Sean Smith uncovers the inspiration behind the writing of Justine Frangoulis-Argyris

Prose of the diaspora

Sean Smith uncovers the inspiration behind the writing of Justine Frangoulis-Argyris

Last Sunday evening, writer Justine Frangoulis-Argyris launched her latest book Love in the Mist at the Greek Community Centre in Melbourne. This is the first time the author and journalist has visited Australia.
"I'm very impressed with the Hellenism here, I find it very well connected, they have an organisation and a networking that we don't experience back home in Canada or the United States," Ms Frangoulis-Argyris told Neos Kosmos.
"I find the second generation speaks very good Greek, and although it's [Australia] so far away, the flame is here … to meet people in the streets and when they hear you, they talk to you with this passion.
"Also, I'm impressed with the integration and influence the Greeks have in politics and the mainstream." Consul General of Greece Mrs Helen Lianidou, and Dr. Athanasios Spilias attended the author's literary event on Sunday evening.
The launch was for Ms Frangoulis-Argyris latest work of fiction Love in the Mist, which is based on the story of Amelia, a young teacher who is offered a job in the mountainous village of Mikrodendri. Here she discovers secrets that the town and her new love - the local architect - have been concealing. The narrative gradually reveals the reasons behind the parents' reluctance for their children to be schooled, and a darker side to her lover's nature. The story is set in the 1970s.
"My inspiration is - I always base my novels on true stories because I find that life is more amazing than most fiction. I find that life turns around and makes stories that are unbelievable."
Ms Frangoulis-Argyris is currently working on the follow-up to previous work High Heels for Six, a book which investigated the change in women's lives when they reach their forties. The author explains: "It's the women, the friends, the girlfriends that meet after being away and doing other things in life, and they speak about their experiences, the inner side of a woman's world.
"Now I'm working on part two: women in their fifties." The writer has a broad and empowering view of this stage in a woman's life, believing that the change the menopause brings is a benefit to women's self-sufficiency.
"I'm trying to explore that part of women's psyches, their liberation in their fifties. They come to realise that they are more independent." These are the thoughts of a freethinking and educated woman.
Ms Frangoulis-Argyris was born on the island of Lefkada and is a graduate of the University of Athens Law School's Political Science department. She has been published in Greece since 1983. Like all Hellenes, the current crisis is very hard for her to take, but she is positive for the future.
"The image of Greece has been damaged and I think we, the Greeks of the world, we have to speak together and give our country the image it deserves, to help our people any way we can."
She sees this as an opportunity to remind the world of what Greece has established for the benefit of human development: "Greece will never cease being the cornerstone of western civilisation, all the ideas: architecture, medicine, philosophy is based on the classic Greek civilisation.
"We have to be strong and we're going to overcome these economical problems. Now our task, for the Greeks abroad, is to feel proud for our country, as strongly as ever before," says Ms Frangoulis-Argyris, a refreshing focus for trying times.

Αυτή η Εθνική Επέτειος αφορμή γιά επαναπροσδιορισμό της εθνικής μας ταυτότητας

Της ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

25η Μαρτίου, ημέρα δοξης και τιμής, συνηθίζαμε να γράφουμε στις σχολικές μας εκθέσεις επί τη επετείω της απελευθέρωσης του Εθνους μας. Και στολίζαμε τις αίθουσες με τις φιγούρες του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη,της Μαντώς Μαυρογένους, του Γιώργου Καραϊσκάκη, του Παπαφλέσσα , του Μιαούλη και άλλων ηρώων της εθνικής επανάστασης.

Προσωπικά, ήμουν παντοτε εντεταλμένη να απαγγέλλω ένα από τα επικά ποιήματα του μεγάλου ποιητή μας Αριστοτέλη Βαλαωρίτη : «Ο Βράχος και το Κύμα» , «ο Κατσαντώνης» και άλλα. Με τα χεράκια απλωμένα στη σκηνή του πρόχειρου θεάτρου τρανταζόμουν από την περηφάνεια γιά το Γένος μου, που κατόρθωσε να ξηλώσει τον τουρκικό ζυγό από την Ευρώπη, ορθώνοντας πρώτο το μικρό του ανάστημα στην αρχή του 19ου αιώνα.

Τα χρόνια πέρασαν, παντρεύτηκα και πήγα να ζήσω στον Καναδά. Ο γιός μου ο Αλέξανδρος φοίτησε σε γαλλικό σχολείο καθώς η επαρχία είναι αμιγώς γαλλόφωνη. Στην αρχή, όσο ήταν παιδάκι, τον ντύναμε τσολιά και παρακολουθούσαμε όλοι μαζί την παρέλαση της ελληνικής παροικίας στη λεωφόρο Ζαν Ταλόν. Εχουμε και φωτογραφία στην τοπική αγγλόφωνη εφημερίδα να μας θυμίζει εκείνες τις μέρες της αθωότητας.

Γύρω στα έξι του ο Αλέξανδρος μου είπε πως ήθελε πιά να ντύνεται τσολιάς. Κι εγώ δεν επέμεινα. Εγραψα όμως ένα περιληπτικό σημείωμα γιά την Εθνική Γιορτή της Ελλάδας και το παρέδωσα στη δασκάλα του με μιά σακούλα μουστοκούλουρα παρακαλώντας την ανήμερα της 25ης Μαρτίου να το ανακοινώσει στα παιδιά και να τους μοιράσει τα κουλούρια χωρίς να πεί ότι πρπέρχονταν από μένα.

Το απόγευμα που γύρισε από το σχολείο ο Αλέξανδρος ήταν περήφανος : « Μαμά, θα ντυθώ τσολιάς γιατί ακόμη και η μαντάμ Φιλιόν ήξερε την ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης . Ολοι με χειροκρότησαν που είμαι Ελληνας».

Εκτοτε κάθε χρόνο σε κάθε καινούρια δασκάλα παρέδιδα το σημειωματάκι γιά την ιστορία μας μαζί με τα μουστοκούλουρα. Και οι συμμαθητές του Αλέξανδρου αναθυμούνται τη γεύση συνδυασμένη με την ένδοξη εθνική μας ιστορία. Και μου χαμογελούν όταν με βλέπουν. Και επισκέπτονται την Ελλάδα με θαυμασμό γιά την αρχαία ιστορία της αλλά και τη σύγχρονη λεβεντιά της.

Εγώ από την καινούρια οικονομικοκοινωνική συνθήκη που έχει ρίξει στα βάραθρα την εθνική μας αξιοπρέπεια, κρατώ το έπος, κρατώ τη γενναιότητα της φυλής μας, κρατώ τους τιτάνιους αγώνες μας εναντίον κάθε μορφής κατάκτησης. Αυτή την πεμπτουσία της αδάμαστης ελληνικής ψυχής καλούμαστε να μεταγγίσουμε στους απογόνους μας.

Είμαστε ένας λαός γενναιότητας και χρειαζόμαστε όσο ποτέ την περηφάνεια να ξαναθίσει στα φυλλοκάρδια μας παρά τις αντιξοότητες των ημερών. Εχουμε ανάγκη απο επαναπροσδιορισμό της εθνικής μας ταυτότητας με αφορμή τον ιστορικό σταθμό της αποτίναξης του οθωμανικού ζυγού.

Ζήτω η 25η Μαρτίου, Ζήτω η Επανάσταση, Ζήτω το Γένος των Ελλήνων απανταχού της Γής.

Η ERT World από την Αυστραλία καλύπτει την παρουσία μας στο φεστιβάλ Αντίποδες

Μια υπέροχη εκπομπή δημιουργούν στην Αυστραλία οι συνάδελφοι της ΕΡΤ Εμμα Παπαεμμανουήλ, Αλέκος Μάρκελος (Μελβούρνη) και Κώστας Γιωτάκης(Σύδνεϋ).Επιτελους μια εκπομπή γιά τον Απόδημο Ελληνισμό που παράγεται στη χώρα της αποδημίας και όχι στην Αθήνα.

Το βίντεο που ακολουθεί εμπεριέχει άνταπόκριση από την παρουσίαση των βιβλίων μου στο φεστιβάλ ¨Αντίποδες' της Μελβούρνης.

Απολαύστε Αυστραλία από μια ομάδα φωτισμένων δημοσιογράφων!

Τζουστινάκι

Ευάγγελος Βενιζέλος, έγκυρος συνομιλητής των Ευρωπαίων και των Ελλήνων

Της Ιουστίνης Φραγκούλη Αργύρη

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι πλέον θριαμβευτικά ο νέος ηγέτης του ΠΑΣΟΚ και αντί να χαίρεται χαράν μεγάλην το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα , που βρισκόταν υπό κατάρρευση, άρχισαν όλες οι εσωτερικές παραφωνίες προκειμένου κάποιοι να εξασφαλίσουν διαπραγματευτική θέση για θώκους την επόμενη μέρα.

Τα 200.000 μέλη του ΠΑΣΟΚ που τον ψήφισαν έστω και εκ των υστέρων έδειξαν ότι έχουν πλήρη συνείδηση γιά το έργο του αλλά και ότι επαφίουν τις ελπίδες τους στο νέο ηγέτη του ΠΑΣΟΚ για την επόμενη μέρα.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος με αξιοπρέπεια και θάρρος είχε διεκδικήσει την ηγεσία του κόμματός του το 2007  κάνοντας ένα έντιμο αγώνα, περιφερόμενος σε όλη την Ελλάδα, δίνοντας το χέρι στο λαό. Αλλά οι καρεκλοκένταυροι του ΠΑΣΟΚ, που δεν ήθελαν να χάσουν τη βολή τους στο κόμμα αποφάσισαν να ανανεώσουν το χρίσμα στον απόγονο Παπανδρέου. Ηταν μια στημένη εκλογή από τους παλαιοκομματικούς, που απογοήτευσε τα απλά μέλη του ΠΑΣΟΚ προκαλώντας θυμό γιά το νεποστισμό της συμφοράς.

Η ανάδειξη του Γιώργου Παπανδρέου στον πρωθυπουργικό θώκο αποκάλυψε την αδυναμία του να κυβερνήσει, την πλήρη έλλειψη συνείδησης ευθύνης για διοίκηση στην κρισιμότερη στιγμή της ελληνικής μεταπολεμικής ιστορίας. Ο Παπανδρέου ήταν διαρκώς απών καθώς προσποιόταν τον υπουργό εξωτερικών ή τον πρόεδρο της Διεθνούς Σοσιαλιστικής---όταν η χώρα βυθιζόταν στο χάος.

Ο Βενιζέλος τηρούσε ευγενική σιγή στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας, δεν ασκούσε την παραμικρή κριτική, δεν αναμείχθηκε στα δρώμενα για να μη χαρισκτηρισθεί πικραμένος δελφίνος. Επέδειξε την πιο αξιοπρεπή στάση ενός  ηττημένου από το κατεστημένο ηγέτη, κάθησε στη γωνία του τηρώντας αφωνία.

Κι όταν απελπισμένος ο Παπανδρέου τον κάλεσε  στο τιμόνι του υπουργειου οικονομικών το περασμένο καλοκαίρι δηλώνοντας αδυναμία να πλοηγήσει το καράβι, ο Ευάγγελος Βενιζέλος δεν αρνήθηκε την ευθύνη, παρότι γνώριζε πως έπαιζε την πολιτική του καριέρα. Ούτε για μια στιγμή δε συλλογίστηκε το προσωπικό κόστος, ανέλαβε το καράβι που βούλιαζε,  όπως ταίριαζε στο χαρακτήρα και τον πατριωτισμό του.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος εξαρχής έπεισε τους ευρωπαίους συνομιλητές του για τη σοβαρότητά του, έγινε ο έγκυρος συνομιλητης τους. Ακομη και στην αυτοκτονική πρόταση Παπανδρέου για δημοψήφισμα, οι εταίροι στράφηκαν στον Βενιζέλο προκειμένου να εξασφαλίσει την ομαλότητα της πορείας προς απόσβεση της κρίσης χρέους.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος δοκιμάσθηκε στον οικονομικό θώκο όσο κανένας άλλος ούτε καν ο πρωθυπουργός κ. Λουκάς Παπαδήμος. Χρειάσθηκε να εξισορροπήσει τις θυσίες του λαού με το κούρεμα του χρέους. Κέρδισε την εμπιστοσύνη των πολιτών όπως και την απόλυτη εμπιστοσύνη των πιστωτών της Ελλάδας. Και κατόρθωσε να φέρει σε πέρας την αναδιάρθρωση του χρέους χωρίς να προκληθει τσουνάμι στις αγορές του κόσμου και στην Ευρωπαίκή Ενωση.

«Το βελούδινο κούρεμα του Ευάγγελου Βενιζέλου» θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του εξάμηνου που βίωσε η Ελλάδα και ο κόσμος με κομμένη την ανάσα κάθε λεπτό της ώρας.

Πιστεύω πως ο Ευάγγελος Βενιζέλος ως ηγέτης του ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να κουρέψει την πικρία, να σταματήσει την αφόρητα κουραστική μονοτονία του παλαιοκομματισμού, να αναδέιξει νέα στελέχη στο κίνημα.

θεωρώ πως όλοι  αυτοί οι πρωτοκλασσάτοι του ΠΑΣΟΚ έχουν φθαρεί απόλυτα σπέρνοντας αντιπάθεια   στα μέλη του κόμματος και αλλά και στους Ελληνες ψηφοφόρους. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος οφείλει να καθαρίσει την κόπρο του Αυγίου φέρνοντας καινούρια ικανά πρόσωπα στη σκηνή.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος με νωπή τη νίκη του στην κρίση χρέους θα πρέπει να υπενθυμίσει στον ελληνικό λαό πως είναι ο μόνος πολιτικός άνδρας που έβαλε πλάτη για να δοθεί λύση στη μεγαλύτερη κρίση της μεταπολεμικής Ελλάδας.

Ο νέος ηγέτης του ΠΑΣΟΚ θα πρέπει  να χαράξει πορεία συμφιλίωσης μέσα στο κόμμα του χωρίς όμως να χάνει τη μεγάλη εικόνα, που είναι η με κάθε τρόπο συμμετοχή του σε μια πολυκομματική  κυβέρνηση της επόμενης μέρας.

Οι Ευρωπαίοι απάντησαν στο αίτημα της Ελλάδας να μη βγέι από την ευρωζώνη, οι Ελληνες πολίτες θυσίασαν την ευζωία τους για αυτή την ελπίδα, ο Ευάγγελος Βενιζέλος πρέπει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων καθώς δεν είναι αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, αλλά ένας ιστορικός ηγέτης της Ελλάδας και ένας ισότιμος παίχτης στην καρδιά της ευρωζώνης.

Στερνός αποχαιρετισμός για την αγαπημένη θεία Διονυσία

Ενας ακόμη λυπητερός αποχαιρετισμός στην οικογένειά μας, αφού χτές ξημερώματα έφυγε απ΄τη ζωή η θεία Διονυσία, η πρωτελευταία αδελφή της οικογένειας Αργύρη. Η θεία Διονυσία ζήτησε να ταφεί στην πατρώα γή, έτσι το άψυχο σώμα της θα μεταφερθεί στα Λαζαράτα, όπου βρίσκεται ο τάφος του εκλιπόντος συζύγου της.

Τη θεία Διονυσία τη γνώρισα όταν έφτασα στο Μόντρεαλ αρραβωνιασμένη με τον Τεντ. Με κατέκτησε αμέσως με την καλωσύνη της, την ομορφιά και την αρχοντιά της. Ψηλή, ευθυτενής με υπέροχα γαλάζια μάτια με έκανε να νιώσω άνετα στην οικογένεια των Αργυραίων.

Οταν έφερα στον κόσμο το παιδί ή θεία Διονυσία έμενε κοντά μας κι έτσι είχα την τύχη να τον κρατάει μια φορά την εβδομάδα να βγαίνουμε κι εμείς που δεν είχαμε ακόμη άνθρωπο εμπιστοσύνης στο Μόντρεαλ. Η θεία έμαθε στον Αλέξανδρο τους ήχους των πουλιών, το μούγκρισμα της αγελάδας, το γάβγισμα του σκύλου. Εκείνος μόλις την έβλεπε να έρχεται σπίτι έβγαζε το πιό λαμπρό χαμόγελό του.

Η θεία Διονυσία με το θείο Τάσο προσποιόνταν τους παππούδες όταν ο Αλέξανδρος είχε ημέρα των παππούδων στο σχολείο του. Πάντοτε γλυκειά, αγαπητή, πρόσχαρη, αισιόδοξη αγκάλιαζε ολάκερη την οικογένεια απ΄τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο .

Η θεία Διονυσία περνούσε πολλούς μήνες στην ωραία Λευκάδα, αλλά η αρρώστια την γονάτισε τελευταία. Εδωσε μεγάλη και αξιοπρεπή μαχη για τη ζωή της αλλά ηττήθηκε κατά κράτος από τον καρκίνο.

Του τελευταίους μήνες την επισκεπτόμουν στο νοσοκομείο, όπου ένιωθα να της φέρνω τα νέα απ΄τον έξω κόσμο και να την κάνω να ζεί στιγμές ζωής με την αφήγησή μου. Αναχωρώντας από το Μόντρεαλ για την Ευρώπη ήξρε πως δεν θα την εύρισκα πιά, είχα συνείδηση πως εκείνος ήταν ο οριστικός αποχαιρετισμός.

Η θεία Διονυσία ήταν ο συνεκτικός κρίκος της οικογένειας Αργύρη, η γυναίκα που δεν έλεγε κακό για κανένα, η αγκαλιά που μας χωρούσε όλους, μικρούς και μεγάλους.

Θα την θυμάμαι στα φετινά τελευταία της γενέθλια να με ρωτάει με παράπονο; «Μα τί γιορτάζουμε σήμερα;» « Το ότι ήρθες στη ζωή κι έφερες αγάπη και χαρά στους γύρω σου, αυτό γιορτάζουμε» της είπα και της έδωσα ένα γλυκό φιλί.

Θεία θα μας λείψεις, θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη, θάσαι για μένα πρότυπο ζωής και ήρεμης δυναμης.

Καλό ταξίδι και δώσε χαιρετίσματα στην πεταλούδα και στη μάννα μου...

Ιουστίνη

Με τη λατρεμένη της κόρη Βίκυ Λάζαρη που δεν έλειψε στιγμή απ΄το πλευρό της στο κρεβάτι του πόνου.

Με την Βίκη και το μοναχογιό της Διονύση στο νοσοκομείο

Βραδυά συγκίνησης στο Σύλλογο Λευκαδίων Μελβούρνης

Οι συγκινήσεις δεν είχαν τέλος στην Αυστραλία, καθώς διαδέχονταν η μιά την άλλη. Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Λευκάδας ανέλαβε την πρωτοβουλία να συγκεντρώσει τους Λευκαδίτες και τις Λευκαδίτισσες της Μελβούρνης για μια βραδυά προς τιμή μου.

Ψυχή της διοργάνωσης ήταν η συνάδελφος δημοσιογράφος Κλαίρη Γαζή, που έλκει καταγωγή εκ Κύπρου και είναι παντρεμένη με τον Γαζή εκ Νυδρίου. Είναι παθιασμένη Λευκαδίτισσα όσο και Κυπρία. Μαζί με το διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου και το πρόεδρο Φώτη Πολίτη οργάνωσαν μια βραδυά που θα μου μείνει αξέχαστη.

Την αίθουσα “Moonligh Receptions” του συμπατριώτη μας Χρήστου Βρεττού δόθηκε το δείπνο παρουσία πολλών προσώπων από το νησί μας. Οι γυναίκες είχαν την καλωσύνη να ετοιμάσουν φαγάκια και γλυκά με τα χεράκια τους για να μας υποδεχτούν. Παρούσα ήταν η ομοσπονδιακή βουλευτής Ελένη Βαμβακινού με καταγωγή από τον Αγιο Πέτρο, που μεταφέρει ατόφια την καρδιά της στην πολιτική σκηνή της Αυστραλίας.

Η Κλαίρη παρουσίασε το βιογραφικό μου, ο πρόεδρος μίλησε για τη συγκίνηση που του εμπνέει η ανάγνωση του τελευταίου μου βιβλίου . Οταν πήρα το μιρκόφωνο στα πρόσωπα των Λευκαδιτών της Μελβούρνης καθρεφτίστηκε ο πόνος της μακρινής πατρίδας, η χαρά του ανταμώματος, η νοσταλγία για την πάτρια γή, η συγκυρία της συνεύρεσης στην ήπειρο κάτω από τον Ισημερινό.

Ηταν μια βραδυά που με έκανε να νιώσω οικεία, καλοδεχούμενη και να συνειδητοποιήσω για μια ακόμη φορά την φιλόξενη φύση των Λευκαδίων.

Μικρή πατρίδα πόσο περήφανη με κάνεις στα πέρατα της γής!

Ιουστίνη

ΥΓ. Λεζάντες δεν φορώ στις φωτογραφίες γιατί δεν συγκράτησα όλα τα ονόματα και δεν θέλω να αδικήσω τους οικοδεσπότες μου

Στην παιχνιδιάρικη φύση της Αυστραλίας

Η Αυστραλία είναι μια απέραντη πορεία στη φύση, αλλά η δική μας πολυπραγμοσύνη δεν μας άφησε να περιηγηθούμε αυτή την πλευρά της μεγάλης χώρας. Εμείς με τις εκδηλώσεις και τις επαφές με αγαπημένα πρόσωπα είχαμε προσανατολίσει το ταξίδι μας αλλού.

Ωστόσο, σήμερα κατορθώσαμε να κάνουμε την πρώτη μας εξόρμηση σε ένα νησάκι περίπου μία ώρα από τη Μελβούρνη ονόματι Phillips Island. Παρότι φαίνεται ένα ήσυχο καταπράσινο νησάκι, κρύβει απίστευες ομορφιές που ξεπετάγονται μπροστά σου κάθε στιγμή. Η χλωρίδα και η πανίδα του νησιού είναι πρωτότυπη και χαρακτηριστική της Αυστραλίας.

Στο νησάκι είδαμε επιτέλους τα καγνκουρό να χοροπηδάνε τρέχοντας με απίστευτη ταχύτητα, είδαμε τρομερά πιγκουϊνάκια καθώς και μιά απίστευτη συνοικία με φώκιες που είχαν αράξει σε ένα τεράστιο βράχο παίζοντας και αράζοντας εκεί.

Πηγαίνοντας προς το νησί σταματήσαμε σε ένα πα΄ρκο όπου ταϊσαμε κατοικίδια καγκουρό, απολαύσαμε αρκουδάκια κοάλα να ξυπνάνε και να είναι μαχμουρλίδικα. Γενικά απολαύσαμε την πανίδα της ενδοχώρας της Αυστραλίας και χαρήκαμε παίζοντας με τα ζωάκια σαν μικρά παιδιά.

Ηταν μια μέρα που θα μας μείνει αξέχαστη, όπως έγραφα κάποτε στις εκθέσεις του σχολείου...

Τζουστινάκι

Με το κατοικίδιο καγκουρό

Τα καγκουρό δεν είναι τόσο όμορφα όσο φαίνονται, έχουν μια μακριά ουρά που τη χρησιμοποιούν για να περπατούν

Η Νίνα τάιζε κι εγώ απολάμβανα

Ο Τεντ και ο Θάνος έδωσαν πλουσιοπάροχους σπόρους στα καγκουρό

Οι παραλίες του Phillips Island είναι ξανθές και απέραντες αλλά το νερό ακόμη και το καλοκαίρι δεν ΄ξεπερνάει του 12 βαθμούς

Το κέντρο του χωριού είναι απλό και βαρετό

Ενα τρομερό κοαλάκι μόλις ξύπνησε από τον ύπνο του πάνω στο δέντρο και τόριξε στο χασμουρητό

Το εθνικό πουλί της Αυστραλίας EMU είναι ασχημούλικο

Αυτός ο χοντρούλης λέγεται γουάλαμπης

Εδώ αν κοιτάξετε με μικροσκόπιο θα δείτε τα πιγκουϊνάκια

Ολοι στο παρατηρητήριο για τα πιγκουϊνάκια

Εγώ τυλίχτηκα με την κουβέρτα γιατί ο αέρας δεν αστειέυεται. Η Νίνα με κοροίδεύει...

Ωραίο ηλιοβασίλεμα

Το αγόρι που συνάντησα στην πλάζ και φορούσε τυρκουάζ εξακολουθεί να είναι ο Τέντ!

Η Ελληνική ίστορία γράφεται στις παραλίες της Μελβούρνης

Μου το έλεγε η Γενική Πρόξενος της Ελλάδας στη Μελβούρνη πως τέτοιος Ελληνισμός δεν υπάρχει πουθενά κι εγώ θαρρούσα ότι ήταν υπερβολή. Η Ελένη Λιανίδου έχει κατορθώσει να γίνει το δικό τους παιδί εδώ στην ομογένεια της Μελβούρνης μέσα σε ένα χρόνο, έχει αγκαλιάσει τους Ελληνες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της πόλης από όλες τις προελεύσεις και καταγωγές.

Του λόγου της το αληθές δεν άργησα να διαπιστώσω χθές σε μιά εξόρμησή μας στο ψαροχώρι Williamstown, όπου έτσι απλά κι ανέμελα περπατούσαμε εξερευνώντας τα ιστιοφόρα και τα σκάφη του λιμανιού.

Κοντά στην πλάζ ακούσαμε ελληνική μουσική, γλέντι τραγούδια. Σιμώνοντας ανακαλύψαμε μια ομάδα Ελληνίδων και Ελλήνων που είχαν εξορμήσει σε τούτο το ψαροχώρι κι είχαν στήσει περήφανα τη δική τους διασκέδαση σκορπίζοντας στις παραλίες της Αυστραλίας τον ήχο του μπουζουκιού.

Μα αυτό που πραγματικά μας συγκλόνισε ήταν μια χούφτα Ελληνες πιό κάτω που ήρθαν εκδρομή για τη μέρα. Ηταν Μακεδόνες και θεώρησαν χρέος τους στις καρέκλες της παραλίας που είχαν στήσει πλαισιώνοντάς τις με ελληνικές σημαίες και με τη σημάια της Βεργίνας να γράψουν το σύνθημα πως η Μακεδονία είναι Ελληνική και οι Σλάβοι των Σκοπίων να πάνε αλλλού να βρούν την ιστορία τους. Τα συνθήματα ήταν στην αγγλική για να τα διαβάζουν οι Αυστραλοί να ρωτούν να πληροφορούνται την πραγματική ιστορία της Μακεδονίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Αυτές οι αναπάντεχες σκηνές με έχουν κάνει να αισθάνομαι πως τούτοι οι Ελληνες της Αυστραλίας είναι βαθειά και αμετάκλητα δεμένοι με την πατρίδα, πως δεν διστάζουν να διατρανώσουν κάθε στιγμή την Ελληνικότητά τους με τους πιό εφευρετικούς τρόπους.

Μια άλλη μεγάλη πατρίδα υπάρχει εδώ, ένας Ελληνισμός που ζητάει δικαίωση!

Ιουστίνη Φραγκούλη

Για του λόγου του αληθές μοιραστείτε το σύνθημα της σεζ λόνγ, εν μέση παραλία!

Το ψαροχώρι Ουίλιαμσταουν είναι γραφικό με κτίσματα παλιά

Το λιμάνι με πολλά ιστιοφόρα αντικρύζει το κέντρο της Μελβούρνης

Η παρέα εξόρμησε στο ψαροχώρι: Από αριστερά η Νίνα Ψυχογιού, η Γενική Πρόξενος Ελένη Λιανίδου, ο συνάδελφος Αλέκος Μάρκελλος και ο Τέντ Αργύρης

Μια παραλλαγή της φωτογραφίας με τον Θάνο Ψυχογιό και τη συνάδελφο Εμμα Παπαεμμανουήλ

Ελληνίδες ήρθαν στο τσακίρ κέφι με ελληνική μουσική εν μέση παραλία

Πού να το φανταστεί κανείς πως η ιστορία μας προβάλλεται ιδιωτικά από τους πατριώτες στις σεζ λόνγκ!

Συγκίνηση και Πάθος στο Φεστιβάλ Αντίποδες της Μελβούρνης

Μεγάλη συγκίνηση νιώσαμε χθες στην παορυσίαση του έργου μου στα πλαίσια του φεστιβάλ Αντίποδες στην Ελληνορθόδοξη Κοινότητα της Μελβούρνης, την οποία ενορχήστρωσε ο συνεργάτης και φίλος δημοσιογράφος Σταύρος Μεσσήνης .

Πλήθος κόσμου και πολλοί Λευκαδίτες συνέρρευσαν στην εκδήλωση, που τελούσε υπό τη διοργάνωση της Κοινότητας σε συνεργασία µε τον Ελληνο-Αυστραλιανό Πολιτιστικό Σύνδεσµο και το Σύλλογο Ελλήνων Λογοτεχνών και Συγγραφέων Μελβούρνης.

Την παρουσίαση τους βιογραφικού μου έκανε η Γενική Πρόξενος της Ελλάδας στη Μελβούρνη και αγαπημένη φίλη Ελένη Λιανίδου, η οποία χρωμάτισε την πορεία μου με τα πιό ωραία λόγια.

Κύριος παρουσιαστής του συνολικού μυθιστορηματικού μου έργου ήταν ο ακαδημαϊκός Θανάσης Σπηλιάς, ο οποίος εστίασε στην συγγραφική ταυτότητα , στη συνθετική δράση συγγραφέως και δημοσιογράφου αναλύοντας βαθειά και πολυεπίπεδα την πορεία μου στη λογοτεχνία.

Τη βραδυά πλαισίωσαν με τις ομιλίες τους η Κάθυ Αλεξοπούλου εκ μέρους του Ελληνοαυστραλιανού Πολιτιστικού Συλλόγου καθώς και ο κ. Χαραλαμπόπουλος εκ μέρους του Συλλόγου Ελλήνων Λογοτεχνών και Συγγραφέων Μελβούρνης.

Ητα μια βραδυά που γέμισε την καρδιά συναισθήματα, νοσταλγία, αγάπη για τον Απόδημο της Μελβούρνης.

Ιουστίνη Φραγκούλη

Ο κεντρικός παρουσιαστής του λογοτεχνικού έργου της υπογράφουσας θανάσης Σπηλιάς

Με τον πρόεδρο του φεστιβάλ Αντίποδες Λεωνίδα

Με τη συνάδελφο της ΕΡΤ Εμμα Παπαεμμανουήλ

Η Κάθυ Αλεξοπούλου είπε να ενωθούν οι πολιτισμοί των Ελλήνων της Διασποράς

Ο κ Χαραλαμπόπουλος

Με το συνάδελφο Σωτήρη Χατζημανώλη

Με τον ενοχρηστρωτή της εκδήλωσης Στάυρο Μεσσήνη

με τη φίλη και γειτόνισσα κυρία Σοφία

Η Γενικής πρόξενος της Ελλάδας στη Μελβούνρη Ελένη Λιανίδου στο πόντιουμ

Με τους εκδότες μου Νίνα και Θάνο Ψυχογιό και την Ελένη Λιανίδου

Υπογράφοντας πλήθος βιβλίων