αντί να εκμεταλλευτούν τη συγκυρία και να προσφέρουν παραγωγικές και ρεαλιστικές προτάσεις σ΄ αυτό τον προεκλογικό διάλογο, συνεχίζουν να δηλώνουν αποχή από την πραγματικότητα. Μιλούν γενικώς και αορίστως, εξακολουθούν να κάνουν άκαπρη κριτική για τα μνημόνια και άλλα τινά ενώ στην πραγματικότητα δεν έχουν μπεί στη διαδικασία να καταθέσουν μια πρόταση για τη μετεκλογική κατάσταση.


Οι ηγέτες τους εν πολλοίς πράττουν ως αντιπολίτευση, δεν έχουν μπεί στη λογική ότι θα μπορούσαν να αποτελέσουν τον τρίτο πόλο την επομένη των εκλογών  κι επομένως να γίνουν μέρος της εξουσίας και της διακυβέρνησης αυτής της χώρας. Μοιάζουν να μην έχουν αντιληφθεί πως εδώ και τώρα έχουν τη δυνατότητα να αποτελέσουν το μοχλό πίεσης έστω και στα συγκυβερνώντα κόμματα της εξουσίας, προκειμένου να διαφυλάξουν την τελευταία ελπίδα των δικαιωμάτων του λαού.


Οσο για τον Πάνο Καμμένο ο οποίος φαίνεται να αρπάζει ποσοστά ευκαιριακής δυσφορίας της δεξιάς πτέρυγας, αυτός είναι μια φούσκα που θα ξεφουσκώσει ακριβώς πρό της κάλπης. Ο κόσμος δεν είναι υπανάπτυκτος να πιστεύει σε Ζορό, που αφού έφαγε και ήπιε τα χρόνια των παχέων αγελάδων στη Νέα Δημοκρατία, τώρα βγάζει το σπαθί του να καθαρίσει τους βρώμικους! Αλλοίμονο!


Η Αλέκα Κατσέλη είναι αρκετά σοβαρή στις προθέσεις της, γνωρίζει καλά τον οικονομικό διάλογο, πατάει γερά στα πόδια των οικονομικών σπουδών της στην Αμερική, αλλά φοβάμαι πως κι εκείνη με τον Χάρη Καστανίδη δεν έχουν να αντιπαραβάλλουν κάτι καινούριο, αφού αποτέλεσαν μέρος της σηπτικής εξουσίας! Ισως μέσα από το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσαν να αρθρώσουν καλύτερα το λόγο τους από το να καταστούν περιφερίκ της εξουσίας.


Η Ντόρα Μπακογιάννη κρατάει μια έντιμη στάση απέναντι στις εξελίξεις, δε δίστασε να δηλώσει πως την επόμενη μέρα θα υποστηρίξει μια κυβέρνηση Σαμαρά, παρότι αποχώρησε από τη Νέα Δμοκρατία εξαιτίας της ήττας της στην ηγεσία του κόμματος. Οι χαμηλοί τόνοι της απέναντι στον αντίπαλό της σήμερα, κερδίζουν τη συμπάθεια του λαού.

Ο μεγάλος χαμένος των προεκλογικών εντυπώσεων είναι ο Γιώργος Καρατζαφέρης, ο οποίος από λαύρος εναντίον των δύο κομμάτων της εξουσίας, πέρασε σε συνεργασία μαζί τους, έγινε αντιμνημονιακός προ της πολιτικής ευθυνης για την ψηφοφορία του μνημονίου και σήμερα διεκδικεί την ψήφο του κόσμου μπαμπαλίζοντας ακατάσχετα λόγια και φέρνοντας στο κόμμα  πολλυσυλλεκτικούς στάρ της δημοσιογραφίας και της καλλιτεχνικής ζωής. Φοβούμαι πως η Βουλή αυτή τη φορά θα κλείσει τις πόρτες της στο ΛΑΟΣ του οπορτουνισμού και του χαμαιλεοντισμού.

Υπάρχει και η Χρυσή Αυγή, το ακραίο ακροδεξιό κόμμα, που σκορπίζει ανατριχίλες με την ξενοφοβία και τα εξτρεμιστικά του συνθήματα. Φοβούμαι πως οι αγανακτισμένοι υπερήλικες μπορεί να δώσουν βήμα σ΄αυτή την κραυγαλέα επιλογή της συμφοράς.

Ετσι λοιπόν διαγράφεται το προεκλογικό τοπίο. Με τα κόμματα της εξουσίας να υπόσχονται σταθερότητα μέσα από την πολιτική της ανθρωποθυσίας και με τα κόμματα της αριστεράς να τυρβάζουν περί άλλα. Και με τα μικρά περιφερειακά κόμματα να προσπαθούν να χωθούν στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, διεκδικώντας ρόλο ρυθμιστών!

Φοβούμαι πως η επόμενη των εκλογών θα φέρει ακόμη μεγαλύτερα αδιέξοδα στη διακυβέρνηση ή ακυβερνησία της πολύπαθης χώρας.

10 comments:

Ρούλα said...

Αγαπημένη μου!
Εύστοχοι όπως πάντα οι προβληματισμοί σου, είμαι όμως αισιόδοξη ότι επιτέλους μετά από τα τόσα συνταρακτικά που έχουν συμβεί, ήρθε και ο καιρός να εκφραστούμε ως πολίτες. Τόσο καιρό, ακούμε πολιτικούς, δημοσιογράφους να αποφαίνονται και να αποφασίζουν για μας, χωρίς εμάς για τόσο κρίσιμα ζητήματα. Θα μπει τέρμα και στην κριτική εκ του ασφαλούς για εμάς τους πολίτες και η ώρα να σεβαστούμε την ετυμηγορία των συμπολιτών. Έχουμε κουραστεί να διαβάζουμε για την ανωριμότητά μας, τις κατηγόριες, λες και όποιος χαρακτηρίζει τους άλλους διεφθαρμένους αμέσως κατατάσσεται στους αδιάφθορους. Ε, όχι λοιπόν και αν έχει τέτοια εικόνα για τους συμπολίτες του θα του έλεγα να κόψει τις κακές παρέες και συναναστροφές του γιατί η πλειοψηφία δεν είναι έτσι. Μένω σε μια περιοχή που οι άνθρωποι αγωνίζονται για τα προς το ζην, έχουμε πάνω από 20% ανεργία, τα επιδοτούμενα εργοστάσια αφού έκαναν χρήση των ευεργετικών διατάξεων, τα μετέφεραν σε γειτονικές χώρες χωρίς να κουνηθεί φύλλο.
Δεν έχουν άλλο περιθώριο τα πολιτικά κόμματα, ο δρόμος είναι ένας, της συνεργασίας, για να βγούμε από την οικονομική κρίση. Αυτό το μήνυμα θα στείλουμε, για να τερματίσουμε τις αλαζονικές συμπεριφορές και το σφιχτό εναγκαλισμό των κομματικών μηχανισμών.
Πιστεύω ότι η επομένη των εκλογών θα είναι σαφώς καλύτερη και το κυριότερο θα εκτονωθεί όλος αυτός ο συσσωρευμένος θυμός με την ετυμηγορία.
Στέλνω την αγάπη μου και πολλά πολλά φιλάκια αισιοδοξίας!

Αστοριανή said...

...Είθε να είναι όπως τα εύχεσαι,
κ. Ρούλα!!!!!!!

Μία μόνο ερώτηση:
Ποιος θα θρέφει τα δύο εκατομμύρια παράνομους και μη...;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

Χαιρετισμούς,
Υιώτα Στρατή, ΝΥ

Ρούλα said...

Καλημέρα και καλό μήνα σε Ν.Υ και Μόντρεαλ!

Ευχαριστώ κ. Στρατή για το σχόλιο. Συμμερίζομαι την αγωνία σας όσο δεν φαντάζεστε, η ανθρωπιστική κρίση που βιώνουμε χρειάζεται σοβαρή και υπέυθυνη αντιμετώπιση, δεν δικαιούμαστε να αποτύχουμε. Προτάσεις υπάρχουν πολλές τόσο από την Ε.Ε όσο και από τις πάμπολλες επιτροπές που έχουν συσταθεί και έχουν αποφανθεί διεξοδικά γιαυτό το θέμα. Μένει η υλοποίηση και όχι μόνο σπασμωδικές κινήσεις με τα γνωστά αποτελέσματα. Ήδη στην Ε.Ε γίνεται μια ευρεία συζήτηση για το αδιέξοδο της μεταναστευτικής της πολιτικής που υπονομεύει ακόμη και την εθνική ασφάλεια της χώρας μας λόγω της γεωγραφικής της θέσης. Έχουν ξεπεραστεί πλέον ως αναποτελεσματικές συμφωνίες που είχαν ψηφιστεί κατά το παρελθόν, δεν το υποστηρίζουν μόνο έλληνες ευρωβουλευτές, στο χέρι μας είναι πλέον να το αναδείξουμε ως μείζον θέμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι μόνο της Ελλάδας.

Στέλνω την αγάπη μου και ένα μαγιάτικο στεφάνι με λουλούδια του αγρού της ελληνικής φύσης!

pylaros said...

Αγαπητή μου Ιουστίνη,

Υπήρξε μια φορά κι έναν καιρό μια εποχή στην Ελλάδα όπου αγωνιζόμαστε για μια μπουκιά ψωμί, κι αυτή δεν υπήρχε!
Αποτέλεσμα δραπετεύσαμε ο κάθε ένας όπως μπορούσε από την χώρα που γεννήθηκε.
Οι κυβερνήσεις άλλαζαν σαν πουκάμισα, οι κυβερνήτες μαριονέτες που άλλοι τραβούσαν τα ηνία.

Σήμερα με αυτή την ανευθυνότητα όλων των πολιτικών, το χειρότερο που μπορούσε να συμβεί ήταν να πάνε σε εκλογές, άρα τι περιμένουν να τους ψηφίσει ο λαός αφού αυτοί οι ίδιοι έφεραν την Ελλάδα στην σημερινή κατάσταση.
Μια κομματική μερίδα Ελλήνων ζει σε μια παθητική προϊστορική κατάσταση, λες και βρισκόμαστε στο 1926, αφού ακόμα και το κράτος που που εφεύρε το σφυρί και το δρεπάνι, τα πέταξε στα σκουπίδια.

Οι κομματικοί αρχηγοί, αν ήξεραν την λύση του προβλήματος θα την εφάρμοζαν πριν η Ελλάδα πέσει στο βάραθρο του Χρέους.

Άρα δεν ξέρουν τίποτα, φωνασκούν πάλι για την καρέκλα, χωρίς να υπολογίζουν ότι ένας αγανακτισμένος λαός μπορεί να εκδικηθεί στα πρόσωπά τους.

Μα είναι ποτέ ΔΥΝΑΤΟΝ να επαναλαμβάνεται η ΙΣΤΟΡΙΑ της πολιτικής δουλοπρέπειας, αυτής που ζήσαμε και μας έκανε ζητιάνους την δεκαετία του 1950,
Το πάθημα Δεν έγινε μάθημα.

Καλό μήνα, καλή σου Πρωτομαγιά αν κι εδώ βρέχει

Με αγάπη

Γαβριήλ

"ζαχαρούλα.." said...

καλό μήνα αγαπημένη μου...!!! τα καλύτερα εύχομαι να έρθουν!!!!

σε φιλώ...

Justine's Blog said...

Ρούλα αγαπημένη μου, πολύ χαίρομαι που εκφράστηκες με τέτοια ενάργεια για τα πολιτικά μας θέματα. Ελπίζω να πρυτανεύσει η λογική, να προκύψει μια κυβέρνηση δημοκρατικά με εκλογές απο συνεργασία κομμάτων, που θα οδηγήσει τη χώρα στην έξοδο από το τέλμα. Σίγουρα ένα κόμμα δεν θα μπορέσει να σταθεί έστω και με οριακή αυτοδυναμία, σίγουρα ένα κόμμα με απλή ψ'ήφο εμπιστοσύνης δεν θα μπορέσει να λειτουργήσει επ΄ουδενί. Ο μονόδρομος είναι κυβέρνηση συνεργασίας με αντιπολίτευση που θα βάλει φραγμό στην κατάργηση όλων των εργατικών κατακτήσεων.
Φιλί σου!

Justine's Blog said...

Γιώτα μου,
Καλύπτομαι απολύτως από την απάντηση της Ρούλας. Το ζήτημα των λαθρομεταναστών είναι υπόθεση της Ευρώπης και όχι της Ελλάδας.
Φιλί

Justine's Blog said...

Κι απο δώ μαγιάτικες ευχές, αν και ο μήνας μπήκε εδώ με βροχές κι ομίχλες!

Justine's Blog said...

Γαβρίλη μου,
Βαθειά στο πετσί του ο λαός έχει ζήσει την προδοσία των Ευρωπαίων φίλων και την προδοσία της πολιτικής του ηγεσίας.
Λαός ταλαιπωρημένος, που μέσα σε δυό γενιές ξέχασε τη Μικρασιατική Καταστροφή, τον Πόλεμο, τον Εμφύλιο.
Η αμνησία τιμωρείται. Ισως γι αυτό να ξαναζούμε έσχατεσ στιγμές, για να γρηγορούμε...
Εδώ έβρεχε, μελαγχόλησε με ομίχλη, τώρα βγαίνει ο ήλιος.

Justine's Blog said...

Καλό σου μήνα Χαρούλα, σου εύχομαι λουλούδια και χαμόγελα να στολίσουν την άνοιξή σου!