Καλό μήνα με Αγίους Αναργύρους

Της Ιουστίνης

Ηταν καιρός που ήθελα να τρυπώσω με τη φωτογραφική μηχανή στην εκκλησιά μας ,τους Αγίους Αναργύρους της Λευκάδας, για να αποτυπώσω τον πατέρα μου τον παπα-Νίκο την ώρα της λειτουργίας με τα κεντημένα απο τη μητέρα μου άμφια να ψάλλει τα λειτουργικά της βυζαντινής υμνωδίας με δυτική απόδοση σε ένα εκπληκτικό διάλογο με την πολύφωνη χορωδία του Πάνου του Ορφανού και τη μονωδία του Απόστολου Κάτσενου.

Ηταν καιρός που ήθελα να φωτογραφήσω τις αγαπημένες ενορίτισσες της εκκλησιάς, όπου μεγαλώσαμε εμείς τα Φραγκουλάκια, προσερχόμενα εκεί τις Κυριακές ντυμένα απο τη μαννούλα με τα γιορτινά μας, ατσαλάκωτα, επίσημα παιδάκια.Ηθελα να συλλάβω τις εικόνες του ναού, που με έβαζαν σε χίλια δυό ερωτήματα, αυτά που αργότερα έμαθα πως συνιστούσαν τη διαρκή υπαρξιακή αναζήτηση.

Θυμάμαι τις επιστροφές στο νησί απο την Αθήνα των φοιτητικών χρόνων ή και απο το Μόντρεαλ της έγγαμης ζωής, όπου στο επιτροπικό με περίμενε ο μακαριστός φιλόλογος Πανταζής Κοντομίχης, φέρνοντάς μου τα βιβλία της λαογραφίας και της έρευνάς του.

Ηταν, λοιπόν, καιρός που ήθελα να μιλήσω για τον πατέρα μου, ο οποίος έδωσε αγώνα να χτισθεί η νέα εξαιρετική πτέρυγα του Γηροκομείου Λευκάδας και δίνει καθημερινά τη μάχη να κρατηθούν οι ναοί οι ανήκοντες στην ενορία των Αγίων Αναργύρων σε άριστη κατάσταση.Το σφράγισμα του Αγίου Χαραλάμπους απο τον καταστροφικό σεισμό του 2003, το κλείσιμο του μοναδικού αστικού ναού στην παραλία της Λευκάδας, τον γεμίζει άγος καθώς έχει να αντιπαλέψει όχι μόνο με με τη συλλογή κονδυλίων για την αποκατάσταση των ζημιών αλλά και με την αβελτηρία της αρχαιολογικής υπηρεσίας και την άτεγκτη γραφειοκρατία του Δήμου Λευκάδας.

Ο πατέρας μου παρα την απαρηγόρητη απώλεια της μικρής του κόρης, βρίσκει το χρόνο και τη δύναμη να ασχολείται με το ποίμνιό του και με τους ναούς της ενορίας του, προτάσσοντας πάντοτε το εκκλησιαστικό ενδιαφέρον πάνω απο την προσωπική του ξεκούραση.

Θέλω λοιπόν να αφηγηθώ λίγα - ελάχιστα για τον παπα-Νίκο, που θεωρώ πως υπήρξε πρωτοπόρος στην πατρότητα όταν μας μεγάλωνε καταθέτοντας πολύ χρόνο, σχεδόν ίσο με τη μητρική μητέρα στα χρόνια του 70 με φόντο το μικρό μας τόπο.

Πραγματικά ο παπα-Νίκος μας μεγάλωσε στη μικρή επαρχία της Λευκάδας με ένα μυαλό ανοιχτών οριζόντων. Ηταν εκείνος που μας μύησε στη λογοτεχνία της Ελλάδας και του κόσμου, αγοράζοντάς μας ολόκληρες τις σειρές των επικών έργων απο Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη μέχρι Φιοντόρ Νοστογιέφσκι, απο Μενέλαο Λουντέμη μέχρι Τζόν Στάινμπεκ και βάλε.

Τα πρωινά του καλοκαιριού μας έπαιρνε τρυφερά απο το χέρι και μας πήγαινε στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της πόλης μας, όπου μας ενέβαλε στο ταξίδι του δανεισμού βιβλίων. Εκεί γνώρισα την Πολυάννα και τις περιπέτειές της, εκεί αγάπησα τη Μαίρη Πόπινς, εκεί έκλαψα για την Εσμεράλδα της Παναγίας των Παρισίων.

Ο πατέρας μου απο τη μικρή Λευκάδα μας έμαθε να κυνηγούμε τα μεγάλα και τα ωραία της ζωής. Στην επαρχιακή μας πόλη μας αγόρασε μηχανή κινηματογραφικής προβολής για να βλέπουμε τα θαύματα του κόσμου: Θυμάμαι ακόμη τους Καταρράχτες του Νιαγάρα, την Απαγορευμένη Πόλη του Πεκίνου, το Μανχάτταν, το Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας και τη λαχτάρα του-που έγινε και δική μου λαχτάρα!- να γνωρίσω αυτούς τους τόπους.

Ηταν εκείνος που μας αγόρασε το πρώτο στερεοφωνικό μηχάνημα στη γειτονιά για ν’ ακούμε τους δίσκους των Beattles, Rolling Stones, Eagles καθώς πίστευε πως μπορούσαμε να ακονίσουμε τα αγγλικά μέσα απο τα τραγούδια που αγαπούσαμε.Ηταν αυτός που μας ενέπνευσε την αγάπη για την πρόοδο και την τελειοποίηση των σπουδών και της προσωπικότητάς μας.

Χωρίς αγκυλώσεις μας μύησε στην εκκλησιαστική παράδοση, κάνοντάς μας κοινωνούς της κυριακάτικης λειτουργίας, των εσπερινών, των αποδείπνων, των χαιρετισμών. Ετσι απαλά έβαλε στο τελετουργικό και το γιό μου τον Αλέξανδρο, χαρίζοντάς τους τις ωραιότερες αναμνήσεις των παιδικών καλοκαιριών του στη Λευκάδα.
Απο αυτό το βήμα θέλω να τον ευχαριστήσω δημόσια για όσα μας έμαθε ως παιδιά περι ζωής και πνεύματος με αιχμή του δόρατος την ιδέα της ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ!


Το Εικονοστάσι των Αγίων Αναργύρων στον ομώνυμο ναό, όπου ιερουργεί ο πατέρας μου

Ο παπα-Νίκος την ώρα του Ευαγγελίου

Ο μικρός Σωτήρης Κηρολίβανος είναι βοηθός του, διάδοχος του Αλέξανδρου στα καθήκοντα

Αυτή η εικόνα ήταν η πρώτη που μου κίνησε την περιέργεια περι ζωής και θανάτου

Ο μεγαλόπρεπος ναός των Αγίων Αναργύρων με το χρυσοποίκιλτο τέμπλο, στολίδι της Λευκάδας

Ο πατέρας μου ανάμεσα στον Αλένανδρο και τον κο Νώντα Κηρολίβανο

Ο ψάλτης με την υπέροχη φωνή, ο Πάνος Ορφανός, ένας πραγματικό αηδόνι

Τρείς απο τις ενορίτισσες προσηλωμένες στη θεία λειτουργία

Κι άλλες αγαπημένες πιστές της Κυριακής

Η εικόνα της Ανάληψης στο μέσον του ναού μας

Στο αριστερό ψαλτήρι ο δάσκαλος κ. Κάτσενος