ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΗ ΒΕΡΑΝΤΑ
Το συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τις γυναίκες στην ωριμότητα, για τη γυναικεία φίλία, για τις ακυρώσεις και τις αναπτερώσεις!

Saturday, January 9, 2010

Βαλτιμόρη, Η Σταχτοπούτα που έγινε Πριγκίπησσα

Αφιερωμένο εξαιρετικά στη φίλη μου Σοφίκα Ελευθερουδάκη επειδή έχει αναγάγει το βιβλιοπωλείν σε τέχνη!

Της Ιουστίνης Φραγκούλη

Ηταν ένα χλωμό καλοκαιρινό βράδυ του Ιουνίου, όταν το λεωφορείο της γραμμής έφτασε στη Βαλτιμόρη ξεφορτώνοντας τους μελαμψούς συνεπιβάτες μου. Η μόνη λευκή ανάμεσά τους ήμουν εγώ, που απο απειρία και αποκοτιά λόγω νεότητας είχα πάρει λεωφορείο για να φτάσω στην Ουάσιγκτον το 1984 στο πρώτο μου ταξίδι στις ΗΠΑ.

Ο αέρας της βρώμικής θάλασσας μου χτύπησε τα ρουθούνια. Κατέβηκα πάραυτα στο λιμάνι, που μύριζε υγρασία, λερότητα, ντεκαντάνς. Μια εβδομάδα στη Νέα Υόρκη με το ποτάμι στα πόδια μου, δεν έφτανε να ικανοποιήσει την ανάγκη μου για το υγρό στοιχείο.

Ο οδηγός του λεωφορείου, μαύρος κι αυτός με ανακάλεσε στην τάξη. «Ε! Μίςς αυτός δεν είναι τόπος για σένα!», μου είπε αυστηρά και με έχωσε βιαστικά πίσω στην πολυτελή μου θέση.

Εμεινα για ένα τέταρτο (ώσπου να ανέβουν οι επόμενοι επιβάτες προς Ουάσιγκτον) να κοιτάζω απο το ολοκάθαρο παράθυρό μου τη λερή ατμόσφαιρα της Βαλτιμόρης, που ήταν ανέκαθεν ένα απο τα μεγαλύτερα λιμάνια της Αμερικής στο διακομεταμιστικό εμπόριο. Τα πλοία στη ράδα τους ήταν τα μόνα ζωντανά στοιχεία του λιμανιού, που έβριθε βρωμιάς, κακοσμίας και υγρασίας. Τα μάτια μου έπεφταν στους μαύρους του δρόμου που κι απόψε θα αναζητούσαν ύπνο στις πλάκες του ντόκου. Με έπιασε ένας πόνος και μια μελαγχολία. Η Αμερική στην αποσύνθεσή της στην καρδιά της Βαλτιμόρης, που θα περίμενε κανείς να είναι ένδοξη και γοητευτική.

Εκτοτε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Περίπου 25 χρόνια. Στην Ουάσιγκτον πήγαινα πάντοτε αεροπορικώς κι έτσι δεν είχα την ευκαιρία να ξανασταθμεύσω στη Βαλτιμόρη. Ασε που το λεωφορείο είχε γίνει ένας εφιάλτης απο τα πολλά περιστατικά της αθλιότητας. Απορούσα πώς είχα αποφασίσει να το πάρω τότε στη μακρινή και ανυποψίαστη νεότητά μου.

Ομως αυτές τις Γιορτές πρότεινα να περάσουμε απο τη Βαλτιμόρη καθ΄οδόν προς τη Νέα Υόρκη, αφού κάναμε το ρόουντ- τρίπ με τη Μελισσούλα. Κι έτσι βρεθήκαμε στο Inner Harbor , που έχει μετατραπεί σε μια μαγευτική μαρίνα με σούπερ μοντέρνα κτίρια ή και αναπαλαιωμένα υπέροχα εργοστάσια και εργοτάξια εποχής.

Γωνία θάλασσα στο Rusty Scupper δοκιμάσαμε τα καβουροκεφτεδάκια της περιοχής, αντικρύζοντας μια πεντακάθαρη πόλη σε κατάσταση γκλαμουριάς και Χριστουγεννιάτικων φώτων. Η Βαλτιμόρη ήταν μια μεταμορφωμένη Σταχτοπούτα απο το φίλημα του βάτραχου που έγινε πρίγκηπας. Το περιβάλλον δεν θύμιζε σε τίποτε το λερό λιμάνι με τους μαύρους.

Λάτρεψα την περιορισμένη μας βόλτα στα πέριξ του πολυτελούς τουριστικού ντόκου, αλλά η καρδιά μου θα χτυπάει για πάντα με νοσταλγία για κείνη την άγρια πόλη του λιμανιού που είχα γνωρίσει κάποτε παλιά, πολύ παλιά κατα την αθωότητα της διαδρομής προς την Αμέρικα του ονείρου.



Τα παλιά ιστορικά πλοία κοσμούν το τουριστικό λιμάνι της Βαλτιμόρης. Η σκηνή με παρέπεμψε σε Χριστούγεννα στα νησιά μας!
Στο βάθος η Βαλτιμόρη αστραποβολά απο πλούτο
Και το καράβι στο ντόκο έχει να πεί πολλές ναυτικές ιστορίες
Το ωραιότερο κτίριο του λιμανιού ευτυχώς στεγάζει λογοτεχνία με το μεγαλοκατάστημα Barnes n Noble ενώ ηλεκτρίκή κιθάρα του Hard Rock Cafe αμλύνει τις εντυπώσεις για το φαγάδικο-κλαμπάκι!
Γεφυρούλα που ενώνει κομμάτια της θάλασσας
Κι ένα πολεμικό πλοίο που διασώθηκε απο τον βαμβαρδισμό του Pearl Harbor
Μοντέρνα κτίρια με εμπορικά κέντρα
Και αναπαλεωμένα κτίρια με γκλάμορ και ωραίο φωτισμό
Στο βάθος το παλιό εργοστάσιο με τα φουγάρα του απείραχτα
Και η Ναυτική Υπηρεσία σε μοδάτη κατασκευή
Μήπως λάτρεψα το Barne's n Noble για μια ακόμη φορά;
Οι πυραμίδες μετα το Λούβρο αποτελούν στοιχεία σύγχρονης αρχιτεκτονικής άποψης ανα την Αμέρικα. Δεν θα έλειπε απο το κλισέ η Βαλτιμόρη!!!

23 comments:

pylaros said...

Αγαπητή μου Ιουστίνη,
Μπαλτιμόρη, ήτανε η πρώτη πόλη που ήρθα στις ΗΠΑ ως ναυτικός, Αυγουστος 1950 εκεί πρωτοείδα τηλεόραση, πρωτοείδα κόκα κόλα, εκεί πλάνεψα την παιδική μου ζωή θαυμάζοντας την αμερικάνικη σαν αθώο μικρό παιδί, μετα φορτώναμε κάρβουνο και κάναμε παρέα στο South Broadway στο Μπαρ του Μάκη από την Άνδρο.
Πολλοι οι ναυτικοί, πολύ βαβούρα, εκεί ήταν και ο Μονοκρούσος ένας κεφαλωνίτης
Shipchandler έκτοτε ξαναπήγα πολλές φορές, πάρα πολλές φορές, Αχ! περασμένα νιάτα,

Χαιρετισμούς
Γαβριήλ

Penny said...

Σύμπτωση πρώτη: Έβλεπα τις προάλλες το Hairspay, η πλοκή του οποίου λαμβάνει χώρα στη ρατσιστική Βαλτιμόρη του 1960.

Σύμπωτη δεύτερη: Πριν λίγες ημέρες έριχνα μια ματιά το ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο των Barnes n Noble!

Λατρεύω τις συμπτώσεις, λάτρεψα και τη βόλτα που μάς έκανες, τόσο στην πόλη της νέας δεκαετίας όσο και σε εκείνη του παρελθόντος!

La Gigi said...

ήταν πολύ ωραία μέρα εκείνη τελικά, και η Βαλτιμόρη πολύ όμορφη. το κομμάτι τουλάχιστον που είδαμε εμείς!
φιλάκια φρηζινγκ

fevis said...

Καλά... Τι όμορφη βόλτα που μας έκανες!!! Και με ξενάγηση άλφα άλφα και πολύ φιν φον που θα έλεγε και μια γνωστή και μη εξαιρεταία γνωστή μας... Ευχαριστούμε πολύ, μύρισε θάλασσα το δωμάτιο... Φιλιά πολλά...:-)

δεσποιναριον said...

Ιουστινακι, ειδα την Βαλτιμορη να μεταμορφωνεται οσα χρονια ειμαι στην περιοχη. Πραγματικα απιστευτη μεταμορφωση. Λιγο πιο κει να πας (πληροφοριακα) στην περιοχη Fells Point, που ηταν παλια βιομηχανικη ζωνη και εγκαταστασεις του εμπορικου λιμανιου, βρισκεις τωρα ομορφα κτιρια, αλλα καινουργια αλλα αναπαλαιωμενα και εστιατορια που πραγματικα εχουν ανεβασει το στατους της πολης. Παρ' ολα αυτα οι συνοικιες οι παλιες διατηρουνται ακομα δινοντας παντα στην Βαλτιμορη την εικονα του λιμανιου. Σε πολλους κατοικους της περιοχης που το τραφικ της Ουασινγκτων ειναι πια ανυποφορο, η Βαλτιμορη αποτελει αγαπημενο προορισμο! Φιλακια!

δεσποιναριον said...

Μια ακομη σημειωση για την Πεννυ που αναφερει το βιβλιοπωλειο. Βρισκεται στην παλια ηλεκτρικη εταιρεια, αναπαλαιωμενο κτιριο. Η επισκεψη ειναι απολαυστικη, το καφενειο με μπαλκονια που βλεπουν το λιμανι, υπεροχο. Διπλα βρισκεται ενα απο τα πιο ομορφα ενυδρεια του κοσμου. Ειναι εκεινο με το τζαμενιο φτερο απο πανω που μοιαζει με φτερο καρχαρια. Ακριβως απο την αλλη πλευρα, το γκλομπαλ εσταμπλισμεντ Χαρντ Ροκ Καφε, απ'ολα εχει ο μπαχτσες!

Justine's Blog said...

Αγαπημένε μου Γαβρίλη,
Εσύ είσαι αιώνια νέος! Ποιά περασμένα νιάτα, λές; Διαβάζω τις γραφές σου και σκέφτομαι τις τόσες εμπειρίες σου. Κι ακόμη μία η Βαλτιμόρη που εσύ τη γνώρισες του λιμανιού κι εγώ του σαλονιού. Ενα πέρασμα επιπόλαιο απ αυτά όμως που σε αγγίζουν.
Καλή Κυριακή με την οικογένεια

Justine's Blog said...

Αγαπημένη μου ρομαντική Πένυ των ταξιδιών και των ονείρων,
Το Hairspray είναι το αποτύπωμα μιας εποχής στη ρατιστσική Αμερική, που δε ζήσαμε. Λατρέψαμε όμως τις μουσικές της, τους ηγέτες της μαύρης φυλής κι ακόμη αποτελεί για όλους μας την εποχή του αμερικάνικου ονείρου στα καλύτερά του.
Οσο για το Barnes n Noble΄, όπου κι να το επισκφθείς στην Αμερική, αποτελεί την επιτομή του ναού της λογοτεχνίας. Ελπίζω με τις νέες τεχνολογίες να μη χαθούν αυτά τα ιστορικά βιβλιοπωλεία, που με κάνουν να ριγώ σαν τα επισκέπτομαι. Ηδη το Borders είναι κάτω απο προστασία για π΄τωχευση.
Φιλί μακρινό με μελαγχολικό ουρανό πάνω μας.

Justine's Blog said...

Βρε φρήζινγκ, τί να πούμε κι εμείς στα -18 σήμερα και άυριο;
Θυμάσαι τον Τέντυ να επιμένει για την έξοδο απο τούνελ; Κι εγώ η καημένη να λέω πως είχα δεί την έξοδο Ινερ Χάρμπορ; Αλλά είχε ένστικτο στα φαγάδικο, εκεί βγάζουμε καπέλο!
Φιλιά πρωινά κυριακάτικα.

Justine's Blog said...

Εύη γλυκειά μου,
Δεν ξέρω αν έκανα ακριβή ξενάγηση (παραθέτω τα συμπληρώματα της γνωστής και μη εξαιρετέας γειτόνισσας) αλλά σίγουρα πήρατε μυρωδιά απο την ατμόσφαιρα της πόλης και τη μαγεία της. Δηλαδή μαγευτική απόλυτα σήμερα αλλά και τότε μελαγχολικά ελκυστική η Βαλτιμόρη. Γενικά, με ξετρελλαίνει ο παρατημένος νότος της Αμέρικας με όλα τα καλά και τα κακά του!
Φιλιά κυριακάτικου ξυπνήματος

Justine's Blog said...

Πρωινή Πρωτεουσιάνα μου,
Εμείς φτάσαμε απόβραδο και είπαμε να χωθούμε μόνο σε μαγαζιά με αναμνηστικά για να πάρει τις χιονισμένες μπαλίτσες της η Μελισσούλα. Ετσι χάσαμε την υπερπαραγωγή του βιβλιοπωλείου. Οσο για το Hard Rock, το διεθνές εστάμπλισμεντ ή φαστφουντάδικο, σώθηκε λόγω κιθάρας στην κορυφή του κτιρίου. Αλλοιώς θα τάκουγε κι αυτό!
Τέλος, το έχουμε μυριστεί οι πονηρούληδες πως όλο προς Βαλτιμόρη τραβάς λόγω ωραιότάτης κουμπ΄΄αρας και άλλων τερψιλαρύγγιων πειρασμών!!!
Εδώ καταχνιά και τρελλά μπιλοζίρια.
Δηλαδή μια ανάσα απο την άνοιξη!!!

Phivos Nicolaides said...

Υπέροχες φωτογραφίες και κείμενα. Αν υπάρχει και κείμενο έστω τα μισά στα αγγλικά στείλε μου τα για τον 'Ταξιδιάρη'. Φιλιά.

paramythou said...

Ωραία βολτίτσα μας έκανες πολυταξιδεμένη μου Ιουστίνη. Ωραία και η αντίφαση του ''τότε'' με το ''τώρα''.
Να είσαι καλά και να χαίρεσαι το κρύο, όπως εμείς εδώ χαιρόμαστε την άνοιξη!

orfia said...

Πολυταξιδεμενη μας Ιουστινη...ευχαριστουμε που ταξιδευεις και εμας..!! Μια ξεναγηση θελει κεφι και μερακι για να την μεταδωσεις...Τελικα εσυ η Μελισσουλα και το δεσποιναριον...μας κανατε...πολιτες..του κοσμου...!!
Φιλια πολλααα!!

La Gigi said...

αχ δεν ειχα καταλαβει οτι θελαμε να μπουμε στο μπαρνς & νομπλ...
παντως καλυτερα που δεν μπηκαμε γιατι θα χρειαζομουν ΚΑΙ τριτη βαλιτσα για να βαλω όλα αυτα που θα επαιρνα απο εκει μεσα!

Justine's Blog said...

Αγαπημένε μου Φοίβο,
Αύριο θα φροντίσω να έχεις αγγλικό κείμενο για τον Ταξιδιάρη σου.
Χαιρετίσματα απο την Ιουστίνη του χιονιά

Justine's Blog said...

Βρε Μαρού παραμυθού,
Γιατί παίζεις με τον πόνο μου; Και μου τη λές για την άνοιξή σας και για τα χιόνια μου, που δεν θα λυώσουν ίσαμε το Μάη;
Γιατί ξύνεις αυτή την παραμόνιμη πληγή μου;
Πφ! Ωραία η Βαλτιμόρη και να πας την επόμενη φορά που θα είσαι στην Πρωτεύουσα, ναι;

Justine's Blog said...

Ορφια μου γλυκειά,
Πολίτης του κόσμου γεννιέσαι, δε γίνεσαι με τα ταξίδια . Αυτά απλά προσθέτουν στις εντυπώσεις. Επομένως, εμείς απλώς αναδεικνύουμε την κοσμοπολιτιά σου.
Χαίρομαι που διασκεδάζεις τα περαδώθε μας.
Φιλιά

Justine's Blog said...

Μελισσούλα,
Αρχισες να αναδεικνύεις τα υπέροχα ψωνίσματά σου; Μα, και βέβαια θέλαμε Μπάρνς εντ Νόμπλ, αλλά τόξερα εγώ πως δεν θα σε σηκώναμε απο κεί μέσα με τίποτε. Εδώ στο φαληρημένο Μπόρντρς σε αφήσαμε και κόντεψες να το σηκώσεις!!!
Πέρασε το τζέτλάνγκ; Μαθάινω πως περιμένεις επισκέψεις και μάλιστα με φορτωμένες μπαταρίες για οδοιπορικόν! Να περάστε τέλεια τα κορίτσια !!!

Dennis Kontarinis said...

Αγαπητή Ιουστίνη.
Είχα κι' εγώ την τύχη, σαν και σένα να γνωρίσω δυό διαφορετικές πόλεις. Την πρώτη το 1971 έμεινα γιά δέκα μέρες. Την ημέρα δουλιά και το βράδυ οι φίλοι με γύριζαν στα ελληνικά, στο λιμάνι κι΄αλλού όπου το μόνο που έβλεπα βρώμα, σκοτάδια, ρειπωμένα σπίτια
Ξαναπήγα το 1994-5 δυό τρεις φορές πάλι γιά δουλιά και όπως κι΄εσύ εγνώρισα μιά πόλη καινούργια. Μιά πραγματικά όμορφη πόλη.
Ωραία η ξενάγησή και το ζωντάνεμα των αναμνήσεων.
Νάσαι καλά
Ντένης

Μηθυμναίος said...

Διαβάζοντας το κείμενό σου κι ύστερα πιο κάτω κοιτώντας τις φωτογραφίες σου, πράγματι οι διαφορές είναι πολύ μεγάλες... και φυσικά προς το καλύτερο.

Το δε Barnes n Noble αγαπημένο στέκι του γιου μου, στη Βοστώνη, το επισκέφτηκα δυο τρεις φορές μαζί του... Κανονικός πειρασμός!!!

Justine's Blog said...

Γλυκέ μου κύριε Ντένη,
Ξέρετε αυτό που μας εντυπωσιάζει εμάς τους Ελληνες είναι αυτή η σαρωτική αλλαγή των τόπων. Κι εμείς εξελισσόμαστε στην Ελλάδα, αλλά δεν στοχεύουμε μια περιοχή και την μεταμορφώνουμε απο Σταχτοπούτα σε Πριγκίπισσα! Αυτό είναι το χάρισμα των Αμερικάνων.
Πάντως, μου άρεσε εκείνη η χαλεπή πολιτεία των μάυρων και της σκοτεινιάς. Είμαι γενικά οπαδός του αμερικάνικου νότου.

Justine's Blog said...

Αγαπημένε Στράτο,
Σκέψου να δείς τη Βαλένθια μόνο με πολυκατοικίες και λαμπρά κτίρια χωρίς τα χαμηλά σπιτάκια μέσα σε μια δεκαετία. Θα σου αρέσει αλλά θα σε τρομάξει αυτός το ξεκαθάρισμα λογαριασμών με το παρελθόν της. Ετσι κάπως ένιωσα.
Οσο για το σούπερ βιβλιοπωλείο, όπου στα΄θώ και το εντοπίσω χώνομαι και χάνομαι με τις ώρες. Τα δικά μας δεν είναι τόσα όμορφα! Είναι κάπως πιο σκέτα!