Εγινε της βεντάλιας!

(Μιά βέντουλα της Βέρας Πιλό με έμπνευση από την κομέντια ντελ άρτε)

Αυτό το καλοκαίρι λόγω αφόρητης ζέστης, φορέθηκε πολύ στη Λευκάδα μας η βεντάλια ή βέντουλα (κατά τις παλαιές των ημερών).

Ολα ξεκίνησαν ως τάση από την παλιά συμμαθήτρια και φίλη αρχιτεκτόνισσα Κατερίνα Χαλκιοπούλου, που μου χάρισε μιά πολύ προχωρημένη βεντάλια της Vera Pilo με τίτλο «Τα κορίτσια» την ημέρα των γενεθλίων μου.

Κι εγώ με τη σειρά μου ερωτεύθηκα αυτή τη σχεδιάστρια βενταλιών κι έτσι πήρα την πρωτοβουλία να χαρίσω στα οικεία και αγαπημένα πρόσωπα των θηλυκών της παρέας μου, βέντουλες της προαναφερθείσας σχεδιάστριας.

Τα κορίτσια συνδύαζαν τις βεντάλιες τους με τα ρούχα τους ή με τις πασμίνες τους, μαγεύοντας όλο τον κόσμο ανά τη γενέθλια πόλη. Το κούνημα της βεντάλιας προπάντων τις Κυριακές στην εκκλησία ήταν απαραίτητο και προπάντων πολύχρωμο και θεαματικό!

Θα μπορούσα να πώ ότι αυτό ήταν το καλοκαίρι της βεντάλιας!!!

Τζουστινάκι

Η΄εξαδέλφη Καιτούλα με βέντουλα αλά Βέρα Πιλό σε κάμπο από μαργαρίτες
Η κολλητή μου η Αγγελική Σπηλιά φορούσε ασορτί ρούχα και πασμίνα για να τονίσει την αρμονία των χρωμάτων
Η Λίτσα προτίμησε το καρπουζάκι της Βέρας
Η γνωστή κυρία Καλομοίρα Κατωπόδη με κινέζικη βεντάλια
Η ξαδέλφη Γώγω Πολίτου/Γιαννίκου με τη βεντάλια της Βέρας "Τα κορίτσια"

Η κυρία Τζένη Τζεβελέκη έκλεψε την παράσταση με τη χειροποιητη αρτιστική βεντάλια της, που τέτοια δεν φορέθηκε ολάκερο το καλοκαίρι στην κοσμική Λευκάδα!

Χρόνια Πολλά Αλέξανδρέ μας

(Η φωτογραφία είναι από το αποχαιρετιστήριο δείπνο στην "Ανάσα του Ζορμπά", παραμονή της αναχώρησής του Αλέξανδρου από Λευκάδα. Στις αποχρώσεις της θάλασσας η αγάπη μας, σαν την πατρίδα).


Σήμερα είναι η γιορτή του Αλεξανδρίνου κι εμείς λείπουμε χιλιάδες μίλια μακριά του. Όμως η σκέψη μας, η αγάπη μας, η ζωή μας είναι στραμμένες σε εκείνο το αγόρι, που αγωνίζεται στη Νομική του Μοντρεάλ για να κερδίσει τα όνειρά του.

Του ευχόμαστε να είναι γερός, υγιής, δυναμικός, τυχερός για να κατακτήσει το μέλλον του, όπως το επιθυμεί.

Με όλη μας την αγάπη

Μαννούλα και Πατερούλης

Αθήνα 30/08/2010

ΥΓ.Ευχόμαστε Χρόνια Πολλά κι ευτυχισμένα σε όλους τους Αλέξανδρους και τις Αλεξάνδρες που αγαπάμε

Πανσέληνος με το ΠΑΣΟΚ

Η πανσέληνος του Αυγούστου ήταν πάντοτε συνυφασμένη με τη Λευκάδα της νύχτας. Τα ρομαντικά ραντεβουδάκια με τον Τέντ στη νιότη μας, τα νυχτερινά μπάνια με την παρέα στις ανατολικές παραλίες, τα γέλια με τα ξαδέρφια αποτελούσαν τα συστατικά της μικρής μας ευτυχίας.

Φέτος, βρέθηκα στην Αθήνα για παράδοση-παράληψη Αλέξανδρου και Τέντ αντιστοίχως από το αεροδρόμιο. Ετσι, έκανα πανσέληνο στα μπαλκόνια της Αθήνας με φίλους μου πολιτικούς, οι οποίοι δεν κατόρθωσαν να δούν διακοπές αυτό το καλοκαίρι καθώς η χώρα καλεί σε επαγρύπνηση πολίτες και πολιτικούς. Φυσικά, απόλαυσα Ακρόπολη λουσμένη στη φεγγαράδα της κι αυτή ήταν μια μοναδική εμπειρία για μένα την επαρχιώτισσα και την ξενητεμένη τώρα.

Με τον α αντιπρόεδρο της Βουλής και αιώνιο φίλο Γρηγόρη Νιώτη απολαύσαμε το φεγγάρι μια ανάσα απ΄την Ακρόπολη στο «Αττικός Greek House», παρέα με τον πρόεδρο του ΣΑΕ Νότιας Αμερικής, τη σύζυγό του και το ζεύγος Φώτη και Ρένας Σακελλάρη (Η πολυαγαπημένη Ρένα Σακελλάρη είναι διευθύντρια του γραφείου του Γρηγόρη Νιώτη στη Βουλή).

Η επόμενη νύχτα κύλησε ήρεμα και αγαπημένα στο υπερώον της Μεγάλης Βρεττανίας με το λατρεμένο υφυπουργό Τουρισμού/ Αθλητισμού/Πολιτισμού Γιώργο Νικητιάδη και τη σύζυγό του Γιούλα καθώς και με το ζεύγος Νίνας και Θάνου Ψυχογιού. Ηταν μια ευλογημένη βραδυά γεμάτη συζητήσεις περί βιβλίων και ουχί περί πολιτικής. Η Ακρόπολη έστεκε αγέρωχη, περήφανη, καμαρωτή να μας θυμίζει την τελειότητα της κλασσικής αρχαιότητας.

Ο Παρθενώνας μέρα και νύχτα, με πανσέληνο ή χωρίς ασκεί μια ακατανίκητη γοητεία στα κύτταρά μου. Κάθε φορά που τον αντικρύζω λούζομαι από ένα ζεστό κύμα περηφάνειας γιατί γεννήθηκα σ΄αυτή τη χώρα της ιστορίας και του κάλλους.

Ο Αλέξανδρος μου ψιθύρισε προχτές πως είμαστε gate (καλομαθημένοι) με την τόση ομορφιά και τις τόσες μνήμες σ΄αυτή την πατρίδα!!!.

Τζουστινάκι

ΥΓ. Στο μπαλκόνι του Αττικού συνάντησα το φίλο και συνάδελφο Γιάννη Βλαστάρη με την παρέα του κι έτσι μας δόθηκε η ευκαιρία να τα πούμε εφ΄όλης της ύλης δυό μέρες αργότερα.

Επίσης, το πονηρό ματάκι μου πήρε την παρέα του προέδρου του ΛΑΟΣ Γιώργου Καρατζαφέρη, στην οποία μετείχε και ο δήμαρχος Νικήτας Κακλαμάνης. Οι πολιτικές συμμαχίες πάνε κι έρχονται εν όψει δημτοτικών εκλογών.( Πάντως, ο δήμαρχος με έχει απογοητεύσει με την απόλυτη βρώμα και εγκατάλειψη που επικρατεί στους δρόμους της Αθήνας! Η χειρότερη στιγμή της λατρεμένης μου πόλης)



Η Ακρόπολη λουσμένη στο φώς της τελειότητάς της

Η παρέα της μεγάλης Βρετανίας. Αριστερόθεν ο υφυπουργός Τουρισμού Γιώργος Νικητιάδης (από τους πιό δραστήριους υπουργούς αυτής της κυβέρνησης), η σύζυγός του Γιούλα, ο εκδότης μου Θάνος Ψυχογιός, η εκδότριά μου Νίνα Ψυχογιού και η αφεντιά μου

Θάνος , Γιούλα, υφυπουργός σε γαστριμαργική φάση

Η πανσέληνος βρισκόταν ψηλά στο στερέωμα του Αττικού ουρανού

Την προηγούμενη μέρα σε άλλο μπαλκόνι με τον α αντιπρόεδρο της Βουλής Γρηγόρη Νιώτη, που βρίσκεται ανάμεσα απο τη Ρένα Σακελλάρη και το σύζυγό της Φώτη Σακελλάρη

Μέρες Νικιάνας

Παρά τη σκιά της απώλειας της μητέρας μου, οφε'ιλω να πώ ότι οι μέρες μου στη Λευκάδα κυλούν όμορφα, καθώς συγγενείς και φίλοι προσπαθούν να προσφέρουν παραμυθία στον πατέρα και σε μάς.

Τις δύο πρώτες εβδομάδες έμεινα αμιγώς με πατερούλη στη Λευκάδα (και με λίγες ανάπαυλες για μπάνια στη Νικιάνα).

Όταν όμως κατέφθασαν οι άντρες, τουτέστιν ο αδελφός, ο ανηψιός και ο γιός, εγώ περίσσεψα κι έτσι εγκαταστάθηκα μονίμως στη Νικιάνα με μεσημεριανές παρουσίες στο πατρικό σπίτι της Λευκάδας.

Σήμερα λέω να μοιραστούμε τις μέρες της Νικιάνας, που ήταν γεμάτες ήλιο , θάλασσα και παιδιά.

Τζουστινάκιον


Ανάμεσα στις επισκέψεις της Νικιάνας καταγράφεται εκείνη του ζεύγους Κατερίνας και Γιώργου Κοντογεώργη, οι οποίοι κατέφθασαν απο το λόφο τους στα Σύβοτα για φαγάκι στην "Ανάσα του Ζορμπά" Εκείνο το βράδυ πέρασε απο τα μέρη μας καθ΄οδόν προς Κεφαλλονιά και η συμπαρουσιάστρια του Γιώργου Αυτιά δις Μάγδα Τσέγκου.Αν
Ανάμεσα στον καθηγητή Πολιτικών Επιστημών του Παντείου δρα Γιώργο Κοντογεώργη και την τηλεοπτική καλλονή Μάγδα Τσέγκου Η Μάγδα σε χαριτωμένο στιγμιότυπο με τον πεθερό μου Ντίνο Αργύρη
Κι ο παπα-Νίκος ήρθε για μεσημεριανό φαγάκι. Εδώ ανάμεσα στους εγγονούς του Αλέξανδρο και Νικόλα
Η αναπαυόμενη είναι έργο του γλύπτη Γιώργου Χουλιαρά, που κοσμεί την είσοδο της Νικιάνας
Η λαίλαπα της πυρκαγιάς αιωρήθηκε πάνω απ΄τα κεφάλια μας. Τα μαύρα σύννεφα των καπνών της
Και οι Ιταλοί συνεργάτες μας επισκέφθηκαν αυτό το καλοκαίρι. Εδώ ο σενιόρ Βιτόριο Μπόνι συνομιλεί με το νεότερο μέλος της οικογένειας , τον Αλεξανδρίνο στα ιταλικά.
Η εξαδέλφη Ρίκα, ο σενιόρ Μπόνι και ο Αλεξανδρίνος

Γελάκια και χαρούλες με τον σινιόρ Μπόνι, με τον οποίο η οικογένεια συνεργάζεται επί 40 χρόνια
Σενιόρ Μπόνι και ξάδερφος Σπύρος Αργύρης
Τα δύο αγόρια στις μπίζνες επί μισόν αιώνα
Το βράδυ αστακομακαρονάδα στην ταβέρνα του Γιάννη. Ο Αλεξανδρίνος και η Ηλέκτρα ποζάρουν στο φακό με στύλ

Αλεξ και Ρίκα σε τρυφερότητες
Ο Ντίνος ανάμεσα στα δυό παιδάκια
Η Ρίκα πίνει τον ξενερουά καφέ της με θρησκευτική ευλάβεια κάθε απόγευμα στο μπαλκονάκι
Δυό γλυπτά του Γιώργου χουλιάρα προ του πελάγους
Το καλοκαιρινό σαλονάκι του Τζουστινακίου
Μπιγόνιες φυτεμένες απο τη Ρίκα στολίζουν τον κήπο
Ο κυρ Θανάσης με ρόζ καπελλάκι περιποιείται τους κήπους καθημερινά
Με χρώματα υποδεχόμαστε τους καλεσμένους

Υπαρξιακές Αγωνίες στον Αιώνα της Τεχνολογίας

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Ο Σπύρος Βρεττός ήταν ο καθηγητής της ιστορίας στο Γυμνάσιο Λευκάδας όταν μεγαλώναμε ανέμελα κι ωραία στο νησί μας. Τον γνώρισα ως συγγραφέα μέσα από την «Ανάπαυλα», που είχε γράψει στα τέλη του 70 και είχε εκδώσει από τις εκδόσεις Καστανιώτη (1978).

Με είχε εντυπωσιάσει η γλαφυρή περιγραφή των τόπων αλλά και η βαθειά συναισθηματική φόρτιση των ηρώων του, που πάλευαν για να κερδίσουν το στοίχημα με το αναπάντεχο.

Διάβασα με μεγάλη αφοσίωση το έργο του «Αγωνία Επιβίωσης», όπου κυριαρχούσε το υπαρξιακό ερώτημα στο κοινωνικό σύνολο των ταξικών ανακατατάξεων. Εδώ λάτρεψα τη γλαφυρότητα του ύφους, την τελειότητα της γραφής, την δεινότητα σε όλα τα επίπεδα του λόγου. Ο Σπύρος Βρεττός με κατέκτησε με την συγγραφική του τελειότητα.

Το τελευταίο του έργο είναι μια συγκλονιστική τριλογία η οποία αφορά στο μέλλον της ανθρώπινης ύπαρξης. Ξεκίνησε με το το πρώτο μυθιστόρημα «Αγωνία Επιβίωσης» (εκδόσεις Γρηγόρης 2007). Αυτό το χρόνο κυκλοφορεί ο δεύτερος τόμος με τίτλο «Απίστευτο Μηχάνημα» (εκδόσεις Γρηγόρης).

Εδώ ο Σπύρος Βρεττός πραγματεύεται το απόλυτα
ζωτικό πρόβλημα, εκείνο δηλαδή της επιβίωσης στη συνολική του έκφανση. ... ένα μηχάνημα -μιας υπερεξελιγμένης τεχνολογίας - που θα σφραγίσει την προσωπική μοίρα του δημιουργού του, μπορεί να διερευνήσει όλες τις δυνατότητες της ευφυΐας, της ατομικής και συνολικής δράσης, της ανθρώπινης συνείδησης...
Μέσα σε μια πραγματικότητα που γίνεται όλο και πιο δυσχερής, απάνθρωπη και φονική, από τη συμπληρωματική δράση της ανθρώπινης σκέψης και των φυσικών στοιχείων με τη μορφή μιας νέας αδιευκρίνιστης οντότητας... Αναδύεται κυρίαρχο το αγωνιώδες ερώτημα, αν οι άνθρωποι διαθέτουν την επαρκή ευφυΐα - και την ηθική ποιότητα - ώστε να διασωθούν και να επιβιώσουν.
Η επήρεια που ασκεί το "Μηχάνημα" στον έναν από τους "τρεις ανώτερους Ερευνητές" στο διερευνητικό τους ταξίδι ανά τον κόσμο, (που είναι μαζί ένα ταξίδι αγωνιώδους εξόντωσης κι ένα ταξίδι για τη σύνταξη της Παγκόσμιας Γενικής Έκθεσης), του προκαλεί μια περίεργη μεταμόρφωση, που τον βοηθάει να συνειδητοποιήσει την όλη κατάσταση της πραγματικότητας. Ευκρινής συνείδηση και μια εξαιρετική ευφυΐα υπέρβασης, (και ως αναγκαιότητα), που διανοίγουν μια καινούργια προοπτική ελπίδας, οδηγώντας κι ως τις πιο λεπτές καταστάσεις ανθρωπιάς... "Ώστε μπορούσε να διαγνωσθεί εκ των προτέρων η πλάνη!... και η διαρκώς ανακύπτουσα, αιωνόβια πλέον!, τραγωδία..."
Όπου μοίρα της ιστορίας παύει να είναι... Η λειψή ανθρώπινη νόηση... Το διαρκές τεχνολογικό γίγνεσθαι και η αιωνιότητα της φιλοσοφίας... ...Ζωντανεύει μαζί - με τρόπο ανεπανάληπτο - και μια ερωτική ιστορία, - μέσα στην τεχνολογική υπερεξέλιξη - σε μιαν άλλη σύνθεση που κρατάει ζωντανή την ανθρώπινη ευαισθησία και αισθαντικότητα. Η ομορφιά της ζωής αντιφέγγει - και η διαιώνιση της ύπαρξης - και παραμένουν το αιωνίως ζητούμενο! Η ανθρώπινη φύση και οι σκεπτόμενες μηχανές, οι τρόποι χρήσης τους - και τα όρια εξέλιξής τους - σ' ένα πρωταγωνιστικό ρόλο στη διαμόρφωση της σύγχρονης ιστορίας και της ιστορίας του μέλλοντος χρόνου.


Ο Σπύρος Βρεττός σ΄αυτό το έργο εκφράζει την αγωνία του για την τεχνολογική εξελισιμότητα σε σχέση με τον ανθρώπινο παράγοντα. Μακριά από περιγραφικές αναφορές (όπως συνήθιζε ακόμη και στον πρώτο τόμο της τριλογίας) αφήνεται στο μαγικό μηχάνημα , το οποίο τον αφορά ως μέσον σύγκρουσης όχι μόνο με το ανθρώπινο είδος αλλά και με την ίδια τη φιλοσοφία.

Κοφτός, ερωτικός στο λόγο του, άμεσος, ευθύς ο Σπύρος Βρεττός καταθέτει πάλι τις υπαρξιακές αγωνίες του επαναλαμβάνοντας μέσα από άλλο πρίσμα τους φόβους του για το μέλλον της ανθρωπότητας, όπως υφίσταται σήμερα.

Εντιμος, τολμηρός, γενναίος στα συμπεράσματά του καθοδηγεί τον αναγνώστη στα κρύφια μονοπάτια της αγωνίας για την επιβίωση. Το «Απίστευτο Μηχάνημα» είναι ένα μυθιστόρημα που πρέπει να διαβαστεί στο σύνολο της τριλογίας, καθώς προσφέρει την παθιασμένη φιλοσοφημένη άποψη για την τεχνολογική παραφορά του 21ου αιώνα.

Υστερογραφήματα

Η Λευκάδα μας καίγεται κι εγώ παρατηρώ τις φλόγες να σέρνονται σαν στόμα δράκου στην καρδιά της ορεινής περιοχής, όπου βρίσκεται το πατρικό χωριό μου, η Εγκλουβή.

Φέτος την επισκέφθηκα και επαναπροσδιόρισα αυτή την αρχέγονη σχέση με την πατρογονική μου γή. Την ξαναλάτρεψα την Εγκλουβή μας, την ανακάλυψα πάλι μέσα από τις επισκέψεις στα σπίτια των συγγενών. Η βόλτα στην πλατεία του χωριού ήταν η επιτομή της ευτυχίας για την επιστροφή στις ρίζες μου.

Κάθομαι στο μπαλκόνι της Νικιάνας και παρατηρώ τα πυροσβεστικά αεροπλάνα να βουτάνε στη θάλασσα για ανεφοδιασμό. Κι όλο με πιάνει το παράπονο για όσα χάνονται από αμέλεια τα καλοκαίρια στην Ελλάδα. Είναι άδικο να παραδίνεται στις φλόγες η καταπράσινη ορεινή Λευκάδα μας.

Χθές έφαγα υπέροχη συναγρίδα στην «Ανάσα του Ζορμπά» με τον εξαιρετικό Εγκλουβησάνο στην καταγωγή καθηγητή της Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο δρα Γιώργο Κοντογεώργη και τη σύζυγό του Κατερίνα Παράσχη-Κοντογεώργη. Η συζήτηση μαζί τους ήταν μια απόλαυση και οι κουραμπιέδες που έφερε η Κατερίνα από το Νυδρί (με μπόλικα αμύγδαλα χωρίς ζάχαρη άχνη ) με άφησαν άναυδη για τη νοστιμιά τους.

Την προηγούμενη εβδομάδα φάγαμε φανταστική αστακομακαρονάδα στην ψαροταβέρνα του «Γιάννη» στη Λυγιά. Μπροστά στο κύμα με ένα καταπληκτικό σέρβις, κι ένα φρέσκο γαλακτομπούρεκο καμωμένο από τη λατρεμένη του σύζυγο, κατορθώσαμε να εντυπωσιάσουμε τους Ιταλούς προσκεκλημένους μας που ήρθαν από την υψηλή Πιέτρα Σάντα της παρακτίου Ιταλίας.

Νιώθω καλά που η Λευκάδα μας διαθέτει ωραίες ψαροταβέρνες με άποψη για το φαγητό και το σερβίρισμα. Θα επανέλθω με σκηνές από τη Λευκάδα, που την απολαμβάνω αυτό το καλοκαίρι παρά τη συναισθηματική πίεση της απώλειας. Σκηνές Μποσκέτου θα τις αποκαλέσω, γιατί κατοικοεδρεύω κάθε νύχτα στις παρυφές του παραδοσιακού μαγαζιού της πόλης μας μαζί με τη λατρεμένη παρέα των παιδικών χρόνων, που εμπλουτίζεται με νέα πρόσωπα διαρκώς.

Κλείνοντας θάθελα να πώ ότι το μέρος της κλασικής συνάντησης για παραδοσιακή πίτσα είναι το Old Navy του Πανταζή μας. Εκεί υπάρχει άποψη για την πίτσα και βέβαια οι λεβέντες του Πανταζή, σερβίρουν πλέον σπιντάτα καταργώντας το μύθο του πατέρα τους!!!

Ως την άλλη εβδομάδα γειά σας από Λευκάδα.

Μέρες Λευκάδας (μέρος α)

Ετσι απλά χωρίς μοντάζ φέρνω φωτογραφίες από τη Λευκάδα μου, όπως τη ζώ μετά την ξαφνική αναχώρηση της μητέρας. Απολαμβάνω τις εξαιρετικές πολιτιστικές εκδηλώσεις του γενέθλιου τόπου, ενώ ξανασμίγω με την οικογένειά μου εδώθεν κακείθεν των γραμμών.

Ξαναμαθαίνω να αγαπώ το νησί, όπου μεγάλωσα κι έγινα αυτή που είμαι σήμερα. Πατέρας και γενέθλιος τόπος γεμίζουν τις νύχτες της περισυλλογής.

Στο μεταξύ, το πόνημα έχει μείνει πίσω, καθώς οι προσωπικοί λογαριασμοί χτυπούν την πόρτα της καρδιάς μου. Ο νούς επεξεργάζεται τα δεδομένα , μα το συναίσθημα αντιστέκεται!

Ωραίο αυτό το καλοκαίρι της οδύνης και του σπαραγμού μου!

Τζουστινάκι




Αυτή είναι η θέα από το μπαλκόνι μου στη Νικιάνα

με την Ηλέκτρα περνάμε υπέροχα στο μπάνιο. Είναι ευγενική και κοκέτα.

Η θέα της λατρεμένης μου Βασιλικής απο το προάστειο της Πόντης

Στο Πριγκηπάτο της Πόντης η μικρή Χριστίνα είχε νευριάσει κι ας την κρατούσε αγκαλιά η γιαγιά της η Γώγω

Στο Πριγκηπάτο της Πόντης με νάζι και χάρη η Κατρίνα και η Ηλέκτρα ποζάρουν στο φακό

Στη Λυγιά η θέια Ντένι ανάμεσα απο την Ειρήνη και τον Στίβ Αργύρη

Η γενναία θεία Ντένι

Μια αναμνηστική οικογενειακή φωτογραφία. Ο Στίβ κρατάει την Ανια αγκαλιά, δίπλα η Μαίρη, μετά η αφεντιά μου με το Σωτήρη και την Ειρήνη. Καθισμένη η θεία Ντένι

Η Στέφανι απο τον Καναδά παντρεύτηκε το Σωτήρη Κηρολίβανο και τώρα ζούν μαζί στη Λευκάδα. Αυτό είναι το πρώτο καρπουζάκι από τον κήπο τους!

Μια οικογνειακή συγκέντρωση στο σπίτι του θείου Στίβ Αργύρη επι τη εορτή του Σωτήρη και τοις γενεθλίοις της Ειρήνης. Στη φωτογραφία απο αριστερά η ξαδέλφη Μαίρη Λάζαρη, η λατρεμένη μου θέια Διονυσία Λάζαρη, η αφεντιά μου και η μικρή Ανια.
Μυσταγωγική έναρξη των Γιορτών Λόγου και Τέχνης του Δήμου Λευκάδας. Ο Καραμπέτσος με την τρομπέτα του καθήλωσε τα εκατόν τόσα όργανα της Κρατικής ορχήστρας Αθηνών
Υπέροχη νύχτα γεμάτη μαγικούς ήχους
Το Τζουστινάκι ανάμεσα στο φιλόμουσο πεθερό Ντίνο Αργύρη και τη θεία Ντένι Αργύρη-Λάζαρη
Το λυκόφως είχε αγκαλιάσει τη λιμνοθάλασσα

Η Λευκάδα των ωραίων

Η Λευκάδα τα έχει όλα ωραία και άπλετα εκτός από ιντερνετική σύνδεση. Παρότι προσπάθησα να λύσω το θέμα μου με στίκ, δυστυχώς δεν είχα τύχη. Ετσι προσπαθώ να λειτουργήσω με τη σύνδεση της φίλης μου μηχανικού Μαριάννας Καρφάκη, η οποία έχει χτίσει στη Λευκάδα τη Μαριαννάπολη.(θα αναφερθώ εκτενώς στο θέμα στο άμεσο μέλλον).

Ο πατερούλης παρά τη στεναχώρια ξαναβρίσκει σιγά-σιγά το βηματισμό του. Ηδη κάνει τις παρακλήσεις στο Ναό των Αγίων Αναργύρων κι ας έχει παραιτηθεί λόγω προχωρημένης ηλικίας. Περνάμε υπέροχα οι δυό μας, καθένας στους δικούς του ρυθμούς. Γενικά, σεβόμαστε ο ένας το χώρο του άλλου, πολύ ωραίο συναίσθημα.

Εδώ στη Λευκάδα είναι υπέροχα. Φέτος ο κόσμος είναι λιγότερος σε ποσότητα αλλά και λιγότερο βάρβαρος από τα άλλα καλοκαίρια. Σα να επηρεάσθηκαν από τις συγκυρίες οι ορδές των τουριστών. Λυπούμαι για τις απώλειες της τουριστικήε βιομηχανίας, αλλά χαίρομαι που ζώ το νησί μου σε πιο χαλαρούς ρυθμούς.

Το φεστιβάλ Λόγου και Τέχνης της Λευκάδας άνοιξε με μια εκπληκτική συναυλία της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών. Ηταν μια μαγευτική συναυλία, που ξεκίνησε με το λυκόφως. Οι ήχοι των βιολιών ξεχύθηκαν στην ατμόσφαιρα που γέμισε από ήχους εναρμονισμένους με τον περιβάλλοντα χώρο. Εκπληκτικός ο μαέστρος Φειδόπουλος, που είχε επιλέξει κομμάτια σχετικά γνωστά στο ευρύ κοινό.

Συγκλονιστικός στην τρομπέτα ήταν ο συμπατριώτης μας Καραμπέτσος, ο οποίος μας μάγεψε με το παίξιμό του. Εμοιαζε σα να φυσούσε απαλά την τρομπέτα κι εκείνη κελαιδούσε χωρίς όρια ορίζοντας στις ψυχές μας την ευτυχία της μελωδίας.

Το Σάββατο σκοπεύω να παρακολουθήσω στα Λαζαράτα την χορωδία της ΔΕΗ, που θα ερμηνεύσει τον Φωτεινό του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη σε μουσική του Διονύση Γράψα.

Νωρίτερα θα παρευρεθώ στην πρώτη παγκόσμια προβολή της ταινίας Λευκάδα του Κώστα Μπαλάφα, που θα συνδυασθεί με τα εγκαίνια της έκθεσης φωτογραφιών του Κώστα Μπαλάφα και των γλυπτών του Κάρολου Καμπελόπουλου στον κήπο της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Λευκάδας υπό το συντονισμό του αγαπημένου συντοπίτη Γιάννη Φαλκώνη.

Μετά θα πάω στον Κάβο της Ηράς, στο νιτιότερο άκρο του νησιού, όπου θα εξελιχθούν τα Σάπφεια υπό την αιγίδα του δήμου Απολλωνίων. Θα ζήσω τη βραδυά μέχρι την τελευταία της σταλαγματιά.

Απόψε θα ανεβάσω φωτογραφίες από όλα αυτά τα υπέροχα που συμβαίνουν στον τόπο μου για να μοιραστούμε τις χαρές μας.

Σας χαιρετώ για την ώρα.


Τζουστινάκι