Στο Μπαλκόνι του Θεού ,
κοινώς στ΄Αλώνι!
Της Ιουστίνης
Φραγκούλη-Αργύρη
Επί χρόνια μου μιλούσε για το εστιατόριο ΣΤ’
ΑΛΩΝΙ ο αγαπημένος παιδικός φίλος και συνάδελφος και Ηλίας Γεωργάκης αλλά ποτέ
δεν είχα βρεί την ευκαιρία να ταξιδέψω εκεί στα εξωτικά Χορτάτα, χωριό της
μητέρας του ...Άλλωστε τα Χορτάτα , όπως και όλα τα χωριά της Δυτικής Λευκάδας
στη μνήμη μου έμοιαζαν μακρινά και απροσπέλαστα.
Έτσι, λοιπόν, μεσημέρι
Σαββάτου κινήσαμε για τα Χορτάτα περνώντας από το δρόμο που αττενίζει το Ιόνιο
πέλαγος προσφέροντας λαχαριστή ομορφιά στο αχόρταγο βλέμμα.
Μετά από ένα μισάωρο
ταξίδι φθάσαμε ΣΤ’ ΑΛΩΝΙ, ένα ξεχωριστό εστιατόριο που κυριολεκτικά κρέμεται
στην κόψη του γκρεμού. Με το μάτι να βυθίζεται πέρα μακριά στο πέλαγος από τη
μεριά και στην πλούσια πρασινάδα από την άλλη, το εστιατόριο αυτό διεκδικεί μία
από τις κορυφαίες θέσεις στη γαστρονομική παλέτα της Ελλάδας.
«Το μπαλκόνι του Θεού»
όπως το ονόμασα μόλις το είδα, καθότι τα τραπέζια του απλώνονται στην κόψη της
αβυσσαλέας θέας, είναι πραγματικά ένας γευστικός παράδεισος. Ο σέφ Τεό
Βουκελάτος, πολυβραβευμένος για την εξαιρετική του προσέγγιση στην παραδοσιακή
ελληνική κουζίνα, μας περίμενε εκεί ψηλός και αγέρωχος να μας ξεναγήσει στις
γεύσεις του.
Ξεκίνησε με ένα κοκτέιλ φτιαγμένο
από τα υλικά της χωριάτικης σαλάτας και σερβιρισμένο σε ένα κομψό ποτήρι. Το
ρουφήξαμε με βουλημία, απολαύσαμε τη δροσιά ενός carpaccio φτιαγμένου από ντομάτες και αγγούρια του
μποστανιού .
Στη συνέχεια μας σερβίρισε
μια υπέροχη σαλάτα απο φακές Εγκλουβής με χίλιοδυό μυρωδικά μαζεμένα από τα
βουνα γύρω (η Δυτική Λευκάδα είναι γνωστή για τη ρίγανη και το θυμάρι της).
Ήταν η πρώτη φορά που στο νησί είδα τις φακές να γίνονται σαλάτα, συνήθως
κυριαρχεί η βελουδένια σούπα τους. Μαζί έφερε
και μια σαλάτα απο πατζάρια ή κοκκινογούλια ,όπως τα λέμε εμείς στη Λευκάδα,
πασπαλισμένα με τριμμένα αμύγδαλα και καρύδια.
Τα ζεστά ορεκτικά ήταν
κοκκινιστοί κεφτέδες με θεία γεύση και φρυγαδέλια τυλισμένα σε απίστευτα μυρωδικά, ψημένα με μαεστρία ...
Η όσφρηση και η γεύση
παντρεύτηκαν οριστικά με τις ηδονικές μυρωδιές που ανέδυαν τα κυρίως πιάτα. Πρώτα
κατέφθασε ο κρασάτος κόκκορας με χοντρά μακαρόνια μαγειρεμένα αλ ντέντε. Έλιωνε
στο στόμα το κοκκόρι από το κοτέτσι της οικογένειας και η σάλτσα με φρέσκια
ντομάτα και μυρωδικά (δάφνη, βασιλικό, δυόσμο) μας απογείωσε.
Ταυτόχρονα ήρθε και ο
άγριος λαγός πάλι σε κοκκινιστή εκδοχή αλλά με τη γλυκειά γεύση των κρεμμυδιών
καθότι ήταν μαγειρεμένος στιφάδο με λεπτεπίλεπτα κρεμμυδάκια ίσα να προσφέρουν το
άρωμα και τη γλύκα τους. Σερβιρίστηκε με μια λεπτή στρώση πουρέ από κάτω. Ένα
έδεσμα παραδοσιακό πειραγμένο μόνο στην όψη και στην λεπτεπίλεπτη παρουσίαση.
Κλείσαμε με ένα μπακλαβά γιαννιώτικο,
καθότι ο σέφ Τεό Βουκελάτος ζεί τους χειμώνες με την οικογένειά του στα «τροπικά»
Ιωιάννινα. Εκεί ακούει τις γλυκές μελωδίες των τοπικών γλυκισμάτων, τις φέρνει
και τις παντρεύει με το φώς της Λευκαδίτικης κουζίνας.
Το Αλώνι στα Χορτάτα είναι
ένα γευστικός προορισμός για να γνωρίσετε την Λευκαδίτικη κουζίνα. Όπως
αναγράφει ο σέφ Τεό Βουκελάτος στην ιστοσελίδα του εστιατορίου του :
«Όπως ο
καλός οικοδεσπότης προσφέρει τα καλύτερα του σπιτιού του έτσι και το Αλώνι
προσφέρει στους επισκέπτες τους κόπους μιας ολόκληρης χρονιάς. Θα γευτείτε
λαχανικά από τον κήπο μας, θα απολαύσετε φέτα και λάδι δικής μας παρασκευής και
θα δροσιστείτε με κρασί γνήσιο λευκαδίτικο από τον αμπελώνα μας. Στο Αλώνι θα
συνειδητοποιήσετε ότι η αξία της πρώτης ύλης αποκτά άλλη βαρύτητα καθώς με πολύ
αγάπη και μεράκι φροντίζουμε να παρασκευάζουμε και να επιλέγουμε το καλύτερο
για εσάς.
Το Αλώνι σας
προσκαλεί σε μια γευστική συνάντηση που θα ταξιδέψει τις αισθήσεις σας, σε ένα
ταξίδι που θα κουβαλάτε σαν ανάμνηση φεύγοντας από τα Χορτάτα.
Μια ανάμνηση συνδεδεμένη με όλη την
γοητεία, τις γεύσεις και τις ευωδιές της Λευκάδας.»
Πληροφορίες & Μενου | Τ' Αλωνι - Εστιατόριο στην Λευκάδα (t-aloni.gr)
ΥΓ. Από κείμενο της
αντιδημάρχου Σεβαστής Ρεκατσίνα στο Άρωμα Λευκάδας για το τι σημαίνει αλώνισμα
και αλώνι: «Σε πρόσφατο σχόλιό του
στο fb ο (συνταξιούχος πλέον)
πρώην προϊστάμενος της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Λευκάδας κ. Στέλιος Βουκελάτος
αναφερόμενος στο αλώνισμα που γινόταν σε αλώνι που βρισκόταν όπως αναφέρει στην
Απόλπαινα, δίπλα στο ποτάμι (το Βάρδα) περιγράφει τη διαδικασία του αλωνίσματος
ως εξής: “Το αλώνισμα γινόταν με τη
φοράδα τους την καστανή, που γύριζε ακούραστα στο στρογγυλό αλώνι, γύρω από τον
κεντρικό στύλο, απ’ όπου την κρατούσε το λουρί. Κι έβλεπες σε λίγη ώρα τον
ιδρώτα του αλόγου να λαμπυρίζει στο τρίχωμά του, καθώς τα πέταλα του άλεθαν τα
στρωμένα στ’ αλώνι στάχυα και κάθε τόσο ν’ ακούς την φωνή του αλωνιστή, του
αξέχαστού μας μπάρμπα _Ζώη, να εκτοξεύει στον πυρωμένο αέρα του Ιουλίου (του
Αλωνιστή) νικητήριαν ιαχή: ” άιντε, και τ’ άχερο καρπό!”
