ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Monday, January 21, 2013

Στα όρια της διάλυσης



Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

 

Μια χώρα στα όρια της διάλυσης είναι η Ελλάδα, μια χώρα όπου έχουν παρεισφρύσει όλοι οι μήκυτες της αποσύνθεσης αποκλείοντάς την από την πραγματική ελπίδα. Παρότι οι εταίροι με το τελευταίο γενναίο δανειοδοτικό  πακέτο έδωσαν χείρα βοηθείας, φαίνεται πως η πραγματικότητα της λειτουργίας της χώρας και του βίου των πολιτών είναι πολύ κατώτερη των προσδοκιών όλων.

Η αυτοσχέδια βόμβα που έσκασε στο εμπορικό κέντρο The Mall την Κυριακή επιστεγάζει τους φόβους πως τα ύποπτα στοιχεία προσπαθούν να προκαλέσουν αποσταθεροποίηση στη χώρα με ανείπωτες συνέπειες. Η βόμβα στα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας την προηγούμενη εβδομάδα  και οι κάθε λογής τρομοκρατικές επιθέσεις ανά την Αθήνα συνθέτουν το τελευταίο κεφάλαιο της αποσύνθεσης.

Ωστόσο, η εικόνα είναι ζοφερή σε όλα τα επίπεδα. Ο κόσμος έχει υποστεί ένα φοβικό σύνδρομο καθώς δεν γνωρίζει τί του ξημερώνει η επόμενη μέρα. Η αβεβαιότητα της επιτυχίας των μέτρων του μνημονίου, οι απανωτές περικοπές των μισθών, η παράλογη αύξηση των φόρων (αμέσων και εμμέσων), η διαρκής απειλή των απολύσεων στο δημόσιο τομέα, έχουν προκαλέσει μια αλυσιδωτή αντίδραση ηττοπάθειας στο λαό, που κλειδώνεται όλο και περισσότερο στην εσωτερικότητά του.

Στο μεταξύ, η κυβέρνηση δεν προχωράει ούτε γρήγορα ούτε δυναμικά στη λήψη αποφάσεων για το άνοιγμα της οικονομίας και την πολυπόθητη ανάπτυξη. Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, που αναμένεται να φέρει μια ελπίδα φωτός στην ανάπτυξη έχει καθυστερήσει τραγικά. Το φορολογικό νομοσχέδιο, το οποίο όφειλε να είναι έτοιμο, γρήγορο, εφαρμόσιμο, κατανοητό, αποτελεσματικό για να δημιουργήσει ένα σταθερό φορολογικό τοπίο για τους Ελληνες πολίτες και τους ξένους επενδυτές κι αυτό λιμνάζει στα νερά της ακινησίας.

Την ίδια ώρα η Αθήνα έχει γίνει μια λεκάνη μίσους ανάμεσα στους πολίτες της και τους ‘ξένους». Τούτη η ξενοφοβία, που έχει εν μέρει κάποιες πραγματικές αιτίες, έχει αποβεί μια λαίλαπα τρόμου για τους μετανάστες που ζούν σε συνθήκες αθλιότητες. Το περιστατικό της βίαιης και ανάιτιας δολοφονίας του Πακιστανού εργάτη ανεβάζει τους τόνους μοιράζοντας το λαό σε ξενόφοβους και ανεκτικούς. Οι Ελληνες διχάζονται ηχηρά από το έλλειμμα πολιτικής σε όλα τα επίπεδα, ιδιαίτερα αυτό της παράνομης μετανάστευσης.

 Η φασιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή καρπώνεται τα οφέλη της ξενοφοβίας και του ρατσισμού. Η ανεγκέφαλη εκστρατεία της εναντίον των μεταναστών βρίσκει πρόσφορο έδαφος σε ξεχασμένους συνταξιούχους και νέους ανθρώπους που έχουν δεί τη ζωή τους να κατρακυλάει από τη μεσαία τάξη στα τάρταρα της φτώχιας.

Η δυσοσμία της πόλης χτυπάει τα ρουθούνια. Απλυτα πεζοδρόμια, λεροί δρόμοι, σκουπιδοντενεκέδες γεμάτοι βρώμα, έχουν μετατρέψει την πόλη της ιστορίας σε ένα ερείπιο παλιάς δόξας. Οι άνθρωποι κλείνονται όλο και περισσότερο στη μοναξιά τους ανίκανοι να μοιραστούν το παράπονο του γείτονά τους. Το δικό τους παράπονο ποιός θα το ακούσει;

Η Ελλάδα μυρίζει απογοήτευση και μαρασμό, αποπέμπει  κατάθλιψη και παραίτηση. Η χώρα του ήλιου, μοιάζει να έχει γείρει τις γρίλλιες της κλείνοντας την είσοδο του φωτός. Μόνο η σκόνη τρυπώνει απ΄τα παράθυρα.

Τούτη η σκόνη  προέρχεται από την αβάσταχτη ελαφρότητα των πολιτικών της. Την ώρα που διακυβεύεται το ζήν των πολιτών, εκείνοι συνεχίζουν το αστείο παιχνίδι της ξιφασκίας των εντυπώσεων πάνω από συσσωρευμένα πτώματα , που χάνονται απο απογοήτευση κι έλλειψη ελπίδας.

Η παρωδία της λίστας Λαγκάρντ, η γελοία επίθεση του Ανδρέα Λοβέρδου στους χτεσινούς συνοδοιπόρους του, ο ανύπαρκτος πολιτικός διάλογος για μια βιώσιμη λύση εξόδου από την κρίση, τα ταξιδάκια εντυπωσιασμού του Αλέξη Τσίπρα σε διεθνή στέκια, όλες οι παράμετροι οδηγούν σε μία και μοναδική  πραγματικότητα: η χώρα οδεύει στην ολοσχερή κατάπτωση και κανείς δεν ενδιαφέρεται να ανακόψει την κατηφόρα της.

Για μας που ζούμε στο εξωτερικό και παρατηρούμε τα γεγονότα από απόσταση είναι βαθύς ο πόνος να βλέπουμε τη χώρα μας να οπισθοδρομεί διαρκώς, γιατί η χώρα δεν είναι ένα σύστημα πολιτικής η διακυβέρνησης, είναι οι άνθρωποι, οι φίλοι, οι συνάδελφοι που καθημερινά μας μεταφέρουν της κραυγή απελπισίας τους!

1 comment:

Αστοριανή said...

...Για μας που ζούμε στο εξωτερικό και παρατηρούμε τα γεγονότα από απόσταση είναι βαθύς ο πόνος να βλέπουμε τη χώρα μας να οπισθοδρομεί διαρκώς, γιατί η χώρα δεν είναι ένα σύστημα πολιτικής η διακυβέρνησης, είναι οι άνθρωποι, οι φίλοι, οι συνάδελφοι που καθημερινά μας μεταφέρουν της κραυγή απελπισίας τους!...Ι Ά.Φ.

Ιουστίνη μου! Λίγα τους γράφεις!
Αν και αυτοί, μαζί με τις Τράπεζες, δεν ακουν τίποτα!!!
ΟΜΩΣ,
εμείς, που λείπουμε χρόνια... και που δεν φταίμε σε κάτι... (με κάτι παρόμοιες καταστάσεις μας ανάγκασαν να φύγουμε...)
ΓΙΑΤΙ
να τους πληρώνουμε χαράτσια κ.λ.π.,
αφου ΔΕΝ ζούμε εκεί, δεν ενοικιάζουμε, δεν κ.λ.π.,
(δεν τους βοηθούσαμε τόσα χρόνια που πηγαίναμε σαν...τουρίστες στον τόπο μας,...)

και να πληρώνουμε
ΚΑΙ
με την διαφορά του δολλαρίου!!!

Τόσο κορόϊδα είμαστε;
Συγγνώμη για την έκφραση,
σε φιλώ,
Υιώτα
ΝΥ