Πλατεία «ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ» στη Λευκάδα!

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Χθες παρακολούθησα την εκπληκτική ταινία «Maria by Callas” του Tom Volf και έμεινα έκθαμβη απο το ταλέντο και τη λάμψη της μεγάλης ντίβας. Ο σκηνοθέτης χωρίς να γίνει δραματικός περιγράφει με ντοκουμέντα τη Μαρίας Κάλλας, την πορεία της στην καριέρα και την προσωπική της ζωή.

Μια ταινία γεμάτη αληθινά αποσπάσματα απο παραστάσεις της ντίβας, με προσωπικές της στιγμές τόσο με τον σύζυγό της μαέστρο, Μπατίστα Μενεγκίνι όσο και με τον έρωτα της ζωής της, Αρίστο Ωνάση.

Ολα τα κείμενα της ταινίας είναι δικές της γραφές όπως προκύπτουν απο τα ημερολόγιά της αλλά και απο τα γράμματά της σε στενούς φίλους της. Λόγια που αποκαλύπτουν τα συναισθήματά της απέναντι στην κακή δημοσιότητα που έλαβε όταν ακύρωσε κάποιες παραστάσεις αλλά και λόγια μιας γυναίκας θλιμμένης που προτίμησε την καριέρα έναντι της οικογένειας.

Η σχέση της με τον Ωνάση, η προδοσία του, η επαναπροσέγγισή του, η θλιβερή μοναξιά της προκύπτουν απο τα ντοκουμέντα κι όχι απο εικασίες βιογράφων παντός είδους.

Θα σταθώ στην αποκαλυπτική σκηνή της στο πατάρι του φεστιβάλ Λευκάδας το 1964 όπου η Μαρία Κάλλας τραγουδάει μια άρια απο την “Cavalleria Rusticana “ τη συνοδεία του Κυριάκου Σφέτσα στο πιάνο.

Είναι μαγική η σκηνή, καθώς δε γνώριζα πως είχε μαγνητοσκοπηθεί αυτό το συγκλονιστικό μομέντο στην ιστορία της καριέρας της.Εγώ μικρό κοριτσάκι πέντε ετών με τη μητέρα και τον αδελφό μου γίναμε αυτόπτες μάρτυρες μιας ιστορικής στιγμής της μουσικής αλλά και της Λευκάδας.

 Η ίδια θα δηλώσει αργότερα πως εκεί στο πατάρι της πλατείας Λευκάδας το 1964 ήταν η πρώτη φορά που προσπάθησε να τραγουδήσει ενώπιον κοινού αφότου είχε κάνει μια μεγάλη παύση λόγω της σχέσης της με τον Ωνάση.

Θεωρώ πως ο Δήμος της Λευκάδας έχει την ιερή υποχρέωση να δείξει σε δημόσια προβολή την εν λόγω ταινία προσκαλώντας το σκηνοθέτη στη Λευκάδα στις Γιορτές Λόγου και Τέχνης του 2019 και πως ο Δήμος θα πρέπει να ονομάσει την κεντρική πλατεία της Λευκάδας ΠΛΑΤΕΙΑ ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ.

Το επόμενο Φεστιβάλ Γιορτών Λόγου και Τέχνης οφείλει να είναι αφιερωμένο στη μεγάλη ντίβα, που ανέβηκε στο πατάρι της ταπεινής πλατείας το 1964 προσδίδοντας λάμψη και φως στη μεταπολεμική Λευκάδα της φτώχειας και της ανέχειας.

Το όνομά της Casta Diva θα είναι για πάντα συνυφασμένο με τη Λευκάδα!

Προσηνής, Μορφωμένος και Σεμνός ο Νέος Ύπατος Αρμοστής της Κύπρου στον Καναδά

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Προσηνής, μορφωμένος και γνώστης της ομογένειας της Βόρειας Αμερικής αποδείχθηκε ο νέος ύπατος αρμοστής της Κύπρου στον Καναδά Βασίλειος Φιλίππου, ο οποίος συστήθηκε στα ελληνικά ενημερωτικά μέσα από τη συνέντευξη τύπου που παραχώρησε στο Ελληνικό Κοινοτικό Κέντρο παρουσία του προέδρου της ΕΚΜΜ Νίκου Παγώνη.

Στην εισαγωγική του ομιλία αναφέρθηκε στην ευχαρίστησή του να υπηρετεί την ομογένεια του Καναδά μέσα απο το διπλωματικό του πόστο, σημειώνοντας πως η Ελληνική Διασπορά όχι μόνο έχει συνεισφέρει στα εθνικά θέματα κατά τις κρίσιμες στιγμές αλλά βρίσκεται παρούσα όταν την καλεί ο Ελληνισμός στα ζητήματα  ανθρωπιστικής βοήθειας, όπως κατά την πρόσφατη κρίση της Ελλάδας.

Ο νέος ύπατος αρμοστής της Κύπρου αναφερόμενος στο Κυπριακό είπε ότι ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας το χειρίζεται με συνετό τρόπο σημειώνοντας πως ήδη επανεκκινούν οι συνομιλίες. Ο κ. Φιλίππου τόνισε ότι η λύση του Κυπριακού πρέπει να είναι δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική.

Σχετικά με την κατάργηση της προξενικής αρχής στο Τορόντο, ο ύπατος αρμοστής της Κύπρου διευκρίνισε πως η Κυπριακή Δημοκρατία αποφάσισε να δημιουργήσει πρεσβεία στην Οττάβα η οποία καλύπτει τις προξενικές εργασίες, καθώς σκοπό είχε να αναβαθμίσει τις διμερείς σχέσεις της Κύπρου με τον Καναδά. Ο κ. Φιλίππου σημείωσε πως η παρουσία των ειρηνευτικών στρατευμάτων του Καναδά στην Κύπρο καθώς και η παντοειδής βοήθεια του προς την Κυπριακή κυβέρνηση έχουν αποτελέσει τη βάση μια στέρεης και διαχρονικής φιλίας μεταξύ των δύο χωρών.

Ο νέος διπλωμάτης της Κύπρου στην Οττάβα μίλησε επίσης για τα προγράμματα φιλοξενίας παιδιών Κυπριακής και Ελληνικής καταγωγής στην Κύπρο κάθε καλοκαίρι, τονίζοντας πως η κυβέρνηση ενθαρρύνει τη νέα γενιά της ομογένειας να γνωρίσει την μαρτυρική νήσο, την ιστορία και τον πολιτισμό της.

Θα πρέπει να σημειωθεί πως ο κ. Φιλίππου ανακοίνωσε ότι θα χρησθούν δύο νέοι επίτιμοι πρόξενοι της Κύπρου στο Τορόντο και στο Μοντρεάλ αντίστοιχα, προκειμένου να ενισχυθούν οι προξενικές υπηρεσίες προς το κοινό της Κυπριακής και Ελληνικής ομογένειας.

Στο Ρόξμπορο Γιορτάσθηκε η Εθνική Επέτειος!

Το στοίχημα της Ελληνικότητας

Της Ιουστίνης Φραγούλη-Αργύρη

Οι μαθητές του Σαββατιανού σχολείου του Ρόξμπορο έδωσαν χθες τον ελληνικό εαυτό τους στη γιορτή για το Εθνικό Έπος του 40 στο γυμναστήριο το στολισμένο με ελληνικές σημαίες. Με απαγγελίες ποιημάτων, χορωδιακά τραγούδια κι ελληνικούς χορούς οι μαθητές του συμπληρωματικού ελληνικού σχολείου της Δυτικής Ακτής του Μοντρεάλ αναβίωσαν τον παλμό της ηρωικής Ελλάδας του 40.

Εκεί στη Δυτική ακτή χάνεται η ελληνική γλώσσα καθώς η επιρροή της αγγλικής καθομιλουμένης σαρώνει τα πάντα. Ωστόσο, η υπεύθυνη του σχολείου Εφη Κολοβού, δασκάλα εξ Ελλάδος είναι αισιόδοξη:

«Αυτό είναι το στοίχημα στο ελληνικό σχολείο της συμπληρωματικής εκπαίδευσης. Να διδάξουμε στα παιδιά την ελληνική γλώσσα αλλά ταυτόχρονα να πείσουμε τους γονείς της δεύτερης γενιάς των Ελλήνων να μιλούν ελληνικά στα παιδιά τους στο σπίτι».

Η γλώσσα χάνεται σιγα-σιγά, είναι πασιφανές, αλλά το πάθος των παιδαγωγών είναι άσβεστο για τη μετάγγιση της ελληνικής κουλτούρας:

«Προσπαθούμε στο πρόγραμμα του σχολείου μας να συμπεριλάβουμε γλώσσα, ιστορία, παράδοση και θρησκεία. Είναι το σύνολο της ελληνικής μας ταυτότητας. Στο περιβάλλον του σχολείου μας αγωνιζόμαστε να μεταδώσουμε στα παιδιά τη συνείδηση της εθνικής καταγωγής τους», λέει η Έφη Κολοβού.

Η άσκηση της θρησκευτικής παράδοσης ενοχλεί κάποιους γονείς, που θέλουν το σχολείο να είναι θρησκευτικά ουδέτερο, μας αποκαλύπτει.

Ωστόσο, η Ελληνική Κοινότητα Μείζονος Μοντρεάλ στα ελληνικά σχολεία του Σαββάτου επιμένει Ελληνικά και Ορθόδοξα... Έχει χρέος να μεταγγίσει το περίπαμπρο παρελθόν της Ελλάδας , την Χριστιανορθόδοξη διαδρομή της και την παράδοσή της στα παιδιά που γεννήθηκαν από Ελληνες γονείς.

Η Ελληνικότητα είναι ένα στοίχημα που πρέπει να κερδιθεί εδώ στην ξένη.

Ζήτω η 28^η Οκτωβρίου.

Ζήτωσαν οι αντιστάσεις στο Φασισμό!

Ζήτω η Ελευθερία! Ατομική και Συλλογική!

Ο Ντένης Γαλιατσάτος Είναι ο Τρίτος Ελληνικής Καταγωγής Δικαστής στο Κεμπέκ!

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Ένας λαμπρός νομικός με πείρα στην εισαγγελία του Μόντρεαλ διορίσθηκε δικαστής στο Πρωτοδικείο του Κεμπέκ, γράφοντας ιστορία ως ο τρίτος ελληνικής καταγωγής δικαστής στο Κεμπέκ.

Ο Ντένης Γαλιατσάτος μετά το δικαστή Χατζή και την πρώτη ελληνίδα δικαστή Διονυσία Ζερμπίσιας, διορίσθηκε στον περίοπτο θώκο παρά το νεαρό της ηλικίας του, καθώς έχει διακριθεί στον εισαγγελικό ρόλο με δίκες μεγάλου κύρους και με επιτυχίες μεγάλου βεληνεκούς, που τάραξαν τα νερά του ποινικού δικαίου στο Κεμπέκ.

Ο Ντένης,  επί το ελληνικότερον Διονύσιος Γαλιατσάτος, διορίσθηκε δικαστής απο τον υπουργό Δικαιοσύνης των Φιλελευθέρων τον περασμένο Αύγουστο, γράφοντας ιστορία για τον Ελληνισμό του Μόντρεαλ, καθώς είναι παιδί της δεύτερης γενεάς των Ελλήνων. (Ο δικαστής Χατζής ήταν της πρώτης γενεάς, η δικαστής Ζερμπίσιας της τρίτης γενεάς Ελλήνων του Μόντρεαλ)

Με καταγωγή από την Κεφαλλονιά, σπούδασε Νομική ονειρευόμενος να γίνει δικαστής μια μέρα. Μετά απο εξετάσεις διορίσθηκε στην εισαγγελεία του Μοντρεάλ, όπου ως εισαγγελέας του Στέμματος, κατόρθωσε να καταδικάσει μεγάλους εγκληματίες γράφοντας ιστορία με τα αποδεικτικά στοιχεία που είχε συγκεντρώσει αλλά και με το νομικό του υπόβαθρο.

Η Ελληνική παροικία του Μόντρεαλ είναι περήφανη που ένα απο τα παιδιά της έχει καταλάβει ένα τέτοιο σπουδαίο θώκο. Ο Ντένης Γαλιατσάτος είναι παντρεμένος με Ελληνίδα και έχουν μαζί δύο παιδιά.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι στο δικαστικό σύστημα του Κεμπέκ, οι δικαστές δεν διορίζονται με εξετάσεις αλλά απο τον εκάστοτε υπουργό Δικαιοσύνης , γεγονός που σημαίνει πως για να γίνει κάποιος δικαστής πρέπει να έχει μεγάλες επιτυχίες στο ενεργητικό του.

Τα δικά μου χρώματα ... Του κόσμου οι ατέλειες...

Η φύση στο Μόντρεαλ άργησε φέτος ν’ αλλάξει τα χρώματά της. Βλέπεις το καλοκαίρι ήταν ηλιόλουστο και τα φύλλα ξεγελάστηκαν πως συνεχίζεται αδιάλειπτα η εποχή του ήλιου.

Σήμερα , όμως,  στο βουνό του Κάστορα που βρίσκεται στην καρδιά του Μοντρεάλ, παρατήρησα πως τα φυλλοβόλα άρχισαν να φορούν τα χρυσοκόκκινα χρώματά τους.

‘Ηταν μεσημεράκι και το κρύο ήταν δυνατό, ο βοριάς σφύριζε με βία, αλλά απτόητη περπάτησα στη λίμνη των γλάρων αντικρύζοντας την πανδαισία των χρωμάτων του φθινοπώρου. Τα δέντρα φυλλορροούσαν κι αναρρωτιόμουν αν πονούσαν τα φύλλα, αν πονούσαν τα δέντρα, αν διαισθάνονταν τη γύμνια που θα τα ζώσει σε λίγες μόνο μέρες.

Αναθυμήθηκα μέρες λίμνης στο βουνό και πλημμύρισε η μνήμη μου ομορφιά, γιατί το φθινόπωρο πρέπει να είναι αφιερωμένο εξαιρετικά στις εξοχές της πόλης μου.

Σήμερα ανάσανα ομορφιά, δανείστηκα χρώμα για τα όνειρά μου, καταλλάγιασα μέσα μου, οσφρίστηκα το άρωμα του φθινοπώρου μέσα απ΄τα πεσμένα φύλλα που ήταν ακουμπισμένα στο έδαφος σαν πίνακας ζωγραφικής του A.Y Jackson ή του Armand Tatossian…

Σήμερα η μέρα ήταν αφιερωμένη στην παλέτα των χρωμάτων! Κι εγώ ανέμελη προχωρούσα κι ας ούρλιαζαν γύρω μου του κόσμου οι ατέλειες!

Τζουστινάκι