Υπόθεση Ζαχόπουλου: Θύτες και Θύματα

Της Ιουστίνης Φραγκούλη

Πάνε τρείς εβδομάδες αφότου ο πάλαι ποτέ κραταιός Γενικός Γραμματέας του ΥΠΠΟ Χρήστος Ζαχόπουλος αποφάσισε να βάλει τέρμα στη ζωή του πηδώντας στο κενό και προκαλώντας τριγμούς στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

Εκτοτε τα κανάλια και οι δημοσιογράφοι βρήκαν υλικό για «αίμα και σπέρμα» καθώς αναλώνονται καθημερινά σε μια μάχη εντυπώσεων, η οποία περιπλέκει την υπόθεση με τις γνωστές εικοτολογίες, τα ανεπιβεβαίωτα σενάρια και το σκηνικό της σύγχυσης.

Υπάρχουν σκάνδαλα; ποιά είναι ; σε ποιό βάθος επεκτείνονται και ποιά είναι η ευθύνη της κυβέρνησης; Αυτά είναι τα ουσιώδη ερωτήματα, που ζητούν απάντηση απο το μέσο Ελληνα.

Ναί, υπάρχουν ήδη αποδεδειγμένα σκάνδαλα. Πέρα απο την ερωτική περιπέτεια του πρώην Γενικού Γραμματέα με την σύμβουλό του, η οποία κράδαινε την κασέτα με τις ακραίες σεξουαλικές στιγμές του ζεύγους σε κανάλια και πολιτικά γραφεία επι εβδομάδες προ του απονενοημένου διαβήματος, ήδη είναι χειροπιαστό το σκάνδαλο του στημένου διαγωνισμού πρόσληψης στο ΥΠΠΟ. Αποδεικνύεται λοιπόν πως ενώ χιλιάδες παιδιά ανώνυμων πολιτών με πτυχία και μεταπτυχιακές σπουδές έδιναν έντιμη και άνιση μάχη για μια θέση στο δημόσιο, η λίστα του διαγωνισμού είχε κλείσει με «ημετέρους» τόσο απο τη Νέα Δημοκρατία όσο και απο το ΠΑΣΟΚ.

Στο μεταξύ, ο πρώην υφυπουργός Πέτρος Τατούλης, είχε ήδη καταγγείλει τον Ζαχόπουλο για κακοδιαχείριση στο ΥΠΠΟ. Με επιστολή του στον εισαγγελέα εδώ και δύο χρόνια είχε επισημάνει πως ο Ζαχόπουλος είχε προσλάβει την εταιρεία του πατέρα Στρατήγη για τη διάθεση των ευρωπαϊκών κονδυλίων και την εταιρεία του γιού Στρατήγη για ορκωτό έλεγχο της ως άνω εταιρείας: δηλαδή η εταιρεία του γιού να ελέγχει εκείνη του πατέρα με αντικείμενο τα κονδύλια των δισεκατομμυρίων ευρώ του ΥΠΠΟ. Ο Πέτρος Τατούλης μαζί με μια έντιμη διοικητική υπάλληλο σταμάτησαν την υπόθεση, αλλά αμέσως μετα την παραίτηση Τατούλη απο το υπουργείο, ήρθε και η απομάκρυνση της «ενοχλητικής υπαλλήλου» με απόφαση Χρήστου Ζαχόπουλου.

Μένει τώρα να αποδειχθούν και άλλες όζουσες υποθέσεις, που αφορούν στους αποχαρακτηρισμούς ολόκληρων εκτάσεων απο το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο αλλά και στη διάθεση των ευρωπαϊκών κονδυλίων σε διάφορες πολιτιστικές διοργανώσεις και σε Μη Κυβερνητικούς Οργανισμούς.

Ωσπου να διαλευκανθούν οι υποθέσεις αυτές υπάρχει ευθύνη του πρωθυπουργού για την υπόθεση Ζαχόπουλου, με την οποία ήρθαν στο φώς ανόσιες ερωτικές συνευρέσεις, εκβιασμοί και προσπάθειες αυτοχειρίας;

Σαφώς ευθύνεται το πρωθυπουργικό περιβάλλον για τη σήψη του Ζαχοπουλικού καθεστώτος. Ο ίδιος ο Κώστας Καραμανλής παραχώρησε με υπογραφή του υπεραρμοδιότητες στον διορισμένο Χρήστο Ζαχόπουλο με αποτέλεσμα να «κατασκευάσει» ένα καταχραστή της προσωπικής του εμπιστοσύνης αλλά κι ένα καταπατητή της παντός φύσεως εξουσίας. Γιατί αποδείχθηκε πως ο Ζαχόπουλος χρησιμοποίησε τη θέση του δελεάζοντας σεξουαλικά υφιστάμενες για να παραγοντίσει ή για να διαθέσει τα κονδύλια του ΥΠΠΟ κατα το δοκούν (μένει να αποδειχθεί αν το δοκούν ήταν άνομο και διαπλεκόμενο με οικονομικά ή άλλα συμφέροντα).

Σαφώς ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει την απόλυτη ηθική ευθύνη για το δημιούργημα Ζαχόπουλου, καθώς του εκχώρησε εξουσίες υπουργού καταργώντας το ρόλο των προϊσταμένων του. Ο πληθωρικός υπεργραμματέας με την πλάτη του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος έλυνε και έδενε στο ΥΠΠΟ , απειλώντας θεούς και δαίμονες.

Κι εάν ένας υπουργός, ο οποίος ψηφίσθηκε απο τον ελληνικό λαό περιπέσει σε ανομίες, εκεί ευθύνεται και ο λαός που κατέθεσε την ψήφο στο πρόσωπό του. Αλλά για ένα διορισμένο φαύλο, την απόλυτη ευθύνη φέρει αποκλειστικά ο διορίζων και εκχωρών αρμοδιότητες σ’ αυτόν.

Πάντως και τα μέσα ενημέρωσης δεν χειρίζονται με σοβαρότητα το θέμα . Στο βωμό της τηλεθέασης, σεναροποιούν την πιό επικίνδυνη υπόθεση για την πολιτική σκηνή της Ελλάδας. Αυτοναιαρούνται, αυτοδιαψεύδονται καθημερινά, εικοτολογούν με αποτέλεσμα να προκαλούν ένα αίσθημα δυσφορίας στον ελληνικό λαό, που έχει περιπέσει στο λήθαργο του ωχαδελφισμού με το ευτελές μότο : «Αφού όλοι οι πολιτικοί είναι σάπιοι!»

Αυτή είναι η λυπηρότερη στιγμή για την ελληνική κοινωνία , που ζεί τα τελευταία χρόνια σε μια κατάσταση πολιτικής και ηθικής σήψης. Δυστυχώς μοιάζει πως γίναμε οριστικά και αμετάκλητα παρατηρητές της φαυλότητας μιας ολιγαρχίας που καπηλεύται εδώ και δύο δεκαετίες απροκάλυπτα και αδιάντροπα τις αξίες μας!