Μια ποιητική κριτική για την Τρικυμία!

Το νέο βιβλίο της Ιουστίνης Φραγκούλη - Αργύρη και η τρικυμιώδης ιστορία του

Πιάνεις ένα καινούργιο βιβλίο στα χέρια σου. Και θέλεις να γράψεις γι' αυτό. Παρακάμπτοντας την πεπατημένη γραφή. Να σταθείς πάνω από νόρμες. Να βρεις ευφάνταστες χαραμάδες διαφυγής απ' το αυστηρό, άτεγκτα δομημένο πλαίσιο μιας συνηθισμένης, βλοσυρής βιβλιοπαρουσίασης.

Και, έτσι, αφήνεις τον εαυτό σου ελεύθερο. Γιατί μόνο η ελευθερία ανατρέπει τους κανόνες και δημιουργεί καινούργια σχήματα. Συχνά τρικυμιώδη σχήματα. Ξένα, αδόκιμα και δυσπροσάρμοστα στην αρχή, σαν μια απειλητικά ορμητική παλίρροια που, όμως, σχεδόν πάντα σε κατευθύνει σε γνώριμες, εσώτερες ακτές.

Ας πούμε, λοιπόν, ότι η ιστορία μας ξεκινάει κάπως έτσι. Τέλη της δεκαετίας του '90. Στο γυάλινο, επιβλητικό κτίριο της «Πελοποννήσου» στην οδό Μαιζώνος, ένας νεαρός συντάκτης, βράδυ Σαββάτου, στέκεται πάνω απ' τα τηλεγραφήματα του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων.

Η ώρα είναι περασμένες εννιά. Το κτίριο, σχεδόν άδειο. Αλλωστε, το Σάββατο είναι η μόνη μέρα της εβδομάδας που οι δημοσιογράφοι δεν ξενυχτούν δουλεύοντας. Η έκδοση της επομένης, η κυριακάτικη έκδοση, κλείνει νωρίτερα και αυτό επιτρέπει στους ανθρώπους των εφημερίδων μια κανονική νυχτερινή έξοδο, σε μια κάπως νορμάλ ώρα.

Οχι, όμως, για τον νεαρό συντάκτη που απόψε έχει βάρδια. Ποιος ξέρει τι επιφυλάσσει η απρόβλεπτη τύχη του βαρδιούχου; Ενα βαρύ τροχαίο στην εθνική, έναν σεισμό, ένα έγκλημα πάθους, την παραίτηση ενός υπουργού; Κάτι, τέλος πάντων, αιφνίδιο, απροσδόκητο και ελκυστικά τραγικό που δεν μπορεί να λείπει απ' το φρεσκοτυπωμένο πρωτοσέλιδο του ξημερώματος.

Για την ώρα ο νεαρός συντάκτης ταξινομεί ένα-ένα τα τηλεγραφήματα του Πρακτορείου. Ωσπου την προσοχή του κεντρίζει ένα λιτό, συμπαγές κείμενο 350 λέξεων με προέλευση το Μόντρεαλ του Καναδά. Διατρέχει διαγώνια τις γραμμές - είναι ο τρόπος που έχει εφεύρει ώστε να κερδίζει χρόνο στην ανάγνωση- και επιστρέφει, πάνω αριστερά, στην υπογραφή του τηλεγραφήματος: «Μόντρεαλ, της ανταποκρίτριάς μας Ιουστίνης Φραγκούλη».

Να θυμάσαι, του είχε πει ο πρώτος του δάσκαλος στη δημοσιογραφία. Κάθε ρεπορτάζ, μικρό ή μεγάλο, πρέπει να είναι εύληπτο, μετωπικό και διαυγές. Και επειδή η δουλειά μας συγγενεύει με τη λογοτεχνία, τελικά είναι ο τρόπος που επιλέγεις τις λέξεις, ώστε το κείμενο να έχει στις άκρες του φτερά και ν' απογειώνει τη φαντασία.

Ενα τηλεγράφημα του ΑΠΕ, όπως το λέμε οι δημοσιογράφοι στη γλώσσα μας. Αυτή ήταν η πρώτη, εξ αποστάσεως, επαφή με την Ιουστίνη Φραγκούλη- Αργύρη. Για την ακρίβεια, με τα κείμενά της. Ατμοσφαιρικά, πολυεπίπεδα, γεμάτα σημειολογικές προβολές και επιδέξια κρυμμένους συμβολισμούς. Και χωρίς εκπτώσεις στην αυθεντικότητα του νοήματος και στις αρχές της είδησης.

Δεκαεπτά χρόνια μετά, ο νεαρός συντάκτης της ιστορίας μας, αυτή τη φορά ώριμος ρεπόρτερ, στην «Πελοπόννησο» της οδού Βαλτετσίου κοντά στο παλιό Αρσάκειο της Πάτρας, στη βόρεια πλευρά του κτιρίου, μεσημέρι Δευτέρας, αφήνει τις άκρες των δακτύλων του να ταξιδέψουν στο κομψά τυπωμένο ανάγλυφο ενός γαλανόλευκου εξωφύλλου.

Ακόμα κι αν κλείσει τα μάτια και επικαλεστεί την δύναμη της αφής, αναγνωρίζει αμέσως τη φορά των λαξευμένων γραμμάτων: Ιουστίνη Φραγκούλη - Αργύρη, Η Τρικυμία. Μυθιστόρημα, πρώτη έκδοση 10.000 αντίτυπα, εκδόσεις Ωκεανός.

Τρικυμία, λοιπόν. Αλλά ποια απ' όλες; Σ' αυτό μάλλον οφείλει ν' απαντήσει η συγγραφέας. Γιατί τρικυμίες υπάρχουν πολλές.

Πρώτον, η τρικυμία της ακατάπαυστης, μαγνητικής ανάγνωσης. Αυτής που σ' αιχμαλωτίζει και κάνει το βιβλίο μέρος της ύπαρξης σου για μέρες.

Δεύτερον, η τρικυμία του Πέτρου και της Πολέτ, των ηρώων της, που καταδύουν σ' όλες τις αναλαμπές του έρωτα και δείχνουν πόσο ψηλά και πόσο χαμηλά μπορεί να σε πάει ο αδολίευτος, ασυγκράτητος και ανεξέλεγκτος έρωτας.

Και, τρίτον, η τρικυμία που ξεσπά μέσα σου καθώς, σε κάθε σελίδα του βιβλίου, λες και μιλά ο Σάρτρ, ο Καμύ ή ο Σαίξπηρ, νιώθεις υπόκωφα ότι είσαι εσύ ο πρωταγωνιστής του κειμένου.

Να αιωρείσαι σαν πεταλούδα και να χτυπάς σαν σφίγγα, είχε πει ο Μοχάμεντ Αλι. Αυτό ακριβώς κάνει η Ιουστίνη Φραγκούλη - Αργύρη. Χτίζει ονειρικές εικόνες άλλα πάντα, στην άκρη του ουρανού, μικρά σύννεφα κυοφορούν μια ασυγκράτητη καταιγίδα. Και αυτό είναι εξωτισμός, είναι μαγεία, μια εναλλαγή συναισθημάτων που αν ψάξεις τη διακύμανσή της θα συναντήσεις όλα τα στάδια του έρωτα. Εκπληρωμένου και ανεκπλήρωτου.

Σωστά έχει ειπωθεί ότι κάθε βιβλίο έχει τόσες εκδοχές όσοι και οι αναγνώστες του. Και αυτό ακριβώς συμβαίνει με την θεραπευτική «Τρικυμία» της Ιουστίνης.

Θεραπευτική, εξαγνιστική και χειρουργικά λεπτεπίλεπτη γιατί όταν γυρίσεις την τελευταία σελίδα του κειμένου, όταν αφεθείς στις λέξεις που παρομοιάζουν κάθε άνθρωπο με Νησί, κάθε οντότητα καταδικασμένη να συμβιώνει με «κακοποιά πνεύματα και ειρηνοποιούς δαίμονες», μόνο τότε νιώθεις αυτό το ωραίο σκίρτημα της ανθρώπινης, αισιόδοξης, και δοκιμασμένα γεμάτης δύναμης που αναρριχάται από μέσα σου.

Η «Τρικυμία» δεν είναι ένα καλοκαιρινό ανάγνωσμα. Είναι το καλοκαίρι της ανάγνωσης. Και όσοι πιστεύουν στον έρωτα, όσοι έστω μια φορά στη ζωή τους έφτασαν πολύ μακριά και λύγισαν για χάρη του, θα καταλάβουν αμέσως. Φτάνει να περάσουν το κατώφλι του βιβλιοπωλείου και να ζητήσουν τον μικρό τόμο, των 600 τόσων λέξεων, της βιτρίνας.

ΖΩΗΣ ΜΑΡΙΝΟΣ

Το πέρασμα ενός καλόγερου

Τον είχα γνωρίσει στης ξαδελφης μου της Λίτσας στη Λευκάδα όταν ήταν φοιτητής της Γεωπονικής. Και είχαμε πιάσει ατέλειωτες κουβέντες περί θείου, θρησκείας, θεολογίας. Κι όλο διακωμωδούσα την αδήριτη ανάγκη του να φορέσει το ράσο της ταπεινοσύνης και της αγιότητας.

Ωστόσο, ο Γιώργος Αθανασάκης πραγματοποίησε την απόφασή του να γίνει μοναχός. Τίποτε, ούτε η γεωπονία δεν τον αναχαίτισε απο την εμμονική του ανάγκη να καταφύγει στη ζωή της προσευχής και της μοναστικής σκέψης, παρότι εργάζεται ως γεωπόνος στο Δήμο Τυμπακίου, ασκώντας παράλληλα τα καθήκοντά του ως αρχιμανδρίτης σε τοπικό ναό της περιοχής του.

Ο π. Γεώργιος , λοιπόν, αυτό τον Ιούνιο αποφάσισε να έρθει στον Καναδά να περιηγηθεί την άγνωστη χώρα για την οποία είχε ακούσει πολλά. Πρώτος του σταθμός ήταν η Οττάβα, την οποία αγάπησε πολύ για την μεγάλη και απλωμένη της πολυτέλεια. Τα γοτθικά κτίρια του Κοινοβουλίου προσέθεσαν στην γοητεία την οποία άσκησε η μεγαλοπρεπής πρωτεύουσα του Καναδά.

Μια μέρα με τον π. Γεώργιο στην Οττάβα ήταν αρκετή για να ξαναθυμηθώ την προσωπικότητα αυτού του ανθρώπου, που σφύζει απο ζωή και γέλιο, έχοντας βαθειά την αίσθηση του χιούμορ και του αυτοσαρκασμού. Σαν το μικρό παιδί χάρηκε τη μεγάλη βόλτα μέχρι το Château Laurier, όπου απολαύσαμε το απογευματινό μας τσάι χαλαρώνοντας περιβαλλόμενοι απο τα μεγαλεπήβολα στοιχεία της αρχιτεκτονικής του ιστορικού ξενοδοχείου.

Ο π. Γεώργιος, αγιογράφος ο ίδιος, απόλαυσε τη βόλτα στην Εθνική Πινακοθήκη της Οττάβας, όπου θαύμασε  το “Group of Seven », τους σπουδαιότερους δηλαδή εκπροσώπους της εξπρεσιονιστικής ζωγραφικής του Καναδά, σημειώνοντας ότι ο κυβισμός του Πάμπλο Πικάσσο ωχριούσε μπροστά στα συγκλονιστικά τους έργα.

Ο επόμενος σταθμός του π. Γεωργίου ήταν το Μοναστήρι της Παναγίας της Παρηγορήτισσας στο Κεμπέκ, του οποίου προϊσταται η Ηγουμένη Θέκλα, Γερόντισσα μοναδικής ευσεβείας και δημιουργικής δραστηριότητας. Ο π. Γεώργιος θαύμασε το έργο των 23 μοναχών του γυναικείου μοναστηριού, που όχι μόνο έχουν διαμορφώσει ένα άρτιο αισθητικά εκκλησάκι με το αρχονταρίκι, το μεγάλο στέγαστρο του κοινού δείπνου,τα κελιά, την κουζίνα αλλά παλεύουν σαν τις μελισσούλες να καλλιεργήσουν τη γή τους, να φτάξουν τυριά και γιαούρτια στο τυροκομείο τους, να παράξουν μέλι απο τα μελίσσια τους, να τα πουλήσουν ως βιολογικά προϊόντα στις αγορές του Κεμπέκ.

Σκοπός αυτής της ακάματης προσπάθειας είναι να ολοκληρωθεί η νέα πτέρυγα των κελιών, που έχει ακινητοποιηθεί λόγω έλλειψης χρημάτων. Η αγωνία του π. Γεωργίου είναι να ευαισθητοποιηθει ο κόσμος να συγκεντρώσει κονδύλια για να ολοκληρωθεί το έργο που θα στεγάσει τις αεικίνητες μοναχές της Παρηγορήτισσας υπό το άγρυπνο βλέμμα της Γερόντισσας Θέκλας.

Υστερα ήρθε το Μόντρεαλ, όπου βρεθήκαμε εκ τους σύνεγγυς συνεπαρμένοι απο τις ατέλειωτες συζητήσεις περί Θεού και ανθρώπων. Το συλλείτουργο του π. Γεωργίου με τον αρχιμανδρίτη π. Δημήτριο Αντωνόπουλο στο ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στο Παρκ Εξ την ημέρα του Αγίου Πνεύματος χάρισε μαγικές στιγμές στον κόσμο, που απόλαυσε μια λειτουργία με την χάρη της Ορθοδοξίας.

Το κήρυγμα του π. Γεωργίου περί τριαδικού Θεού και Αγίου Πνεύματος ήταν σύντομο, σαφές κι εξαιρετικό ως προς την προσέγγιση του σημαντικότερου στοιχείου του Ορθόδοξου Χριστιανικού δόγματος, στέλνοντας το μήνυμα της βαθειάς θεολογικής του κατάρτισης.

Οι υπόλοιπες μέρες κύλησαν με βόλτες στα αξιοθέατα του Μόντρεαλ. Μια επίσκεψη στο Oratoire st Joseph, που αποτελεί το μικρό Βατικανό, έδωσε την ευκαιρία στον αγαθό καλόγερο να εξερευνήσει την ρωμαιοκαθολική άποψη περί εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής στην πόλη του Μόντρεαλ, που αποτελεί ισχυρό προπύργιο της Καθολικής Εκκλησίας.

Η βόλτα στο Μουσείο Καλών Τεχνών του Μόντρεαλ ήταν απαραίτητη για να συμπληρώσει την εικαστική του περιήγηση στα αξιοθέατα της πόλης. Ο π. Γεώργιος ενθουσιάστηκε με το Mount Royal, το Βασιλικό βουνό που διασχίζει την πόλη καταπράσινο και θαλερό, αποτελώντας τόπο ξεκούρασης, τόπο των ψυχών αλλά και χώρο σπουδαίας οικιστικής αρχιτεκτονικής.

Το ταξίδι του ολοκληρώθηκε με λειτουργία  στην Οττάβα όπου συλλειτούργησε με τον πρωτοπρεσβύτερο π. Αλέξανδρο στον καθεδρικό Ελληνορθόδοξο ναό της πόλης. Η Οττάβα του έδωσε την ευκαιρία να  συναντηθεί με τον πρέσβη της Ελλάδας στον Καναδά κ. Γ. Μαρκαντωνάτο, με τον οποίο αντάλλαξαν πολλές πληροφορίες για γνωστά Μοναστήρια, μοναχούς και μοναχές τους οποίους εκτιμούν και θαυμάζουν.

Η επαφή του π. Γεωργίου Αθανασάκη με το ζεύγος Γιάννη και Λίλας Χατζηνικολάου ολοκλήρωσε τις θεολογικές επαφές του, που προσέδωσαν στο ταξίδι του μια γεύση απο το αναπόδραστο μοναστικό είναι του.

Καλή επιστροφή στην ωραία μας Κρήτη, αγαθέ καλόγερε!

 Ιουστίνη Φραγκούλη

 

Ο π. Γεώργιος διαβάζει την Τρικυμία

Με τη Γιούλα τον συναντήσαμε στην Οττάβα

Το Μόντρεαλ το αγάπησε πολύ

Στη συναυλία με τη Μαρία Ζαβιτσάνου

 Στην Οττάβα ο π. Γεώργιος είχε συνάντηση με τον πρέσβη της Ελλάδας κ. Γεώργιο Μαρκαντωνάτο

 Στο πρεσβευτικό γραφείο ανάμεσα στη σημαία της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της Ελλάδας

 Με τον π. Δημήτριο στη λειτουργία του Αγίου Πνεύματος

 Μια σκηνή από τη συνάντηση στο γραφείο του Ελληνα πρέσβη με τη Γιούλα Κισκίρας και την υπογράφουσα

Η θεία μεταλαβή

 

Στην Ελληνική πρεσβεία

 

Με σέλφι στικ φωτογραφηθήκαμε

Στο μπαλκόνι της μεγάλης θέας

Στο μοναστήρι με την Γερόντισσα Θέκλα

Στα γενέθλια του Τέντ

Επίσκεψη στο Γηροκομείο με τους Ελληνες

Σέλφι στικ στην πρεσβεία

 

 

 

Στη Λειτουργία του Αγίου Πνεύματος στον Ευαγγελισμό με τον π. Δημήτριο συλλειτούργησαν

 Στα σκαλοπάτια του Αγίου Ιωσήφ!

Ψηλά Τακούνια Για Πάντα: Μια δυνατή κριτική απο την δρα Εφη Ματαλών

Στον κυματιστό βίο της ΄Τρικυμίας" μου (εκδόσεις Ωκεανός), ευτύχησα να συναντήσω μια υπέροχη καινούρια ύπαρξη που ήρθε να προστεθεί στη ζωή μου.

Πρόκειται για τη δρα. της Ψυχολογίας Εφη Ματαλών, η οποία διάβασε το πρώτο μυθιστόρημα της Διλογίας της Λευκάδας και έγραψε ένα κείμενο που ανατέμνει σε βάθος το ψυχολογικό και κοινωνικό μυθιστόρημα της εποχής του προσωπικού μου πένθους.

Νιώθω συγκινημένη και -γιατί όχι;- δικαιωμένη που η εμπειρότατη δόκτωρ Ματαλών σημειώνει:

"Το παραπάνω βιβλίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν βοηθητικό στοιχείο και να συνδράμει με διάφορους τρόπους σε πιθανή φαινομενολογική έρευνα, στον τομέα της κοινωνικής ψυχολογίας με θέμα τις εμπειρίες, τις έγνοιες και τις ανησυχίες του γυναικείου φύλου, που εμφανίζονται από την αρχή της ενηλικίωσης μέχρι την ωριμότητα!"

 

10/06/2016 Eυτυχία Ματαλών

Κριτική της Δρος Ευτυχίας Ματαλών

Ο τίτλος του μυθιστορήματος της Ιουστίνης Φραγκούλη-Aργύρη « Ψηλά τακούνια για πάντα », αφήνοντας να εννοηθεί κάποιο ενδιαφέρον εκ μέρους της συγγραφέως για την γυναικεία ματαιοδοξία και την γυναικεία ελαφρότητα, έρχεται σε αντίθεση με το περιεχόμενο του βιβλίου που χαρακτηρίζεται από πολύ βαθύτερες και σοβαρότερες έννοιες.

 Αυτές σχετίζονται με τις δυσκολίες, τα προβλήματα και τα διλήμματα που αντιμετώπισε (και αντιμετωπίζει ακόμα και σήμερα) το γυναικείο φύλο στην Ελλάδα, κατά τις τελευταίες πέντε ως έξι δεκαετίες. Τα θέματα που θίγονται είναι πνευματικά, συναισθηματικά, σεξουαλικά και επαγγελματικά, καλυπτοντας έτσι όλες τις σφαίρες της γυναικείας ύπαρξης, σε ηλικίες που αναντιστοιχούν στην τρυφερή νεότητα μέχρι την ώριμότητα των 40 χρόνων.

Η εξέταση και η ανάλυση όλων αυτών των θεμάτων γίνεται με εύληπτο τρόπο σε λογοτεχνικό φόντο, πράγμα που επιτρέπει στον αναγνώστη να χαρεί το διάβασμα, αλλά συγχρόνως να αποδεχθεί τα δύσκολα βιώματα που περιγράφονται παίρνοντας μιαν ανάσα και διευκολύνοντας τον μεταβολισμό τους με ψυχική άνεση.

Οι πρωταγωνίστριες είναι έξι . Από αυτές μία έχει τον κυριότερο ρόλο αλλά και οι υπόλοιπες πέντε δεν παύουν να κρατούν το ενδιαφέρον του αναγνώστη ως το τέλος. Ο εσωτερικός τους κόσμος, οι διαπροσωπικές τους σχέσεις, ο αγώνας τους για ισότητα με το ανδρικό φύλο, η επιβίωσή τους παρα τις αντιξοότητες της ζωής και η δύναμη της φιλίας, περιγράφονται με ακρίβεια και γλαφυρότητα.

 Οι πλούσιες και εμπεριστατωμένες γνώσεις της συγγραφέως στον πολιτιστικό, λογοτεχνικό, ιστορικό, μουσικό και επιστημονικό τομέα επιτρέπουν να γίνονται πιστευτά τα διηγηματικά περιστατικά που πιθανότατα στηρίζονται επίσης και σε αληθινά δεδομένα.

Η γραφή, σε στρωτή νεοελληνική γλώσσα «ρέει» και διευκολύνει την ανάγνωση. Υπάρχουν όμως μερικές εκφράσεις που δεν συναντιώνται συχνά και που φαίνονται να είναι κάπως αυθαίρετες. Πιθανόν αυτές δικαιολογούνται από την αστάθεια και τις μεγάλες αλλαγές που χαρακτηρίζουν την σημερινή ελληνική γλώσσα.

Η εξιδανίκευση και η αποφυγή του θυμού υπερέχουν όλων των άλλων ψυχολογικών μηχανισμών αμύνης.

Τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας των έξι πρωταγωνιστριών είναι καλοβαλμένα και γίνονται πιστευτά. Το παραπάνω βιβλίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν βοηθητικό στοιχείο και να συνδράμει με διάφορους τρόπους σε πιθανή φαινομενολογική έρευνα, στον τομέα της κοινωνικής ψυχολογίας με θέμα τις εμπειρίες, τις έγνοιες και τις ανησυχίες του γυναικείου φύλου, που εμφανίζονται από την αρχή της ενηλικίωσης μέχρι την ωριμότητα

Με φεγγαράδα η συναυλία του Μιχάλη Χατζηγιάννη στο Μόντρεαλ!

Ηταν μια ωραία συναυλία αυτή χθες βράδυ στη Δυτική Ακτή του Μόντρεαλ, απλωμένη στις υπέροχες εγκαταστάσεις της συναυλίας του Starlight Foundation που είχε λάβει χώρα την προηγούμενη βραδυά.

Με το φεγγάρι ολόγιομο και στον απόηχο μιας ηλιόλουστης μέρας, ο Ελληνισμός του Μοντρεαλ απόλαυσε όχι μόνο τον αγαπημένο του Μιχάλη Χατζηγιάννη, αλλά και την Ελληνοκαναδή τραγουδίστρια Μελίνα Μάμμας καθώς και την Ελληνίδα ερμηνεύτρια του ελαφρολαϊκού Ζωή Παπαδοπούλου.

Τη συναυλία άνοιξε η Μελίνα Μάμμας, που οφείλω να ομολογήσω ότι μέσα στα τελευταία χρόνια έχει καλλιεργησει τη φωνή της αλλά και την άνεσή της στη σκηνή. Τα τραγούδια της διαλεγμένα απο τις μπαλάντες της σύγχρονης διεθνούς μουσικής και διανθισμένα με λίγα ελληνικά τραγούδια, απογείωσαν το κοινό που την καταχειροκρότησε.

Η Ζωή Παπαδοπούλου με την ιδιαίτερη φωνή της και το μπρίο της ερμήνευσε τζαζάκια λαϊκά,τα οποία βέβαια δεν είχαν την απήχηση που όφειλαν στο ελληνικό κοινό, καθώς είναι μια άγνωστη τραγουδίστρια στην ελληνοκαναδιή σκηνή. (Ολα είναι σχετικά, εν τέλει !)

Ο Μιχάλης Χατζηγιαννης ερμήνευσε στο πρώτο μέρος κλασικές ήρεμες μπαλάντες χαλαρώνοντας το κοινό του, ενώ στο δεύτερο μέρος ξεσήκωσε με τα ελαφροροκάδικα δικά του, εκπέμποντας τη γνωστή γοητεία του. Εδωσε παλμό στο κοινό, που τον καταχειροκρότησε. Αγαπήθηκε στη σκηνή έτσι όπως κινιόταν σαν αίλουρος απο τη μιά άκρη στην άλλη με την κιθάρα του στο χέρι. Κανονικός ροκάς που έχει κερδίσει το ελληνικό κοινό του Μόντρεαλ.

Το σημαντικότερο είναι πως αυτή η πρώτη συναυλία του Μιχάλη Χατζηγιάννη προαλείφει ένα φεστιβάλ ελληνικής μουσικής και συναυλιών που διοργανώνει ο Γιώργος Βαλσάμης και θα αρχίσει απο το επόμενο καλοκαίρι στο μεγάλο και ευρύχωρο πεδίο του Faireview shopping center.

Ηταν μια ωραία βραδυά με φεγγάρι, ελαφρό αεράκι και Ελληνική μουσική που εξακτινίζονταν σε όλα τα πέρατα του Μόντρεαλ.

 Justinaki

ΥΓ. Πολύ ωραία ιδέα να στηθεί κουζίνα με εξαιρετικό φαγητό απο το Palace Reception Hall την οποία δοκιμάσαμε και ήταν άψογη. Επίσης, ο σέρβις ήταν εξαιρετικό, τουλάχιστον στο VIP section!

 

Η Ασπίδα της Αθηνάς με νέο καταφύγιο για τις κακοποιημένες γυναίκες!

Ηταν μια ωραία βραδυά και μια συγκινητική βραδυά. Ηταν ένας υπέροχος κόσμος στην εκδήλωση της οργάνωσης Shield of Athena (Ασπίδα της Αθηνάς), που παλεύει για την αποκατάσταση των κακοποιημένων γυναικών και την προστασία των παιδιών-θυμάτων της οικογενειακής βίας.

Η διευθύντρια της Ασπίδας, Μέλπα Καματερός μαζί με την πρόεδρο Κρις Ανν Νάκης, ανακοίνωσαν πως το νέο καταφύγιο για τις κακοποιημένες γυναίκες βρίσκεται ήδη στα σχέδια, καθώς αγοράσθηκε το οικόπεδο στο Λαβάλ και με χρηματοδότηση της κυβέρνησης αλλά και του απλού κόσμου, αναμένεται να ανεγερθεί το νέο κτίσμα.

Ενα θερμό μήνυμα εκ μέρους της Σοφί Γκρεγκουάρ, συζύγου του Καναδού πρωθυπουργού Τζάστιν Τρουντό, κατέγραψε τον ενθουσιασμό της καναδικής πολιτικής σκηνής για το έργο της Ασπίδας της Αθηνάς, που είναι πολυεπίπεδο, πολυεθνικό  και σπουδαίο για την αποκατάσταση των κακοποιημένων γυναικών.

Συγχαρητήρια Μέλπα, Κρίς Ανν, καλή επιτυχία σε όλους τους στόχους σας.

 Τζουστινάκι

 

The best bankers ever @Scotiabank Rockland!

 Anna Kamateros with her lovely husband

 Greece's Consul General, Mr. Nicolas Sigalas with the Shield of Athena director Ms. Melpa Kamateros

 Chris Anna Nakis , president of the Shield of Athena board with George Vathylakis

 Handsome young men, Michael Tsatsoulis (Alex's btother) and Steve kamateros

 My beloved Viola and George Vathylakis

 Peter Deros with charming Yula Kiskiras

 Bankers can be hot

 Active board member Litsa Pelonis with the Filia's president Ioanna Tsoublekas

 Between Kali and Gerry

 A selfie with the Consul general is a must

 With my friend Maria Argyropoulos

 President of the Cretan Association GeorgeManolikakis with vice-mayor of Montreal , Mary Deros

 Beautiful Deros couple. Love them

 Litsa won the top prize, a gorgeous shawl from the Starlight furs

 Successful broadcaster Mary Daperis with the Consul General Nicolas Sigalas were chatting all night

 Girls top it off with their style

Besties are having fun

 With honorary president of the HCGM Demetrios Manolakos

A selfie with the Cretan elfie!!!