Ο Ξενοφώντας Βεργίνης των Απέραντων Οριζόντων!

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Μετά λόγου γνώσεως και εν όψει εκλογών σας αποκαλύπτω πως αυτήν την εποχή γράφω τη βιογραφία του συμπολίτη μας δρος Ξενοφώντα Βεργίνη, ενός πολιτικού ανδρός με μεγάλο ανάστημα, ενός ανθρώπου που θα πρέπει να εκπροσωπήσει τη Λευκάδα στο επόμενο Κοινοβούλιο για να την βάλει στην τροχιά της ποιοτικής ανάπτυξης.

Μετά απο πολύωρες συνεντεύξεις κατά την παραμονή μου στη Λευκάδα το περσινό καλοκαίρι, μου προέκυψε ο απόλυτος θαυμασμός για τον πολιτικό άνδρα που μπορεί να προωθήσει τα πάγια ζητήματα του τόπου μας στη νέα Βουλή.

Σας αποκαλύπτω λοιπόν τον πρόλογο του βιβλίου μου για να πάρετε μια γεύση περί όσα δεν γνωρίζετε για το δικό μας Φώντα:

ΑΝΤΙ ΠΡΟΙΜΙΟΥ

(Απο την βιογραφία του Ξενοφώντα Βεργίνη την οποία συγγράφω με μεγάλη συγκίνηση για την εμπιστοσύνη του αυτή την εποχή -Εκδόσεις Ωκεανός)

Σε μια εποχή που οι αξίες λιγοστεύουν, που η πολιτική πραγματικότητα της Ελλάδας φτωχαίνει διαρκώς καθώς τα νέα πρόσωπα υπολείπονται των προκατόχων τους, ευτύχησα να γνωρίσω απο κοντά τον Ξενοφώντα Βεργίνη, ένα πολιτικό άνδρα που αγωνίζεται απ’ όλα τα μετερίζια για την πρόοδο και αναβάθμιση του σύγχρονου πολιτικού σκηνικού στην Ελλάδα .

 Ο Ξενοφών Βεργίνης αποτελεί διαχρονικό πολιτικό πρόσωπο στον καμβά της ιδιαίτερης πατρίδας μου, της όμορφης Λευκάδας. Καθηγητής πανεπιστημίου, πολιτικός, επιχειρηματίας, άνθρωπος και συνάνθρωπος έγινε το σύμβολο του Ελληνικού ονείρου, που ήταν η μεταπολεμική έξοδος απο τον περιορισμένο ορίζοντα της φτωχής επαρχίας.

Έχοντας βιώσει τον απόηχο του Β Παγκοσμίου Πολέμου, της Κατοχής, της μεταπολεμικής Ελλάδας, της δικτατορίας, της μεταδικτατορικής Ελλάδας με το πτυχίο του δασκάλου και αργότερα με τα πτυχία και τα μεταπτυχιακά του στην Οικονομία, αποτελεί την ενσάρκωση του επιτυχημένου ‘Ελληνα του 20^ου αιώνα, που πάλεψε για Παιδεία κι Ελευθερία κατακτώντας την θέση του στη σύγχρονη πολιτική σκηνή της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης.

Με αυτά τα δεδομένα και θέλοντας να καταγράψω την ιστορία του πολιτικού ανδρός που συμμετείχε στην ενσωμάτωση της Ελλάδας στην Ενωμένη Ευρώπη μέσα απο τους διαλόγους για την αγροτική πολιτική, θαύμασα το μυαλό του, το πολιτικό κριτήριο αλλά και τις γνώσεις του πάνω στο γνωστικό αντικείμενο της Αγροτικής Οικονομίας. Θαύμασα την εξέλιξή του από παιδί της αγροτιάς στους Τσουκαλάδες σε ισότιμο συνομιλητή του εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή, του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου και όλων των ηγετών που έγραψαν την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας.

Ετσι τον πλησίασα  να του γράψω τη βιογραφία, πιστεύοντας πως ο Ξενοφών Βεργίνης αποτελεί ένα σιωπηρό κεφάλαιο της σύγχρονης ελληνικής και ευρωπαϊκής ιστορίας, καθώς υπήρξε μοχλός στον εξευρωπαϊσμό της αγροτικής πολιτικής μας.

Συνομιλώντας όμως μαζί του αλλά και με άτομα του περιβάλλοντός του ανακάλυψα το άνθρώπινο πρόσωπο του Ξενοφώντα Βεργίνη. Περιηγήθηκα τους Τσουκαλάδες, ένα απομονωμένο χωριό της Λευκάδας, λίγο ορεινό λίγο πεδινό, όπου γεννήθηκε έβδομος στη σειρά σε μια πολυμελή οικογένεια που δεν είχε να ταϊσει άλλα παιδιά.

Έζησα τη φτώχεια της οικογένειας την εποχή της κατοχής, το στρίμωγμα στο κατώι, τη σειρά των παιδιών να πάρουν λίγη ζέστη μπροστά απο την πυροστιά τους υγρούς χειμώνες της Λευκάδας... Είδα με με τα μάτια μου το αγόρι που προοριζόταν να βόσκει πρόβατα για να βοηθήσει την οικογένειά του να δραπετεύει  διαβάζοντας κρυφά κάτω από τα λιόδεντρα. Είδα τα μάτια να φεγγοβολούν, είδα την εξυπνάδα και το σχεδιασμό του μελλοντος να ανατρέπει τα δεδομένα της ζωής του.

Τον παρακολούθησα νοερά να κατεβαίνει στη Λευκάδα με τα πόδια και να ανεβαίνει την ανηφόρα των Τσουκαλάδων δέκα χιλιόμετρα κάθε μέρα για να κερδίσει την παιδεία στον Γυμνάσιο της Λευκάδας. Τον είδα μουσκεμένο απο τις ατέλειωτες βροχές του σαραντάημερου να αγωνίζεται να κερδίσει μια θέση στον ήλιο μελετώντας με πάθος και αφοσίωση τα μαθήματά του.

Τον είδα να παίζει ανέμελα με τα πολλά αδέρφια του, να σκαρφαλώνει στην αγκαλιά της αδερφής του της Πεπονιάς για να τον μεταφέρει στα χωράφια... τον είδα να πέφτει να ματώνει τα γόνατα και να σηκώνεται τινάζοντας τα χώματα για να ακολουθήσει μια  ζωή πέρα από τον ορίζοντα. Α! Ναι ο ορίζοντας ήταν απέραντος κι αυτός έγινε στόχος του, να δει την όχθη πέρα απ΄τον ορίζοντα.

Αυτές οι σκηνές της ζωής του Ξενοφώντα Βεργίνη και άλλες πολλές περνούν μέσα απο τη βιογραφία του, ορίζοντας και καθορίζοντας το παιδί που αγωνιούσε να περάσει πέρα από τον ορίζοντα της μικρής του ύπαρξης, του στενού του κύκλου και της περιορισμένης Λευκάδας ...

Μέσα απο τη βιογραφία  ανακαλύπτει κανείς ποιά δύναμη οδήγησε το παιδί μιας πολύτεκνης οικογένειας απο τους Τσουκαλάδες της Λευκάδας στην Αθήνα του χάους και των ευκαιριών. Μέσα από τις σελίδες αυτής της βιωματικής αφήγησης προκύπτει ο άνθρωπος πίσω απο τον πολιτικό, τον ακαδημαϊκό, τον επιχειρηματία.

Νιώθω τυχερή κι ευλογημένη που ένας άνδρας αυτού του αναστήματος εμπιστεύθηκε την ζωή του στην πένα μου, αναθέτοντάς μου την προσωπική και πολιτική βιογραφία του.

Ζώντας την παιδική του ηλικία από τις δικές του αφηγήσεις αλλά και απο τις αφηγήσεις της οικογένειάς του, εκτίμησα τον άνθρωπο, τον αγωνιστή τον οραματιστή μιας Ελλάδας και μιας Λευκάδας με ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Ανακάλυψα τις στροφές που έκυβε ο δρόμος σε μια πορεία διαρκούς ανόδου.

Μέσα από τον πολιτικό διάλογο μαζί του έμαθα όλη την ιστορία του 20^ου αιώνα για την Ελλάδα και τη Λευκάδα μου. Πληροφορήθηκα τους αγώνες για την εισδοχή της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το πέρασμα απο την αγροτική στην αστική Ελλάδα!

Ο Ξενοφών Βεργίνης μπορεί άξια να διεκδικήσει τον τίτλο του αρχιτέκτονα της Ελληνικής Αγροτικής Πολιτικής μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, μπορεί να δρέψει δάφνες για όσα έπραξε ως διοικητής της Αγροτικής Τράπεζας, ως διοικητής του ΟΓΑ αλλά και ως βουλευτής Λευκάδας.

Ο Ξενοφών Βεργίνης συνεχίζει ακάματος την πορεία του στην πολιτική και αληθινή ζωή ταγμένος να εξαντλήσει τον ανεξάντλητο ορίζοντα των προοπτικών!

Ένας Γάμος Αμιγώς Ελληνικός στην Καρδιά της Βαλτιμόρης !

Κάποτε μεγάλωναν κάποια ανυποψίαστα, σχεδόν ευτυχισμένα παιδιά, στη Λευκάδα. Ήταν δεμένα με τους δεσμούς του αίματος. Οι οικογένειες του παπα Νίκου Φραγκούλη και του παπα-Νίκου Κακαβούλη που είχαν κοινό παρονομαστή την Μαρία Κακαβούλη σύζυγο του πρώτου και αδελφή του δεύτερου είχαν μια κοινή αγαπημένη φίλη , την Κουλίτσα.

Η Κουλίτσα έμεινε ανύπαντρη αφοσιωμένη στο Χριστό και στα θεία, αλλά η αδελφή της η Μαρία που μετανάστευσε με τον άντρα της το Μενέλαο Καφαράκη στην Αμερική με τα παιδιά τους, το Φίλιππο και το Σπύρο, ήταν κι εκείνη δεμένη στο άρμα της οικογένειας των Κακαβούληδων-Φραγκούληδων. Η Μαρία Καρύδη-Καφαράκη κάθε καλοκαίρι έφερνε τα αγόρια της από την Ουάσιγκτον στη Λευκάδα να μάθουν την ελληνική γλώσσα και να βουτηχτούν στον πραγματικό ήχο και φως της γενέθλιας γής.

Έτσι μεγαλώσαμε τα καλοκαίρια με το Φίλιππο και το Σπύρο, ο Φίλιππος καθότι μεγαλύτερος ήταν φίλος με τον Αποστόλη και τον Κώστα, ενώ ο Σπύρος ήταν πιό κοντινός σε μας τα κορίτσια.

Ο Φίλιππος παντρεύτηκε τη γλυκειά ελληνοπρεπή Κατερίνα στην Ουάσιγκτον κι έκαναν τέσσερα παιδιά. Ο Μάικλ, παρότι δεύτερος στη σειρά, πήρε πρώτος το βάφτισμα του πυρός παντρευόμενος την όμορφη Κέιτ. Ο Άλεξ μας παντρεύτηκε πέρσι την γοητευτική Καρίσα.

Και φέτος, ώ φέτος! ήρθε η σειρά της πριγκίπισσας Μαρίας-Αμαλίας, που φέρει το όνομα της γιαγιάς της και της προγιαγιάς της , γι αυτό είναι πολυαγαπημένη και μονάκριβη κόρη του Φίλιππα και της Κατερίνας αλλά και της γιαγιάς Μαρίας.

Ο γάμος έγινε στην εκκλησία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου εν μέση Βαλτιμόρη, και ήταν λαμπρός από κάθε άποψη. Αυτή η στρογγυλού σχήματος εκκλησία αποτελεί αρχιτεκτονικό κόσμημα της Ορθοδοξίας στην Αμερική. Πρόκειται για ένα έργο τέχνης, που κοσμείται με τα βιτρό παράθυρα της προτεσταντικής ιστορίας της. Το μυστήριο τελέσθηκε με κάθε κατάνυξη αν και ο αρχιμανδρίτης π. Ντήν είπε λίγα κομμάτια του γάμου στα ελληνικά κι αυτά με δυσκολία.

Ωστόσο , η νύφη πανέμορφη στο δαντελένιο νυφικό της έμοιαζε με νηρηίδα, ενώ ο γαμπρός Μάικλ Ντε Ρίτο έφερε με περηφάνεια την ροδίτικη καταγωγή της μητέρας του και την ιταλική χροιά του πατέρα του.

Ακολούθησε μια υπέροχη δεξίωση στο Μουσείο της Εικονικής Πραγματικότητας της Βαλτιμόρης που στολίστηκε ειδικά για το γάμο με παιωνίες και πρασινάδες. Τα λουλούδια κυριαρχούσαν κάνοντας το χώρο να μοιάζει σαν ένας μεγάλος κήπος αγάπης.

Το ζευγάρι άρχισε το χορό με το δικό του αγαπητικό τραγούδι, η νύφη χόρεψε ένα ελληνικό τραγούδι με τον πατέρα της το Φίλιππο και ο γαμπρός με τη μητέρα του. Η γιαγιά Μαρία Καρύδη Καφαράκη ήταν στις δόξες της καθώς έβλεπε την λατρεμένη της μοναχοεγγονή να ζεί την ωραιότερη στιγμή της ζωής της,

Κι ύστερα η ζωντανή ορχήστρα που ήρθε ειδικά από τη Νέα Υόρκη για το γάμο άρχισε να παίζει τα τραγούδια του γάμου. Σηκώθηκαν νέοι και μεγαλύτεροι και χόρεψαν, χόρεψαν από καλαματιανά, νησιώτικα, ροδίτικα, ζεμπέικα και τσιφτετέλια. Κι αναστέναξε ολάκερη η Βαλτιμόρη απο τους ελληνικούς ήχους που ξεχύθηκαν στα πέρατα της πόλης δηλώνοντας την καταγωγή των νεονύμφων.

Να ζήσετε Μαρία και Μάικλ και να ευτυχήσετε.

Να σας ζήσουν τα παιδιά Κατερίνα και Φίλιππα!

Να καμαρώσεις και δισέγγονο Μαρία Καφαράκη απο τη συνονόματή σου!

Συγχαρητήρια για την ελληνικότητα που εμφυτεύσατε στα παιδιά και στα εγγόνια σας εκεί στη μακρινή Αμερική της αφομοίωσης!

Τζουστινάκι

Η Κοντυλένια του Νησιού. Το Νέο Λογοτέχνημα της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η ΚΟΝΤΥΛΕΝΙΑ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ

"Η Κοντυλένια είναι όπως την περιγράφει το όνομά της, μια πεντάμορφη ηρωίδα του Μεσοπολέμου που έζησε στο Μεγανήσι, το καταπράσινο νησί απέναντι από τη Λευκάδα.

Η ομορφιά της έγινε ξακουστή, τη ζωγραφίζανε οι μάστορες στα ταβάνια όταν χρωμάτιζαν τα σπίτια, την κεντούσανε κομπλέν στις «πάντες» οι ανύπαντρες κοπέλες, την υφαίνανε στα διακοσμητικά του τοίχου οι μανάδες, την τραγουδούσανε οι λυράρηδες στα πανηγύρια...

Το πρόσωπό της ήταν καμωμένο με το κοντύλι, όλα τα χαρακτηριστικά της ζυγιασμένα και καλοβαλμένα πάνω στην κατάλευκη επιδερμίδα που ήταν αψεγάδιαστη λες κι ο Θεός πήρε ένα κοντύλι  και τη ζωγράφισε...”

Το σώμα της ψηλό και στητό, το στήθος της ομορφοφτιαγμένο, ο λαιμός της σαν του κύκνου... Το παρουσιαστικό της επιβεβαίωνε το όνομα που της έδωσε ένα ολάκερο χωριό. Κοντυλένια…

Λένε πως από την τόση ομορφιά ό,τι άγγιζε καιγόταν, τα φυτά μαραίνονταν, οι βρύσες στέρευαν, η θάλασσα φουρτούνιαζε. Διηγούνται πως ήταν τόσο εκθαμβωτική η όψη της που όταν την αντίκρυζαν τα ζώα μπερδεύανε τα πόδια τους και γλιστρούσαν στον γκρεμό…

Αυτή, λοιπόν, η Κοντυλένια που όλοι την ερωτεύθηκαν, παντρεμένοι κι ανύπαντροι, νέοι και γέροι, αυτή η μοναδικής ομορφιάς γυναίκα έμελλε νά ’χει τύχη δεμένη με μια προαιώνια κατάρα... αυτήν της εύθραυστης τελειότητας!

Βασισμένο σε πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα που διαδραματίσθηκαν στο Μεγανήσι και τη Λευκάδα το μεσοπόλεμο!

Βιογραφικό Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

  Η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη γεννήθηκε στη Λευκάδα, όπου τελείωσε τη δημοτική και μέση εκπαίδευση. 

 Απόφοιτος του Πολιτικού Τμήματος της Νομικής Αθηνών, δημοσιογραφεί από το 1983 σε ημερήσιες εφημερίδες και περιοδικά της Ελλάδας.

Είναι μέλος τπης ΕΣΗΕΑ και έχει εργαστεί κατά διαστήματα σε ραδιοφωνικούς σταθμούς καθώς και στην Ελληνική Τηλεόραση (ΕΤ).

Από το 1989 ζει και εργάζεται στο Μόντρεαλ του Καναδά ως ανταποκρίτρια του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων (μέχρι Μάιο 2015) και διαφόρων εντύπων. Απασχολείται ταυτόχρονα στα διάφορα ομογενειακά μέσα του Καναδά και της Αμερικής, ενώ συνεργάζεται με την εφημερίδα The Huffington Post.

            Η Ιουστίνη Φραγκούλη Αργύρη είναι μέλος της Εταιρείας Γαλλόφωνων Συγγραφέων του Κεμπέκ (UNEQ), καθώς και της Ομοσπονδίας Αγγλόφωνων Συγγραφέων του Κεμπέκ (QWF).

Συγγραφικό έργο:

Η μοναξιά ενός ασυμβίβαστου (Εκδόσεις Εξάντας, 2000), (The Lonely Path of Ιntegrity, Exandas Publishers, 2002). Πετάει, πετάει το σύννεφο (μυθιστόρημα, Eκδόσεις Ψυχογιός, 2003), Στις Αγορές του Κόσμου, Επώνυμες Ευκαιρίες και Μικρές Αναλώσιμες Ιστορίες (Εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα», 2004), Η Παρακαταθήκη - The Legacy (Εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα»,2005),  Ψηλά Τακούνια Για Πάντα (μυθιστόρημα ,Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, 2006). Ημερολόγιο Αβάνας- Η Κούβα στο Λύκόφως του Κάστρο( Εκδόσεις Ηλέκτρα 2008), Γιά την Αγάπη των Αλλων (μυθιστόρημα, εκδόσεις Ψυχογιός 2009),Ο Πόλ και η Λάρα ταξιδεύουν (παιδικό βιβλίο με μουσικό cd, εκδόσεις Ψυχογιός 2011), Ερωτας στην  Ομίχλη(μυθιστόρημα, εκδόσεις Ψυχογιός 2011), επανέκδοση Ψηλά Τακούνια Για Πάντα (Εκδόσεις Αρμός, Δεκέμβριος 2013), «Ξυπόλυτες στην Αμμο» (εκδόσεις Αρμός 2014).    

    Από τις εκδόσεις Ωκεανός κυκλοφορεί το βιβλίο της με τίτλο Η Τρικυμία.  

 

Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη: Η Κοντυλένια του Νησιού

Της δρος Βιβής Κοψιδά-Βρεττού

Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη: Η Κοντυλένια του Νησιού

Της δρος Βιβής Κοψιδά-Βρεττού

Η «Κοντυλένια του Νησιού» έρχεται να προστεθεί στα προηγούμενα μυθιστορήματα της  Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη, ως μια συνέχεια προσέγγισης, κατανόησης και ενσυναισθητικής ακρόασης της ανθρώπινης τραγωδίας, που εκπροσωπούν οι ηρωίδες κυρίως των έργων της: μια ανασκαφή της γυναικείας ψυχής καθώς συναπαντιέται με τη γυναικεία επίσης εικονοποιΐα της άτεγκτης ανθρώπινης μοίρας. Η «Κοντυλένια» ενσαρκώνει το αρχέτυπο της γυναικείας ομορφιάς, όπως τη σμιλεύει η λαϊκή φιλοσοφία και το δημοτικό τραγούδι: η εξωτερική ομορφιά και λάμψη, που κατοπτρίζει και την ηθική ομορφιά και κείνη της ψυχής.

«Με ρώτησε ψιθυριστά «Τι έφταιξε»; Η ομορφιά, του απάντησα». Με τους στίχους της Έμιλυ Ντίκινσον η συγγραφέας μας προϊδεάζει για την πορεία της ηρωΐδας της και την ενοχική της ταυτότητα, που θα λειτουργήσει ακούσια, γέννημα προνομιακής φυσικής χειρονομίας, ως η ύβρις της αρχαίας τραγωδίας. Και θα την συντρίψει τελικά με τους αλλεπάλληλους, σταδιακούς αναβαθμούς της μέσα στη χοάνη μιας απροσμέτρητα σκοτεινής Νέμεσης.

Τι εκπροσωπεί το νέο πολυσέλιδο μυθιστόρημα της προικισμένης με το χάρισμα της αφήγησης, Ελληνοκαναδής -και Λευκαδίτισσας- συγγραφέως Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη;  Θα μπορούσε να μιλήσουμε για σεβαστική προσευχή της μνήμης για πρόσωπα που γεννήθηκαν και έζησαν τον καθορισμό της μοίρας τους, πόνεσαν από τη γέννησή τους, πάλεψαν, ονειρεύτηκαν, εξορίστηκαν βίαια από τα όνειρά τους και χάθηκαν στη διαταραχή της αβυσσαλέας πίκρας τους κατακερματισμένα και αδικαίωτα.

Η Ιουστίνη μας αιφνιδιάζει κάθε φορά με τις αιμάσσουσες περιπλοκές της μυθοπλασίας της. Τόσο επώδυνες όσο μονάχα η πραγματική ζωή μπορεί να μας αφηγηθεί. Έτσι, η συγγραφέας μυημένη από ιδιοσυγκρασία στην ενσυναισθητική ακρόαση, αναδημιουργεί λογοτεχνικά βιωμένες ανθρώπινες ιστορίες, που της αφηγούνται «θειάδες» κυρίως των χωριών^. και η ίδια αξιοποιώντας τις γραμμικές τεχνικές του γνήσιου αφηγητή, όπως τον γνώρισαν οι αιώνες της προφορικής παράδοσης των λαών, τις μετακινεί σ’ένα νέο παρόν οικειώνοντάς μας με τις ρίζες: της ζωής μας, της ψυχής μας προπάντων.

Ο Ηippolyte Taine υποστήριζε ότι ένα λογοτεχνικό κείμενο πρέπει να θεωρείται έκφραση της ψυχολογίας του ατόμου, συνυφασμένης με τον τόπο και τους χρόνους του, με το γένος στο οποίο ανήκει. Η λογοτεχνική πατρίδα της κεντρικής ηρωίδας, της Κοντυλένιας, και των άλλων ηρώων που γύρω της στροβιλίζονται σε επώδυνες διαπλοκές με τη δική της μοίρα, μετακινείται από τον μικρό, καχεκτικό τόπο στο πολυπολιτισμικό πανόραμα της προσδοκίας της, στον ανεκπλήρωτο εντέλει παράδεισο της εκτροπής των φαντασιακών της ψευδαισθήσεων. Μήπως αυτή η παλίνδρομη δημογραφία πάνω στην οποία υφαίνεται η συγκλονιστική μυθιστορηματική σύνθεση της εύκαρπης συγγραφέως, εκτός από τη λογοτεχνική της eυταξία, ανοίγει και τη συνομιλία του παγκόσμιου με το τοπικό, μέσ’από τους χιλιοπάτητους δρόμους της ελληνικής εμπειρίας της ξενιτιάς;