Η Αιώνια Επιστροφή της Ελένης Γκίκα

Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ψυχογιός το καινούριο μυθιστόρημα της συγγραφέως και κριτικού Ελένης Γκίκα. Νιώθω τυχερή που μου τόδωσε από τους πρώτους να το διαβάσω και να καταθεσω την άποψή μου στα φτερά του εξωφύλλου του. Νιώθω τυχερή που είμαι η Νονά αυτού του βιβλίου, μιά και το συνέστησα ανεπιφύλακτα στον εκδοτικό μου οίκο.

Δεν θα πώ περισσότερο γι αυτό το πόνημα που είναι συγκλονιστικό για το βάθος και το εύρος του. Θ΄αφήσω τις κριτικές να μιλήσουν.

Καλοτάξιδη Ελένη μου «Η Αιώνια Επιστροφή» κι εγώ νοερά σ΄ακολουθώ στην παλίνδρομη κίνηση της επιστροφής. Κι ας πονάνε οι επιστροφές κι ας σφάζουν σα μαχαίρι.

Ιουστίνη

Κριτικές

Με σπάνια για τα ελληνικά γράμματα ευχέρεια, η Ελένη Γκίκα μπορεί να διατρέχει άνετα τόσες περιοχές της πολυδαίδαλης ανθρώπινης ύπαρξης. Να ανεβοκατεβαίνει από τον υγρό βυθό στην επιφάνεια και τον αέρα- σύμβολα του ψυχισμού και του πνεύματος- με ευλυγισία δελφινιού.Και το σώμα ανάμεσα, ενστικτώδες και επιτακτικό, όσο απροκάλυπτα και αν εκφράζεται, καταφέρνει να αθωώνεται με την αγνότητα των αγριμιών του δάσους.

Ο ρεαλισμός βαφτίζεται στη μοναδική ποιητικότητα του λόγου της και του κλίματός της. Μια ποιητικότητα ζόφου, παθών, υποσυνείδητου εαυτού, και μεταφυσικής δίψας για ζωή και θάνατο, σμιλεύοντας ένα έργο από σάρκα, αίμα και πνεύμα. Όπου όλα μπερδεύονται γλυκά όσο και επώδυνα σε μουσική συμφωνία αντιθέτων. Σε αρχέγονα ραντεβού ανάστροφων προορισμών που ακαταπόνητα παλεύουν και αλληλοερωτεύονται”.

Μάρω Βαμβουνάκη

“Η «Αιώνια Επιστροφή» είναι ένα πόνημα που αποκαλύπτει τη συγγραφέα του Ελένη Γκίκα στην απώτατη στιγμή της συγγραφικής της ωριμότητας. Η εγκεφαλικότητα της γραφής έχει υποχωρήσει μπροστά στην ωμότητα του ερωτικού πάθους. Το κείμενο γλυστράει σαν πεζοποίημα με ένθετα κομμάτια του παρελθόντος αλλά και σύγχρονου λογοτεχνικού γίγνεσθαι.

Μέσα απο την ερωτική ιστορία της φοβισμένης γυναίκας με τον καθηγητή, μέσα απο τα στοιχεία της προβοκατόρικης σύγχρονης ιντερνετικής εποχής, αποκαλύπτεται πάλι και πάλι πως η συγγραφέας ζεί με τις λογοτεχνικές εμμονές της, τους ήρωες των βιβλίων που διαβάζει με μανία και πάθος, προσπαθώντας να ταυτίσει στιγμές της ζωής της , κομμάτια του εαυτού της.

Οπως γράφει και πάντα θα γράφει με πιστότητα στο πνευματικό της DNA:Δες με, μπαμπά, δες, ανεβαίνω ψηλά, ως τους πλανήτες, μπαμπά, κοίτα, πετάω!”“Μόνο με τα βιβλία ανεβαίνεις ψηλά!”“Δηλαδή, άμα διαβάζω, θα πετάω;”

Ο αναγνώστης απολαμβάνει ένα ερωτικό θρίλλερ αναμεμειγμένο με κριτική λογοτεχνίας και ατόφια αποσπάσματα εκπληκτικής πεζογραφίας. Πραγματικό καλλιτέχνημα , ένα βήμα πέρα από το λογοτέχνημα.

Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη“…

Το λογοτεχνικό σύμπαν της Ελένης Γκίκα δεν είναι ενιαίο αλλά είναι ευδιάκριτο και (ίσως) μοναδικό. Το συνιστούν παιχνίδια της μνήμης, ποιητικός λόγος, αναφορές σε βιβλία, λόγια που δεν βρήκαν διέξοδο, γράμματα ανεπίδοτα…”

Librofilo

“Έρωτας τρομοκράτης ή μήπως η τρομοκρατία του έρωτα; Η Ελένη Γκίκα, παίζοντας με το χρόνο σε ένα λογοτεχνικό ταίρι του ’’Μη αναστρέψιμος’’ κτίζει λέξη-λέξη, πρόταση-πρόταση ένα ψηφιδωτό έρωτα, τρομοκρατίας, βιβλιοφιλίας σε ένα απαράμιλλο καμβά για απαιτητικούς αναγνώστες”.

Reader's – diggest

Οπως γράφει η συγγραφέας στο οπισθόφυλλο

Έτσι συνήθιζε να ζει και να μεγαλώνει η Όλγα. Μια ζωή με τον βουβό πατέρα, με το μυστικό της νεκρής μητέρας, με τον απόντα εραστή. Μια ζωή με τα βιβλία, μια ζωή με Χάρτινη Ζωή.

Έκανε χρόνια να περάσει τη δική της Ζώνη των Επιθυμιών. Όμως, ο περαματάρης Στάλκερ υπήρχε. Έτσι η Όλγα, μισό γατί, μισό αρνί επιστρέφει στο σταυροδρόμι του Φoνιά, στο σπίτι του Καθηγητή. Αιώνια Επιστροφή θα το πει.

Το απόλυτο, αλλόκοτο, ολέθριο πρόσωπο της Τρομοκρατίας στον Έρωτα, στη Λογοτεχνία, στην Πολιτική. Ο Στάλκερ που γίνεται ολοκαύτωμα και ο Καθηγητής, μπροστά στη Θυσία βουβός. Η ιστορία της Όλγας, του Ορέστη που όλο χάνεται και επιστρέφει, της Μαρίλης, του άλλου μισού της, και του Καθηγητή. Η ζωή που δεν ήταν παρά μια προσδοκία, μια αναμονή ετούτης ακριβώς της στιγμής. Το ατελεύτητο της προσδοκίας και μιας σχέσης.

Μια ιστορία μέσα στην Ιστορία, και οι παράλληλοι κόσμοι της τέχνης και της ζωής. Οι χάρτινοι ήρωες που αποκτούν υπόσταση έξω από το βιβλίο και οι άνθρωποι που θα γίνουν σελίδα, γκρο πλαν, υστερόγραφο, τελεία και παύλα, χαμένος χρόνος· και για τούτο, Αιώνια Επιστροφή.

Η Τρίτη ηλικία , τόση μοναξιά!

Αφιερωμένο εξαιρετικά στη Λία που φροντίζει αγόγγυστα τη μαννούλα της

Αυτές τις μέρες που οι γιορτές πλησιάζουν, όλο και βαθύτερα αισθάνομαι τη μοναξιά των ανθρώπων της τρίτης ηλικίας και προπάντων εκείνων που βρίσκονται στα γηροκομεία.

Παρά το γεγονός πως η μεταξύ τους συντροφιά γεννάει ένα αίσθημα αισιοδοξίας σ΄εκείνους αλλά και στους συγγενείς τους, η μοναξιά γίνεται μέγγενη που σφίγγει περισσότερο την καρδιά τους.

Η δυσκαμψία στις κινήσεις, η απώλεια της ευεξίας, τα κενά μνήμης, το κοίταγμα στον καθρέφτη γεννούν την απογοήτευση στους ανθρώπους που οδηγούνται αργά και σταθερά προς την ολοκλήρωση του κύκλου της ζωής. Κι όμως αντέχουν και χαίρονται κάθε στιγμή σα νάναι η τελευταία.

Οπως μου έλεγε ένας παππούς, φίλος της οικογένειας: «Βλέπεις τον Αλέξανδρο; Βιάζεται να τελειώσει η μέρα για νάρθει η επόμενη. Για μένα κάθε δύση είναι μια μέρα που δεν θα ξαναγυρίσει ποτέ και θα μαζέψει περισσότερο το κουβάρι μου.»

Θα πρέπει να πώ ότι στο Μόντρεαλ , δίπλα από το σπίτι μας, βρίσκεται ένα Γηροκομείο για ανθρώπους με ειδικές ανάγκες. Το επισκεφθήκαμε με τον πατερούλη όταν βρισκόταν εδώ , καθώς εκείνος έχει χτίσει τη νέα πτέρυγα του Γηροκομείου Λευκάδας και είναι ευαισθητοποιημένος στους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας.

Σας φέρνω μερικές φωτογραφίες από τους αγαπημένους που συναντήσαμε εκεί για να μοιραστούμε μαζί στιγμές χαράς έστω και γιά λίγο.

Ιουστίνη


Στιγμές χαράς ζήσαμε με τα γεροντάκια στο Γηροκομείο Villa Maria
Με τον πατερούλη τους επισκεφθήκαμε ένα μεσημέρι

Ελληνες πολλοί βρίσκονται σ΄αυτό το γηροκομείο χρονίων νοσημάτων , καταδικασμένοι να τελειώσουν τη ζωή τους στον ξένο τόπο

Η πρόεδρος του Συλλόγου ανθρώπων τρίτης ηλικίας "Η Φιλία" κα Ιωάννα Τσουμπλέκα οργανώνει εθελοντικές ομάδες που επισκέπτονται τους Ελληνες του Γηροκομείου και τους προσφέρουν κάθε εβδομάδα καφέ , τσάι και γλυκίσματα, τονώνοντας το ηθικό τους

Η Ιωάννα Τσουμπλέκα (δεξιά) με δυό εθελόντριες κυρίες

Στη Grasse των αρωμάτων

Ενα από τα ομορφότερα ταξίδια της άνοιξης ήταν στην πόλη Grasse της Γαλλίας, τη μικρή μεσαιωνική πρωτεύουσα των αρωμάτων.

Επισκεφθήκαμε την Γκράς με μιά φίλη μας, κάναμε βόλτα στα αποστακτήρια της Fragonard, θαυμάσαμε τα αρώματα, τις μυρωδιές, τα αποστάγματα. Κι αγοράσαμε αρώματα διαφορετικά από εκείνα του εμπορίου, αρώματα που ακόμη θωπεύουν την όσφρησή μας εδώ στον Καναδά.

Η Ωραία της Νυχτας , Βelle de nuit, ήταν το όνομα του πιό γλυκού αρώματος που ανακάλυψα και πήρα μαζί μου ως παρακαταθήκη αναμνήσεων.

Η φίλη μου προχτες επισκέφθηκε πάλι τη Γκράς κι είχε την ευκαιρία να ξαναβουτήξει στις μυρωδιές, τα χρώματα και τα αρώματα. Κι εγώ βρισκόμουν νοερά μαζί της κάθε στιγμή. Γιατί οι στιγμές συνδέονται με μυρωδιές, αρώματα και χρώματα. Δεν συμφωνείτε;

Τζουστινάκι

Επίσκεψη στ'αποστακτήρια της Γκρας.
Η Fragonard, η Galimard και η Molinard διοργανώνουν επισκέψεις στα σύγχρονων μεθόδων εργαστήρια τους, αλλά και στο μουσείο που αναφέρεται στις παλιές τεχνικές.

Από την αρχαιότητα, οι ευωδιές των αρωμάτων μάγευαν τον κόσμο, ιδίως στη Μεσόγειο. Μέχρι και τον 18ο αιώνα προτιμάται η χρήση του αρώματος από αυτή του σαπουνιού!
Εκτός από την Κολωνία στη Γερμανία, που είναι διάσημη για την ανακάλυψη της κολώνιας, η Γκρας που βρίσκεται στην Κυανή Ακτή και κυριαρχεί πάνω στο κόλπο των Καννών, ανέπτυξε την τεχνική για την εξαγωγή "καθαρού" αρώματος, με απόσταξη με υδρατμό ή με οινόπνευμα ως έκδοχο . Η πόλη αυτή ευνοείται από το κλίμα της και κάθε εποχή έχει μεγάλες συγκομιδές αρωματικών λουλουδιών: τριαντάφυλλα, λεβάντες, γιασεμιά, κλπ.
Σήμερα, η διαδικασία παραγωγής έχει εξελιχθεί και εκατομμύρια λουλούδια απαραίτητα γι'αυτήν, εισάγονται κυρίως από τις καλύτερες "μύτες" -τους επαγγελματίες που συνθέτουν τα αρώματα- και οι οποίοι έχουν πάντα ως σημεία αναφοράς την Γκρας και το Παρίσι. Εργάζονται κάνοντας προσμίξεις αρωματικών ουσιών, χρησιμοποιώντας μια σειρά δοκιμαστικών σωλήνων, γεμάτους με πολύτιμα υγρά, τοποθετημένους σ'ένα ειδικό έπιπλο-εργαλείο που ονομάζεται "οργκ-α-παρφέν"(orgue à parfums).
Μεταξύ των δύο "πρωτευουσών", μαθαίνουμε πως τ'αρώματα κατατάσσονται σε 7 οικογένειες. Επίσης ότι- εκτός από τα πέταλα των λουλουδιών- χρησιμοποιούνται κι άλλα φυτικά υλικά : φρούτα όπως το πορτοκάλι και η βανίλια, ρητίνες όπως η σμύρνα και το λιβάνι, ακόμα και βρύα και βότανα όπως η λουίζα και το βετιβέρ, μπαχαρικά όπως η κανέλα, φλοιός ξύλου. Ανακαλύπτουμε ότι χρησιμοποιούνται επίσης ζωϊκά λίπη και εκκρίσεις όπως το musκ και το κερί της μέλισσας!...



Fragonard
Η επιχείρηση ιδρύθηκε το 1782 και πήρε τ'ονομά της από έναν ζωγράφο, για να τον τιμήσει. Σήμερα προσφέρει επίσκεψη στο εργαστήριο στη Γκρας αλλά και σε δύο "χώρους μουσεία " στο Παρίσι: στην οδό Scribe (κοντά στην Όπερα Γκαρνιέ) και στη λεωφόρο Capucines.

Molinard
Αρωματοποιός της Προβηγκίας από το 1849, ο Molinard διοργανώνει επισκέψεις στα παρασκήνια των εργαστηρίων του στη Γκρας, και προτείνει συνταγές "διασκέδασης" για γκρουπ: δημιουργία αρώματος, παιχνίδια οσμής με το"odorama", κλπ. Επίσης στήνει μια γέφυρα ανάμεσα στις οσμές και στις γεύσεις με το Ατελιέ Γκουρμάν ( Atelier Gourmand), με θέμα τον καφέ, το τσάϊ και τη σοκολάτα.

Galimard
Μην συγχέετε αυτή την επιχείρηση της Γκρας, με το γνωστό παρισινό εκδοτικό οίκο, άλλωστε λείπει ένα "L" απ'την επωνυμία. Επίσκεψη και στο εργαστήριο και στο κατάστημα ...



Στην είσοδο του Fragonard τα άνθη που θα γίνουν αποστάγματα

Οι κύλινδροι της απόσταξης, που παραμένει ίδια κι απαράλλακτη λειτουργία γιά την αρωματοποιία

Μπουκάλια με αποστάγματα
Τα φίλτρα της απόσταξης
Εδώ θα γίνει το άρωμα γιασεμί





Απολαμβάνοντας τον ήλιο έξω στο μπαλκόνι του εργαστασίου με θέα την πολίχνη
Μεσαιωνική πολίχνη η Γράς

Με τις επιρροές της από την ιταλική εποχή

«Ματωμένες Μνήμες 1940-45» του Γιάννη Μπουγά

Στην παροικία του Μόντρεαλ το συγγράφειν ανθεί, καθώς οι συνθήκες υποθάλπτουν τις πνευματικές δραστηριότητες. Ο Γιάννης Μπουγάς, στατιστικολόγος το επάγγελμα, τελευταία έχει αποφασίσει να ασχοληθεί με την αναθεώρηση της εμφυλιακής και μετεμφυλιακής ιστορίας της Ελλάδας από την οπτική της δεξιάς.

Εντιμος στις απόψεις του, στο νέο του βιβλίο "Ματωμένες Μνήμες 1940-1945" παρουσιάζει την δική του άποψη με στοιχεία και ντοκουμέντα για την περιοχή της Μεσσηνίας. Βεβαίως, οι προσωπικές αφηγήσεις εδώθεν κακείθεν του εμφυλίου είναι πειστικές μεμονωμένα καθώς το μεγάλο ιστορικό πλαίσιο είναι προϊόν αποτίμησης γιά τις επερχόμενες γενιές, που δεν έχουν εμπλακεί συναισθηματικά στην ιδεολογική και ρεαλιστική διαμάχη της νεότερης τραυματικής Ελληνικής ιστορίας.

Εύχομαι να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο του.

Ιουστίνη

Ο Γιάννης Μπουγάς υπογράφει το βιβλίο του
Με το Γιάννη Μπουγά έχουμε κοινό παρονομαστή την αφοσίωση στη γραφή
Ο κοσμικός Τέντ με φίλους οικονομολόγους συζητούν για τις περιπέτειες της Ελλάδας

Φωτογραφίες: Μάικλ Τελλίδης


Δελτίο τύπου
Την Κυριακή, 14 Νοεμβρίου, έγινε στο Ελληνικό Κοινοτικό Κέντρο του Μόντρεαλ η παρουσίαση του δεύτερου ιστορικού έργου του ομογενούς καθηγητή στατιστικής κ. Ιωάννη Μπουγά υπό την αιγίδα των τμημάτων ΑΧΕΠΑ Μόντρεαλ.

Την εκδήλωση χαιρέτησαν ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στο Μόντρεαλ, κύριος Θάνος Καφόπουλος, ο Πρόεδρος της ΑΧΕΠΑ Μόντρεαλ Δρ. Κυριάκος Ματζιορίνης, η Πρόεδρος των Θυγατέρων της Πηνελόπης Δρ. Ελένη Χριστοδούλου, και ο Πρόεδρος του Ελληνικού Κογκρέσσου του Κεμπέκ, κ. Παν. Γεωργακάκος.

Δύο στοιχεία ήταν κοινά στους σύντομους χαιρετισμούς όλων: πρώτον, η επιμελής, επιστημονική, βάσει δεδομένων παρουσίαση των γεγονότων της τραγικής αυτής περιόδου από τον συγγραφέα, και δεύτερον ότι η ενασχόλιση με παρόμοια έργα από Έλληνες της Διασποράς οδηγεί ευθέως στο συμπέρασμα της ενότητας του Ελληνισμού.

Ο παρουσιατής του βιβλίου κ. Τάσσος Ξυπολιτάκης σχολίασε: «..ο κ. Μπουγάς έκανε την μεγάλη προσπάθεια. Χρειάσθηκε μεγάλο θάρρος και αυτοπεποίθηση να παρουσιάσει ένα ΙΣΤΟΡΙΚΑ τεκμηριωμένο έργο με συνεντεύξεις και στοιχεία από ανθρώπους και των δύο παρατάξεων που όχι μόνο έζησαν τα γεγονότα αλλά συμμετείχαν και στην αντιπαράθεση.

Με την επιδεξιότητα και την αμεροληψία που τον διακρίνει, ο συγγραφέας παρουσιάζει τα γεγονότα και αποδεικνύει με τεκμηριωμένα στοιχεία τα εγκλήματα που δυστυχώς έγιναν και από τις δύο παρατάξεις “

Τέλος, ο συγγραφέας παρουσιάζοντας το βιβλίο του τόνισε την εμπεριστατωμένη του έρευνα των γεγονότων και την επιμονή του να λάβει τις μαρτυρίες συγκεκριμένων επιζώντων προσώπων που έλαβαν μέρος στα γεγονότα της περιόδου στη νοτιοδυτική Πελοπόννησο, και γιά πρώτη φορά δέχτηκαν να μιλήσουν.

«..Τα γεγονότα που περιγράφω στο βιβλίο μου, και άλλα σαν αυτά, είχαν μπεί στην ντουλάπα της λήθης γιά 50 χρόνια. Αντίθετα παντού προβάλλετο η ιδέα ότι όλα τα κακά της δεκαετίας 1940-50 ξεκίνησαν μετά την Κατοχή με τη βία των παρακρατικών δεξιών εναντίον των αριστερών. ... Οι «Ματωμένες Μνήμες 140-45» είναι βασισμένο στην σχετική βιβλιογραφία και επίσημες πηγές του κράτους. Απλά άφησα έξω την προπαγάνδα εκείνης της εποχής που ανακυκλώνεται από πολλούς συγγραφείς μέχρι σήμερα, περιγράφοντας τα γεγονότα όπως ακριβώς έγιναν. Πολλά αναφέρονται γιά πρώτη φορά. Άλλα περιγράφονται γιά πρώτη φορά τόσο αναλυτικά και λεπτομερώς , που ίσως γίνονται και λίγο κουραστικά, ώστε να μην υπάρχει αμφιβολία γιά το πως έγιναν, από ποιούς ή πότε. Το βιβλίο περιέχει δεκάδες μαρτυρίες ανθρώπων που συμμετείχαν στα γεγονότα ή αυτοπτών μαρτύρων. Οι μαρτυρίες χρησιμεύουν γιά να επιβεβαιώσουν τις άλλες πηγές και γιά να κάνουν ενδιαφέρουσα τη διήγηση, προσθέτοντας τις εμπειρίες συγκεκριμένων προσώπων.....
.. . Σ’αυτούς που τυχόν θα πουν «τι τα θέλεις τώρα αυτά και μας τα θυμίζεις, αυτά δεν ξαναγίνονται», απαντώ ότι συμφωνώ και εγώ! Σίγουρα δεν θα γίνουν τα ίδια. Ούτε χρειάζεται να γίνουν τα ίδια γιάνα μας βρει καινούργια εθνική καταστροφή. Όμως, η καλιέργεια μίσους γιά τον συμπατριώτη μας, η ομαδική υστερία, και η πειθήνεια υπακοή σε ακατάλληλους ηγέτες μπορούν πάλι να συμβούν. Παρόμοιοι ηγέτες, που έχουν οδηγό μόνο τίς προσωπικές τους επιδιώξεις ή που εκτελούν τις εντολές άλλων, ακόμη και εκτός Ελλάδος, μπορούν νά ξανάρθουν καί νά παρασύρουν αυτούς πού δέν γνωρίζουν τήν Ιστορία του τόπου μας.
Γιατί η Ιστορία έχει παρελθόν, παρόν, καί μέλλον, πού συνδέονται άρρηκτα.».

Σήμερα βρέχει...

Σήμερα βρέχει
Κι ανοίγω μιά πόρτα στις αναμνήσεις από την Κωνσταντινούπολη, που αποτελούν δεξαμενή αισιοδοξίας.

Σήμερα βρέχει
Κι αναθυμάμαι μέρες Λευκάδας, φθινόπωρα που ο ήλιος έκανε μέρες να φανεί κι εμείς ονειρευόμασταν μια εκδρομή, μιά τόση δά απόδραση

Σήμερα βρέχει
Κι ο νούς μου τρέχει στις πορείες του Πολυτεχνείου, στα χρόνια της αθωότητας, τότε που οι πρωταγωνιστές δεν είχαν μπεί στη φθορά της εξουσίας

Σήμερα βρέχει
Και η μέρα μου μουτζουρώνεται από τα δυσοίωνα νέα για την πορεία της Ελλάδας στην Ευρώπη, γιά τα αναπάντεχα καρφώματα στην πλάτη απ΄τους εταίρους

Σήμερα βρέχει
Και οι οδύνες για τις απώλειες παίρνουν το γκρίζο χρώμα του ουρανού, λες κάποτε να κρυφτούν πίσω απ΄τα σύννεφά του, να ξεπλυθούν απ΄το νερό τους;

Σήμερα βρέχει
Και τα τελευταία φύλλα πέφτουν στο χώμα, η φύση απογυμνώνεται, η επόμενη μέρα θα είναι χειμώνας.....

Ιουστίνη

Βραδυά Ντονιτσέτι με τη ντίβα Δήμητρα Θεοδοσίου στην Οπερα του Μοντρεάλ

Μιά υπέροχη βραδυά ζήσαμε χθές στην Οπερα του Μοντρεάλ, καθώς απολαύσαμε τη δική μας εξ Ελλάδος Δήμητρα Θεοδοσίου (που ζεί κι εργάζεται στην Ευρώπη) στο ρόλο της Ελισάβετ να καθηλώνει το ακροατήριο του Place des Arts με την τρομερή φωνή της και την πληθωρική σκηνική παρουσία της.


ΑΠΕ, Μόντρεαλ, Της Ιουστίνης Φραγκούλη
14-11-2010

Σε μιά αίθουσα πλημμυρισμένη από δύο χιλιάδες θεατές έγινε χθές η θριαμβευτική πρεμιέρα της όπερας «Ρομπέρτο Ντεβερό» (Roberto Devereux) του Γκαετάνο Ντονιτσέτι (Gaetano Donizetti), όπου η ελληνίδα σοπράνο Δήμητρα Θεοδοσίου καθήλωσε το ακροατήριο με την απόδοση του ρόλου της βασίλισσας Ελισάβετ.

Συγκλονιστική στο βαρύ ελισαβετιανό ρόλο της με τη φωνή της να ερμηνεύει άρτια τις δύσκολες άριες του Ντονιτσέτι, η Δήμητρα Θεοδοσίου έκλεψε κυριοελκτικά την παράσταση, ξεσηκώνοντας το ακροατήριο σε ενθουσιαστικά παρατεταμένα χειροκροτήματα.

Επίσης ο τενόρος Αλεξέι Ντόλγκοφ (Alexey Dolgov) υπήρξε καταπληκτικός στο ρόλο του Ρομπέρτο Ντεβερό καθώς η χροιά της φωνής του τον έκανε να ξεχωρίσει.Οι συμπρωταγωνιστές μέτζο σοπράνο Ελίζαμπεθ Μπάτον (Elizabeth Batton) και ο βαρύτονος Τζέιμς Γουέστμαν (James Westman) μαζί με τη χορωδία συμπλήρωσαν ένα καλοστημένο θέαμα.

Η παράσταση έκλεισε με δεξίωση προς τιμήν των πρωταγωνιστών, όπου περευρέθηκαν ο νέος πρέσβης της Ελλάδας στον Καναδά Ελευθέριος Αγγελόπουλος και ο γενικός πρόξενος της Ελλάδας στο Μόντρεαλ Θάνος Καφόπουλος καθώς και σύσσωμη η ελληνική παροικία του Μόντρεαλ.

Σκηνοθέτης της παράστασης ήταν ο Κέβιν Νιούμπορυ (Kevin Newburry) Την οχρήστρα διεύθυνε ο μαέστρος Φραντσέσκο Μαρία Κολόμπο (Francesco Maria Colombo), τα σκηνικά ήταν του Νίλ Πατέλ (Neil Patel) και τα εκπληκτικά κοστούμια της Τζέσικα Τζάν (Jessica Jahn).

Οι επόμενες παραστάσεις θα ξετυλιχθούν στις 17,20,22 και 25 στο χώρο της όπερας του Μόντρεαλ στο Place des Arts.


Ο χορός , τα κοστούμια, τα σκηνικά, ο φωτισμός ήταν όλα υπέροχα
Με τον τενόρο Αλεξέι Ντόλγκοφ, τη δημοτική σύμβουλο Ελεν Φωτόπουλος και το μαέστρο Φραντσέσκο Μαρία Κολόμπο
Η σοπράνο Δήμητρα Θεοδοσίου, μια αληθινή ντίβα της όπερας ανάμεσα στο ζεύγος Μπέργκ
Απο αριστερά ο νέος πρέσβης της Ελλάδας στον Καναδά Ελευθέριος Αγγελόπουλος, η ντίβα Θεοδοσίου, ο γενικός πρόξενος Θάνος Καλφόπουλος και ο διευθυντής της όπερας του Μοντρεάλ
Η ντίβα ανάμεσα στους διπλωμάτες Αγγελόπουλο και Καφόπουλο
Με τον πρέσβη της Ελλάδας στον Καναδά, που ήρθε από την Οττάβα γιά την παράσταση
Δεξιόθεν ο Μάικλ Τελλίδης, το ζεύγος Χαρίκλειας και δρα Γιώργου Τσούλα και η αφεντιά μου
Τα παιδιά του πρέσβη , ο Ντένης και η Μαριλένα Αγγελοπούλου
Με φόντο το μπαράκι ο Τέντ, η υπογράφουσα, η οικονομολόγος/συγγραφέας Εφη Πυλαρινού, ο πρέσβης Χάρης Μάνεσης και η Ελεν Φωτόπουλος
Η ΄σοπράνο Δήμητρα Θεοδοσίου ανάμεσα στο ζεύγος Τζένης και Αρη Μοσχάκη
Μιχάλης Τελλίδης και Ελεν Φωτόπουλος
Μιχάλης Τελλίδης, Εφη Πυλαρινού και το ζεύγος Μοσχάκη
Εδώ έχει προστεθεί και η υπογράφουσα
Ο πρέσβης της Ελλάδας Ε. Αγγελόπουλος ανάμεσα στην Ελεν Φωτόπουλος και σε μένα
Κι εγώ ανάμεσα στους δύο πρέσβεις: Τον Χάρη Μάνεση πρέσβη της Ελλάδας στον ICAO και τον Ελευθέριο Αγγελόπουλο πρέσβη της Ελλάδας στον Καναδά

Γιώργος Πολυράκης, ένας έντιμος μυθιστοριογράφος

Ο Γιώργος Πολυράκης δεν διεκδικεί δάφνες λογοτεχνικής ουσίας στα βιβλία που έχει χαρίσει στο κοινό του χτίζοντας μια σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης με τα χρόνια. Είναι ένας έντιμος μυθιστοριογράφος, που αναζητά τους μύθους του άλλοτε στη σύγχρονη ζωή κι άλλοτε στην ιστορία.

Με πραγματική προσήλωση ψάχνει τους ήρωές του και τους στήνει με μαεστρία στο σκηνικό, που ετοιμάζει κάθε φορά στα αφηγήματά του. Ο Γιώργος Πολυράκης είναι ένας κλασικός στόρι τέλερ, ένας αφηγητής που ξέρει να οικοδομήσει σωστά ένα μυθιστόρημα με τα στέρεα υλικά των ηρώων, της πλοκής και του ιστορικοκοινωνικού υπόβαθρου.

Ετσι λοιπόν και στην ιστορία της Λετονής βαρόνης Δωροθέας Ντε Ρόπ, ο Γιώργος Πολυράκης βυθίζει τον αναγνώστη σε ένα πλέγμα ανθρώπινων σχέσεων, ερώτων, πολιτικής ίντριγκας, που εξυφαίνεται με φόντο την Αθήνα του 1934. Πρόκειται γιά ένα θρίλερ κατασκοπείας, αναμονής, σκιαγράφησης προσώπων και εποχής που αναδεικνύει την ικανότητα του συγγραφέα να κρατάει αμείωτο το ενδιαφερον από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα.

Ο Γιώργος Πολυράκης μέσα από το πρόσφατο πόνημά του αποδεικνύει πως γνωρίζει τη μυθοπλασία και τις αρετές της, πως σέβεται τους ήρωες και τις ηρωίδες του.

Θα πρέπει να πώ ότι ο Γιώργος Πολυράκης, ένας γιατρός- μυθιστοριογράφος, με έχει κατακτήσει με τον ωραίο χαρακτήρα του, τη λεπτότητά του και προπάντων με τη σεμνότητά του. Η γνωριμία μου μαζί του θα μείνει αλησμόνητη γιατί η μορφή του και ο λόγος του συνάδουν με την στρωτή και έντιμη γραφή του.

Ιουστίνη Φραγκούλη

Η ιστορία της Δωροθέας Ντε Ρόπ
Στην Αθήνα του μεσοπολέμου, μιας εποχής ρομαντισμού, κοινωνικών αντιθέσεων αλλά και διπλωματικών ζυμώσεων λόγω της επικείμενης υπογραφής του Βαλκανικού Συμφώνου, η Λετονή βαρόνη Δωροθέα ντε Ροπ βιώνει με πάθος την κάθε στιγμή της ζωής της. Ρωσικής καταγωγής, ατίθαση, αγέρωχη και φιλόδοξη, άφησε τη Βιέννη όπου ζούσε με τον άντρα της και βρέθηκε στα Τίρανα, ερωμένη του βασιλιά της Αλβανίας, Αχμέτ Ζώγου. Θαρραλέα και ριψοκίνδυνη, πίστευε ότι δεν την άγγιζε τίποτα, μέχρι τη στιγμή που ερωτεύτηκε, έτσι όπως μόνο μία φορά στη ζωή της ερωτεύεται μια γυναίκα· και τότε μπλέχτηκε με τη θέλησή της στα δίχτυα της τουρκικής κατασκοπείας, προκειμένου να ακολουθήσει στην Αθήνα τον μεγάλο και μοναδικό έρωτά της. Στο πλάι της, πολύτιμη φίλη και συμπαραστάτριά της η Ελληνογαλλίδα Κολέτ, δασκάλα γαλλικών στην πολυτελή βίλα της οικογένειας Σερέτη, ζει τον δικό της έρωτα με τον γοητευτικό Αλέξανδρο, χωρίς να υποψιάζεται ότι και η ίδια έχει πέσει θύμα ενός σατανικού σχεδίου… Μια αληθινή ιστορία, ένα συγκλονιστικό ερωτικό, διπλωματικό και αστυνομικό θρίλερ στην Αθήνα του 1934, που δείχνει ότι όσο κι αν αλλάζουν οι εποχές οι άνθρωποι παραμένουν πάντα ίδιοι.

Βιογραφικό
Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΟΛΥΡΑΚΗΣ γεννήθηκε στα Σφακιά της Κρήτης. Σπούδασε Ιατρική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, του οποίου είναι διδάκτωρ. Πήρε την ειδικότητα του χειρουργού και στη συνέχεια εξειδικεύτηκε στη χειρουργική των αγγείων στο νοσοκομείο Hammersmith του Λονδίνου. Σήμερα εργάζεται ως χειρουργός στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει. Έχει δημοσιεύσει ογδόντα τρεις επιστημονικές εργασίες σε ελληνικά και ξένα ιατρικά περιοδικά, έχει κάνει δεκάδες ανακοινώσεων σε ιατρικά συνέδρια και έχει πάρει μέρος στη διοργάνωση πολλών συνεδρίων. Είναι μέλος της Ελληνικής Χειρουργικής Εταιρείας Βορείου Ελλάδος, της Ιατρικής Εταιρείας Θεσσαλονίκης, της Εταιρείας Ιατρών Λογοτεχνών, της Εταιρείας Συγγραφέων Βορείου Ελλάδος και έχει διατελέσει μέλος του Διεθνούς Κολεγίου των Χειρουργών. Στα μαθητικά του χρόνια ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με τη δημοσιογραφία στα Χανιά και είχε γράψει δύο θεατρικά έργα που παίχτηκαν σε μαθητικές παραστάσεις. Ακόμη ένα θεατρικό έργο έγραψε όταν ήταν φοιτητής, το οποίο παίχτηκε από φοιτητές κατά τη διάρκεια της φοιτητικής εβδομάδας

Το ψευδοδίλημμα και η πραγματικότητα

Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Καταιγιζόμαστε τον τελευταίο μήνα με την προεκλογική περίοδο για τις δημοτικές εκλογές, που μας εμβάλλει σε ένα νέο αυτοδιοικητικό σχέδιο, τον Καλλικράτη.
Κανείς όμως δεν μιλάεια αναλυτικά γιά το νέο σχέδιο αυτοδιοίκησης, κανείς δεν επαγγέλλεται έργα για το κέντρο και την περιφέρεια, έργα που θα βελτιώσουν τις υποδομές προσφέροντας εργασία στους ανειδίκευτους εργάτες , τονίζοντας έτσι την οικονομία του τόπου μας.

Ακούω προσεκτικά τις συζητήσεις στην τηλεόραση μακρόθεν, διαβάζω προσεκτικά τις πολιτικές αναλύσεις των αρθρογράφων στις εφημερίδες και απορώ πώς επιτρέπεται στους νοήμονες δημοσιογράφους να αναλώνονται σε ψευδοδιλήμματα του τύπου «Παπανδρέου ή εκλογές» αντί να απαιτούν από τους υποψήφιους το κρίσιμο ζητούμενο: δημόσια έργα, περισσότερα δημόσια έργα σ΄ένα τόπο στεγνό από δουλειές, σ΄ένα τόπο που υποφέρει από τις περικοπές των μισθών και των συντάξεων της μεσαίας τάξης αλλά και από την τραγική ύφεση.

Αντί λοιπόν να συζητείται απο τους υποψήφιους δημοτικούς άρχοντες πώς θα μπορέσουν να χειριστούν την κρίση σε τοπικό επίπεδο, πώς θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας δημιουργώντας έργα υποδομής, η κουβέντα τους περιστρέφεται γύρω από τη διακαναλική συνέντευξη του πρωθυπουργού Γεώργιου Παπανδρέου, ο οποίος ζητάει από το λαό ψήφο εμπιστοσύνης για το χειρισμό της κρίσης του οικονομικού ελλείμματος εκ μέρους της κυβέρνησής του.

Αντιλαμβάνεται ο καθένας το ψευδοδίλημμα, που έθεσε ο πρωθυπουργός σε μια προσπάθεια να κερδίσει τις μεγάλες περιφέρειες και τους μεγάλους δήμους, κρατώντας έτσι την πολιτική επισφράγιση της οικονομικής στρατηγικής του.

Δεν ψέγομαι τον πρωθυπουργό, ο οποίος προσπαθεί με το «η τάν ή επί τάς» να δημιουργήσει κλίμα στήριξης στην πολιτική του, ψέγομαι όμως τα μέσα ενημέρωσης και τους υποψήφιους δημοτικούς άρχοντες που δεν κατεβαίνουν στο στίβο με ουσιαστικές προτάσεις αλλά πέφτουν θύματα ενός διλήμματος, που δεν υφίσταται. Η μάλλον εναρμονίζονται στους ρυθμούς της κομματικής οπερέτας, αδυνατώντας να καταλάβουν τον ουσιαστικό τους ρόλο στον καιρό της κρίσης την επόμενη μέρα.

Ούτως ή άλλως, το ΠΑΣΟΚ εδώ κι ένα χρόνο έχει πάρει ισχυρή εντολή από το λαό με μια μεγάλη πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο να διακυβερνήσει τη χώρα σε όλα τα επίπεδα, πολιτικό, οικονομικό, νομοθετικό. Καμιά ήττα στις δημοτικές εκλογές δεν μπορεί να αφαιρέσει από το κυβερνών κόμμα την πλειοψηφία. Δεν υφίσταται αυτή η προοπτική ούτε καν ως υποθετικό πολιτικό δίλημμα.

Ωστόσο, οι αυριανοί δημοτικοί άρχοντες θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι όχι μόνο να περισυλλέγουν σκουπίδια (κι αυτό ακόμη αδυνατούν να κάνουν-οι πόλεις έχουν γίνει σκουπιδαριά!) αλλά να συμμετάσχουν δυναμικά στην έξοδο από την ύφεση.
Αυτός είναι ο νέος ρόλος τους σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης. Να είναι σε θέση να περισυλλέγουν φόρους σε τοπικό επίπεδο και να τους αξιοποιούν προς καλυτέρευση των συνθηκών διαβίωσης των πολιτών τόσο σε επίπεδο υπηρεσιών όσο και σε επίπεδο έργων υποδομής.

6. Η Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης αποσκοπεί στην εξοικονόμηση πόρων των φορολογούμενων πολιτών μέσω του περιορισμού του αριθμού των ΟΤΑ και των νομικών τους προσώπων και στην εξορθολογισμένη διαχείριση. Ταυτόχρονα, το σημαντικότερο πλεονέκτημα της Νέας Αρχιτεκτονικής είναι η αναπτυξιακή της προοπτική. Η συγκρότηση και λειτουργική αυτοδυναμία των νέων ΟΤΑ τους καθιστά ικανούς να διευκολύνουν, να ενθαρρύνουν και να στηρίζουν την ανάληψη τοπικών πρωτοβουλιών, να καταστούν με λίγα λόγια βασικός συντελεστής της τοπικής ανάπτυξης. Τοπικής ανάπτυξης που τα κύρια χαρακτηριστικά της βασίζονται στην αξιοποίηση των τοπικών και περιφερειακών συγκριτικών πλεονεκτημάτων, στο σεβασμό στο περιβάλλον και στην ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής.

Πρέπει , λοιπόν, οι αυριανοί εψηφισμένοι άρχοντες στις περιφέρειες και τους δήμους να είναι έτοιμοι να συναλλαγούν με τους πολίτες τους σε ένα επίπεδο λιγότερο γραφειοκρατικό, λιγότερο βασανιστικό, λιγότερο εφιαλτικό.

Η νέα φάση της αυτοδιοίκησης στην Ελλάδα καλείται να αναπτύξει φορείς και εργαλεία, που θα βγάλουν τους τόπους από τα αδιέξοδα, μια και η κεντρική κυβέρνηση οφείλει να συνεχίσει την οικονομική πολιτική της όσο κρατάει η τριετία του μνημονίου!

Βραδυά Καβάφη στο 2ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου στο Μόντρεαλ

Στην οθόνη το κλείσιμο της ταινίας του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου "Οταν ο Φερνάντο Πεσσόα συνάντησε τον Κωνσταντίνο Καβάφη"
Η πρόεδρος του φεστιβάλ Αύρα Γεωργίου με καθηγητή Νίκο Πουλόπουλο και υπογράφουσα
Η Αύρα ήταν πάντοτε γεμάτη ζωή στις παρουσιάσεις των ταινιών και των προσώπων

Πρέπει να πώ ότι αύριο ολοκληρώνονται οι προβολές του 2ου Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου στο Μόντρεαλ. Σχεδόν κάθε βράδυ δίνουμε το παρόν σ’ αυτή την ωραία συγκυρία συνεύρεσης τέχνης, πολιτισμού και ανθρώπων.

Απο τις ιδιαίτερες βραδυές ήταν το αφιέρωμα στον Κωνσταντίνο Καβάφη, όπου προβλήθηκαν οι ταινίες «Οταν ο Φερνάντο Πεσσόα συνάντησε το Κωνσταντίνο Καβάφη» του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου και «Καβάφης» του Γιάννη Σμαραγδή.

Πρέπει να πώ ότι είχα την τιμή να προλογήσω την ταινία του καλού μου φίλου Στέλιου Χαραλαμπόπουλου, η οποία είναι εκπληκτική για το βάθος της ανάλυσης των παράλληλων βίων δύο ποιητών που δεν συναντήθηκαν ποτέ, του Πεσσόα της Λισαβώνος και του Καβάφη της Αλεξάνδρειας.

Τα μυωπικά γυαλιά , η μοναχική ζωή τους, η λατρεία προς τις πόλεις τους αποτέλεσαν κοινό άξονα των ποιητικών διαδρομών τους, αν και δεν συναντήθηκαν ποτέ κι ας τους έβαλε ο Χαραλαμπόπουλος στο ταξίδι του υπερωκεάνειου Νοκτούρνα προς τη Νέα Υόρκη μέσα από την ύπαρξη του φανταστικού ήρωα Καπόπουλου ως ένα συμβολισμό πως όφειλαν οι δρόμοι τους νάχαν διασταυρωθεί .

Ο καθηγητής της έδρας Νεοελληνικών σπουδών του Πανεπιστημίου McGill Νίκος Πουλόπουλος απάντησε στις ερωτήσεις των θεατών, τονίζοντας πως ποτέ στην πραγματικότητα δε συναντήθηκαν οι δυό ποιητές όσο τουλάχιστον προκύπτει από τα ιστορικά στοιχεία.

Επίσης, ο καθηγητής Νίκος Πουλόπουλος τόνισε τις πολλές ετερώνυμες προσωπικότητες του Πορτογάλου ποιητή Φερνάντο Πεσσόα καθώς και το περιορισμένο έργο του Κωνσταντίνου Καβάφη.

Η βραδυά έκλεισε με τη βιογραφική ταινία «Καβάφης» του Γιάννη Σμαραγδή, η οποία απέσπασε αμφιλεγόμενα σχόλια από τους θεατές.

Ιουστίνη Φραγκούλη

Και...λίγη πολιτική

Αφιερωμένο εξαιρετικά στις αδελφούλες μου Αννα και Βιβή
Παρά το γεγονός πως δεν δικαιούμαι να αναμειγνύομαι στην ψηφοφορία της τοπικής αυτοδιοίκησης, καθότι μένω τόσο αναπόδραστα μακριά, σήμερα θα κάνω χρήση του μπλόγκ για να αναρτήσω μια πολύ γενναία πολιτική διακήρυξη, που μου έστειλε από τη Λευκάδα ένας ωραίος και καθαρός υποψήφιος , ο Κώστας Βλάχος.

Με την ανάρτηση αυτή δεν προσπαθώ να παρουσιάσω τον υποψήφιο, δεν προσπαθώ να επηρεάσω. Απλώς μου αρέσει ο απόλυτος τρόπος στην πολιτική, το κλείσιμο των λογαριασμών όταν αυτοί δεν είναι καθαροί.

Πιστεύω πως λίγοι Ελληνες πολιτικοί έχουν τη ντρομπροσύνη και τη μαγκιά να
εγκαταλείπουν ένα κόμμα εξουσίας, επειδή δεν συνταυτίζονται πλέον ιδεολογικά , επειδή ένιωσαν πως προδόθηκαν στη διαδρομή.

Ιουστίνη

ΚΩΣΤΑΣ ΒΛΑΧΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΤΑΖΗ (ΚΟΥΡΑΤΖΑΝΗΣ)
ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ

Αγαπητοί συμπατριώτες και συμπατριώτισσες,

Οι επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές θα δοκιμάσουν την εφαρμογή ενός νέου πειράματος στο χώρο της δημοκρατικής αποκέντρωσης. Αποτελούν γι’αυτό ένα πεδίο μεγάλης ευθύνης για τη ζωή όλων μας. Πρόκειται για μια πρωτόγνωρη διεύρυνση των πολιτικών και κοινωνικών δυνατοτήτων του τόπου μας. Για μια νέα προσπάθεια της οποίας η επιτυχία θα κριθεί από τη γνώση, το ήθος, την οργανωμένη και συστηματική καλλιέργεια και ανάδειξη όλων των παραγωγικών δυνάμεων του τόπου. Την καλλιέργεια μιας ανιδιοτελούς επικοινωνίας με το σύνολο των πολιτών, την ενεργοποίηση του δυναμικού ανθρώπινου κεφαλαίου. Το γεγονός αυτό συμπίπτει ωστόσο και με τη μεγαλύτερη μεταπολιτευτική κρίση την οποία η χώρα μας αντιμετωπίζει, προϊόν εσφαλμένων πολιτικών αλλά προπάντων μιας κατασπατάλησης των ζωτικών πηγών και πόρων της χώρας, κατάσταση ανεξέλεγκτης και πανθομολογούμενης πλέον διαφθοράς.

Όλοι αυτή τη στιγμή αναφέρονται στην ανάπτυξη, ως το μόνο δρόμο, τη μόνη ελπίδα υπέρβασης της κρίσης. Υπάρχει όμως η αρνητική εμπειρία του παρελθόντος. Οι ωραίες ιδέες που αφανίστηκαν από την πραγματικότητα όσων θέλησαν να τις υλοποιήσουν. Υπάρχει η αρνητική εμπειρία της πλάνης και της διάψευσης. Της μετατροπής του συλλογικού οράματος σε ατομικές διεκδικήσεις και ποικίλα ατομικά οφέλη. Της διαπραγμάτευσης και εξαγοράς των κοινωνικών αναγκών με ευτελές αντίτιμο, της παγίδευσης τελικά όλων των πολιτών στην αντίληψη της μη αναστρέψιμης κατάστασης, στην οποία θα έπρεπε ο καθένας με τον τρόπο του να εγκλιματιστεί για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της επιβίωσης. Χάσαμε την ταυτότητά μας ως πολίτες που έχουν μεν ατομικές ο καθένας ανάγκες αλλά προπάντων μετέχουν με δικαιώματα και απαιτήσεις σε έναν συλλογικό σχεδιασμό της κοινής ζωής. Σε ένα σχεδιασμό όπου προβλέπονται και αντιμετωπίζονται ποιοτικά και τα ατομικά προβλήματα. Το γεγονός αυτό δεν αποσάθρωσε μόνο την οικονομική και πολιτική υπόσταση της χώρας και του νησιού μας, αλλά ισοπέδωσε εντελώς τις ανθρώπινες αξίες και την ανθρωπιά μας.

Επομένως, αυτό που πρέπει να κάμει τη διαφορά στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές είναι η ενδυνάμωση της φωνής ανθρώπων-συμπολιτών σας που εκπροσωπούν ό,τι, χωρίς υποκρισία και ιδιοτέλειες ονομάζουμε ανθρώπινο και πολιτικό ήθος, και που παρέχει εγγυήσεις ότι θα επενδύσει τη γνώση, το ενδιαφέρον, την εμπειρία, τον έντιμο λόγο και την αποτελεσματική πράξη στην τράπεζα των κοινών προσδοκιών. Που θα αντιμετωπίσει τον κάθε πολίτη αυτού του τόπου ως άτομο με αξία και αξιώσεις για μια ποιοτική ζωή και συνύπαρξη.

Τέσσερα χρόνια επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης στο Δήμο Λευκάδας, υπηρέτησα τους Αυτοδιοικητικούς Θεσμούς με γνώμονα το συμφέρον του τόπου μας, το συμφέρον όλων των ΛΕΥΚΑΔΙΤΩΝ. Οι κομματικές καταβολές μου δεν στάθηκαν εμπόδιο στη συναίνεση ή στην αντίρρηση όταν επρόκειτο για το συλλογικό συμφέρον. Είναι πεποίθησή μου ότι ο κομματικός εναγκαλισμός των αιρετών είναι μια συντηρητική αντίληψη που πρέπει να ξεπερασθεί. Η κομματική ανάδειξη των Δημάρχων δημιουργεί ένα τοπικό πελατειακό σύστημα το οποίο γίνεται τροχοπέδη στην αναπτυξιακή πορεία του τόπου. Εκείνο που επιβάλλεται ως αγωγή πολιτική στις αυτοδιοικητικές εκλογές είναι μόνον η συμπαράταξη ανθρώπων που συναινούν γύρω από κοινές -πολιτικές και κοινωνικές- αξίες και δρόμους πραγμάτωσής τους.

ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΙΣΣΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΕΣ

Στις εκλογές του Νοέμβρη η Λευκάδα πρέπει να κερδίσει το νέο στοίχημα με βάση ένα καινούριο αυτοδιοικητικό πλαίσιο. Η Δημοτική Παράταξη του Κώστα Δρακονταειδή «ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΥΚΑΔΑ» πιστεύω ότι παρέχει τα εχέγγυα για μια καλύτερη προοπτική της ΛΕΥΚΑΔΑΣ μας.

Βρίσκομαι στην παράταξη «ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ» ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος και αγωνίζομαι γιατί πιστεύω ότι η ΛΕΥΚΑΔΑ μπορεί να γίνει ένα ζωντανό και αισιόδοξο εργαστήρι οικονομικής, κοινωνικής, πολιτιστικής ανάπτυξης, αντάξια της Ιστορίας και της πνευματικής της παράδοσης. Μόνον η ψήφος σας μπορεί να δώσει υπόσταση στα δικαιώματά σας. Είμαι σίγουρος ότι με τη δική σας συμπαράταξη, τη συμπόρευση και τη στήριξη όλων των συμπολιτών μας, η ΛΕΥΚΑΔΑ το Νοέμβρη θα μπορέσει να επιδείξει την τόλμη του πολιτικού της ήθους, τεκμήριο κι αυτό του πολιτικού της πολιτισμού από το παρελθόν και την αγωνιστική της παράδοση βγαλμένο. Να αρθρώσει μια καταλυτική φωνή πολιτικής αξιοπρέπειας και σεβασμού. Το πιστεύουμε, το προσδοκούμε
Σας ευχαριστώ

Κώστας Βλάχος του Πανταζή (Κουρατζάνης)

Λευκάδα 25/10/2010